Οι εξελίξεις στην Τουρκία-Κουρδικό και η ιερή υποχρέωση όλων μας
Βίοι Παράλληλοι Παλαιστινίων-Κούρδων, δεν είναι τυχαίο ότι ο μέχρι πρότινος υπ.αριθ.Νο2 του ΠΚΚ Μουράτ Καραγιλάν στο Βιβλίο του "Ανατομία του Πολέμου στο Κουρδιστάν" κάνει ειδική μνεία στον αγώνα των Παλαιστινίων για ίδρυση ανεξάρτητου Παλαιστινιακού Κράτους.Όσοι παρακολουθούν μέ παγωμένο αίμα τις εξελίξεις θα έχουν αντιληφθεί πως Ισραήλ και Παλαιστίνη έρχονται όλο και πιο κοντά την ώρα που γύρω τους επικρατεί το απόλυτο χάος με συγκρουσιακές καταστάσεις μεταξύ θρησκευτικών δογμάτων, μεταξύ οπαδών ίδιων θρησκευτικών δογμάτων και μεταξύ εθνοτήτων
Με τον ίδιο τρόπο οι Κούρδοι αργά και σταθερά βαδίζουν στην πραγμάτωση των δικών τους ονείρων.Βασανιστικά γιατί έχουν αν αντιμετωπίζουν συγκρούσεις πανίσχυρων παγκόσμιων παιχτών, ισχυρότατων περιφερειακών δυνάμεων, χωρών με σοβαρή πολιτική, οικονομική και στρατιωτική ισχύ.Παράλληλα έχουν να αντιμετωπίσουν το ίδιο πρόβλημα με τους Ελληνες , τον φατριασμό ο οποίος αποτελεί την κοιτίδα παραγωγής των ενδοκουρδικών συγκρούσεων οι οποίες και ταλανίζουν το Κουρδικό Κίνημα διαχρονικά.
Το Κουρδικό Κίνημα έχει παρά πολλά κοινά στοιχεία με την Ελληνική Ιστορία παρά το γεγονός ότι ο Μουράτ Καραγιλάν δεν το ανέφερε στο βιβλίο του.Το ΠΚΚ σύρθηκε στο όνομα της πολιτικής επιβίωσης του καθεστώτος Μπαρζανί και στο όνομα της σταθεροποίησης του Νοτίου Κουρδιστάν (του πλέον φίλιου προς την Τουρκία Μορφώματος) στην δική του Βάρκιζα και μην βιαστείτε να πείτε δεν παρέδωσε τον οπλισμό του γιατί απλά θα σας πώ του έχει απαγορευθεί να τον χρησιμοποιήσει.Ομως διατηρεί έναν σημαντικό μοχλό πίεσης κα ιαυτός δεν είναι το Δυτικό Κουρδιστάν αλλά το πολιτικό κίνημα Gorran το οποίο αν υπερκεράσει το PUK του Τζελάλ Ταλαμπανί θα αποτελε΄σει την υπ.αριθμ.1 απειλή για το διεφθαρμένο πολιτικό καθεστώς Μπαρζανί και θα επαναφέρει το ΠΚΚ ως ισότιμο πολιτικό συνομιλητή με ότι συνεπάγεται
Το πως η Ελλάδα πρέπει να σταθεί στο Κουρδικό ζήτημα ταυτίζεται και με το πώς το Κουρδικό κίνημα στέκεται απέναντι της.Το βέβαιο είναι ότι οι δρόμοι μας ιστορικά θα συναντηθούν ξανά ελπίζω και εύχομαι με καλύτερες συνθήκες και απο τις δύο πλευρές.Πάνε 14 χρόνια που χάθηκε το πλεόν ακριβό πολιτικό κεφάλαιο του Ελληνισμού.Ας ενσκύψουμε ξανά στο έργο του και θα ιδούμε την ατραπό.Δεν υπάρχει χώρος για προσωπικές στρατηγικές ας αφοσιωθούμε λοιπόν σε αλλαγή της πολιτικής μας κουλτούρας και σε μια ριζική επανεφεύρεση της πολιτικής ως οχήματος προς μια καλή και δίκαιη κοινωνία.Αλλωστε μια χώρα ασκεί σοβαρή εξωτερική πολιτική όταν έχει επιτύχει
το μέγιστο της κοινωνικής ισχύος της , το μέγιστο της κοινωνικής της συναίνεσης, το μέγιστο της κοινωνικής συναίνεσης
