Γ. ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
Η επίσκεψη Ολάντ στην Αθήνα, η στήριξη των δικαιωμάτων της χώρας μας
για ΑΟΖ, όπως προκύπτουν από το Δίκαιο της Θάλασσας, θα ήταν λάθος να
φωτιστεί περιοριστικά ως ρητορική νομιμοποίησης της εκμίσθωσης και στη
συνέχεια αγοράς γαλλικών πολεμικών πλοίων. Το πρόβλημα είναι ευρύτερο
περιφερειακό με πτυχή τόσο ενεργειακή όσο και γεωπολιτική, με διακύβευμα
ζωτικά συμφέροντα της Γηραιάς Ηπείρου.Στην Ανατολική Μεσόγειο, ο
εντοπισμός και η προοπτική εκμετάλλευσης υποθαλάσσιων κοιτασμάτων
φυσικού αερίου και πετρελαίου συμπίπτουν με δύο αποσταθεροποιητικές
δυναμικές:
Πρώτον, τις παρενέργειες της Αραβικής Ανοιξης στη
Συρία κυρίως, αλλά και στις ασταθείς Αίγυπτο και Λιβύη που έρχονται να
προστεθούν στην από δεκαετίες ανοικτή πληγή της αραβοϊσραηλινής
σύγκρουσης.
Δεύτερον, στην εκ των πραγμάτων φθίνουσα αμερικανική
ηγεμονική παρουσία στην περιοχή, που παρά τη βαρύνουσα ναυτική της
παρουσία είναι φανερό ότι δεν συνοδεύεται πλέον από δεδομένη βούληση και
δυνατότητα άμεσης εμπλοκής σε εστίες συγκρούσεων και κρίσεων.