Η κεφαλή του Αλή Πασά και το τρόπαιο - δώρο στην κ. Δούρου

ΤΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΜΙΧ. ΔΩΣΣΑ
Για να πεισθεί ο Σουλτάνος ότι οι βεζίρηδες και οι πασάδες του εκπλήρωναν με ακρίβεια το καθήκον τους ήθελε έμπρακτες και χειροπιαστές αποδείξεις. Ο Χουρσήτ, ο στρατάρχης της πολιορκίας των Ιωαννίνων και του ηγεμόνα τους Αλή Πασά, το ήξερε καλά αυτό και για να μην υπάρχουν αμφιβολίες που μπορούσαν να στοιχίσουν το δικό του κεφάλι, άμα νίκησε τον Αλή, τον αποκεφάλισε, ταρίχευσε το πολιό τρόπαιο και το έστειλε πεσκέσι στον Μαχμούτ Β' στην Ισταμπούλ, την περιώνυμη Κωνσταντινούπολη. Την Πόλη των Ελλήνων - που άκουγαν οι Τούρκοι επιδρομείς τη φράση «εις την Πόλιν» και παρηχώντας την, είπαν τη βασιλίδα των πόλεων Ισταμπούλ, όπως έκαναν το «εις Σμύρνην» Ισμίρ και το «εις Αμισόν» Σαμψούς. Και το ωραιότερο είναι ότι θεωρούν τη χρήση των αληθινών ονομάτων ως υποκλοπή και ως αλλοίωση του αρχαιόθεν τουρκικού χαρακτήρα τους.

Οταν οι θεοί τυφλώνουν τους άρχοντες

Η ​​Ευρώπη συντάχθηκε τελικά με τις Ηνωμένες Πολιτείες στην επιβολή νέων κυρώσεων που θα πλήξουν πολύ πιο άμεσα τη ρωσική οικονομία. Και η Ρωσία προετοιμάζεται με τη σειρά της για αντίποινα. Ο φαύλος κύκλος του οικονομικού πολέμου ανάμεσα στις δύο πλευρές των οποίων η αντιπαράθεση κυριάρχησε στη διεθνή σκηνή το δεύτερο ήμισυ του περασμένου αιώνα παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις και δεν είναι διόλου προφανές πώς και από ποιον θα σπάσει. Με την υποχώρηση της άλλης πλευράς, υποστηρίζουν οι θερμοκέφαλοι εκατέρωθεν της διαχωριστικής γραμμής. Οι πρόσφατες εξελίξεις στην Ουκρανία αποτελούν ένα ακόμη καθυστερημένο παρεπόμενο της διάλυσης μιας πολυεθνικής αυτοκρατορίας που ήταν η Σοβιετική Ενωση. Δεν έκλεισε ακόμη ο κύκλος. Ευρωπαίοι και Αμερικανοί θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι η ιστορία, η γεωγραφία, αλλά και η εσωτερική σύνθεση της Ουκρανίας επιβάλλουν λύσεις συμβιβασμού για το εσωτερικό σύστημα και τον διεθνή προσανατολισμό της χώρας.

Ο Ερντογάν και οι άλλοι

Της Ιλεάνας Μορώνη*
Την επόμενη Κυριακή, στις προεδρικές εκλογές στην Τουρκία η επιλογή των ψηφοφόρων, όπως ωραία το έθεσε ο Αχμέτ Ινσέλ (εφημ. Radikal, 18.7.2014), δεν είναι απλώς ανάμεσα σε τρεις υποψήφιους, αλλά ανάμεσα σε τρεις αντιλήψεις της δημοκρατίας. Η μία είναι η αυταρχική-λαϊκιστική δημοκρατία του ηγέτη του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) και σημερινού πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η δεύτερη η συντηρητική δημοκρατία του Εκμελεντίν Ιχσάνογλου, κοινού υποψήφιου της αξιωματικής αντιπολίτευσης (Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα – CHP) και του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (MHP), και η τρίτη αντίληψη είναι αυτή του Σελαχατίν Ντεμιρτάς, υποψήφιου του κουρδικού κινήματος μέσω του νέου κόμματός του, του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP).

Το άγουρο διπλωματικό κλίμα

Του Δρα Γιάννου Χαραλαμπίδη

Βρετανικό χειρόφρενο στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη Νο 2- Όλο το παρασκήνιο και οι πρωταγωνιστές για τη ματαίωση της συμπερίληψης στα συμπεράσματα του Συμβουλίου τον Δεκέμβριο του 2013, αναφοράς για ένταξη στον PfP- Η ΛΕΥΚΩΣΙΑ ποιο αντάλλαγμα πρόσφερε για την άρση του τουρκικού βέτο στον PfP
Έχει λεχθεί από κυβερνητικής πλευράς ότι η Βρετανία δεν άσκησε βέτο στην ένταξη της Κύπρου στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη (Partnership for Peace, PfP) και ότι το πρόβλημα εντοπίζεται μόνο στην Τουρκία. Είναι κατανοητή η δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται το κυπριακό Υπουργείο των Εξωτερικών.

Είναι ορθόδοξη και όχι μουσουλμανική

Κωνσταντίνος Χολέβας

Ως ορθόδοξος Ελληνας και ως τέκνο της Θεσσαλονίκης ενίσταμαι και θλίβομαι για τις ατυχείς κινήσεις που γίνονται τον τελευταίο καιρό με στόχο τη σύνδεση της Θεσσαλονίκης με την Τουρκία και το Ισλάμ. Ο δήμαρχος, κατά τρόπο προκλητικό, δηλώνει συχνά ότι θέλει να δώσει το όνομα του Κεμάλ Ατατούρκ σε κεντρικό δρόμο της πόλης. Το Τμήμα Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου με μια βιαστική απόφαση της πλειονότητας των καθηγητών αποφάσισε την ίδρυση Προγράμματος Ισλαμικών Σπουδών (ευτυχώς, το Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας διαφωνεί). Και το Μπαϊράμι των μουσουλμάνων εορτάστηκε φέτος πανηγυρικά στην πόλη του αγίου Δημητρίου με προσέλευση Τούρκων επισκεπτών.

Τα (δύο) αίτια της κρίσης

Σπύρος ΛίτσαςΟ νεποτισμός αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της δημοκρατίας μας σήμερα. Ομως δεν είμαστε η μοναδική χώρα της Δύσης με αυτού του είδους το ζήτημα, ενώ πρέπει να σημειωθεί ότι οι δημοκρατικά εκλεγμένες ηγεσίες μας από το γύρισμα του 20ού αιώνα έως σήμερα αποτελούνται, grosso modo, από προσωπικότητες με διεθνές κύρος, εξαιρετικές σπουδές, κοσμοπολιτισμό και δυνατότητα να στέκονται με αξιώσεις στα διεθνή φόρα. Τι φταίει, λοιπόν, για τη σημερινή κατάσταση;Πολλοί κατηγορούν τον ελληνικό λαό. Ο γκροτέσκο συμψηφισμός του «μαζί τα φάγαμε» παρήγαγε «σχολή σκέψης» [sic] απύθμενης αυθάδειας και μεθοδολογικές εφαρμογές ανάλογης αισθητικής. Δίχως να αγνοούνται οι σημαντικές συλλογικές και ατομικές ευθύνες για τον λαϊκισμό που επιτρέψαμε να καταστεί κυρίαρχος στο πολιτικό γίγνεσθαι του τόπου, ο λαός δεν είναι ο βασικός υπεύθυνος για τη σημερινή κατάσταση. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, όταν οι απορρυθμιστικές παθογένειες του ελληνικού πολιτικού συστήματος συνεπικουρούμενες από χτυπητές πολιτειακές αδυναμίες ωθούν τον πολίτη σε αποστασιοποίηση από το πολιτικό δρώμενο.

  

Η Αραβική Ανοιξη έγινε... χειμώνας στη Λιβύη

Η Λιβύη «πνίγεται» τις τελευταίες ημέρες στο αίμα, από έναν εμφύλιο που ξεκίνησε λίγους μήνες μετά τη δολοφονία του Μουαμάρ Καντάφι, ο οποίος με τη δύναμη των όπλων και την κατάργηση κάθε δημοκρατικής διαδικασίας κυβερνούσε δια πυρός και σιδήρου.
Οι ανατροπείς και δολοφόνοι του ήταν πρώην στενοί συνεργάτες του, οι οποίοι αφού έπεσαν σε δυσμένεια και ένιωσαν ότι απειλούνταν η ζωή τους, συνεργάστηκαν με τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες και στη συνέχεια με τη Γαλλία, την Αμερική και άλλες χώρες, για να ανατρέψουν το τυραννικό καθεστώς το οποίο υπηρέτησαν πιστά και από το οποίο βεβαίως αποκόμισαν μεγάλα οφέλη. Τότε, ο Ταγίπ Ερντο­γάν υπερηφανευόταν ότι η χώρα του έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πτώση του Καντάφι, με τον οποίο -τις ημέρες της παντοδυναμίας του- συνεργαζόταν ομαλά έχοντας και προσωπικό όφελος.Η διαβεβαίωση των πρώην συνεργατών του Καντάφι στις δυτικές δυνάμεις ήταν ότι θα κυβερνούσαν δημοκρατικά και αξιοκρατικά, κάτι το οποίο δεν συνέβη ποτέ. Τους μέθυσε η νίκη επί του Καντάφι, και -ως γνώστες των μεθόδων του- κυβέρνησαν αυταρχικά δολοφονώντας τους αντιπάλους τους.

Για λίγες τουρκικές λίρες!

Σάββας Καλεντερίδης

Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη που έχει καταταλαιπωρηθεί από τις οικονομικές ατασθαλίες και την κακοδιοίκηση της προηγούμενης εικοσαετίας, κατάσταση που άνοιξε τον δρόμο στη διοίκηση Μπουτάρη, η οποία εγκαταστάθηκε στον Δήμο Θεσσαλονίκης όχι γιατί έπεισε τους Θεσσαλονικείς, αλλά γιατί οι ψηφοφόροι ήθελαν να τιμωρήσουν εκείνους που καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη τους.
Τις προηγούμενες ημέρες είδαμε στις οθόνες των τηλεοράσεων τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη να προσπαθεί να παρουσιάσει ως επιτυχία της δικής του πολιτικής την αύξηση των επισκεπτών από την Τουρκία στη Θεσσαλονίκη, λέγοντας μάλιστα με κομπορρημοσύνη ότι «η Θεσσαλονίκη έχει τραβήξει πολλά από τη συντήρηση», εννοώντας τους Θεσσαλονικείς που έχουν διαφορετική άποψη από τη δική του, οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, ξεπερνούν το 75% του συνόλου των κατοίκων της συμπρωτεύουσας.
Δεν θα αναφερθούμε στην προσωπικότητα του Μπουτάρη, αν και από την προσωπική του διαδρομή εξηγούνται πολλά από τα πραττόμενά του.

Διεθνισμός ή πατριωτισμός; Μαζί δεν πάνε;

• Χρήστου Δημήτρης Το τελευταίο χρονικό διάστημα ακόμα μια σημαντική διαφορά απόψεων εμφανίζεται στον ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα, από ό,τι διαπιστώνουμε, τον διατρέχει οριζόντια. Από τη μία πλευρά εμφανίζεται ένα ρεύμα "διεθνιστών" που δηλώνει μάλιστα ενοχλημένο από τις συχνές αναφορές του προέδρου στον όρο πατρίδα, πατριωτισμός, νέο ΕΑΜ κ.λπ. Αυτό προκάλεσε και την έμμεση απάντηση ενός άλλου ρεύματος, όπως εκφράστηκε σε πρόσφατο κείμενο με αφορμή τα 10 χρόνια από την απόρριψη του σχεδίου Ανάν το οποίο υπογράφουν 60 επώνυμα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, μέλη της Κ.Ε. και αρκετοί βουλευτές, για τη σημασία και του εθνικού πατριωτικού στοιχείου στον αγώνα για την απελευθέρωση των δύο κομματιών του ελληνισμού, της Ελλάδας και της Κύπρου, που έχουν υποδουλωθεί από τα Μνημόνια.

Το τέλος της λογικής ή η αρχή του τέλους του πολέμου

Ανταπόκριση: Πάνος Χαρίτος
Υπάρχουν αρκετοί τρόποι για να προσεγγίσει κάποιος την Ιστορία. Μπορεί να τη μελετήσει, να εξαγάγει συμπεράσματα, να διδαχθεί. Όταν, όμως, ο μόνος τρόπος προσέγγισης της Ιστορίας είναι να επαναλαμβάνεις τα λάθη του παρελθόντος, αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει ανέξοδα.Το Ισραήλ προχθές έχασε δυο στρατιώτες του στη Ράφα κι ένας αιχμαλωτίστηκε. Αν τα γεγονότα ήταν διαφορετικά, αν δηλαδή οι νεκροί και ο αιχμάλωτος ήταν μαχητές ή πολίτες ή παιδιά, αλλά ήταν Παλαιστίνιοι, η είδηση δεν θα είχε καμία αξία. Περισσότεροι από 1.600 Παλαιστίνιοι είχαν χάσει τη ζωή τους στη Γάζα μέχρι που ολοκληρώθηκε αυτό το άρθρο. Περισσότεροι από 9.000 είναι τραυματίες. Άγνωστος αριθμός Παλαιστίνιων έχουν συλληφθεί, το ανατολικό και βόρειο κομμάτι της Γάζας έχει ισοπεδωθεί. Κι όμως, οι αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητας δεν ήταν τέτοιες που να επηρεάσουν τον τρόπο με τον οποίο επιχειρεί η στρατιωτική δύναμη του Ισραήλ.
Από όταν ξεκίνησε η ένοπλη αντιπαράθεση, όλοι ανεξαιρέτως είχαν επισημάνει δυο κινδύνους. Εφόσον το Ισραήλ επιχειρούσε με βομβαρδισμούς, θα υπήρχαν τεράστιες απώλειες στις τάξεις των αμάχων. Εφόσον προχωρούσαν σε χερσαία εισβολή, θα είχαν αρκετές απώλειες στρατιωτών και ενδεχομένως αιχμαλώτους. Και τα δύο επιβεβαιώθηκαν.

Μάχη

Ποτέ δεν θα μάθουμε πού θάφτηκε το σώμα του Εξυπερύ, αν και η αλήθεια είναι πως βρίσκεται πια σε κάθε παιδικό δωμάτιο.Το πρόβλημα με τον Εξυπερύ ήταν πως πάντα μπέρδευε τον ουρανό με την έρημο και ίσως εκείνη τη μέρα, στις 31 Ιουλίου του 1944, κατά τη διάρκεια της τελευταίας του αναγνωριστικής πτήσης, να διέσχισε όλη τη Μεσόγειο και να επέστρεψε στη Σαχάρα με σκοπό να συναντήσει για μια ακόμη φορά τον Μικρό Πρίγκιπα προκειμένου να του ζωγραφίσει ξανά ένα αρνί: ένα αρνί μέσα σ' ένα κουτί με τρύπες για να μπορεί ν' αναπνέει, αν και ο ίδιος βρέθηκε σε μια ουράνια τρύπα που τον ρούφηξε ολόκληρο, αυτόν και τ' αεροπλάνο του.
Ο Εξυπερύ αγάπησε τους ανθρώπους και τα ζώα ισότιμα, δηλαδή τα παιδιά, προτού μεγαλώσουν, και τα ζώα, που είναι αθώα και σκληρά όπως τα παιδιά, δηλαδή δίχως δόλο, και κατά τη γνώμη μου αυτό κάνει ένα συγγραφέα να μην μοιάζει με τους υπόλοιπους συγγραφείς: ένας πραγματικός συγγραφέας είναι με το μέρος των παιδιών και καταλαβαίνει πως ένα ζώο, είτε είναι κατοικίδιο, είτε είναι αγρίμι, χρειάζεται να μιλήσει, και έτσι μία από τις βασικές δουλειές του είναι να δώσει λαλιά στα ζώα.

Ατλαντική Ευρώπη

Η Ιστορία εν τω γίγνεσθαι, με τον καταιγιστικό σύγχρονο μιντιακό τρόπο της διάχυσης της πληροφόρησης, δεν γίνεται συνήθως αντιληπτή στην πραγματική της βαρύτητα στον παρόντα χρόνο. Από την Τρίτη το απόγευμα, όταν οι μόνιμοι αντιπρόσωποι των 28 χωρών-μελών της ΕΕ στις Βρυξέλλες υπέγραψαν το πρώτο πακέτο ουσιαστικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας, ένα νέο κεφάλαιο άνοιξε για τη Γηραιά Ηπειρο, τις ισορροπίες στην ΕΕ αλλά και τη διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη.Οι 28 αποδέχθηκαν την άποψη των ΗΠΑ για στρατηγικών διαστάσεων απειλή από τη Ρωσία και δρομολόγησαν την ολική επαναφορά της Διατλαντικής Σχέσης: όχι μόνον την αδιαμφισβήτητη πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ που ύστερα από είκοσι πέντε χρόνια βρήκε αντίπαλο, αλλά και το βαρύνον πλέον ντε φάκτο δικαίωμα λόγου της Ουάσιγκτον σε οτιδήποτε θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει την Ευρώπη, να προκαλέσει κοινωνική έκρηξη, πολιτική αποσταθεροποίηση και πολύ περισσότερο κρίση δανεισμού και χρεοκοπία. Από την Τρίτη και μετά, ο Κάμερον αλλά και όλοι οι μινιμαλιστές της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης -Δανία, Σουηδία, Τσεχία, Ουγγαρία- αισθάνονται λιγότερο απομονωμένοι.

ΜΕΤΑ ΤΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ Μάχη μέχρις εσχάτων Αργεντινής και 'λύκων των αγορών'

«Πάρε τον χειρότερο οφειλέτη, τον χειρότερο πιστωτή, τον χειρότερο δικαστή, κράτησέ τους κλεισμένους σε μια αποθήκη για μία δεκαετία και δες τι θα γίνει», είχε περιγράψει χαρακτηριστικά ένας αναλυτής τη δικαστική κόντρα Αργεντινής-κερδοσκοπικών funds.

Με τέτοια «συστατικά» το αποτέλεσμα ήταν ίσως προδιαγεγραμμένο και η κόντρα αυτή έμελλε να έχει τη χειρότερη δυνατή έκβαση: την τυπική χρεοκοπία της χώρας της Λατινικής Αμερικής, τη δεύτερη μέσα σε 13 χρόνια. Από τον πρώτο γύρο του πολέμου ενισχυμένοι βγήκαν οι «γύπες» των κερδοσκοπικών funds, που φαίνονται αποφασισμένοι να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο για να στριμώξουν την Κριστίνα Φερνάντες, παρόλο που για τα μεγέθη και τα δικά τους και του κράτους της Αργεντινής το οφειλόμενο ποσό του ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων μοιάζει ευτελές.

Ο επίτροπος Αβραμόπουλος

Τ​​ο παρατεταμένο θρίλερ της επιλογής του επόμενου Ελληνα επιτρόπου έφθασε σε αίσιο τέλος με την απόφαση του πρωθυπουργού να στείλει στις Βρυξέλλες τον Δημήτρη Αβραμόπουλο. Οπως και με την περίπτωση του Γκίκα Χαρδούβελη πριν από μερικές εβδομάδες για το υπουργείο Οικονομικών, η επιλογή Αβραμόπουλου είχε το στοιχείο της έκπληξης και τελικά έγινε αποδεκτή χωρίς αναταράξεις εντός της συγκυβέρνησης, αλλά και σιωπηρά από την αντιπολίτευση. Το μετριοπαθές προφίλ του υπουργού Αμυνας διευκολύνει τη διατήρηση καλών σχέσεων με όλους. Υπό αυτό το πρίσμα μπορεί κανείς να εικάσει ότι ως επίτροπος θα συνεργασθεί αρμονικά και με μια μελλοντική κυβέρνηση που ενδεχομένως να μην περιλαμβάνει τη Ν.Δ., και αυτό, πέρα από κομματικές προτιμήσεις, αποτελεί χρήσιμη παράμετρο για τη χώρα.