Οταν ορισμένοι Κούρδοι του Ιράκ χαρακτήρισαν το Κιρκούκ «Ιερουσαλήμ» εννοούσαν όχι μόνο την πολιτισμική αξία της πόλης αλλά και τα προβλήματα που προκαλεί. Θεωρούν μοναδική τη σχέση τους με το πλούσιο σε πετρέλαιο Κιρκούκ, επικαλούμενοι ιστορικούς δεσμούς και το αίμα που χύθηκε στην αντιπαράθεση με τον Σαντάμ Χουσεΐν για την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν. Επιμένουν πως το Κιρκούκ πρέπει να συμπεριληφθεί σε οποιοδήποτε αυτόνομο κουρδικό κράτος. Ομως την πόλη τη διεκδικεί και η κυβέρνηση της Βαγδάτης, την ώρα που δεν υπάρχει καν ομοφωνία για τα ακριβή σύνορα και τον πληθυσμό της περιοχής, ο οποίος υπολογίζεται από 1 έως 1,6 εκατομμύρια κατοίκους.
Στρατιωτικά, η υπόσχεση της Δύσης να εξοντώσει το
ISIS δεν είναι παράλογη. Πολιτικά όμως θα είναι εφικτή μόνο αν η
Τουρκία, η Σαουδική Αραβία και όλες οι περιφερειακές δυνάμεις διαθέσουν
μια ενιαία πολιτική και δέσμευση για τη διαμόρφωση της μετά ISIS εποχής.
H Κωνσταντινούπολη δεν έχει χάσει ίχνος από τη
μαγική της ενέργεια. Η Τουρκία, όμως, έχει χάσει τη γεωπολιτική της
πυξίδα. Μέχρι πριν από λίγο καιρό, η κυβέρνηση του Ταγίπ Ερντογάν
στρεφόταν προς Ανατολάς. Προσβεβλημένη από μια Ευρώπη αποφασισμένη να
την κρατήσει εκτός Ε.Ε., η Τουρκία διεκδίκησε τον ρόλο της ως κεντρικής
δύναμης στη Μέση Ανατολή. Η επίσημη θέση ήταν «κανένα πρόβλημα με τους
γείτονες». Η Τουρκία θα πρόσφερε ένα μοντέλο για τις ισλαμικές
δημοκρατίες οι οποίες θα αναδύονταν από τις αραβικές επαναστάσεις.Οι Σύριοι πρόσφυγες στους πολυσύχναστους δρόμους της Κωνσταντινούπολης, περιγράφουν την ιστορία διαφορετικά.
Η περιοχή της ευκαιρίας έχει γίνει μια ζώνη χάους. Με εξαίρεση την
Τυνησία, όπου ξεκίνησαν όλα, οι μεγάλες ελπίδες για δημοκρατική άνοιξη
έχουν μετατραπεί σε σκόνη. Η Αίγυπτος έγινε απολυταρχική, η Λιβύη έχει
ένα αποτυχημένο κράτος και η Συρία είναι αιματοβαμμένο πεδίο μάχης. Ο Τ.
Ερντογάν έχει πρόβλημα με όλους τους γείτονές του.