Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από τον εθισμό της κοινωνίας στον
λαϊκισμό, τον ρατσισμό και τον φασισμό. Πρωτόγνωρα γεγονότα που κάποτε
μας προσέβαλαν ξεσηκώνοντας τη συνείδησή μας, τώρα αντιμετωπίζονται από
ανησυχητικά μεγάλο κομμάτι της κοινής γνώμης σαν μια αποδεκτή ρουτίνα
στο πλαίσιο της καθημερινότητάς μας. Ποιος μπορούσε να φανταστεί, πριν
από μερικά χρόνια, ότι ένα νεοναζιστικό κόμμα θα έμπαινε στη Βουλή, ότι ο
αρχηγός του θα αναλάμβανε την «πολιτική» ευθύνη μίας δολοφονίας εν
ψυχρώ -την ηθική αυτουργία δηλαδή- και ότι ο λαός θα τον επιβράβευε
αυξάνοντας το εκλογικό του ποσοστό. Ποιος μπορούσε να φανταστεί ότι ένας
τραμπούκος θα έδινε καθαρή δολοφονική εντολή στη συμμορία του - «ό,τι
κινείται, σφάζεται»- και ότι θα εκλεγόταν βουλευτής.
Επιπροσθέτως, η κυβέρνηση Ραχόι θα χάσει και τον
στόχο 4,2% για το έλλειμμα του 2015, με τις Βρυξέλλες να το εκτιμούν στο
ύψος του 4,5%.
Καθώς πλησιάζουν οι εκλογές που υπολογίζονται λίγο
μετά τα μέσα Δεκεμβρίου, ο πρωθυπουργός της Ισπανίας Ραχόι εξαντλεί
κάθε περιθώριο ελεγχόμενης παραβατικότητας, η οποία τον εξυπηρετεί όποιο
και αν είναι το αποτέλεσμα της κάλπης: