Γ. ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ Μετά
τη Γαλλία και την Ιταλία ήλθε η ώρα της Ισπανίας να διεκδικήσει τον
τίτλο του παραβάτη του Δημοσιονομικού Συμφώνου: Ο Προϋπολογισμός του
2016 προβλέπει έλλειμμα 3,5% σε παράβαση του συμφωνηθέντος με την
Ευρωπαϊκή Επιτροπή αρχικού στόχου για 2,8% και σε κάθε περίπτωση άνω του
πλαφόν του 3%.
Επιπροσθέτως, η κυβέρνηση Ραχόι θα χάσει και τον
στόχο 4,2% για το έλλειμμα του 2015, με τις Βρυξέλλες να το εκτιμούν στο
ύψος του 4,5%.
Καθώς πλησιάζουν οι εκλογές που υπολογίζονται λίγο μετά τα μέσα Δεκεμβρίου, ο πρωθυπουργός της Ισπανίας Ραχόι εξαντλεί κάθε περιθώριο ελεγχόμενης παραβατικότητας, η οποία τον εξυπηρετεί όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα της κάλπης:
Αν το Λαϊκό Κόμμα κερδίσει τις εκλογές θα μπορεί να επενδύσει στην ικανοποίηση και στη συνακόλουθη καλή θέληση του Βερολίνου για έναν συμβιβασμό με τις Βρυξέλλες, που να σώζει τα προσχήματα και για τις δύο πλευρές.Αν αντίθετα προκύψει κυβέρνηση της Αριστεράς με κορμό το Σοσιαλιστικό Κόμμα, τότε προφανώς η Γερμανία θα πιέσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για πλήρη και χωρίς εκπτώσεις εφαρμογή του Δημοσιονομικού Συμφώνου.Στη δεύτερη περίπτωση οι Σοσιαλιστές ως κορμός ενός ενδεχόμενου Κυβερνητικού Συνασπισμού της Αριστεράς θα κληθούν να υιοθετήσουν επιπρόσθετα μέτρα λιτότητας, σε έναν Προϋπολογισμό που θα τον έχουν ήδη απορρίψει προ των εκλογών!
Όπως πολύ εύστοχα υπογραμμίζει η Ιστοσελίδα Εurointelligence, η παρατήρηση του αρμόδιου επιτρόπου Μοσκοβισί για τον κίνδυνο να διαβασθεί ως παρατατικός ο Προϋπολογισμός του 2016 έχει ήδη διχάσει την αντιπολίτευση: Οι Σοσιαλιστές κατηγορούν τον Ραχόι για προεκλογική δημαγωγία και οι Podemos την Επιτροπή για παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας...Σε κάθε περίπτωση, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα των εκλογών, Βερολίνο και Βρυξέλλες θα απαιτήσουν συμμόρφωση με το Δημοσιονομικό Σύμφωνο από τη Μαδρίτη, με ζητούμενη τη στάση των δύο άλλων παραβατών, της Γαλλίας και της Ιταλίας:Θα συμπαρασταθούν στην Ισπανία και έτσι θα συγκροτήσουν de facto ένα μέτωπο απέναντι όχι μόνον στο Δημοσιονομικό Σύμφωνο αλλά και θα θέσουν Βέτο στο σχέδιο Σόιμπλε για αυστηροποίηση της εφαρμογής της δημοσιονομικής πειθαρχίας;
‘Η θα θυσιάσουν την Ισπανία έναντι εκπτώσεων και κατανόησης στη δική τους παραβατικότητα;
Μέρα με τη μέρα η συμμόρφωση προς το Δημοσιονομικό Σύμφωνο αναδεικνύεται ως μια Εικονική Πραγματικότητα, ως ένα σύγχρονο «Χωριό Ποτέμκιν» που στην καλύτερη των περιπτώσεων σώζει για το Βερολίνο τα προσχήματα με τη δήθεν εφαρμογή ενός ανεφάρμοστου πλαισίου.
Η Γερμανία δεν αγνοεί μόνον την πραγματική αδυναμία προσαρμογής της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας στο πλαφόν ελλειμμάτων 3% που ορίζει το Δημοσιονομικό Σύμφωνο. Αγνοεί ή κάνει πως αγνοεί τρεις παράγοντες που πιέζουν κάθε μέρα και περισσότερο για την εγκατάλειψη του ανεφάρμοστου Συμφώνου:
Πρώτος παράγοντας, η αποτυχία της Ποσοτικής Χαλάρωσης της ΕΚΤ να αυξήσει τον πληθωρισμό, με την Ευρωζώνη να είναι ακόμη στη σκιά ενός σπιράλ αποπληθωρισμού, μιας μακράς διαρκείας δηλαδή ύφεσης σαν αυτή που γνώρισε η Ιαπωνία μετά το 1990.
Δεύτερος παράγοντας, η πρόκληση διαχείρισης του Προσφυγικού, που είναι αδύνατη χωρίς σημαντική αύξηση των δημόσιων δαπανών.
Τρίτος παράγοντας, η συνδυασμένη πίεση από το κόστος του σκανδάλου Volkswagen, των κυρώσεων στη Ρωσία και της πτώσης των ρυθμών ανάπτυξης στην Κίνα, που δεν αποκλείεται να αναγκάσουν το Βερολίνο να ενισχύσει τη ζήτηση τόσο στη Γερμανία όσο και στην υπόλοιπη Ε.Ε. - Ευρωζώνη.
Τούτων λεχθέντων θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η στάση της Κομισιόν στους παραβάτες του Δημοσιονομικού Συμφώνου, καθώς κινείται στη σκιά των απειλών του Σόιμπλε να προωθήσει τη μεταβίβαση της αρμοδιότητας εφαρμογής των συνθηκών σε Ανεξάρτητη Αρχή.
«Χωριό Ποτέμκιν»
Μέρα με τη μέρα η συμμόρφωση προς το Δημοσιονομικό Σύμφωνο αναδεικνύεται ως μια εικονική πραγματικότητα, ως ένα σύγχρονο «Χωριό Ποτέμκιν», που στην καλύτερη των περιπτώσεων σώζει για το Βερολίνο τα προσχήματα με τη δήθεν εφαρμογή ενός ανεφάρμοστου πλαισίου.
Καθώς πλησιάζουν οι εκλογές που υπολογίζονται λίγο μετά τα μέσα Δεκεμβρίου, ο πρωθυπουργός της Ισπανίας Ραχόι εξαντλεί κάθε περιθώριο ελεγχόμενης παραβατικότητας, η οποία τον εξυπηρετεί όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα της κάλπης:
Αν το Λαϊκό Κόμμα κερδίσει τις εκλογές θα μπορεί να επενδύσει στην ικανοποίηση και στη συνακόλουθη καλή θέληση του Βερολίνου για έναν συμβιβασμό με τις Βρυξέλλες, που να σώζει τα προσχήματα και για τις δύο πλευρές.Αν αντίθετα προκύψει κυβέρνηση της Αριστεράς με κορμό το Σοσιαλιστικό Κόμμα, τότε προφανώς η Γερμανία θα πιέσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για πλήρη και χωρίς εκπτώσεις εφαρμογή του Δημοσιονομικού Συμφώνου.Στη δεύτερη περίπτωση οι Σοσιαλιστές ως κορμός ενός ενδεχόμενου Κυβερνητικού Συνασπισμού της Αριστεράς θα κληθούν να υιοθετήσουν επιπρόσθετα μέτρα λιτότητας, σε έναν Προϋπολογισμό που θα τον έχουν ήδη απορρίψει προ των εκλογών!
Όπως πολύ εύστοχα υπογραμμίζει η Ιστοσελίδα Εurointelligence, η παρατήρηση του αρμόδιου επιτρόπου Μοσκοβισί για τον κίνδυνο να διαβασθεί ως παρατατικός ο Προϋπολογισμός του 2016 έχει ήδη διχάσει την αντιπολίτευση: Οι Σοσιαλιστές κατηγορούν τον Ραχόι για προεκλογική δημαγωγία και οι Podemos την Επιτροπή για παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας...Σε κάθε περίπτωση, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα των εκλογών, Βερολίνο και Βρυξέλλες θα απαιτήσουν συμμόρφωση με το Δημοσιονομικό Σύμφωνο από τη Μαδρίτη, με ζητούμενη τη στάση των δύο άλλων παραβατών, της Γαλλίας και της Ιταλίας:Θα συμπαρασταθούν στην Ισπανία και έτσι θα συγκροτήσουν de facto ένα μέτωπο απέναντι όχι μόνον στο Δημοσιονομικό Σύμφωνο αλλά και θα θέσουν Βέτο στο σχέδιο Σόιμπλε για αυστηροποίηση της εφαρμογής της δημοσιονομικής πειθαρχίας;
‘Η θα θυσιάσουν την Ισπανία έναντι εκπτώσεων και κατανόησης στη δική τους παραβατικότητα;
Μέρα με τη μέρα η συμμόρφωση προς το Δημοσιονομικό Σύμφωνο αναδεικνύεται ως μια Εικονική Πραγματικότητα, ως ένα σύγχρονο «Χωριό Ποτέμκιν» που στην καλύτερη των περιπτώσεων σώζει για το Βερολίνο τα προσχήματα με τη δήθεν εφαρμογή ενός ανεφάρμοστου πλαισίου.
Η Γερμανία δεν αγνοεί μόνον την πραγματική αδυναμία προσαρμογής της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας στο πλαφόν ελλειμμάτων 3% που ορίζει το Δημοσιονομικό Σύμφωνο. Αγνοεί ή κάνει πως αγνοεί τρεις παράγοντες που πιέζουν κάθε μέρα και περισσότερο για την εγκατάλειψη του ανεφάρμοστου Συμφώνου:
Πρώτος παράγοντας, η αποτυχία της Ποσοτικής Χαλάρωσης της ΕΚΤ να αυξήσει τον πληθωρισμό, με την Ευρωζώνη να είναι ακόμη στη σκιά ενός σπιράλ αποπληθωρισμού, μιας μακράς διαρκείας δηλαδή ύφεσης σαν αυτή που γνώρισε η Ιαπωνία μετά το 1990.
Δεύτερος παράγοντας, η πρόκληση διαχείρισης του Προσφυγικού, που είναι αδύνατη χωρίς σημαντική αύξηση των δημόσιων δαπανών.
Τρίτος παράγοντας, η συνδυασμένη πίεση από το κόστος του σκανδάλου Volkswagen, των κυρώσεων στη Ρωσία και της πτώσης των ρυθμών ανάπτυξης στην Κίνα, που δεν αποκλείεται να αναγκάσουν το Βερολίνο να ενισχύσει τη ζήτηση τόσο στη Γερμανία όσο και στην υπόλοιπη Ε.Ε. - Ευρωζώνη.
Τούτων λεχθέντων θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η στάση της Κομισιόν στους παραβάτες του Δημοσιονομικού Συμφώνου, καθώς κινείται στη σκιά των απειλών του Σόιμπλε να προωθήσει τη μεταβίβαση της αρμοδιότητας εφαρμογής των συνθηκών σε Ανεξάρτητη Αρχή.
«Χωριό Ποτέμκιν»
Μέρα με τη μέρα η συμμόρφωση προς το Δημοσιονομικό Σύμφωνο αναδεικνύεται ως μια εικονική πραγματικότητα, ως ένα σύγχρονο «Χωριό Ποτέμκιν», που στην καλύτερη των περιπτώσεων σώζει για το Βερολίνο τα προσχήματα με τη δήθεν εφαρμογή ενός ανεφάρμοστου πλαισίου.
