Το τελευταίο διάστημα έχουμε
ξανά παροξυσμό της βίας στα πανεπιστήμιά μας με πιο αντιπροσωπευτική
περίπτωση εκείνης των Αθηνών. Άσχετα από τις συγκυριακές εκδηλώσεις του
φαινόμενο είναι σοβαρό. Η βία δεν εμφανίζεται μόνο στις αιχμηρές μορφές
τις οποίες «πιάνει» συνήθως η δημοσιότητα. Ενδημεί με διάφορες
αποχρώσεις από την ωμή βία μέχρι την αδιαλλαξία. Πολλά, τώρα, λέγονται
και γράφονται για την αντιμετώπιση του θλιβερού φαινομένου. Δυστυχώς
όλες οι προσεγγίσεις θεμελιώνονται σε λάθος ερμηνεία του φαινομένου και
ως εκ τούτου είναι σχεδόν βέβαιο ότι τα μέτρα που προτείνονται θα
αποδειχτούν ατελέσφορα. Βασισμένος την πολύχρονη εμπειρία μου και στην
αγωνιώδη προσπάθειά μου να «καταλάβω» την ακαδημαϊκή κοινότητα σε
βάθος, θα προτείνω εδώ μιαν άλλη ερμηνεία που προφανώς υπαγορεύει μια
ριζικά διαφορετική μέθοδο αντιμετώπισης του φαινομένου.
Ο Μαχμούντ Αμπάς έστειλε χθες, Κυριακή, τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια του Μουάταζ Χιτζάζι, ενός 32χρονου Παλαιστινίου που σκοτώθηκε την Πέμπτη από την ισραηλινή αστυνομία, η οποία τον παρουσίαε ως τον δράστη της απόπειρας δολοφονίας εναντίον του Γεχούντα Γκλικ.Αυτός ο τελευταίος είναι μία από τις προσωπικότητες της ισραηλινής υπερεθνικιστικής δεξιάς που κάνει τους μουσουλμάνους να φρίττουν διεκδικώντας για τους εβραίους το δικαίωμα να προσεύχονται στην Πλατεία των Τζαμιών στην Ανατολική Ιερουσαλήμ.Στο μήνυμά του, αντίγραφο του οποίου είδε το Γαλλικό Πρακτορείο, ο Αμπάς εκφράζει "θυμό και καταδίκη μετά την ανακοίνωση της εγκληματικής δολοφονίας που διαπράχθηκε από τις τρομοκρατικές συμμορίες του ισραηλινού στρατού κατοχής εναντίον του Μουάταζ Ιμπραχίμ Χαλίλ Χιτζάζι, ο οποίος πέθανε ως μάρτυρας υπερασπιζόμενος τα δικαιώματα του λαού μας και των αγίων τόπων".