Μια απο τις εγγενείς αδυναμίες της Αριστεράς η θεμελιακή αντίφαση μεταξύ πράξεων που αναπαράγουν σε υπερθετικό βαθμό την καχεκτικότητα-συντήρηση, και ενός πολιτικού λόγου όπου ο αριστερός ριζοσπαστισμός κυριαρχεί πλέρια.Αυτή η θεμελιακή αντίφαση λειτούργησε ως κινούμενη άμμος, ως βάλτος ,απορρόφησε-εξαφάνισε κάθε υγιή μονάδα,κάθε γνήσιο προβληματισμό κάθε τι αυθόρμητο. Η ομοιομορφία που παρήχθη, μπορεί να ικανοποιούσε συγκεντρωτικές λογικές, πλήν όμως διαμόρφωσε σύνολα αποστειρωμένα, καταδικασμένα να εξαυλωθούν στο πέρασμα του χρόνου.
