Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ
Από το 1924 μέχρι το 1938 υπήρξαν 18 εσωτερικές επαναστάσεις κατά του
κεμαλικού κράτους στην Τουρκία. Από αυτές, οι 17 υπήρξαν επαναστάσεις
κουρδικών φυλών με έντονο θρησκευτικό αλλά και εθνοτικό περιεχόμενο.
Όλες έλαβαν μέρος στη γεωγραφική περιοχή της ανατολικής Μικράς Ασίας,
εκεί όπου μετά τις γενοκτονικές σφαγές των χριστιανικών πληθυσμών στα
τέλη του 19ου και αρχές το 20ού αιώνα, κυριάρχησε το Κουρδικό στοιχείο.
Οι επαναστάσεις λάμβαναν μέρος μέσα σε ένα φεουδαρχικά δομημένο
περιβάλλον που όχι μόνο οι κεμαλιστές αλλά ούτε και οι Οθωμανοί
κατάφεραν ποτέ να θέσουν κάτω από κεντρική διοίκηση. Ιστορικά, κάθε φορά
που η κεντρική διοίκηση προσπάθησε να ελέγξει τις κουρδικές φυλές και
περιοχές, ακολουθούσαν βίαια επεισόδια , αιματηρές συγκρούσεις και
σφαγές.
Alastair Crooke-ΒΗΡΥΤΟΣ- Ο Ρώσος πρόεδρος Βλάντιμιρ Πούτιν εξέπληξε
αιφνιδίασε σχεδόν τους πάντες με την ανακοίνωσή του περί αποχώρησης από
τη Συρία. Δεν είναι να απορεί κανείς για αυτό: Οι συριακές δυνάμεις
είχαν momentum, είχαν επιτυχίες, κερδίζοντας έδαφος κάποιες φορές ακόμα
και χωρίς μάχη. Ο Πατ Λανγκ, πρώην αξιωματικός των στρατιωτικών
υπηρεσιών πληροφοριών, έχει επισημάνει ότι το αποκαλούμενο Ισλαμικό
Κράτος φαίνεται να «καταρρέει σε Συρία και Ιράκ. Λιμοκτονούν καθώς τα
λεφτά τελειώνουν, τα οποία χάνονται λόγω του R+6 και της αεροπορικής
δράσης των ΗΠΑ εναντίον του λαθρεμπορίου πετρελαίου μέσω Τουρκίας. Την
ίδια στιγμή, εξοπλισμός και άνδρες έχουν σταματήσει να καταφθάνουν από
τον αμφίδρομο διάδρομο μεταφορών από την Τουρκία».