
Σπάνια στην ιστορία των λαών εμφανίζονται
τέτοια διλήμματα, όπως αυτά που χαρακτηρίζουν τις εκλογές που
έρχονται.Διλήμματα που διαμορφώνονται από την οικονομική κατάρρευση της
χώρας, την εξάρτηση από ξένες δυνάμεις, την κατάπτωση του πολιτικού
λόγου, την ανυποληψία των πολιτικών και της πολιτικής, την διαφθορά των
πολιτικών και οικονομικών ελίτ, που διοικούν αυτή τη χώρα και την
λεηλατούν μαζί με τους «δανειστές» της, την υποθήκευση του μέλλοντος των
επόμενων γενεών…
Μπορεί οι εκλογές του 2015 να είναι μια ουσιαστική ευκαιρία αντίστασης και ύστατης προσπάθειας ανασυγκρότησης;
Στο δίλημμα
αυτό προσπάθησα να απαντήσω με προσωπικό τρόπο, τόσο ωςπολίτης που
υφίσταται τα δεινά της κρίσης, όσο και ως ιστορικός που ασχολούμενος με
την ιστορία του ελληνισμού της Ανατολής (ποντιακού-μικρασιατικού)
προσπάθησε να εντοπίσει τις δυσπλασίες που επέφεραν τα δεινά επί της
νεοελληνικής μας κοινωνίας. Δεινά που ολοκληρώθηκαν με τη χρεωκοπία του
ελληνικού δημοσίου στα τέλη του 2009. Η απαρχή και η αιτία αυτών των
δεινών, δεν είναι άλλη από τη σε μεγάλο βαθμό εξαρτημένων και
παρασιτικών ελίτ που διοίκησαν αυτή τη χώρα με κύριο οδηγό τα κυνικά
τους συμφέροντα. Είναι οι ίδιες ελίτ, με άλλη όμως μορφή και όρους, που 9
δεκαετίες πριν οδήγησαν στη μεγαλύτερη Καταστροφή που έζησε ποτέ ο
ελληνικός κόσμος, τη Μικρασιατική Καταστροφή…