Στη μνήμη του «δάσκαλου» Οζγκιέρ. Του Νίκου Μούδουρου

Στις 22 Νοεμβρίου 2005, ο Οζγκιέρ Οζγκιούρ άφησε την τελευταία του πνοή.

Η Κύπρος έχασε ένα από τα γνήσια παιδιά της, έστω και αν το ηγεμονικό πλαίσιο και στις δύο κοινότητες εμπόδισε την κατανόηση της απώλειας του ως τέτοιας. Ο Οζγκιέρ Οζγκιούρ παραμένει από τους ελάχιστους Κύπριους πολιτικούς ηγέτες που στις πιο δύσκολες συνθήκες της βίας και του διαχωρισμού, είχε τη διαύγεια, την τόλμη και την ιδεολογική συγκρότηση να αντικρίζει την «ολική Κύπρο», να αντιμετωπίζει το λαό της ως ένα. Δικαιωματικά ο Οζγκιούρ έμεινε γνωστός ως ο «Χότζιας» (Δάσκαλος). Ένας ορισμός που στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα κατακτιέται, δεν παραχωρείται. Μια λέξη που παραπέμπει σαφώς στο σεβασμό που κερδίζεται με τη βαθιά γνώση, την αφοσίωση και τους αγώνες.

Σε Συμφωνία για τα Πυρηνικά Κατέληξε το Ιράν με τις Έξι Παγκόσμιες Δυνάμεις στις Συνομιλίες της Γενεύης

Μετά από τέσσερις μέρες «δύσκολων» διαπραγματεύσεων για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, οι έξι μεγάλες δυνάμεις και το Ιράν κατέληξαν σε συμφωνία τα ξημερώματα του Σαββάτου προς την Κυριακή στη Γενεύη, δημιουργώντας ελπίδες για έξοδο της παγκόσμιας κοινότητας από μια κρίση που διαρκεί για πάνω από δέκα χρόνια.

Η επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Κάθριν Αστον, έχοντας δίπλα της όλους τους υπουργούς που μετείχαν στις διαπραγματεύσεις για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, ανέγνωσε στην έδρα του ΟΗΕ στη Γενεύη κοινή δήλωση ανακοινώνοντας "μια συμφωνία για ένα σχέδιο δράσης"."Καταλήξαμε σε μια συμφωνία για ένα σχέδιο δράσης", τόνισε ενώ δίπλα της ήταν ο υπουργός Εξωτερικών του Ιράν Μοχαμάντ Τζαβάντ Ζαρίφ. Μετά την ανάγνωση της δήλωσης, οι ομόλογοί του της ομάδας 5+1 (ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, Βρετανία, Γαλλία και η Γερμανία) αντάλλαξαν θερμές χειραψίες μεταξύ τους και με τον Ζαρίφ, ο οποίος απέφυγε να σφίξει το χέρι στην Κάθριν Αστον για θρησκευτικούς λόγους. Αντίθετα ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ αγκάλιασε σφιχτά και φίλησε την επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, η οποία ανταπέδωσε τον θερμό χαιρετισμό.

Οι κομβικές μεταβολές και τα ρητορικά ερωτήματα...

Βρισκόμαστε εμπρός σε μια συνολική αλλαγή παραδείγματος. Η εποχή που ζούμε αποτελεί κομβικό μεταίχμιο εξέλιξης, ανάλογο αυτής του Σιδήρου, της Αναγέννησης, της εποχής του Ατμού και της αντίστοιχης πυρηνικής. Αυτό σημαίνει ότι τα κράτη που θα αποτύχουν να ενστερνιστούν δημιουργικά τις επικείμενες αλλαγές και να τις εντάξουν στον εξελικτικό πυρήνα τους θα οδεύσουν προς το κοιμητήριο της Ιστορίας.Σε διεθνές επίπεδο η μεταβολή αφορά τη συστημική δομή. Η νέα πολυπολική σύσταση δημιουργεί αύξηση των ανταγωνισμών ήπιας και σκληρής ισχύος μεταξύ των κύριων δρώντων αλλά και των συμμαχικών δικτύων τους. Αυτό σημαίνει ότι οι συμμαχίες αποκτούν για άλλη μια φορά τη βαρύτητα που κατείχαν προ της διπολικής εποχής. Κάθε σύμμαχος θα πρέπει να αποδεικνύει τη χρησιμότητά του αλλά και την προθυμία του να διαδραματίζει αποδοτικό ρόλο. Η εποχή των Free-Riders, ή αλλιώς των τζαμπατζήδων, έχει φτάσει πλέον στο τέλος της. Ο διακρατικός ανταγωνισμός αυξάνεται γιατί οι νέοι πόλοι που εμφανίζονται στο διεθνές στερέωμα είτε θα ενταχθούν σε υφιστάμενα σχήματα και θα αναλάβουν ειδικούς ρόλους είτε θα επιδιώξουν να διαμορφώσουν τις δικές τους ζώνες συμφερόντων, που σημαίνει αύξηση της διεθνοπολιτικής τριβής.

Οι σχεδιασμοί της Αμερικής για τη Μέση Ανατολή, ο ρόλος του Ισραήλ, η Ελλάδα και η Κύπρος

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Χωρίς αμφιβολία η Αμερική είναι και σήμερα η πρώτη υπερδύναμη του πλανήτη, αν και αμφισβητείται πλέον από τη Μόσχα και το Πεκίνο –ιδιαίτερα η Κίνα θα μπορούσε και να την «εκβιάσει», καθώς διαθέτει μερικά τρισεκατομμύρια δολάρια σε αμερικανικά ομόλογα και αποθέματα.
Η Ουάσιγκτον, έχει ακόμα και σήμερα την ισχύ, αλλά και τη βούληση, να επιτίθεται όχι πάντα με επιτυχία προς υποστήριξη των στρατηγικών της συμφερόντων σε οποιονδήποτε μέρος του κόσμου.

Μάριος Ευρυβιάδης: Ο Ρόλος της Ελλάδας και ειδικά του Σαμαρά για την Αποτροπή Τουρκοποίησης της Κύπρου

του Μάριου Ευρυβιάδη*
Η παρουσία κυρίως, του Έλληνα Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στην κηδεία του τ.Προέδρου Γλαύκου Κληρίδη, όπως και τα λόγια του, ότι "για την Ελλάδα, η Κύπρος ήταν και παραμένει χρέος και ευθύνη", φέρνουν επιτακτικά στο προσκήνιο το ρόλο που μια δημοκρατική Ελλάδα διαδραματίζει, αλλά κυρίως μπορεί να διαδραματίσει, ώστε να "ευτυχίσει" μελλοντικά, κατά τον Πρωθυπουργό, ο κυπριακός λαός.
Κανένας λαός δεν μπορεί να "ευτυχίσει" πολιτικά--διότι περί πολιτικής μιλούμε--εάν δεν είναι σε θέση να διαφεντεύει δημοκρατικά τον εαυτό του μέσα σε μια ευνομούμενη πολιτεία. Οι πολίτες, θα πρέπει να λειτουργούν και να εκφράζονται στο πλαίσιο ενός πολιτεύματος ευθυνοδοσίας και διαφάνειας, παράγωγο του οποίου καταλήγει να είναι μια δημοκρατική ειρήνη.

Τι συμβαίνει με τη Γαλλία;

Του ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΟΣ ΜΑΡΑΒΕΓΙΑ καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, πρώην υπουργού
Η Γαλλία αποτελεί έναν από τους δύο πυλώνες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης μετά τη Γερμανία, μια χώρα με πλούσια πολιτιστική παράδοση, στην πρωτοπορία των κοινωνικών και πολιτικών διεργασιών που στη συνέχεια εξαπλώθηκαν σ' ολόκληρο τον κόσμο.Από τη Γαλλική Επανάσταση μέχρι τον Μάιο του 1968 και από το Λαϊκό Μέτωπο του 1936 μέχρι την εβδομάδα των 35 ωρών, η Γαλλία παραμένει πάντοτε πολύ διαφορετική σε σχέση με το γερμανικό και τον αγγλοσαξονικό κόσμο.

Η "ιρακοποίηση" του Λιβάνου

Χαρίτος ΠάνοςΣτις 19 του Αυγούστου του 2006 άφηνα πίσω μου τη Βηρυτό, ύστερα από σχεδόν τρεις εβδομάδες ανταποκρίσεων για τον πόλεμο με το Ισραήλ. Ο πόλεμος είχε πλέον τελειώσει κι εγώ έπαιρνα τον δρόμο της επιστροφής για τη βάση μου. Περιμένοντας την πτήση μου στο αεροδρόμιο της Βηρυτού, σήκωσα το τηλέφωνο και σχημάτισα τον αριθμό του Χουσεΐν, με διάθεση να τον χαιρετίσω και να τον ευχαριστήσω για τις ημέρες που δουλέψαμε μαζί.Πάντα μου έλεγε ότι η πιο δύσκολη στιγμή σε έναν πόλεμο δεν είναι οι ημέρες των μαχών, αλλά το τέλος τους. "Όταν ο πόλεμος τελειώνει κι εσύ στέκεις ζωντανός να βλέπεις τι άφησε πίσω του, λυγίζεις. Τις ημέρες του πολέμου δεν ξέρω αν θα τις θυμάμαι", μου έλεγε. "Στον πόλεμο, αυτό που μετρά είναι πόσες φορές είδες τον ήλιο να ανατέλλει... Όταν ο πόλεμος τελειώσει, ρώτα την ημέρα, κράτα τον μήνα, κοίτα την ώρα και να 'σαι σίγουρος πως τη στιγμή εκείνη θα τη θυμάσαι για πάντα γιατί είναι η ημέρα που άρχισες να ζεις ξανά".

Πιέσεις ΗΠΑ σε Ισραήλ για το Παλαιστινιακό, διπλωματικός ελιγμός Νετανιάχου

Η επαναπροσέγγιση της Αμερικής με το Ιράν που δρομολογείται με εξαιρετικά αργούς ρυθμούς λίγο έλειψε να περάσει σε δεύτερη μοίρα στην παγκόσμια ειδεσεογραφία εξαιτίας του ρήγματος που δείχνει να βαθαίνει μεταξύ ΗΠΑ και Ισραήλ. Πιο συγκεκριμένα ο κ. Κέρι σε κοινή συνέντευξη που παραχώρησε στην Ισραηλινή και την Παλαιστινιακή τηλεόραση καυτηρίασε τους χειρισμούς και την τακτική του Ισραήλ στις διαπραγματεύσεις με τους Παλαιστίνιους αφήνοντας να φανεί η δυσαρέσκεια της Ουάσιγκτον για διαχείρηση από πλευράς του Μπέντζαμιν Νετανιάχου.Δεν είναι λίγοι οι ξένοι διπλωμάτες και αναλυτές ποου επισημαίνουν ό,τι το ρήγμα μεταξύ Ουάσιγκτον και Τελ Αβίβ βαθαίνει.Ό,τι Τ. Κέρι και Μπαράκ Ομπάμα έχουν αποφασίσει να εκθέσουν τον Ισραηλινό πρωθυπουργό για την ανειλικρίνειά του όπως χαρακτηριστικά επισημαίνουν και Ισραηλινοί αναλυτές.Μέσα από συγκεκριμένες δηλώσεις όπως:

Stratfor: Γιατί η Ρωσία άφησε τη ΔΕΣΦΑ

Ως αποτέλεσμα της στρατηγικής προσέγγισης Ρωσίας - Αζερμπαϊτζάν ερμηνεύει το Stratfor την απόσυρση της Μόσχας από τη διεκδίκηση της ΔΕΣΦΑ. Η στρατηγική της Τουρκίας για τους αγωγούς φυσικού αερίου και ο εγκλωβισμός.Η ενεργειακή κόντρα της Ρωσίας με την Ευρώπη επικεντρώθηκε κατά την περασμένη δεκαετία σε δύο βασικά σχέδια:

Στον ευρωπαϊκών συμφερόντων αγωγό Nabucco που θα μετέφερε 10 με 31 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου στην Ευρώπη από σχεδόν όλες τις χώρες της περιοχής πλην της Ρωσίας (συμπεριλαμβανομένων των Αζερμπαϊτζάν, Τουρκμενιστάν, Ιράκ, Ιράν και Αιγύπτου) και στο ρωσικών συμφερόντων αγωγό South Stream που θα διέσχιζε την Μαύρη Θάλασσα για την μεταφορά ως και 63 δισ. κυβικών μέτρων ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη.

Η Τουρκία στις ΗΠΑ, η Ελλάδα πουθενά

Την περασμένη Δευτέρα έκανε ακόμα ένα «πέρασμα» από την Ουάσιγκτον -από τα πολλά των τελευταίων ετών- ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρ­κίας Αχμέτ Νταβούτογλου. Ακολού­θησε ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Μπουλέντ Αρίντς, ο οποίος παρουσίασε τη... νέα Τουρκία στο Κάρνεγκι, ενώπιον εκλεκτού ακροατηρίου. Τις ίδιες ημέρες επισκέφθηκαν το Κογκρέσο αντιπρόσωποι του τουρκικού κοινοβουλίου, δημοσιογράφοι προσκείμενοι στο καθεστώς του Ταγίπ Ερντογάν και αντιπρόσωποι των εταιρειών που έναντι τιμήματος μερικών εκατομμυρίων εξυπηρετούν τα τουρκικά συμφέροντα στην αμερικανική πρωτεύουσα.

Θέση Οι προθέσεις του Ερντογάν

Φαίνεται πως, ακόμα μια φορά, το Κυπριακό είναι περισσότερο θέμα επικοινωνιακό και εντυπώσεων, παρά ζήτημα ουσίας, διαπραγμάτευσης και επίλυσης. Και από τις δύο πλευρές, την ελληνική και την τουρκική. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, σε μια προσπάθεια να σπάσει το αδιέξοδο, που έχει προκληθεί από την αταλάντευτη τουρκική αρνητικότητα και αδιαλλαξία, προσκάλεσε για καφέ, σε μιαν άτυπη συνάντηση, τον κατοχικό ηγέτη Έρογλου. Οι δύο ηγέτες θα συναντηθούν με συνεργάτες τους και θα επιχειρηθεί να γεφυρώσουν τις μέχρι σήμερα αγεφύρωτες διαφορές τους, που εκκινούν από δύο τελείως διαφορετικές αντιλήψεις και φιλοσοφίες για την επίλυση του προβλήματος. Προσκαλώντας τον Έρογλου, ο Ν. Αναστασιάδης κερδίζει ταυτόχρονα στο σημείο του επικοινωνιακού παιγνιδιού και της εντυπωσιοθηρίας. Υποβάλλει, σε δικούς μας και ξένους, ότι αυτός ενδιαφέρεται περισσότερο από τους Τούρκους για την επίλυση του Κυπριακού, γι’ αυτό και προκάλεσε την άτυπη συνάντηση με τον Έρογλου.

Το όραμα και η ανανική «επανένωση» του μ. Γλ. Κληρίδη

Της Φανούλας Αργυρού-Ας προσέξει, λοιπόν, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, αν έχει σκοπό να ακολουθήσει τις συστάσεις φόρου τιμής του Κ. Σημίτη για «επανένωση» και όχι απελευθέρωση...

Κηδεύτηκε και ησύχασε, επιτέλους, ο άνθρωπος από την πληθωρική, τριτοκοσμική υστερία, υπερβολές και όχι μόνο, που έδωσαν και πήραν τις τελευταίες ημέρες. Τις περισσότερες φορές στόχο είχαν να ποδοπατήσουν το «όχι» του 76% του λαού και να ωραιοποιήσουν το απορριφθέν τερατούργημα «Σχέδιο Ανάν». Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκέπασε και ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχή του. Κατ' αρχήν, να τονιστεί ότι ο μ. Γλ. Κληρίδης υπήρξε ένα άτομο με καθαρότατο μητρώο όσον αφορά την διαφθορά και σ’ αυτό όντως υπήρξε υπόδειγμα στην κυπριακή κοινωνία. Και αν ο Γλ. Κληρίδης άφησε οποιαδήποτε «παρακαταθήκη», αυτή δεν είναι στην πολιτική διαχείριση του Κυπριακού, αλλά το ανώτερο και ξεχωριστό κοινωνικό του ήθος, που μακάρι να έχει μιμητές.

Στα δυο στενά η Κυβέρνηση

Του Κωστάκη Αντωνίου

• Διευκολύνσεις στη βάση «Ανδρέας Παπανδρέου» ζητά η Ρωσία.Μήλον της Έριδος για ΗΠΑ - Ρωσία η βάση «Ανδρέας Παπανδρέου»Η ρωσική Κυβέρνηση ζητά να της ενοικιαστεί χώρος στην αεροπορική βάση για στρατιωτικούς σκοπούς. Αντιδρούν οι Ηνωμένες Πολιτείες και υπενθυμίζουν σε ποια ζώνη επιρροής βρίσκεται η Κύπρος
•  ΜΙΝΙ ΚΡΙΣΗ και με Αθήνα για το θέμα της ΕΛΒΟ

Επίκεντρο διπλωματικής αντιπαράθεσης, μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας, αποτελεί η αεροπορική βάση "Ανδρέας Παπανδρέου". Η κυπριακή Κυβέρνηση πιέζεται και από τις δύο πλευρές να δώσει λύσεις που να τις ικανοποιούν και αισθάνεται να βρίσκεται στο μέσο μίας διαμάχης, με ενδεχόμενο οποιαδήποτε απόφασή της να δημιουργήσει προβλήματα στις σχέσεις, είτε με τη μία είτε με την άλλη μεγάλη δύναμη.

Στρατηγικοί σχεδιασμοί της Τουρκίας και εμείς…

Του Χριστόδουλου Γιαλλουρίδη

Βιώνουμε έναν ατέλειωτο θρήνο μιας καταρρακωμένης αξιοπρέπειας και εθνικής ταπείνωσης
Αυτό που συμβαίνει στη δημόσια ζωή είναι ότι βράζουμε διαρκώς στο ζουμί μας, επαναλαμβάνοντας σε επίπεδο μέσων ενημέρωσης και επικοινωνίας, την ίδια ιστορία μιας αποτυχίας που επήλθε και μιας ήττας που επέρχεται…

Η ΗΓΕΤΙΚΗ ΤΑΞΗ, η επιστήμη και τα πανεπιστήμια, αντί να σχεδιάζουν την έξοδο από την κρίση, συνεισφέρουν στο βάθεμα και την χαοτική διάλυση ενός πολιτικού συστήματος που πάσχει πανταχόθεν

Η «βροχή των Τιτάνων» και ο πόλεμος στον κυβερνοχώρο

Του Δρα Γιάννου Χαραλαμπίδη

Νέα διάσταση του ζωτικού χώρου και αμυντική οργάνωση
Πώς η Κύπρος να ελέγξει την ΑΟΖ της και πώς να γίνει ασφαλής εκμετάλλευση αερίου χωρίς στρατηγικές συμμαχίες και όταν τα ραντάρ της καλύπτουν μόνο το 42%...

Η ΑΝΑΓΚΗ δημιουργίας Ειδικής Μονάδας Κυβερνοπολέμου, νέες απειλές, συμμαχίες και αποτροπή

Η δολοφονία του Σαράγεβο: Οι δύο απόψεις του Τύπου

Τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ υποδέχτηκαν τη δολοφονία του Σαράγεβο με αμφιλεγόμενα σχόλια. Τις απόψεις των κορυφαίων εφημερίδων εκείνης της εποχής επηρέαζε η επίσημη πολιτική των χωρών τους. Οι αυστρο-ουγγρικές και οι γερμανικές εφημερίδες ήταν από τη μία πλευρά, ενώ στην άλλη πλευρά ήταν οι γαλλικές και οι ρωσικές εφημερίδες, οι κυβερνήσεις των οποίων ήταν μέλη της συμμαχίας της Αντάντ.Για παράδειγμα, η εφημερίδα «Ρούσκιγιε βέντομοστι» έγραφε μετά το πογκρόμ των Σέρβων στο Σαράγεβο, ότι εκείνη τη στιγμή η αυτοκρατορία των Αψβούργων επέδειξε «στον πολιτισμένο κόσμο την έντονη θηριωδία, που παράγεται στον ανθρώπινο ψυχισμό σε συνθήκες έντονου και αμείλικτου εθνικού αγώνα. Στην Αυστρία εδώ και καιρό τα συμφέροντα αυτού του αγώνα έχουν τεθεί πάνω από κάθε άλλο συμφέρον της δημόσιας ζωής».