Οσμή πανικού στο Westminister. Τα λάθη στρατηγικής
του Ντέβιντ Κάμερον και η αποτυχία του να παρουσιάσει έστω και ένα
πειστικό επιχείρημα. Ο κίνδυνος οικονομικής καταστροφής και η έλλειψη
εμπιστοσύνης στον πρωθυπουργό.
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Ο Ταγίπ Ερντογάν είναι πλέον ο απόλυτος «άρχοντας» στη γειτονική χώρα μετά και τον εξοστρακισμό από την ενεργό πολιτική ζωή του πρώην προέδρου Αμντουλλάχ Γκιούλ. Εξυπηρετώντας όλες τις επιθυμίες του νέου ηγέτη της Τουρκίας, ο κ. Γκιούλ αναδείχθηκε σε «Φιλιπινέζα» του κ. Ερντογάν τα τελευταία 20 έτη, και λογικό ήταν να τον «ανταμείψει» με την πρόωρη συνταξιοδότησή του. Βεβαίως, μερικοί αναλυτές στην Ουάσιγκτον πιστεύουν πως όταν έρθει το πολιτικό τέλος του νέου προέδρου, ως αποτέλεσμα της αντίδρασης στον απολυταρχισμό που επιβάλλει στο λαό, ο κ. Γκιούλ «θα είναι η καλύτερη εφεδρεία».
Ο Ταγίπ Ερντογάν είναι πλέον ο απόλυτος «άρχοντας» στη γειτονική χώρα μετά και τον εξοστρακισμό από την ενεργό πολιτική ζωή του πρώην προέδρου Αμντουλλάχ Γκιούλ. Εξυπηρετώντας όλες τις επιθυμίες του νέου ηγέτη της Τουρκίας, ο κ. Γκιούλ αναδείχθηκε σε «Φιλιπινέζα» του κ. Ερντογάν τα τελευταία 20 έτη, και λογικό ήταν να τον «ανταμείψει» με την πρόωρη συνταξιοδότησή του. Βεβαίως, μερικοί αναλυτές στην Ουάσιγκτον πιστεύουν πως όταν έρθει το πολιτικό τέλος του νέου προέδρου, ως αποτέλεσμα της αντίδρασης στον απολυταρχισμό που επιβάλλει στο λαό, ο κ. Γκιούλ «θα είναι η καλύτερη εφεδρεία».