Σιρι Σουρεγια Οντέρ, βουλευτής του φιλοκουρδικoύ κόμματος Ειρήνης και Δημοκρατίας: "Κίνημα μιας γενιάς χωρίς το τραύμα του φόβου"

Λεοντίτση Ελένη Συνέντευξη στην ΕΛΕΝΗ ΛΕΟΝΤΙΤΣΗ
Από τους πρώτους βουλευτές που μαζί με τους διαδηλωτές αντιστάθηκαν στην εμπορική εκμετάλλευση του πάρκου Γκεζί, από όπου ξεπήδησε η πρώτη σπίθα της εξέγερσης ήταν ο Σιρί Σουρεγιά Οντέρ, βουλευτής του φιλοκουρδικoύ κόμματος Ειρήνης και Δημοκρατίας (BDP). Αν και τραυματίστηκε, εξακολουθεί να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των κινητοποιήσεων.

Γυμνός, αλλά κυρίαρχος ο Ταγίπ Ερντογάν

Αρθρο του ΑΡΗ ΑΜΠΑΤΖΗ

Η διαχείριση της ισχύος σε περιπτώσεις ισχυρών μονοκομματικών κυβερνήσεων και προσωποπαγών κομμάτων, το ζήτημα Ισλάμ-κοσμικών, το πάγιο πρόβλημα των ταυτοτήτων στην Τουρκία και η εικόνα της χώρας από πλευράς ανάπτυξης του καπιταλισμού, είναι τα τέσσερα μακροπολιτικά και κοινωνικά σημεία που αναδεικνύονται ή θα αναδειχθούν στην υπόθεση των διαμαρτυριών.

Το χαρακτηριστικό της εξουσίας Ερντογάν, ειδικά μετά την τρίτη εκλογική νίκη το 2011, είναι η σταδιακή μεταμόρφωση της πολιτικής αναζήτησης ερεισμάτων -εντός και εκτός της χώρας- σε ένα προφίλ αυταρχικής και αλαζονικής πολιτικής.

Το ύψωμα 1378 και η πολωτική φάρσα ενός Σαμαρικού «φιλοευρωπαϊκού συναγερμού»

Ανδρουλάκης ΜίμηςΘα υπενθυμίσω μια μικρή ιστορία, συμβολικό μάθημα προς όλους τους εμπλεκόμενους στη σημερινή κρίση καθώς ο Αντώνης Σαμαράς σε οριακή κατάσταση πολιτικής διαταραχής σκηνοθετεί αιφνίδια την αποτυχία του η οποία όμως μπορεί ν’ αποδειχθεί μοιραία για την ίδια τη χώρα. Καθώς η «φυγή» του προς τα «μπρος», στη λάθος στιγμή με λάθος θέμα, με πρόσχημα την ΕΡΤ, είναι φως φανάρι φυγή από την πραγματικότητα. Πριν 100 χρόνια τέτοιες μέρες, Ιούνιο - Ιούλιο 1913, στο ύψωμα 1378 δόθηκε η πιο σκληρή και τελευταία μάχη του ελληνοβουλγαρικού πολέμου. Τη μια καταλάμβαναν το ύψωμα οι Έλληνες, την άλλη οι Βούλγαροι. Σώμα με σώμα. Ακόμα και με πετροπόλεμο. Το Πρώτο Ανεξάρτητο Τάγμα Κρητών που έδινε τη μάχη ξεκίνησε με 1000 άνδρες και κατέληξε με 50. Είχαν εξαντληθεί και οι δύο αντίπαλοι. Μες τη νύχτα οι Βούλγαροι αποφάσισαν να εγκαταλείψουν κρυφά το ύψωμα. Την ίδια σκέψη έκαναν και οι Έλληνες δίχως να γνωρίζουν την αναδίπλωση των αντιπάλων τους. Το ύψωμα έμεινε τελικά ακάλυπτο. Έχασαν και οι δύο από αμοιβαία εξάντληση.

ΤΟΥΡΚΙΑ Άνεμος αμφισβήτησης

Gresh Alain , [Λογοθέτης Χάρης (μτφ)]

« Είναι μεγάλος ο πειρασμός να δει κανείς στις διαδηλώσεις στην Τουρκία έναν κυβερνητικό ισλαμισμό, ο οποίος αμφισβητείται από ένα κοσμικό-δημοκρατικό κίνημα, ακριβώς αντίστροφα απ’ ό,τι έγινε στην πλατεία Ταχρίρ, όπου ένα κοσμικό-δημοκρατικό καθεστώς βρέθηκε αντιμέτωπο με την εξέγερση ενός ισλαμικού νεφελώματος... ».

Ο Σνόουντεν «έκαψε» και την Αγγλία Βρετανοί πράκτορες κατασκόπευαν τους ηγέτες της G20!

Τον ασκό του Αιόλου ανοίγει με τις αποκαλύψεις περί "Μεγάλου Αδερφού" made in Britain το "βαθύ λαρύγγι" των υποκλοπών στις ΗΠΑ, Εντουαρντ Σνόουντεν, o οποίος , είναι η "πηγή" της πρωτοσέλιδης είδησης στην εφημερίδα Guardian που "καίει" σήμερα την κυβέρνηση του Λονδίνου , σύμφωνα με την οποία, οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες κατασκόπευαν πολιτικούς που συμμετείχαν στο G20 το 2009.

ΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΨΗΦΟΦΟΡΟΙ ΤΗΣ Χ.Α

Toυ ΑΠ.ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ*
Η υπόθεση με τη Χρυσή Αυγή έχει μια λογική και αναμενόμενη πλευρά και μια παράλογη, τουλάχιστον φαινομενικά. Η λογική και αναμενόμενη πλευρά είναι η καταδίκη της ΧΑ από όλα τα κόμματα. Η ομόφωνη καταδίκη του ναζισμού. Η παράλογη πλευρά είναι ότι καταγγέλλουν το κόμμα, την ηγεσία, της Χρυσής Αυγής αλλά δεν μιλάνε για τους ψηφοφόρους της. Κανείς δεν μιλάει για φασιστικό ή ναζιστικό κίνημα με λαϊκή βάση, ευρεία βάση αν κρίνουμε από τις δημοσκοπήσεις. Είναι μια μαγική εικόνα. Το κόμμα είναι επικίνδυνο αλλά οι ψηφοφόροι; Όλοι τους αγνοούν, σαν να μην υπάρχουν. Το ερώτημα όμως είναι κρίσιμο: Αν οι ψήφοι στη ΧΑ συγκροτούν λαϊκό κίνημα, φασιστικό ή ναζιστικό, τότε είναι πραγματικός ο κίνδυνος για τη Δημοκρατία. Αν όμως δεν είναι έτσι τότε ο θόρυβος περί την ΧΑ δεν αποβλέπει στη σωτηρία της Δημοκρατίας αλλά έχει άλλες αιτίες και στόχους.

Πόσο δημοκρατική είναι η Τουρκία;

Των Στήβεν Κουκ και Μάικλ Κάπλοου από το περιοδικό Foreign Policy
Φαίνεται περίεργο ότι η μεγαλύτερη πρόκληση για τον Τούρκο πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος βρίσκεται στην εξουσία για περισσότερο από μία δεκαετία, θα ξεκινούσε από μια μικρή περιβαλλοντική συγκέντρωση. Όταν όμως χιλιάδες Τούρκοι ξεχύθηκαν στους δρόμους πόλεων σε ολόκληρη την Τουρκία, έγινε σαφές ότι διακυβεύεται κάτι πολύ βαθύτερο από την καταστροφή μερικών δέντρων στο Πάρκο Γκεζί της Κωνσταντινούπολης.

Επιχείρηση «Αίαντας» στην Τεχεράνη

Η εκμετάλλευση των πετρελαϊκών πηγών του Ιράν και οι διεθνείς γεωπολιτικές σκοπιμότητες στη Μέση Ανατολή
Του Ευαγγελου Βενετη*
Το δειλινό της 19ης Αυγούστου 1953 σιωπή και ηρεμία επικρατούσε στους δρόμους της Τεχεράνης. Το αγγλοαμερικανικό πραξικόπημα «Αίαντας» στο Ιράν είχε ολοκληρωθεί. Οχήματα και τεθωρακισμένα του ιρανικού στρατού περιπολούσαν για την ασφάλεια της πόλης, όπως θα συνέβαινε και στην Αθήνα την 21η Απριλίου 1967. Εκείνο το δειλινό η Τεχεράνη δεν θύμιζε σε τίποτε την πόλη που είχε βιώσει τις ταραχές του πραξικοπήματος των τριών προηγούμενων ημερών, αλλά και την επί ενάμιση χρόνο πολιτικοοικονομική αναστάτωση της χώρας, την οποία ο πρωθυπουργός Μοχαμάντ Μοσαντέκ είχε κυβερνήσει, βασιζόμενος κυρίως στα έσοδα από το εμπόριο και τη γεωργία.

«Ο στρατός σέβεται την πολιτική εξουσία» Συνέντευξη στον Αθανασιο Ελλις

Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις δεν πρόκειται να προχωρήσουν σε κινήσεις ανατροπής της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης της χώρας όπως έπραξαν στο παρελθόν, εκτιμά σε συνέντευξή του στην «Κ» ο μέχρι πριν από μερικές εβδομάδες ανώτατος στρατιωτικός διοικητής του ΝΑΤΟ, ναύαρχος Τζέιμς Σταυρίδης, ο οποίος μιλά επίσης για τον ρόλο της Τουρκίας και του ΝΑΤΟ στη Συρία, αλλά και τη συνεχιζόμενη συμβολή της Ελλάδας στη Βορειοατλαντική Συμμαχία παρά τη βαθιά κρίση που βιώνει η χώρα.

Τουρκικό καλοκαίρι;

Του Θεοδωρου Κουλουμπη*
Οι εμφύλιες συγκρούσεις των τελευταίων ετών στις χώρες της βόρειας Αφρικής, και πιο πρόσφατα στη Συρία, έχουν βαφτιστεί με το υποκοριστικό «αραβική άνοιξη». Η τρέχουσα και απρόβλεπτη αναστάτωση στην Κωνσταντινούπολη (και σε άλλες μεγάλες πόλεις της γειτονικής Τουρκίας) αναφέρεται ήδη ως το «τουρκικό καλοκαίρι». Προς Θεού, δεν πρέπει περί τον Οκτώβριο του 2013 να διαβάζουμε στον διεθνή Τύπο για το «ελληνικό ή το πορτογαλικό φθινόπωρο», αναμένοντας συγχρόνως παρόμοιες αποσταθεροποιητικές εξελίξεις στην Ισπανία, την Ιταλία και την Κύπρο. Διότι, αν δεχθούμε μια θεωρία τύπου πολιτικού ντόμινο ή κοινωνικής επιδημίας, θα πρέπει τότε μοιρολατρικά να αναμένουμε έναν γενικευμένο «πανευρωπαϊκό χειμώνα»!

Eλπίδα για το Πέραμα η Cosco

Πλήρης εγκατάλειψη στη Ζώνη Περάματος. Χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό και επενδύσεις και με μια εργασιακή τάξη πραγμάτων που παγιώνει αντί να αμβλύνει το αδιέξοδο. Του Γιαννη Παλαιολογου

Εισερχόμενος κανείς ανενόχλητος –παρά την πινακίδα περί αυστηρής απαγόρευσης εισόδου στους μη έχοντες εργασία– στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη (ΝΕΖ) Περάματος, αντικρίζει γερασμένους, ακινητοποιημένους γερανούς, αποθήκες με σπασμένα παράθυρα και κενές προβλήτες. Αδέσποτα σκυλιά περιφέρονται νωχελικά από ίσκιο σε ίσκιο, ενώ υπάρχουν πολλά σταθμευμένα αυτοκίνητα, που δεν ανήκουν όμως σε εργαζομένους, όπως σε καλύτερες εποχές, αλλά σε επιβάτες που παίρνουν το φέριμποτ για τη Σαλαμίνα.

Η γέννηση της γενοκτονίας

Του Ηλια Μαγκλινη
Γενοκτονία: εκ του «γένος» και «κτείνω» (σκοτώνω). Σύνθετη ελληνική λέξη για την οποία πολλή κουβέντα γίνεται τελευταία: το εβραϊκό Ολοκαύτωμα, η αναγνωρισμένη από την ελληνική Βουλή Γενοκτονία του Ποντιακού και Μικρασιατικού Ελληνισμού ή η Αρμενική Γενοκτονία και οι αντιδράσεις της Τουρκίας απέναντι σε ξένα Κοινοβούλια που την αναγνωρίζουν. Αρνητές γενοκτονιών, νομοσχέδια που προβλέπουν την ποινικοποίηση της άρνησης μιας γενοκτονίας – έννοια απόλυτα συνυφασμένη με τον ταραγμένο 20ό αιώνα, η οποία μας ακολουθεί ακόμα. Πώς όμως και πότε ακριβώς προέκυψε ως όρος;Εδώ υπάρχει ένα μικρό παράδοξο.