Ν. Κοτζιάς: Η Γερμανία κέρδισε περί τα 80 δισ. ευρώ από την ελληνική κρίση

«Η Γερμανία, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, κέρδισε περί τα 80 δισ. ευρώ από την ελληνική οικονομική κρίση. Πρέπει να μιλούμε με αριθμούς, και όχι η μία πλευρά να θέλει να δασκαλέψει την άλλη με ψευτοηθικιστικές τοποθετήσεις». Τα παραπάνω δήλωσε -μεταξύ άλλων- ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, σε συνέντευξη που παραχώρησε στα γερμανικά τηλεοπτικά δίκτυα ARD και ZDF, στη Ρίγα της Λετονίας, το περασμένο Σάββατο 7 Μαρτίου. Ο Έλληνας υπουργός έκανε αυτήν την τοποθέτηση αναφορικά με το ζήτημα που επανέρχεται συχνά στα γερμανικά μέσα ενημέρωσης περί χρημάτων που έχει χάσει η Γερμανία, εξαιτίας της ελληνικής κρίσης. Όπως είπε ο κ. Κοτζιάς, συμβαίνει «ακριβώς το αντίθετο». Παράλληλα, διέψευσε και τα στερεότυπα, όπως είπε, που αρκετές φορές κυριαρχούν στα γερμανικά ΜΜΕ και δείχνουν μια ολόκληρη χώρα, την Ελλάδα, και έναν ολόκληρο λαό, τον ελληνικό, με αρνητικές ιδιότητες που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Σε "συναγερμό" το Βερολίνο για τις προθέσεις των ΗΠΑ

Του Κώστα Ράπτη  Η διάσταση απόψεων μεταξύ Ουάσιγκτον και Βερολίνου ως προς την ουκρανική κρίση – σε σημείο τέτοιο ώστε η γερμανική καγκελαρία να γνωστοποιεί (μέσω του περιοδικού που αποτυπώνει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο τις σκέψεις της) ότι τελεί “σε συναγερμό” για τις φιλοπόλεμες διαθέσεις ορισμένων αμερικανικών κύκλων, αλλά και να κατηγορεί τον ανώτατο στρατιωτικό διοικητή του ΝΑΤΟ (SACEUR) για “επικίνδυνη προπαγάνδα”.Επαληθεύοντας τη φήμη του “εντύπου ειδικών αποστολών” το περιοδικό του Αμβούργου Der Spiegel δημοσίευσε την επαύριο της Συμφωνίας του Μινσκ τον περασμένο μήνα ένα εκτενές άρθρο, υπογραφόμενο από εννέα μέλη της συντακτικής του ομάδας, σχετικά με την ακατάβλητη, όπως παρουσιάζεται, προσπάθεια της καγκελαρίου Merkel να επιτύχει κατάπαυση του πυρός στην ανατολική Ουκρανία. Σχεδόν έναν μήνα μετά, ένα άλλο, αντίστοιχης έκτασης, άρθρο, με τις υπογραφές οκτώ συντακτών, έρχεται να αποτυπώσει την δυσφορία του Βερολίνου για ό,τι εκλαμβάνει ως αμερικανική προσπάθεια υπονόμευσης των διπλωματικών προσπαθειών του.

Απαραίτητοι νέοι στοχοι για την Ισπανία

Του Charles Powell Το Strategic Europe εξακολουθεί τη σειρά των δημοσιεύσεών του, με στόχο να εξηγήσει τις φιλοδοξίες των 28 κρατών μελών της ΕΕ στους τομείς της εξωτερικής πολιτικής και της πολιτικής ασφάλειας. Ζητήσαμε από τους συνεργάτες μας σε κάθε πρωτεύουσα να παρουσιάσουν μια ειλικρινή εκτίμηση της αντίληψης της χώρας τους για την ασφάλεια και τη στρατηγική, με βαθμολόγηση σε μια κλίμακα από 0 (τους βραδυπορούντες) έως το 5 (τους φιλόδοξους). Αυτή την εβδομάδα, η προσοχή είναι στην Ισπανία. Οι αναλυτές στην Μαδρίτη πιστεύουν γενικώς ότι η συμβολή της Ισπανίας στην εξωτερική πολιτική της ΕΕ είναι πολύ μικρότερη από όσο θα μπορούσε να είναι. Αυτό μπορεί να είναι μια φυσική συνέπεια των διαδοχικών διευρύνσεων της ΕΕ και του ολοένα και πιο ετερογενούς χαρακτήρα της Ένωσης. Κάποιοι, ωστόσο, αποδίδουν αυτή την απώλεια της επιρροής στο γεγονός ότι η Ισπανία έχει εκπληρώσει σε μεγάλο βαθμό τους στόχους που έθεσε να επιτύχει κατά την επανασύνδεσή της με το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και χρειάζεται να προσδιορίσει νέους στόχους επειγόντως.

ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ

(Tου ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ*

Οι αντιδράσεις στα δυο κορυφαία όργανα του ΣΥΡΙΖΑ, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και την Κεντρική Επιτροπή, ήταν έντονες και πολυπληθείς. Έστειλαν ηχηρό μήνυμα ότι η ηγετική ομάδα δεν μπορεί να κάνει ότι θέλει, όπως το θέλει, όταν το θέλει. Καλώς, το ακούσαμε. Οι αντιδράσεις, όμως, έπασχαν επειδή ανέδιδαν άρωμα διαμαρτυρίας χωρίς να αποτελούν εναλλακτική πρόταση. Κατά κάποιο τρόπο όσοι αντέδρασαν στα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης βρίσκονται στην ίδια θέση με τον ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην κυβέρνηση Σαμαρά που υποστήριζε ότι όσα έκανε ήταν μονόδρομος. Μόνο ως κυβέρνηση μπορούσε και μπορεί να αποδείξει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι τα περί μονόδρομου δεν ήταν βάσιμα. Κανείς δεν μπορεί τώρα να υποστηρίξει πειστικά ότι θα τα κατάφερνε καλύτερα από τον «Βαρουφάκη», το Οικονομικό Επιτελείο.

Εκρηξη προβληματισμών για την τύχη της Ευρωζώνης

ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Το ενδεχόμενο του Grexit έχει αναζωπυρώσει, το τελευταίο διάστημα, τους προβληματισμούς για το μέλλον του κοινού νομίσματος, όχι μόνο στις συνόδους κορυφής στις Βρυξέλλες αλλά και σε διεθνή κλίμακα, όπου αποτυπώνεται έντονη κριτική στην αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης.

Δεν είναι μόνο το –πραγματικό για τους μεν, επίπλαστο για τους δε– ενδεχόμενο του Grexit που έχει αναζωπυρώσει, το τελευταίο διάστημα, τους προβληματισμούς για το μέλλον του κοινού νομίσματος σε διεθνή κλίμακα. Εγκυροι οικονομολόγοι και αναλυτές, ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού, διατυπώνουν σε ευρείας επιρροής έντυπα έντονη κριτική στην αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης, ενώ οι φωνές αμφισβήτησης επεκτείνονται σε όλες τις αποχρώσεις του πολιτικού φάσματος.Πρόσφατα, το γαλλικό δημόσιο τηλεοπτικό δίκτυο France 5 παρουσίασε στη ζώνη μέγιστης τηλεθέασης ένα ντοκιμαντέρ που έκανε πάταγο με τίτλο «Bye bye l’euro»– έναν τίτλο, ο οποίος παρέπεμπε στην κινηματογραφική επιτυχία «Good Bye Lenin». Η ταινία ξεκινούσε με ένα υποθετικό σενάριο –την αποχώρηση πρώτα της Ιταλίας (όχι της Ελλάδας!) και ύστερα της Γαλλίας από την Ευρωζώνη– για να δώσει στη συνέχεια τον λόγο σε σειρά γνωστών προσωπικοτήτων του πολιτικού και ακαδημαϊκού κόσμου, όπως οι Φρανσουά Μπαρουάν, Ζακ Αταλί, Ζακ Σαπίρ, Φιλίπ Ντεσερτίν κ.ά. Το αβίαστο συμπέρασμα: η έξοδος από το ευρώ, αν και παραμένει μειοψηφική άποψη στους κύκλους των γαλλικών ελίτ, δεν αποτελεί πλέον ταμπού και οπωσδήποτε δεν περιορίζεται στο Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν.

Το Ευρώ και το Χρέος

Δύο πράγματα καθορίζουν τις τύχες μας σαν ναναι αυτές μοίρα και κισμέτ. Το ευρώ και το χρέος.
Το ευρώ είναι ένα νόμισμα ζουρλομανδύας. Είναι αναντίστοιχο με τις διαφορετικές δημοσιονομικές πραγματικότητες, ανόμοιων κατά την εθνική τους στρατηγικής χωρών που μάλλον αποκλίνουν παρά συγκλίνουν (και οι  χώρες και οι στρατηγικές). Ως εκ τούτου
σιγά – σιγά το ευρώ μετατρέπεται σε ένα πανίσχυρο μάρκο που ηγεμονεύει, υπαγορεύει και εν τέλει διατάσσει υπηκόους και υποτελείς διαφόρων διαβαθμίσεων, απ’ τους Ολλανδούς έως τους Έλληνες. Με έναν παράδοξο τρόπο που παράδοξος δεν είναι το ευρώ εισάγει στην πολιτική και κοινωνική ζωή των χωρών που κατέχει, έναν οικονομικό ρατσισμό, ταξικό, που καταλήγει στην αναπαραγωγή (και παραγωγή νέων) εθνικιστικών στερεοτύπων.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ UBER ALLES Πώς απογειώθηκε η γερμανική οικονομία και «σαρώνει» την Ευρώπη

Της Λαλέλας Χρυσανθοπούλου
Την ετικέτα made in Germany φέρει η ανάκαμψη της Ευρωζώνης, καθώς όλοι οι κινητήρες της γερμανικής ατμομηχανής «ανεβάζουν ταχύτητα».
Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους: Το εμπορικό πλεόνασμα ανήλθε πέρυσι στα 217 δισ. ευρώ, ξεπερνώντας το προηγούμενο υψηλό των 195,3 δισ. του 2007 και επιβεβαιώνοντας την υπεροχή του γερμανικού εξαγωγικού τομέα, ανέκαθεν κεντρικού πυλώνα του οικονομικού μοντέλου της χώρας. Σε επίπεδα-ρεκόρ διαμορφώθηκαν όχι μόνο οι εξαγωγές (βοηθούντος και του ασθενούς ευρώ, καθώς τα δύο τρίτα των γερμανικών εξαγωγών κατευθύνονται εκτός Ευρωζώνης), αλλά και οι εισαγωγές. Στοιχείο που παραπέμπει σε ενίσχυση της εγχώριας ζήτησης η οποία αποκτά μεγαλύτερο ειδικό βάρος στην αύξηση του ΑΕΠ από ό,τι οι εξαγωγές.
Εξέλιξη που επιτρέπει στο Βερολίνο να αντικρούσει τις κατηγορίες που δέχεται επί σειρά ετών (από Κομισιόν, ΔΝΤ, ΗΠΑ και άλλους) ότι «στύβει» τους εταίρους του μέσω των μεγάλων πλεονασμάτων στα ισοζύγια εμπορίου και τρεχουσών συναλλαγών που αντισταθμίζουν τα ελλείμματα στην ιδιωτική κατανάλωση και τις επενδύσεις.

Νεκρή 20χρονη Γερμανίδα που πολεμούσε κατά των τζιχαντιστών ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΥΡΔΟΥΣ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ

Νεαρή Γερμανίδα σκοτώθηκε στη βορειοανατολική Συρία, όπου πολεμούσε στο πλευρό των κουρδικών δυνάμεων κατά της τζιχαντιστικής οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος, ανακοίνωσε σήμερα το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Ιγκλέσιας ή Λεπέν;

Το παραπάνω ερώτημα με αποδέκτη την καγκελάριο Μέρκελ το θέτει ο ίδιος ο ηγέτης του Podemos σε χθεσινή του συνέντευξη στο Reuters, σε μια στιγμή που η έγκυρη El Pais δημοσιεύει δημοσκόπηση η οποία επιβεβαιώνει την πρωτιά του νέου αυτού κόμματος που δημιουργήθηκε πριν από έναν χρόνο.
Ριζοσπαστική Αριστερά είτε με ιστορικές ρίζες στο κομμουνιστικό κίνημα και στην αριστερή σοσιαλδημοκρατία, είτε κινηματική εναλλακτική, είτε και τα δύο μαζί σε μια θολή και ετερόκλητη εκδοχή, ή λαϊκιστική αντιευρωπαϊκή Δεξιά σε όλες τις εκφάνσεις της;

Ερντογάν, Γκιουλ, Νταβούτογλου: Πολιτική ίντριγκα στην Τουρκία

O Tαγίπ Ερντογάν είναι μαθημένος στην πολιτική ίντριγκα. Είτε ως θύμα είτε ως θύτης , έχει αυτή τη μαγική ικανότητα που ελάχιστοι πολιτικοί έχουν , να την μετατρέπουν σε πολιτικό κεφάλαιο ανεκτίμητης αξίας.
Πιστός σε αυτή την παράδοση δεν εξέπληξε κανέναν με την δημόσια δήλωση του ότι αναμένει με προσμονή την επιστροφή του Αμπτουλάχ Γκιουλ στο κυβερνών κόμμα της δικαιοσύνης και αρετής. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την εποχή που η συγκατοίκηση των δύο αυτών ηγετικών φυσιογνωμιών της Τουρκίας αποτελούσε βασική τροφή στις στήλες των εφημερίδων της γειτονικής χώρας. Είναι γνωστό στην τουρκική κοινή γνώμη η διαφορετική ιδιοσυγκρασία των δύο ηγετών με τον Γκιούλ να διεκδικεί και όχι άδικα τον τίτλο ενός πιο μετριοπαθούς ηγέτη που με αποκορύφωμα την στάση του στην αιματηρη εξέγερση της νεολαίας με αφορμή την οικοδόμηση του πάρκου Γκεζί στην Κωνσταντινούπολη.

Προς συμφωνία ορόσημο Ιράν - ΗΠΑ

Ο Νετανιάχου ευθέως κατηγόρησε την κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα ότι υπονομεύει την ασφάλεια της Μέσης Ανατολής

Μια συμφωνία την οποία ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα θέλει να καταγραφεί ως «το ιστορικό ορόσημο» της προεδρίας του και η οποία κρίνεται ουσιαστικής σημασίας για τις διεθνείς γεωστρατηγικές εξελίξεις, η συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν φαίνεται ότι ύστερα από δύο χρόνων διαπραγματεύσεις προχωρεί στο τελικό στάδιο της επεξεργασίας της ώστε να ανακοινωθεί ως το τέλος Μαρτίου.

«Ακόμη μία βελονιά στο πλεκτό της ιστορικής συμφωνίας» για τα πυρηνικά του Ιράν μπήκε στη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της ΗΠΑ και του Ιράν κ.κ. Τζον Κέρι και Μοχαμάντ Τζαβάντ Ζαρίφ στο Μοντρέ της Ελβετίας στις αρχές της εβδομάδας.Οσα πραγματοποιήθηκαν σε αυτή τη συνάντηση «είναι τόσο σημαντικά, μοναδικά πράγματι, που καθιστά σχεδόν αδύνατο οι δύο πλευρές να κάνουν πίσω, να εγκαταλείψουν τη διαπραγμάτευση» δήλωσε ο αμερικανός διπλωμάτης Χασεΐν Μουσαβιάν, ο οποίος παρακολουθεί τις διαπραγματεύσεις.

Σκληρή αντιπαράθεση για το «πόσα μας χρωστούν οι Γερμανοί»

Μ. Γλέζος: Δειλία των κυβερνήσεων - Να μην τολμήσει κανείς να κουρέψει τα χρέη των Γερμανών - Ν. Χριστοδουλάκης: Ωρα να συμψηφίσουμε το κατοχικό δάνειο με τις οφειλές

Νέο γύρο εθνικού διαλόγου και σκληρής αντιπαράθεσης τόσο για το ύψος των οφειλών όσο και για τη μέχρι τώρα στάση των κυβερνήσεων, προκαλεί η αποκάλυψη της απόρρητης έκθεσης του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους για το «κατοχικό δάνειο και τις γερμανικές αποζημιώσεις» από το «Βήμα της Κυριακής».Το ιστορικό στέλεχος της αριστεράς Μανώλης Γλέζος σε δήλωση του πρός «το Βήμα» μιλά για «δειλία κυβερνήσεων» οι οποίες δεν διεκδίκησαν το κατοχικό δάνειο, υποστηρίζει ότι το ύψος της καταστροφής και του αναγκαστικού δανείου αποτυπώνεται στην έκθεση Αγγελόπουλου και προειδοποιεί ότι «κανείς δεν μπορεί να κουρέψει το χρέος της ναζιστικής γερμανίας».

Αρνιά επί σφαγήν… με κανόνια στον κρόταφο

Του Δρα Γιάννου Χαραλαμπίδη

• Η άλλη μορφή λύσης και οι παράμετροι επανέναρξης συνομιλιών
•  Γιατί η ομοσπονδία δεν συμφέρει τη Ρωσία, το Ισραήλ, τις ΗΠΑ και την Ευρώπη και πώς τα κατεχόμενα εξελίσσονται σε φωλιά ισλαμικής απειλής
•  Η ΛΗΞΗ της τουρκικής NAVTEX τερματίζει την απειλή;

Θυμάστε εκείνην την αστρολογική πρόβλεψη του συνομιλητή της ελληνοκυπριακής πλευράς στο Κυπριακό, Ανδρέα Μαυρογιάννη, όταν αναλάμβανε γεμάτος ενθουσιασμό τη θέση που του εμπιστεύθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Είπε, τότε, ότι οι πλανήτες έχουν ευθυγραμμιστεί και κινούνται προς τη λύση του Κυπριακού. Και του είχαμε υπομνήσει, φιλικά, διότι πρόκειται περί εμπείρου διπλωμάτη και δεν πρέπει να εκτίθεται, ότι το Κυπριακό δεν θα το λύσουν ούτε οι αστρολόγοι ούτε οι καφετζούδες των αξέχαστων μαυρόασπρων ελληνικών ταινιών της δεκαετίας του '60. Το Κυπριακό έχει διάφορες παραμέτρους λύσης με μία κεντρική:Αυτήν της ισχύος. Όπως συμβαίνει με όλες τις προσπάθειες επίλυσης συγκρούσεων.

Αναχρονιστικές δομές κράτους και εθνική ταυτότητα

Του Χριστόδουλου Κ. Γιαλλουρίδη-

Οι αγώνες για την ελευθερία έφεραν ένα κράτος που, παρά τα προβλήματά του, εξακολουθεί να υπάρχει και στο οποίο ο Ελληνισμός είναι πρωταγωνιστής…

Το κράτος αποτελεί τον μοχλό ανάπτυξης και προώθησης, προβολής πολιτικών εντός και εκτός της χώρας, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί και την αφετηρία οικοδόμησης της στρατηγικής του έθνους που άπτεται τόσο της κοινωνικής και πολιτικής, αλλά και της πολιτιστικής διάρκειας και επιβίωσης οποιασδήποτε εθνικής οντότητας. Αναφερόμαστε στο σύνολο εκείνων των θεσμών που συνέχουν μια οργανωμένη κοινωνία και προβάλλουν σταθερά και αξιόπιστα την παράσταση μιας αποτελεσματικής και σταθεράς πολιτικής και εν προκειμένω πολιτειακής δύναμης. Το σύγχρονο κράτος, το οποίο είναι δημιούργημα των τελευταίων 300 και πλέον ετών, διακρίνεται από την ικανότητά του να λειτουργεί με ασφάλεια και σταθερότητα υπέρ των συμφερόντων του κοινωνικού συνόλου, ανεξαρτήτως των κυβερνήσεων ή των πολιτικών αλλαγών που επέρχονται.