Πριν κάποια χρόνια, σε μία συζήτηση με τον Γάλλο
δημοσιογράφο και εκδότη τότε Ζαν-Λουΐ Σερβάν-Σρεμπέρ -συγγραφέα, επίσης,
του βιβλίου «Η Τέχνη του Χρόνου»- μου έλεγε ότι οι πολιτικοί δεν έχουν
την ίδια αίσθηση για τον χρόνο και τη σημασία του με τους κοινούς
θνητούς. Ακόμα χειρότερα δε, ελάχιστα καταλαβαίνουν
πόσο πολύτιμο κεφάλαιο είναι ο χρόνος, γι' αυτό και τον κατασπαταλούν -όπως το ίδιο κάνουν και για χρήμα που δεν τους ανήκει.Στη βάση αυτής της λογικής, ένα από τα σύγχρονα δράματα της χώρας μας, πέρα από την πτώχευσή της, είναι η
ασύστολη σπατάλη χρόνου και χρήματος
που έγινε τα 34 τελευταία χρόνια, με τα γνωστά σήμερα οδυνηρά
αποτελέσματα. Από το 1981 έως και σήμερα, η Ελλάδα δέχθηκε από την
Ευρώπη περί τα 316 δισεκατομμύρια ευρώ επιδοτήσεις, 305 δισεκατομμύρια
ευρώ δάνεια και 12 δισεκατομμύρια ευρώ τεχνική υποστήριξη. Πρόκειται για
21 φορές το Σχέδιο Μάρσαλ για ολόκληρη τη Δυτική Ευρώπη, μετά τον Β'
Παγκόσμιο Πόλεμο -και ιδού τα αποτελέσματα.
Όμως, πολλά θα μπορούσαν να έχουν γίνει και αυτό δεν το λέμε μόνον εμείς.