Τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής
Τουρκίας-ΕΕ της 18ης Μαρτίου ήταν σε κάποιο βαθμό αναμενόμενα, παρόλο
που οι μεταβλητές της διαπραγμάτευσης ήταν πολλές (βλ. άρθρο της 17ης Μαρτίου).
Τώρα είναι η ώρα της αποτίμησης των συμπερασμάτων της Συνόδου και της
κοινής δήλωσης. Μπορούν να ειπωθούν πολλά για κάθε σημείο της συμφωνίας (βλ. επίσης σχετικές ερωτο-απαντήσεις)
τόσο από νομικής όσο και πολιτικής άποψης – για να μην αναφέρω τις
(αν)ηθικές διαστάσεις. Ως συνήθως, κάποιοι έσπευσαν να επικροτήσουν τη
συμφωνία και κάποιοι να τη δαιμονοποιήσουν. Η συμφωνία μπορεί να είναι
ένα πρώτο βήμα για τη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης και ίσως
φαίνεται θετική από κυπριακής ή ελληνικής πλευράς. Το περιεχόμενο της
συμφωνίας όμως επιδέχεται τουλάχιστον ακόμα μιας ερμηνείας.Εδώ δεν έχω σκοπό να εμβαθύνω στα
συμφωνηθέντα. Αυτό που με ενδιαφέρει περισσότερο είναι η “μεγάλη εικόνα”
η οποία, κατά την άποψή μου, συνοψίζεται εν συντομία στις εξής
εκτιμήσεις/παρατηρήσεις:
“Μεγάλη αναταραχή,υπέροχη κατάσταση”,
έλεγε ο Μάο Τσε Τουνγκ. Το απόφθεγμά του ισχύει στην περίπτωση των
αμερικανικών αμυντικών βιομηχανιών,οι οποίες βλέπουν τις παραγγελίες να
πολλαπλασιάζονται!
