Πού;
Στην Αγγλία, στην Ελλάδα, στις ΗΠΑ, στην ηρωική Σλοβακία, στη νοσταλγό
των Ες Ες Λετονία, στην Πορτογαλία που βγήκε απ’ το Μνημόνιο και παντού
αλλού στον «αναπτυγμένο» κόσμο που επέστρεψε στην εποχή πριν απ’ τον
κόσμο του Ντίκενς εις όσα αφορούν την
εργασία και την αστική δημοκρατία. Διότι πλέον η δημοκρατία παθαίνει με
τη σειρά της, όσα έκανε η ίδια στην εργασία. Γίνεται και η ίδια «ευέλικτη» κι εν τέλει «αναλώσιμη». Στις ασθενέστερες χώρες όπως η Ελλάδα η δημοκρατία εκφυλίζεται
– τα Συντάγματα κουρελιάζονται και οι πολίτες σκλαβώνονται. Στις
ισχυρότερες χώρες, όπως η Γερμανία, η δημοκρατία γίνεται όλο και πιο αυταρχική, ώσπου ο εκφασισμός της να γίνει τέλειος.
Και οι δύο μορφές της αστικής δημοκρατίας, και η εκφυλισμένη και η αυταρχική, αποτελούν ολιγαρχικές παρεκβάσεις, συναποτελούν απλώς ένα (ψευδο) δημοκρατικό τελετουργικό μιας εξουσίας όλο και πιο τυραννικής.
Και οι δύο μορφές της αστικής δημοκρατίας, και η εκφυλισμένη και η αυταρχική, αποτελούν ολιγαρχικές παρεκβάσεις, συναποτελούν απλώς ένα (ψευδο) δημοκρατικό τελετουργικό μιας εξουσίας όλο και πιο τυραννικής.