«Η Δημοκρατία στην Τουρκία είναι στον γύψο. Εμείς τι κάνουμε;»

«Η συνεχώς επιδεινούμενη κατάσταση πραγμάτων στην Τουρκία θα πρέπει να ληφθεί υπόψη από τα όργανα εξέτασης ασύλου και έκδοσης στην Ελλάδα. Η έννοια της «ασφαλούς χώρας», νομική προϋπόθεση για την επιστροφή ανθρώπων στην Τουρκία, είναι αδύνατον να σταθεί», τονίζει μεταξύ άλλων σε ανακοίνωσή της η Ενωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου

Όπως προσθέτει η ΕΕΔΑΠ:
Τα τελευταία χρόνια είχαμε σαφή δείγματα της υποχώρησης του κράτους δικαίου στην Τουρκία. Σήμερα, με το πρόσχημα της αντιμετώπισης του εσωτερικού εχθρού, τα δικαιώματα του ανθρώπου όχι μόνο τίθενται σε περιορισμό, αλλά σε απόλυτη καταστολή με πρακτικές επιβολής φόβου και βίας. Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου ενεργοποιήθηκαν νόμοι και διατάγματα της δικτατορίας του στρατηγού Εβρέν. Επίσης η τουρκική κυβέρνηση ανέστειλε την ισχύ της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Ωστόσο, η αιτιολογική βάση της επιβολής έκτακτης ανάγκης δεν μπορεί να σταθεί όρθια στην ραγδαία και σαρωτική πλέον επιδείνωση του δικαιωματικού τοπίου, το οποίο χαρακτηρίζεται από:

Ο Μάικλ Μουρ εξηγεί τους 5 λόγους για την εκλογή Τραμπ

Πριν από λίγους μήνες σε κείμενο που είχε γράψει αναφορικά με τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, ο γνωστός σκηνοθέτης Μάικλ Μουρ είχε αναφερθεί στους πέντε λόγους για τους οποίους ο Ντόναλντ Τραμπ θα κέρδισε τις εκλογές. Αν και ο Μουρ δεν υποστήριξε τον Τράμπ, κάτι που αναφέρει ξεκάθαρα στο κείμενο του, πίστευε και υποστήριζε με επιχειρήματα, εδώ και καιρό,  πως ο επόμενος Πρόεδρος της χώρας θα ήταν ο Τραμπ.
Μάλιστα, στο  κείμενό του ο Μουρ περιγράφει τον Τραμπ ως «άθλιο, αμόρφωτο, επικίνδυνο κλόουν τον μισό χρόνο και κοσμικό τον υπόλοιπο [χρόνο]».

Τράμπ! Ε και λοιπόν;

Κοιτώντας κάποιος τα πράγματα από (μεγάλη) απόσταση έτσι ώστε στο πλάνο του να χωράει «ο κόσμος όλος» αντιλαμβάνεται πως  η πολιτική μάχη στις ΗΠΑ δεν είναι- όπως εμφανίζεται για λόγους που έχουν να κάνουν με τη διαχείριση των μαζών-  μια απλή υπόθεση σύγκρουσης προσωπικοτήτων. Σε μια τέτοια μάχη όπου διακυβεύονται τρομακτικού μεγέθους και παγκόσμιας κλίμακας συμφέροντα  δεν συγκρούονται δύο προσωπικότητες (ο Τραμπ και η Κλίντον εν προκειμένω) αλλά δύο πανίσχυρα συστήματα που διεκδικούν την εξουσία σε …πλανητικό επίπεδο.