Η ελληνική προεδρία στην Ε.Ε., το πρώτο εξάμηνο του 2014, θα
επιτρέψει στην κυβέρνηση να βρίσκεται σε διαρκή επαφή (ακόμα κι αν δεν
το πολυθέλουν) με τους ισχυρούς εταίρους, αλλά και με τις ΗΠΑ, τη Ρωσία
και την Κίνα και όσες χώρες αναπτύσσουν πολιτική και οικονομική
συνεργασία με την Ευρώπη.Οι διεθνείς συγκυρίες στάθηκαν γενναιόδωρες στις ελληνικές
κυβερνήσεις που ανέλαβαν την προεδρία (το 1983 και το 1988 επί Ψυχρού
Πολέμου και το 1994 και το 2003 με τις κρίσεις στη Γιουγκοσλαβία και στο
Ιράκ αντίστοιχα), αλλά λάθη και παραλείψεις δεν επέτρεψαν την
αξιοποίησή της στο έπακρο. Γιατί ο θεσμός δεν ισοδυναμεί ασφαλώς με
προβάδισμα της προεδρεύουσας χώρας (όπως με το ανεπανάληπτο πασοκικό του
1983 ότι «ο μάγκας Ανδρέας έγινε πρόεδρος όλης της Ευρώπης»), αλλά
σίγουρα ανοίγει διπλωματικές οδούς που προσφέρουν και εθνικά
πλεονεκτήματα.
Τον Σεπτέμβριο και
Οκτώβριο σημειώθηκαν πολλές αλλαγές στην αμερικανική πολιτική για την Εγγύς και
Μέση Ανατολή. Το κυριότερο γεγονός ήταν η απόφαση των ΗΠΑ να μην προβούν προς
το παρόν σε μια στρατιωτική επιχείρηση στη Συρία, αλλά και η μερική χαλάρωση
της στάσης τους απέναντι στο Ιράν. Οι αλλαγές αυτές προκάλεσαν την αντίδραση
των κυριότερων συμμάχων των ΗΠΑ, δηλαδή της Σαουδικής Αραβίας και της Τουρκίας.