Δίπλα από το παράθυρο βρίσκεται το χαλάκι για το ναμάζ (μουσουλμανική προσευχή), στο ράφι το κοράνι, στο τραπέζι ο ανοιχτός ηλεκτρονικός υπολογιστής και πολλά βιβλία. Τη θέση της στο τραπέζι έχει πάρει μια λεπτή γυναίκα με μαντίλα, συντάκτης πολλών κειμένων που αφορούν το πρόβλημα της δημιουργίας στη Ρωσία μιας «Διεθνούς των Ουαχαβιτών». Της πιο σκληρής, δηλαδή, τάσης στο Ισλάμ, που, ως γνωστόν, κυριαρχεί στη Σ.Αραβία. Ονομάζεται Γκαλίνα Χιζρίεβα και είναι επιστημονική συνεργάτιδα του Ρωσικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών. Η Γκαλίνα μίλησε στο περιοδικό «Russian reporter», για το ποιος σήμερα έχει κηρύξει τζιχάντ στη Ρωσία.

Β.Εμελιάνενκο: Φοράτε πάντα το χιτζάμπ;
Γκ.Χιζρίεβα: Σχεδόν πάντα. Κανείς δεν με φοβάται και κανείς δεν με συνδέει με «μαύρες» σκέψεις, ενώ κι εγώ, δεν πιέζω κανέναν. 

ΕΡ: Οι μουσουλμάνες κοπέλες στην περιφέρεια Στάβροπολ πήγαιναν και αυτές στο σχολείο με μαντίλα, όχι για να επιβάλλουν αυτή τη συνήθεια σε κάποιον, αλλά για να κάνουν μάθημα. Τους το απαγόρευσαν όμως.
ΑΠ: Οι γονείς τους ωστόσο εκβίαζαν τις αρχές και αυτό είναι κάτι που συνεχίζεται. Προ ημερών στο Καζακστάν ήρθε στο σχολείο μια μαθήτρια της πρώτης δημοτικού με μαύρο χιτζάμπ. Οι δάσκαλοι και τα παιδιά έμειναν άναυδοι. Πίσω της πήγαινε ο πατέρας της, με ένα μούσι που έφτανε σχεδόν ως την κοιλιά και με αραβικό παντελόνι. Αυτός άρχισε να φωνάζει στους καθηγητές, «Είστε υποχρεωμένοι…», κ.λ.π.. Δίπλα από κάθε μικρό κορίτσι με μαντίλα, είτε στη Στάβροπολ, είτε στο Πιατιγκόρσκ ή στο Καζάν, βρίσκεται ένας «μεγάλος» μπαμπάς. Μαζί με τους αδελφούς του και άλλα ακόμη άτομα, αρχίζουν τις ιστορίες περί «προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Αυτά είναι προβοκάτσιες.

Αλλο Ισλάμ κι άλλο Ισλαμισμός
ΕΡ: Αν καταλαβαίνω καλά, στις όλο και περισσότερες ιστορίες που προκύπτουν με τη μαντίλα υποβόσκει μια αντιπαράθεση ανάμεσα στο παραδοσιακό και το σύγχρονο Ισλάμ;
ΑΠ: Δεν βλέπω κάποια αντιπαράθεση ανάμεσα στο παραδοσιακό και το ριζοσπαστικό Ισλάμ. Με ρωτούν καμιά φορά: «Σε τι πιστεύουν οι Μουσουλμάνοι;». Τους απαντώ: «Στο Ισλάμ». Και οι Ισλαμιστές; Απαντώ: «Στον Ισλαμισμό». Γνωρίζετε τη διαφορά ανάμεσά τους; Δεν συνδέονται καθόλου μεταξύ τους. Το Ισλάμ, είναι θρησκεία. Ο Ισλαμισμός δεν έχει καμία σχέση με τη θρησκεία.

ΕΡ: Πως συμβαίνει σήμερα, εν έτει 2013, να έχει δημιουργηθεί μια «Διεθνής των Ουαχαβιτών» σχεδόν σε όλες τις περιοχές της Ρωσίας, με εξαίρεση την Τσουκότκα;
ΑΠ: Στην Τσουκότκα δεν υπάρχουν Ουαχαβίτες για τον απλό λόγο ότι είναι μια απόλυτα ελεγχόμενη συνοριακή ζώνη. Αντίθετα, αποθήκες με όπλα ανακαλύπτουν στην Τιουμέν, το Σουργκούτ, το Ομσκ, στην περιφέρεια Γιαμάλο-Νενέτσκ. Οι Ισλαμιστές απλώνουν τις ρίζες τους εκεί όπου υπάρχει πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Σκέφτονται στρατηγικά. Βασικό συστατικό του κινήματος των Ουαχαβιτών είναι οι κρυφο-ουαχαβίτες και οι κρυφο-ιχουάν. Άνθρωποι δηλαδή, οι οποίοι κατέχουν σημαντικές δημόσιες θέσεις.

ΕΡ: Μπορείτε να πείτε ονόματα;
ΑΠ: Κάτι τέτοιο συμβαίνει στην αυτόνομη Χαντι-Μανσίησκ, στο Νίζνι Νόβγκοροντ, στο Καζάν, στο Νταγκεστάν, στην Ινγκουσετία.

Χοντρό παιχνίδι στον Καύκασο
ΕΡ.: Είχατε πει κάποτε ότι «εμείς οι Μουσουλμάνοι του Καυκάσου δεν είμαστε όπως οι άλλοι Ρώσοι. Είμαστε πραγματικά διαφορετικοί». Τι είδους;
ΑΠ: Βρισκόμαστε περισσότερο στην πρώτη γραμμή από ότι η υπόλοιπη Ρωσία. Από τη δεκαετία του ΄90 έχουμε βιώσει αρκετούς πολέμους, εξακολουθούμε να αισθανόμαστε την πίεση από την τρομοκρατία και τις παράνομες οργανώσεις, δεχόμαστε όλες τις συνέπειες του διεθνούς παρασκηνίου. Πρόκειται για τεράστια πίεση. Σε μας κάθε χρόνο, ιδιαίτερα στο Νταγκεστάν, ακόμη και ένα παιδί που φτάνει στα 12-13 του, είναι υποχρεωμένο να κάνει την επιλογή του. Η ουσία αυτής της πίεσης βρίσκεται στο ότι ο Καύκασος πρέπει να κάνει μια πολιτισμική επιλογή.

ΕΡ: Πως έχει προκύψει η άποψη ότι Ισλάμ και τρομοκρατία είναι έννοιες σχεδόν ταυτόσημες;
ΑΠ: Το Ισλάμ που μας προτείνουν -είμαι και εγώ Μουσουλμάνα- το φοβάμαι. Δεν είναι η θρησκεία των προγόνων μου, δεν είναι αυτή που μου κληροδότησαν ο Προφήτης, οι προπάπποι μου, οι ήρωες του πολέμου στον Καύκασο και ο ιμάμης Σαμίλ.
Πως να μη φοβούνται οι Ρώσοι το Ισλάμ, τη στιγμή που στο Κισλοβόντσκ, στην Τιουμέν και στο Χαμπάροβσκ οι μουσουλμάνοι ηγέτες μέσα από εκβιασμούς πετυχαίνουν την ανέγερση μιναρέδων; Οι μουφτήδες υπαινίσσονται στις επαφές τους με τους αξιωματούχους ότι θα γίνουν αναταραχές και εκμεταλλεύονται την υφιστάμενη φιλελεύθερη νομοθεσία. Το βασικό ερώτημα όμως, είναι ποιος και τι θα κηρύττει σε αυτές τις θρησκευτικές συναθροίσεις;

Ισλαμισμός ίσον πόλεμος
ΕΡ: Πηγαίνουν νόμιμα από τη Ρωσία για τζιχάντ στη Συρία, και παλαιότερα σε άλλες χώρες;
ΑΠ: Δεν υπάρχει νόμος που να απαγορεύει σε ρώσους πολίτες να συμμετέχουν σε πολέμους σε άλλες χώρες. Το ίδιο είχε συμβεί με την πρώην Γιουγκοσλαβία, την Αμπχαζία, και τώρα με τη Συρία και το Αφγανιστάν. Η Ρωσία με την Περεστρόικα εντάχθηκε σε πολλές νομοθεσίες του διεθνούς δικαίου. Επομένως, να διώκουμε ποινικά τους πολίτες μας λόγω της συμμετοχής τους στο πλευρό των ανταρτών, οι οποίοι θεωρούνται «αντιπολίτευση», δεν μπορούμε.

ΕΡ: Εκείνοι όμως που επιστρέφουν -ασχέτως εάν πολέμησαν ή σπούδασαν- δημιουργούν μέσα στη Ρωσία ένα κοινωνικό σύστημα αντίθετο με το υφιστάμενο. Μήπως ήρθε η ώρα να αναθεωρηθούν οι νόμοι;
ΑΠ: Θα επεκτείνω τη συγκεκριμένη σκέψη. Αυτό το διάστημα έχουν επιστρέψει κάποιοι άνθρωποι από τη Συρία στην περιφέρεια Χαντι-Μανσίησκ, στην πόλη Σουργκούτ. Ήρθαν και βρήκαν προετοιμασμένο το έδαφος από εκείνους που είχαν προηγουμένως αφεθεί ελεύθεροι από το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Γκουαντάναμο και εγκαταστάθηκαν στη Μπασκιρία, τη Σιβηρία, το Ταταρστάν και τον Καύκασο. Φοβάμαι ότι η περίοδος της δημιουργίας από αυτούς ενός αντίθετου συστήματος, αποτελεί ήδη γεγονός. Δημιουργούν άλλα πολιτισμικά συστήματα, τηρώντας προς το παρόν την υφιστάμενη τάξη πραγμάτων. Και εμείς, προσπαθούμε να διεξάγουμε μαζί τους «διαπολιτισμικό και διαθρησκευτικό» διάλογο. Με ανθρώπους, οι οποίοι ουσιαστικά δεν διαθέτουν ούτε πολιτισμό, ούτε θρησκεία.

Ο Ισλαμισμός είναι μια ιδεολογία μη διαπραγματεύσιμη, είναι εξαρχής προσανατολισμένη στον πόλεμο. Είμαι πεπεισμένη ότι, όσο ακόμη είναι καιρός, πρέπει να ψηφιστεί νόμος για την απαγόρευση του Ουαχαβιτισμού. Είτε, για αρχή, να επιστρέψουμε έστω στον νόμο που είχε ψηφιστεί το 1999 για ισχύ σε περιφερειακό επίπεδο, στο Νταγκεστάν, σχετικά με τη «δράση των Ουαχαβιτών και άλλων εξτρεμιστικών στοιχείων». Εννοείται πως αυτός πρέπει να ανανεωθεί και συμπληρωθεί, και στη συνέχεια να αποκτήσει ομοσπονδιακή ισχύ. Είναι ο μόνος τρόπος.

ΕΡ: Το κράτος από την πλευρά του αξιολογεί όπως πρέπει τον βαθμό της απειλής;
ΑΠ: Όχι. Άρχισε να συνειδητοποιεί πόσο βαθιά είναι η απειλή μόλις το 2013. Αντίθετα, τι σημαίνει «ισλαμιστικό σχέδιο», κατά πόσο αυτό είναι παγκόσμιο, νομίζω ότι δεν το έχει κατανοήσει πλήρως.