Νικητές ο Ερντογάν και το PKK

Σάββας Καλεντερίδης Τα ποσοστά των κομμάτων στις εκλογές της 30ής Μαρτίου 2014 έχουν ως εξής: Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) 45,6%, Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (CHP) 27,8%, Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (MHP) 15,2%, Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας (BDP - ΗΡ) 6,1%.Οσον αφορά τους μεγάλους μητροπολιτικούς δήμους, το ΑΚΡ, αν και κινδύνεψε στους δύο πρώτους, διατήρησε τα κάστρα του, που είναι η Κωνσταντινούπολη, η Αγκυρα, η Καισάρεια και το Ικόνιο, το CHP διατήρησε το κάστρο-σύμβολο, τη Σμύρνη, που εξακολουθούν οι ισλαμιστές να την αποκαλούν άπιστη (γκιαούρ), επειδή δεν υποκύπτει στις... ορέξεις τους, έχασε όμως την Αττάλεια, πατρίδα του προηγούμενου ηγέτη Ντενίζ Μπαϊκάλ, ενώ το ΜΗΡ κέρδισε τη Μαγνησία (Μανίσα) αλλά και τέσσερις κρίσιμους νομούς (Μερσίνα, Αδανα, Οσμάνιγιε και Καρς), που συνορεύουν με τα υπό εκκόλαψη κουρδικά καντόνια μέσα στην τουρκική επικράτεια.

Συγκαιρινές αναγκαιότητες

Σπύρος ΛίτσαςΔεν υπάρχει ανάλογο του ελληνικού παραδείγματος στο δυτικό μεταπολεμικό παράδειγμα. Εκτός του πολυκατακερματισμένου εξωτερικού δανεισμού με διαρκή προαπαιτούμενα, απαιτήσεις και όρους, που ως μόνιμη επωδό έχουν τη λέξη «λιτότητα», η συνθήκη της εσωτερικής υποτίμησης ωσμώθηκε με τις χρόνιες παθογένειες της ελληνικής οικονομικής διάρθρωσης, παράγοντας ένα εκρηκτικό μείγμα συστημικής αρρυθμίας και κοινωνικής ριζοσπαστικοποίησης. Εκτός της αύξησης των φορολογικών εισφορών για όλους τους Ελληνες, της μείωσης του εισοδήματος όλων των εργαζομένων σε απίστευτα ποσοστά που ξεπερνούν το 40%, της ανεργίας που πλέον μπορεί να παρομοιασθεί με τα ποσοστά κρατών της Ευρώπης του Μεσοπολέμου, παράλληλα υφίστανται διαρκείς άμεσες και έμμεσες αυξήσεις σε ΔΕΚΟ και τιμολόγια οργανισμών κοινής ωφέλειας, ενώ το κράτος πρόνοιας έχει σηκώσει λευκή σημαία.

Η εκλογική νίκη του Ερντογάν βαθαίνει τον διχασμό της Τουρκίας

Του Σταύρου Λυγερού

Το αποτέλεσμα των τοπικών εκλογών στην Τουρκία επιβεβαίωσε αυτό που ήταν εξαρχής προφανές: Παρά τα πολλαπλά πολιτικά τραύματά του, ο Ερντογάν συνεχίζει να εκφράζει τη «βαθιά Τουρκία». Τα μικρομεσαία στρώματα της Ανατολίας, αλλά και αυτά που μετανάστευσαν στις συνοικίες των μεγάλων πόλεων είδαν την τελευταία δεκαετία την οικονομικοκοινωνική θέση τους να αναβαθμίζεται. Πέρα, όμως, από την οικονομική διάσταση, νοιώθουν πολύ πιο κοντά προς την κουλτούρα του πολιτικού Ισλάμ.

Η ένοχη σιωπή των συνενόχων... - Χρήστου Δημήτρης

Ας ξεκινήσουμε το σημερινό άρθρο από την παράγραφο της συνομιλίας Μπαλτάκου - Κασιδιάρη, όπου ο εξ απορρήτων γραμματέας της κυβέρνησης αναφέρει: "Σοκ και δέος! Χαμός, έγινε της πουτάνας. Δεν με πήρε εμένα, του τάχα πει αυτά που κάνεις... Του τα είχα πει. Πήρε τους άλλους δύο και τους γάμησε τα πρέκια. Τον Αθανασίου και τον Δένδια. 'Με κοροϊδέψατε, με με δουλέψατε, τι είναι αυτά, ξεφτιλίστηκα'. Γιατί είχε κάνει την προηγούμενη μέρα δήλωση στο αμερικανικό σιωνιστικό συνέδριο ότι: 'Τέλειωσε, τους έδεσα, τους έδεσα, γειά σας' και την άλλη μέρα βγαίνετε (από την κράτηση) εσείς..." Προσέξατε τη διατύπωση για το το Αμερικανοεβραϊκό Συνέδριο; Σιωνιστικό! Δεν είναι μόνο ακροδεξιός και γεννημένος αντικομουνιστής. Το ερώτημα είναι αν μπορεί να είναι στενός συνεργάτης και φίλος του Αντώνη Σαμαρά επί 23 χρόνια ένας κρυφοναζιστής.
 

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΡΜΑΤΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ΑΡΜΕΝΙΑ: Η Γενοκτονία και η ιστορική αλήθεια

Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΒΛΑΣΗΣ ΑΓΤΖΙΔΗΣ Της ΚΟΥΗΝ ΜΙΝΑΣΙΑΝ*

Στο κατώφλι της εκατονταετηρίδας της Αρμενικής γενοκτονίας, οι συζητήσεις για τρόπους δράσης κορυφώνονται. Μιλάμε για ένα βάρος ασήκωτο, που περνάει από γενιά σε γενιά. Ενα έγκλημα που δεν τιμωρείται, ένα άδικο που δεν δικαιώνεται. Ενα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Αυτό που έγινε σε βάρος των προγόνων μας, το 1915, δεν έχει ακόμη αναγνωριστεί από τους ενόχους.

Αρμένιοι πρόσφυγες φωτογραφημένοι από τη Νορβηγίδα Bodil Catharina Bjiorn. Εχουμε αγώνα στο όνομα της δικαιοσύνης, της μνήμης των άταφων νεκρών, μιας προοπτικής για ένα υγιές μέλλον για όλους. Κι απ' ό,τι φαίνεται ο δρόμος για δικαίωση δεν έχει τερματικό σταθμό.Ο ρατσισμός, που εμφύσησαν από το παρελθόν οι εθνικιστές, όχι μόνο δεν έχει μαλακώσει, αλλά εξακολουθεί να ανθεί και μάλιστα να είναι καθοριστικός παράγοντας της κρατικής πολιτικής στη γείτονα χώρα. Η ιστορία αποδεικνύει ότι όσο η Τουρκία δεν αναγνωρίζει τις γενοκτονίες, τα εγκλήματα συνεχίζονται σε βάρος όλων των μειονοτήτων της. Το ίδιο αφορά και τους Αρμένιους που συνεχίζουν να ζουν εκεί. Τελευταία γινόμαστε μάρτυρες εξαγωγής αυτού του μίσους. Οι ισλαμιστές αντάρτες, που επιτίθενται στους αμάχους στην περιοχή Κεσάπ της βόρειας Συρίας -οι επιθέσεις ξεκίνησαν πριν από δέκα ημέρες, στις 21 Μαρτίου-, φαίνεται να έχουν ως ορμητήριο την Τουρκία, από όπου περνούν ανενόχλητοι και πάνοπλοι με σκοπό να αφανίσουν τους Αρμένιους αλλά και όλους τους μη μουσουλμανικούς πληθυσμούς που ζουν εκεί.

Αίγυπτος: Επιχείρηση αποδοχής του πραξικοπήματος - Χαρίτος Πάνος

Οι πρόσφατες δικαστικές αποφάσεις που επέβαλαν την ποινή του θανάτου σε περίπου 600 υποστηρικτές και μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας ανάγκασαν τη διεθνή κοινότητα να προβεί σε έντονα διαβήματα στο στρατιωτικό καθεστώς του Καΐρου.Την ίδια στιγμή, οι εκλογές που ορίστηκαν για τις 26-27 Μαΐου περιορίζουν αρκετά τις όποιες διπλωματικές πιέσεις θα μπορούσαν να ασκηθούν από τη Δύση ή τον Αραβικό Σύνδεσμο.Οι ΗΠΑ μπορεί να ήταν επικριτικές στην απόφαση του Καΐρου για την εσχάτη των ποινών στα μέλη του κόμματος του Μοχάμεντ Μόρσι, ωστόσο ακόμα και η διακοπή της στρατιωτικής βοήθειας προς το Κάιρο δεν μπορεί να απειλήσει τον στρατηγό Αλ Σίσι που θα είναι υποψήφιος για το αξίωμα του προέδρου.

ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ Η ΣΑΡΩΤΙΚΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΡΝΤΟΓΑΝ Ο ηγεμόνας με το απόλυτο εγχειρίδιο εξουσίας

Του ΑΡΗ ΑΜΠΑΤΖΗ Ο Ερντογάν δεν πτοήθηκε από απειλές ανίερων συμμαχιών. Συνεχίζει ακάθεκτος με μοχλούς τη θρησκεία, την υποταγή και τον εκφοβισμό. Σκοπός του, να οδηγήσει σε μέτρα τύπου έκτακτης ανάγκηςΔύο όψεις έχει η φιλολογία που αναπτύσσεται ως προς την ερμηνεία και τους λόγους της σαρωτικής εκλογικής επιτυχίας του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Η πρώτη, που είναι και η επικρατούσα, διαβάζει το αποτέλεσμα ως εκλογική επιτυχία, παρά τις δυσκολίες, τη σκανδαλολογία, τα βίντεο κ.λπ., εναντίον σχεδόν όλων των υπολοίπων. Η δεύτερη αντιστρέφει τα πράγματα και προτάσσει την κατασκευή του «ολοκληρώματος» που έχασε τις εκλογές, σε σημαντικό βαθμό από την εξουσία.Αρχής γενομένης από τις διαδηλώσεις που ξεκίνησαν τον περασμένο Μάιο στο πάρκο Γκεζί της πλατείας Ταξίμ στην Κωνσταντινούπολη, άρχισε να διαμορφώνεται μία εικόνα «αντιπάλων» του Ερντογάν. Τον Δεκέμβριο ξέσπασε η υπόθεση της διαφθοράς, αλλά και ο πόλεμος του Ερντογάν με το τάγμα του χότζα Φετχουλάχ Γκιουλέν.Ο Γκιουλέν έδειξε ότι επιθυμεί τη μείωση της δύναμης του Ερντογάν. Το ίδιο ισχύει, για ευνόητους λόγους, και για την αντιπολίτευση. Υπό την έννοια αυτή μπορεί να πει κανείς ότι ο Ερντογάν νίκησε όλους αυτούς.

Η διπλή πατροκτονία της Μαρίν

H πατροκτονία σε επίπεδο life style είναι πλήρης: Η Μαρίν, μια μέση Γαλλίδα σαν όλες τις άλλες, η κυρία της διπλανής πόρτας σε αντίστιξη με τον βλοσυρό πατέρα της Ζαν Μαρί Λεπέν, τον οποίο η πλειοψηφία των Γάλλων ψηφοφόρων θυμάται μονόφθαλμο με τη μαύρη καλύπτρα στο ένα μάτι, σαν τίτλο τιμής για τη δράση του ως αλεξιπτωτιστή στον πόλεμο της Αλγερίας. Η πατροκτονία όμως είναι κυρίως πολιτική: Η Μαρίν είδε πως σκορπίσθηκε σύντομα το 17% που πήρε ο πατέρας της στον πρώτο γύρο της Προεδρικής Εκλογής της Ανοιξης του 2002, αφού είδε τον Σαρκοζί να κλέβει τη ρητορική του και να απειλεί να ξεκαθαρίσει την εγκληματικότητα στα προάστια με πεπιεσμένο ζεματιστό νερό και την αντίπαλό του στις εκλογές το 2007 Σεγκολέν Ρουαγιάλ να προτείνει τον εγκλεισμό των ανηλίκων παραβατών του νόμου σε στρατόπεδα αναμόρφωσης στελεχωμένα με αξιωματικούς του στρατού άλλαξε ρητορική και ατζέντα.

Με τον αέρα του νικητή απέναντι στους Κούρδους

Του ΑΡΗ ΑΜΠΑΤΖΗ -Η προεδρολογία, το αδιέξοδο του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος και η γενικά παραμελημένη στα μέσα ενημέρωσης νίκη των Κούρδων που εδραιώνουν και επεκτείνουν την ισχύ τους στη Νοτιοανατολική Τουρκία, είναι τα τρία βασικά σημεία της φιλολογίας που μόλις άρχισε στην Τουρκία.

Υποστηρικτές του κόμματος του Ερντογάν παραληρούν για τη νίκη. Ψηφοφόροι, οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν από λογοκρισίες στο Διαδίκτυο και άλλα «παιχνίδια εξουσίας». Στην ένθετη φωτογραφία, ο μόνος χώρος που λειτουργεί στη βάση της εκπροσώπησης στην Τουρκία, είναι αυτός των Κούρδων, που έχουν ισχυροποιηθεί στα νοτιοανατολικά της χώρας. Αναμένονται κινήσεις εντυπωσιασμού Ερντογάν προς το μέρος τους Ο Ερντογάν δείχνει να θεωρεί την εκλογική νίκη εισιτήριο για να θέσει υποψηφιότητα στις εκλογές προέδρου Δημοκρατίας τον προσεχή Αύγουστο. Εάν εξαιρεθεί το ενδεχόμενο να ενωθεί όλη η αντιπολίτευση γύρω από μία ισχυρή υποψηφιότητα, η προσδοκία αυτή του Ερντογάν είναι βάσιμη.

ΔΙΝΕΙ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ Ερντογάν ο μεγαλοπρεπεής... πρόεδρος

Ως ο απόλυτος κυρίαρχος των εξελίξεων στην Τουρκία προβάλλει ο Ταγίπ Ερντογάν μετά τη νίκη του στις δημοτικές εκλογές και πλέον δίνει ραντεβού για τον Αύγουστο, στην επόμενη και πιο κρίσιμη εκλογική μάχη που θα διεκδικήσει -όπως όλα δείχνουν- το αξίωμα του πρώτου εκλεγμένου προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας.

Οχτώ μεγάλες εκλογικές νίκες έχει καταγάγει ο Ταγίπ Ερντογάν και μάλιστα η τελευταία υπό την ασφυκτική πίεση των συνεχών αποκαλύψεων σκανδάλων και της υπονόμευσής του από το «παράλληλο κράτος» του Φ. ΓκιουλένΗ διαδρομή αυτή δεν είναι ούτε μονόδρομος ούτε στρωμένη με λουλούδια για τον Τ. Ερντογάν, αλλά και για την Τουρκία η οποία παραδομένη εδώ και μήνες στην εσωτερική σύγκρουση της κυβέρνησης με την Κοινότητα του Φ. Γκιουλέν έχει σπρώξει κάτω από το χαλί σημαντικά και ζωτικής φύσης προβλήματα που αφορούν και την εσωτερική κατάσταση αλλά κυρίως τη διεθνή θέση και τον ρόλο της χώρας.

Η διαπραγμάτευση για την Κύπρο

Του Χριστόδουλου Γιαλλουρίδη

• Ορατή είναι η απειλή μιας απόλυτης τουρκοποίησης του Βορρά και μιας προτεκτοροποίησης του Νότου…
• Το Κυπριακό γεννήθηκε ως ζήτημα αποαποικιοποίησης και διεκδίκησης ελευθερίας και αυτοδιάθεσης από τους Έλληνες Κυπρίους που αποτελούσαν το 82% του πληθυσμού του νησιού
• Η ΤΟΥΡΚΙΑ, σε όλη την πορεία των διαπραγματεύσεων που διεξήχθησαν από το 1974 μέχρι σήμερα, δεν έχει κάνει ούτε ένα βήμα υποχώρησης ή παραχώρησης

Η σκούπα του Ερντογάν

Του Δρα Γιάννου Χαραλαμπίδη

• Ο χαρακτήρας της Άγκυρας, τα ΜΟΕ και οι παγίδες
• Η διεφθαρμένη τουρκική κυβέρνηση, η αξιοπιστία, οι συνομιλίες, το κλίμα εμπιστοσύνης, η υπογραφή και η εφαρμογή της λύσης
• ΜΠΟΡΕΙ να αλλάξει η τουρκική στάση στο Κυπριακό και πώς

Ο Ταγίπ Ερντογάν όχι μόνο νίκησε, αλλά θριάμβευσε στις δημοτικές εκλογές υπό την έντονη, όμως, διαμαρτυρία της αντιπολίτευσης, η οποία τον κατηγορεί για καλπονοθεία. Είναι πρόδηλο ότι το βαθύ κράτος ζει στη διαφθορά και τροφοδοτείται από τα δημοκρατικά ελλείμματα. Και απλώς αλλάζει χέρια. Η Τουρκία παραμένει η ίδια, αν όχι χειρότερη, από την εποχή των Κεμαλιστών. Είναι δε, ορθόν να καθορίσουμε τα βασικά χαρακτηριστικά του καθεστώτος Ερντογάν, για να εξετάσουμε και τη δημοκρατικότητα αλλά και την αξιοπιστία του. Τα στοιχεία αυτά, σε συνδυασμό με τις διεθνείς εξελίξεις και τα ισοζύγια δυνάμεων, αποτελούν βασικές μεταβλητές, επί των οποίων μπορεί κάποιος να εκτιμήσει κατά πόσον η υπογραφή λύσης στο Κυπριακό θα τηρηθεί και θα γίνει σεβαστή, μια εξέλιξη που είναι συναφής με τη βιωσιμότητα της διευθέτησης του προβλήματος.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΦΙΛΗΣ* Ερντογάν: μεταξύ λαϊκισμού και ορθολογισμού

Οι πρόσφατες εκλογές στην Τουρκία ανέδειξαν ένα αντιφατικό μήνυμα. Την παγιωμένη επιρροή Ερντογάν και ταυτόχρονα την αποδυνάμωσή του. Πράγματι, ο Τούρκος πρωθυπουργός, προσωποποιώντας την προεκλογική εκστρατεία, κατάφερε εν μέρει τον σκοπό του. Επαναβεβαίωσε την ισχύ του σχεδόν στον μισό πληθυσμό, εντούτοις, δίχασε με τη ρητορική του το άλλο μισό.Διατηρώντας μέχρι πρότινος την οικονομία σε τροχιά ανάκαμψης, προσφέροντας μια σειρά υπηρεσιών (πρόνοια, υποδομές) ειδικότερα στα περιθωριοποιημένα στρώματα του πληθυσμού, και εν τη απουσία συνεκτικής αντιπολίτευσης, κατάφερνε να διατηρείται στην εξουσία χωρίς σοβαρή αμφισβήτηση. Ενώ επένδυε στο συγκριτικό του πλεονέκτημα, που ήταν η ηθική του υπεροχή έναντι των αντιπάλων του. Με την οικονομία να εισέρχεται σε φάση ύφεσης, τις υποθέσεις διαφθοράς να τον ακουμπούν και τον δεσποτισμό του να κορυφώνεται με την περιστασιακή διακοπή μέσων κοινωνικής δικτύωσης, είναι υποχρεωμένος να λάβει άμεσα τις αποφάσεις του για την επόμενη μέρα, τόσο για τον ίδιο όσο και για τη χώρα του.