Επιθυμώντας διακαώς να επιτύχει τερματισμό (ή τουλάχιστον περιορισμό) των έωλων περισπασμών που διασπούν τους στρατηγικούς της σχεδιασμούς σ' αυτή την αυτονοήτως κρίσιμη γεωγραφία (και οι οποίοι ακυρώνουν σε μεγάλο βαθμό τις Αμερικανικές δυνατότητες), η Ουάσιγκτον προετοιμάζει αποφασιστικότερες παρεμβάσεις σε κρίσιμα περιφερειακά ζητήματα. Τα οποία σε μεγάλο βαθμό αφορούν κι εμάς ως Ελληνισμό, γιατί συνάπτονται προς εθνικά μας θέματα. Και οι εν προκειμένω πληροφορίες είναι σαφείς για όσα κυοφορούνται. Ως καλλιέργεια δηλαδή του εδάφους, για δημιουργία συνθηκών:
1. Αποσοβήσεως καταλυτικότερων επιδεινώσεων, οι οποίες ήδη ανελίσσονται ως αποτέλεσμα και «διασυμμαχικών διαγκωνισμών». Πέραν δηλαδή όσων κλιμακούμενα, τείνουν ν' αποσυνθέσουν τις Μεσανατολικές (και ήδη επικινδύνως ασταθείς) γεωπολιτικές δομές. Όπως Κύπρος-Αίγυπτος vs Τουρκίας. Όπως η έως και ακραία διάσταση Τουρκίας-Ισραήλ. Και όπως οι εκκρεμότητες στα εν πολλοίς πάγια ζητήματα που δημιουργούν εντάσεις μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Και οι οποίες μπορεί να μετεξελιχθούν αίφνης σε ανεξέλεγκτες υποτροπές.