Ένα από τα δεδομένα που έχουν δημιουργήσει οι πρόσφατες
εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής είναι ότι η Τουρκία
δεν έχει σχεδόν κανέναν δεδομένο σύμμαχο είτε στην περιοχή είτε
ευρύτερα. Για αυτό το λόγο δεν αποτελεί έκπληξη η προσπάθεια που
καταβάλλει να επαναπροσδιορίσει τις σχέσεις της με χώρες όπως το Ισραήλ ή
το Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας.Η επίσκεψη του Βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας Σαλμάν στην Άγκυρα
έρχεται να επιβεβαιώσει τις αναλύσεις Τούρκων, και όχι μόνο, αναλυτών,
ότι οι επιδιώξεις της Άγκυρας και του Ριάντ στη συγκεκριμένη χρονική
περίοδο όχι μόνο συμπίπτουν αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις είναι και
κοινές.
Η υπόθεση του Γερμανού ηθοποιού που τόλμησε να
σατιρίσει σκληρά τον Ερντογάν είναι μια προειδοποίηση για το υψηλό έως
απαγορευτικό κόστος που κινδυνεύει να έχει η ρεαλπολιτίκ της Μέρκελ που
είδε την ανάθεση στην Τουρκία του Προσφυγικού ως υπεργολαβία, ως
μονόδρομο. Σε κάθε περίπτωση, είτε δηλαδή ασκηθεί δίωξη είτε όχι, η
καγκελάριος θα εισπράξει βαρύ πολιτικό κόστος, είτε σκληρό πλήγμα στο
ηγετικό της κύρος στο εσωτερικό. Είτε νέο ρητορικό παραλήρημα του
Ερντογάν. Στη νοτιοανατολική Τουρκία κλιμακώνεται κάθε μέρα που περνά
ένας σκληρός πόλεμος του στρατού με το ΡΚΚ. Ο Ερντογάν δεν πρόκειται να
αρκεσθεί στη σιωπή ή τα στραβά μάτια του Βερολίνου και των Βρυξελλών,
καθώς είναι βέβαιο ότι θα πιέσει την ΕΕ να ταυτίσει το ΡΚΚ με τους
τζιχαντιστές.