Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Μέσα στον παραλογισμό της υποστήριξης κάθε θέσης που εκφράζει αντίθεση προς τη Δύση, κάποιοι στην Αριστερά εμφανίζονται να δικαιολογούν τις κινήσεις των ακραίων «τζιχαντιστών». Ακούγονται λογής απίστευτα επιχειρήματα με σκοπό να δικαιολογήσουν το αποκρουστικό πρόσωπο του ακραίου ισλαμικού φανατισμού. Από απόψεις που δικαιολογούν το μίσος προς τη Δύση, λόγω εκμετάλλευσης (από ποιους ακριβώς;) των πλουτοπαραγωγικών πηγών των χωρών αυτών, μέχρι τα συνακόλουθα της αποικιοκρατίας, της στήριξης προς το Ισραήλ και των προκλήσεων της αμερικανικής ισχύος και του καπιταλιστικού τρόπου ζωής.
Δυστυχώς, όλα αυτά βρίσκονται εγκατεστημένα αποκλειστικά σε Δυτικούς εγκεφάλους και ιδιαίτερα σε αυτούς κάποιας Αριστεράς. Οι ενδοφυλετικές, διαφατριακές και θρησκευτικές συγκρούσεις στον αραβικό, αλλά και στον μουσουλμανικό γενικότερα κόσμο, έχουν πολύ μακριά ιστορία. Ξεκινούν από τους Ασασίνους της εποχής των Σταυροφοριών, εξελίσσονται στις εκκαθαρίσεις των σιιτών από τα Χαλιφάτα της Δαμασκού και της Βαγδάτης αργότερα, στις συγκρούσεις των διαφόρων σουνιτικών φατριών στην Αραβία – στη φάση διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας – στις διαχρονικές αντιπαραθέσεις αντίπαλων ισλαμικών ομάδων στη Βόρεια Αφρική και στις γενικότερες βίαιες ανακατατάξεις στον αραβικό κόσμο μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου.
Μέσα στον παραλογισμό της υποστήριξης κάθε θέσης που εκφράζει αντίθεση προς τη Δύση, κάποιοι στην Αριστερά εμφανίζονται να δικαιολογούν τις κινήσεις των ακραίων «τζιχαντιστών». Ακούγονται λογής απίστευτα επιχειρήματα με σκοπό να δικαιολογήσουν το αποκρουστικό πρόσωπο του ακραίου ισλαμικού φανατισμού. Από απόψεις που δικαιολογούν το μίσος προς τη Δύση, λόγω εκμετάλλευσης (από ποιους ακριβώς;) των πλουτοπαραγωγικών πηγών των χωρών αυτών, μέχρι τα συνακόλουθα της αποικιοκρατίας, της στήριξης προς το Ισραήλ και των προκλήσεων της αμερικανικής ισχύος και του καπιταλιστικού τρόπου ζωής.
Δυστυχώς, όλα αυτά βρίσκονται εγκατεστημένα αποκλειστικά σε Δυτικούς εγκεφάλους και ιδιαίτερα σε αυτούς κάποιας Αριστεράς. Οι ενδοφυλετικές, διαφατριακές και θρησκευτικές συγκρούσεις στον αραβικό, αλλά και στον μουσουλμανικό γενικότερα κόσμο, έχουν πολύ μακριά ιστορία. Ξεκινούν από τους Ασασίνους της εποχής των Σταυροφοριών, εξελίσσονται στις εκκαθαρίσεις των σιιτών από τα Χαλιφάτα της Δαμασκού και της Βαγδάτης αργότερα, στις συγκρούσεις των διαφόρων σουνιτικών φατριών στην Αραβία – στη φάση διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας – στις διαχρονικές αντιπαραθέσεις αντίπαλων ισλαμικών ομάδων στη Βόρεια Αφρική και στις γενικότερες βίαιες ανακατατάξεις στον αραβικό κόσμο μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου.