...Να ανοίξουμε τα μάτια μας

Υπάρχουν σημάδια που με το κύλισμα του χρόνου αποκτούν  αλάνθαστη διάσταση.Όσο αυξάνει η κηδεμονία μιας χώρας τόσο διογκώνεται η  απομείωση της ισχύος των αντιπροσωπευτικών θεσμών που αυτή διαθέτει ως απόρροια της εποπτείας αυτής.
Ταυτόχρονα οι ντόπιες ελίτ (οι οποίες και  δεν έφεραν διαμορφωμένη Εθνική συνείδηση σε καμιά χρονική περίοδο του Ελληνισμού) χάνουν την αίσθηση του εθνικού χώρου δεν συνδέονται με την τύχη του εγχώριου γίγνεσθαι  και αποκτούν μια υπερεθνική διόπτευση  υποτασσόμενες στα κελεύσματα που το μητροπολιτικό κέντρο εκπέμπει προς την περιφέρεια του. Οι ντοπιες ελίτ  δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, ορίζονται ως εκείνα τα κοινωνικά και οικονομικά στρώματα που θεωρούν επι το πλείστον τις τεκτονικές μεταβολές ως πηγή κινδύνου. Εύλογος λοιπόν ο φόβος τους οτι σε ένα πολύ ρευστό περιβάλλον εάν δεν παγιωθεί και δεν τροφοδοτηθεί με πολιτικά καύσιμα η εκάστοτε πολιτική της εκπροσώπηση (η οποία και ουσιαστικά νομιμοποιεί τις όποιες διεκδικήσεις τους και περιβάλει με τον δημοκρατικό μανδύα τα προνόμια τους)  θα καταρρεύσει συμπαρασύροντας την μαζί της.Πρόκειται λοιπόν για μια ισορροπία τρόμου της οποία άμεση συνέπεια είναι η εκχώρηση και των τελευταίων ψιχίων εθνικής κυριαρχίας στο όνομα κοντόθωρων λογικών .

Το πραξικόπημα, η εισβολή, η συγνώμη του Χόλμπρουκ

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Τις ημέρες αυτές τιμούμε κάθε χρόνο τους νεκρούς της Κύπρου, όσους έπεσαν κατά το χουντικό πραξικόπημα της 15^ης Ιουλίου 1974, και κατά την εισβολή του Αττίλα, στις 20 Ιουλίου και στις 14 Αυγούστου. Ηταν μέρες εξαιρετικά δύσκολες, βαμμένες με αίμα, για τους Ελληνες του νησιού, που μέσα σε τόσο μικρό διάστημα δέχθηκαν διπλό ύπουλο κτύπημα. Το σχέδιο, όπως αποδεικνύεται από πληθώρα μαρτυριών και εγγράφων, εκπονήθηκε στην Ουάσιγκτον και υλοποιήθηκε από την Τουρκία, τη χούντα, της οποίας ηγείτο η Δημήτριος Ιωαννίδης, και τους πράκτορές της στην Κύπρο

Ας ετοιμαστούμε για το Κουρδιστάν ZALMAY KHALI LZAD* / THE NEW YORK TIMES

Τις αμέσως επόμενες εβδομάδες, οι ηγέτες του Ιράκ καλούνται να απαντήσουν σε διλήμματα υπαρξιακού χαρακτήρα. Αν δεν καταφέρουν να συγκροτήσουν κυβέρνηση εθνικής ενότητας με επικεφαλής έναν νέο πρωθυπουργό και να παρακινήσουν τις σουνιτικές φυλές και τους μετριοπαθείς σουνίτες να αγωνιστούν εναντίον των τζιχαντιστών της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στη Συρία (ISIS), τότε η χώρα τους πιθανότατα θα διαλυθεί. Αν η κεντρική κυβέρνηση δεν κάνει σημαντικές παραχωρήσεις στους σουνίτες και τους Κούρδους, οι τελευταίοι θα προχωρήσουν στην ανεξαρτησία τους. Οι Κούρδοι είναι σοβαροί άνθρωποι και η διεθνής κοινότητα οφείλει να προσαρμοστεί στην αναδυόμενη πραγματικότητα. Ενώ όλοι οι Ιρακινοί ηγέτες φέρουν μερίδα ευθύνης για την κρίση, η μερίδα του λέοντος ανήκει στους σιίτες πολιτικούς, οι οποίοι κυριαρχούν στην κεντρική κυβέρνηση.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΝΤΟΣ Τι αλλάζει στο διεθνές σύστημα;

Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε σημαντικές αλλαγές στη δομή του διεθνούς συστήματος. Αλλαγές οι οποίες αντικατοπτρίζονται έντονα στη νέα περιφερειακή τάξη πραγμάτων που αποκρυσταλλώνεται στην περιοχή μας. Πρόκειται για μια νέα γεωπολιτική συγκυρία, η οποία τελεί ακόμη υπό διαμόρφωση. Γιατί όμως αναφερόμαστε σε «νέα γεωπολιτική συγκυρία»; Για να απαντηθεί το ερώτημα αυτό θα πρέπει να σκιαγραφηθούν οι μεταβολές στη φύση της λειτουργίας του διεθνούς συστήματος και κυρίως σε ό,τι αφορά στις αντιλήψεις ασφαλείας των μεγάλων δυνάμεων από το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα κι’ έπειτα.

Αλβανοί «μαχητές του Θεού» στο Ιράκ

ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΖΙΜΑΣ

Προτού αναχωρήσει για τη Συρία για να πολεμήσει εναντίον του Ασαντ, ο Αλβανοκοσοβάρος Lavderim Muhaxheri, από το χωριό Κάτσανεκ, έσχισε το αλβανικό διαβατήριο. Ηταν μια συμβολική κίνηση που έκανε ο φερόμενος ως αρχηγός όλων των Αλβανών τζιχαντιστών που μάχονται μέσα από εξτρεμιστικές ισλαμιστικές οργανώσεις. Ηθελε να δείξει ότι πλέον είναι «μαχητής του θεού» και ουδεμία σημασία έχει γι’ αυτόν η εθνικότητά του. «Αυτό το κάνουν όλοι φεύγοντας για να πολεμήσουν, δεν τους ενδιαφέρει αν είναι Αλβανοί, Βρετανοί, Βόσνιοι, Αμερικανοί κ.λπ.», λέει ο Αριαν Ντουρίτσι.Αλβανοί πολεμούν τούτη την εποχή στη Συρία και στο Ιράκ, και από τη Βοσνία, το Κόσοβο, την ΠΓΔΜ, το Πρέσεβο. Σύμφωνα με στοιχεία των υπηρεσιών που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, διαθέτουν οργανωμένους πυρήνες στρατολόγησης και μέσω της Τουρκίας τους περνούν στη Συρία.

Πολυπολιτισμικότητα και εξέλιξη των κοινωνιών

Σπύρος ΛίτσαςΕνα λάθος του δαίμονα του τυπογραφείου στο σημείωμα της προηγούμενης Κυριακής μού έδωσε την ιδέα για το σημερινό άρθρο. Εγραφα λοιπόν στο σημείωμα της 13ης Ιουνίου με τίτλο «Τα δύο "θερμά μέτωπα" του χειμώνα για την Ευρώπη»: «Η πολυπλοκότητα της διεθνούς πολιτικής, που γίνεται ακόμα πιο έντονη εξαιτίας του πολυπολισμού...» Ο δαίμων μετέτρεψε τη συστημική συνθήκη του πολυπολισμού, την ανάδειξη δηλαδή μιας πολυεπίπεδης κατανομής ισχύος σε διεθνές επίπεδο που επηρεάζεται από τουλάχιστον τρεις κύριους εθνοκρατικούς δρώντες και άνω, σε αυτήν του πολυπολιτισμού, μετατρέποντας ένα κυρίαρχο διεθνοπολιτικό ζήτημα σε καθαρά κοινωνιολογικό.

 Αφού έγιναν οι απαραίτητες διευκρινίσεις, που προσωπικά τις θεωρώ εξαιρετικά σημαντικές, μια και η επικοινωνία που έχουμε δομήσει μεταξύ μας όλα αυτά τα χρόνια μέσα από αυτήν εδώ τη στήλη βασίζεται σε ξεκάθαρους όρους και σε ορθολογικές αναλύσεις, ας δούμε ποιο το επίπεδο του επηρεασμού του πολυπολιτισμού στις ζωές μας.

Να ανοίξουμε τα μάτια μας

Σάββας ΚαλεντερίδηςΤο έχουμε αναφέρει αρκετές φορές από αυτήν εδώ τη στήλη και είμαστε υποχρεωμένοι να το επαναλάβουμε και σήμερα, γιατί δυστυχώς η εντύπωση που έχουμε είναι ότι η κυβέρνηση και οι κρατικοί φορείς, που εκ του καθήκοντός τους είναι επιφορτισμένοι με τη διαχείριση των ζητημάτων αυτών, δεν έχουν αντιληφθεί τι ακριβώς συμβαίνει στον περίγυρό μας. Οι εξελίξεις στη Μεσοποταμία και τη Μέση Ανατολή είναι οι σοβαρότερες από τη δεύτερη δεκαετία του 20ού αιώνα, οπότε καθορίστηκαν τα σύνορα, οι γεωπολιτικοί συσχετισμοί και οι ισορροπίες στην ως άνω περιοχή, στην Ανατολική Μεσόγειο, στο Αιγαίο, στην Ελλάδα και τη Βαλκανική. Δηλαδή, 100 χρόνια μετά, η «τράπουλα» ξαναμοιράζεται και μπαίνουν τα θεμέλια για τη νέα «αρχιτεκτονική» της περιοχής!

BRICS: Με το δικό τους ΔΝΤ ενάντια στον παλιό κόσμο

• Μπαλή Κάκη

Την πρώτη φορά που εμφανίστηκε στον διεθνή Τύπο το ακρωνύμιο BRIC (τούβλο), σε ένα κείμενο του τότε επικεφαλής οικονομολόγου της Goldman Sachs, Τιμ Ο' Νιλ στα τέλη του 2001, προκάλεσε χαμόγελα. Και δεν άρεσε ιδιαίτερα στις τέσσερις χώρες που κρύβονταν πίσω από τα αρχικά, τη Βραζιλία, τη Ρωσία, την Ινδία και την Κίνα. Δεν τους άρεσε ούτε η σημασία της εφευρεθείσας λέξης ούτε ένιωθαν ότι τους συνδέουν κοινά συμφέροντα, ήξεραν απλώς ότι είχαν κοινά χαρακτηριστικά. Ήταν χώρες με τεράστιες εκτάσεις, μεγάλο ώς τεράστιο πληθυσμό και ρυθμούς ανάπτυξης πολλαπλάσιους από τις αναπτυγμένες: από 5% έως 10% ετησίως, την ώρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση, για παράδειγμα, στις καλές εποχές ήταν ικανοποιημένη με ένα 2% και οι Ηνωμένες Πολιτείες με ένα 2,5%.

Ο πόλεμος, οι εντυπώσεις, η εκεχειρία και η επόμενη μέρα

Χαρίτος Πάνος Δεν χωρά αμφιβολία πως οι χερσαίες επιχειρήσεις στη Λωρίδα της Γάζας εξέπληξαν ξένους αναλυτές, διπλωμάτες και τη διεθνή κοινότητα.Αν και η αρχική εκεχειρία που είχε συμφωνηθεί μεταξύ Ισραήλ και του πολιτικού σκέλους της Χαμάς κατέρρευσε, αν και οι εχθροπραξίες μεταξύ των δυο πλευρών ήταν σε εξέλιξη, τα βλέμματα όλων ήταν στραμμένα στο Κάιρο και στις διαπραγματεύσεις για την αποκλιμάκωση.Οι διαπραγματεύσεις θα διαρκούσαν αρχικά τρεις ημέρες. Όταν ξεκίνησαν οι επιχειρήσεις είχαν μόλις εισέλθει στη δεύτερη ημέρα. Η στάση της Χαμάς, η οποία εμφανίστηκε αδιαπραγμάτευτη σχετικά με την πρόταση της Αιγύπτου, έδωσε μεν πάτημα στο Ισραήλ, ωστόσο ακόμα κι έτσι η εκτίμηση της πλειοψηφίας των ξένων παρατηρητών ήταν πως το σενάριο των χερσαίων επιχειρήσεων απείχε αρκετά από τη δεδομένη χρονική στιγμή.

Θουκυδίδης

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΕΤΑΞΑ  πολιτικού μηχανικού-g.a.metaxas@gmail.com
Οι πόλεμοι, μας λέει ο Θουκυδίδης, αιτίες έχουν την απληστία, το φόβο και το συμφέρον. Η επικαιρότητα το επαληθεύει.Ο πόλεμος που μας περιέγραψε, ο Πελοποννησιακός πόλεμος, αφορμές είχε τα κερκυραϊκά επεισόδια, τα Ποτιδαιατικά και το Μεγαρικό. Δηλαδή: Η απληστία να αυξήσουν τη δύναμή τους έσπρωξε τους Αθηναίους (τους Γερμανοαμερικανούς) να υποκινήσουν τους αρχικά ουδέτερους Κερκυραίους (δηλαδή την Ουκρανία) να ξεφύγουν από την επιρροή της Πελοποννησιακής Συμμαχίας (της Ρωσίας).

Απειλητική επανεμφάνιση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού

Χρήστου Δημήτρης

Ας ξεκινήσουμε από το πλέον πρόσφατο γεγονός, την κατάρριψη του αεροσκάφους των Μαλαισιανών αερογραμμών 10 χιλιόμετρα πάνω από το έδαφος της Ουκρανίας και τη δολοφονία 295 επιβατών. Το κλασικό ερώτημα είναι ποιος είχε συμφέρον για μια τόσο προκλητική προβοκατόρικη ενέργεια; Αφού τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται, πρέπει να δούμε το γεγονός αυτό ως συνέχεια της πολιτικής της κυβέρνησης του Κιέβου, η οποία διαρκώς τρίζει τα δόντια στη ρωσική πλευρά υποσχόμενη στους Ουκρανούς μια μεγάλη παρέλαση στην Κριμαία όταν σύντομα θα την απελευθερώσουν από τον ρωσικό ζυγό. Φυσικά οι Ουκρανοί, μόνοι τους, δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτα. Εκτελούν πιστά τους σχεδιασμούς των εκατοντάδων Αμερικανών "ειδικών" που εδρεύουν στο Κίεβο.

Όλοι γνώριζαν τις τουρκικές προθέσεις με τρομερή λεπτομέρεια

Της Φανούλας Αργυρού

• 1974 - Βρετανός Συνταγματάρχης Στόκερ: Προς τα πού τώρα η Κύπρος
• Τρεις μήνες πριν από τον μαύρο Ιούλη, ο Στόκερ σε πολυσέλιδη έκθεσή του σκιαγραφούσε τόσο το πραξικόπημα με αντικατάσταση Μακαρίου, όσο και την εισβολή
• Θα χρειαστεί τρομερή πολιτική ικανότητα και κάποια κύρια χειρουργική επέμβαση, φοβάμαι πολύ δύσκολου χαρακτήρα. Ο Πρόεδρος Μακάριος πρέπει να φύγει, έγραφε τότε ο Βρετανός Συνταγματάρχης

Προίκα το αέριο για τη «λύση»

Του Δρα Γιάννου Χαραλαμπίδη

• Πώς Βρετανοί και ΗΠΑ δελεάζουν την Άγκυρα και ποιοι δίνουν την ευλογία τους
• Σήμερα δεν τελούμε μνημόσυνο στην «εκλιπούσα» Κυπριακή Δημοκρατία, αυτή ακόμη ζει, αλλά στην αποτυχημένη κομματική πολιτική, καθιστώντας εκλιπούσα την ομοσπονδία
• ΟΙ ΜΟΝΙΜΕΣ αποκλίσεις από το κεκτημένο και το σύνδρομο της Ταϊβάν

Η 20ή Ιουλίου προσεγγίζεται συνήθως συναισθηματικά και αφοριστικά. Και συμβαίνει αυτό όχι αδίκως. Μετά τη Μικρά Ασία είναι η μεγαλύτερη σε έκταση καταστροφή του Ελληνισμού, ενώ ταυτοχρόνως παραμένει μια ανοικτή πληγή στο σύνολο των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Πέραν όμως της συναισθηματικής πτυχής υπάρχει και η πολιτική, η νομική, η οικονομική και η κοινωνική. Και αυτές οι πτυχές είναι συναφείς με τη βιωσιμότητα της λύσης του Κυπριακού.

Κυπριακό: Υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ;

ΘΑΝΟΣ Π. ΝΤΟΚΟΣ* Σαράντα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή, 51 χρόνια μετά τα 13 Σημεία του Μακαρίου και την πρώτη διχοτόμηση της νήσου, 55 χρόνια μετά τις Συμφωνίες Λονδίνου-Ζυρίχης και 59 χρόνια μετά την έναρξη του ένοπλου αγώνα για την ανεξαρτησία της Κύπρου και τα Σεπτεμβριανά στην Κωνσταντινούπολη, το Κυπριακό παραμένει η δεύτερη μακροβιότερη σύγκρουση, μετά το Παλαιστινιακό. Στο πλαίσιο της εξελισσόμενης προσπάθειας για εύρεση λύσης και με βασικό διαπραγματευτικό χαρτί τα κοιτάσματα φυσικού αερίου αλλά αποδυναμωμένοι λόγω της οικονομικής κρίσης, οι Ελληνοκύπριοι (ο ένας από τους δύο κεντρικούς παίκτες στο Κυπριακό ζήτημα, αφού οι Τουρκοκύπριοι έχουν εξαιρετικά περιορισμένη επιρροή έναντι της Τουρκίας) αντιμετωπίζουν τον έτερο δρώντα, μια Τουρκία με σημαντικό ειδικό  βάρος  και περιφερειακό ρόλο, αλλά και μια σειρά σοβαρών εσωτερικών και εξωτερικών προβλημάτων.

Τα τζαμιά των «στρατιωτών του Αλλάχ»

ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΖΙΜΑΣ-

ΤΙΡΑΝΑ-ΑΠΟΣΤΟΛΗ. Η φωνή του μουεζίνη από τα μεγάφωνα του πανύψηλου μιναρέ ακούγεται σε όλο το κέντρο των Τιράνων. Ο ιμάμης καλεί τους πιστούς να προσέλθουν στο τέμενος της οδού Καβάγια, ενός εκ των κεντρικότερων και πολυσύχναστων δρόμων της πόλης, για τη μεσημεριανή προσευχή. Το Ραμαζάνι πλησιάζει στην κορύφωσή του και στο τζαμί της Καβάγια, ξακουστό στην Αλβανία και ένα από τα μεγαλύτερα στα Βαλκάνια, η κινητικότητα είναι μεγάλη.Αντρες με μακριές γενειάδες και ξυρισμένα κρανία και άλλοι με «κανονική» εμφάνιση, έφηβοι και αμούστακα παιδιά, καταφθάνουν ένας ένας ή σε παρέες. Μπαίνουν αμίλητοι στο τζαμί.

Αιματηρός καταλύτης;

Θα επιταχύνει η εκατόμβη των τριακοσίων νεκρών του καταρριφθέντος αεροσκάφους τον τερματισμό των συγκρούσεων στην Ανατολική Ουκρανία; Πριν απαντήσουμε στο παραπάνω ερώτημα προηγείται ένα άλλο: Υπάρχει παράγων στην κρίση που θέλει ανεξέλεγκτη κλιμάκωση; Εδώ η απάντηση είναι σαφώς αρνητική, αλλά με σημαντικές διαβαθμίσεις:Ο Πούτιν επιθυμεί να τερματιστεί η σύγκρουση με τρόπο που να σώζει τα προσχήματα για τον ίδιο και τη Ρωσία, να μην εμφανιστούν οι εξεγερθέντες ότι παραδίδονται άνευ όρων και επενδύει στην καταστροφική οικονομική κατάσταση της Ουκρανίας που δεν μπορεί να βελτιωθεί χωρίς συνεργασία με τη Μόσχα. Ο χειμώνας έρχεται σε λίγους μήνες και η ενεργειακή εξάρτηση του Κιέβου από την Gazprom θα είναι ακόμη πιο αισθητή.

Κουρδική συμμαχία κατά των τζιχαντιστών;

Πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν πως μια συμμαχία Κούρδων του Ιράκ με τους Κούρδους της Συρίας θα ήταν αποτελεσματική κατά της ISIS. Παρόλα αυτά μια τέτοια συμμαχία δεν είναι πιθανή.

Ο ιρακινός στρατός δεν κατάφερε να επιβληθεί στην ομάδα των τζιχαντιστών ISIS. Οι Κούρδοι του Ιράκ καταφέρνουν ωστόσο πολύ αποτελεσματικά να αμυνθούν απέναντί τους επιστρατεύοντας τους μαχητές Πεσμεργκά. Τώρα ο Μασούντ Μπαρζανί, ο πρόεδρος των αυτόνομων περιοχών του Κουρδιστάν, ζητά να γίνει δημοψήφισμα για ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν. Ο Μπαρζανί μιλώντας στο BBC, δήλωσε πως το Ιράκ στην πραγματικότητα είναι διαιρεμένο και πως ήρθε ο καιρός της ανεξαρτησίας.

ΠΑΝΑΓΗΣ ΓΑΛΙΑΤΣΑΤΟΣ

Αδιάλλακτοι εμφανίζονται οι Τουρκοκύπριοι στις συνομιλίες για το Κυπριακό, ενώ και η επίσημη Τουρκία σκληραίνει σε κάθε αφορμή τη στάση της. Είναι ενδεικτικό ότι στον χαιρετισμό του για τη σημερινή 40ή επέτειο της τουρκικής εισβολής στη Μεγαλόνησο, την οποία αποκάλεσε «ειρηνευτική επέμβαση», ο υπουργός Εξωτερικών της γείτονος Α. Νταβούτογλου ζήτησε να «ξεχάσουμε τα δεδομένα τα οποία ίσχυαν στις 19 Ιουλίου 1974» και πρόσθεσε: «Η Τουρκία δεν πρόκειται να επιτρέψει την επιστροφή της Κύπρου στην περίοδο 1963-1974». Στο ίδιο μήκος κύματος έκανε δηλώσεις και ο πρόεδρος της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης Τζ. Τσιστέκ.Στις δηλώσεις του ο κ. Νταβούτογλου αναφέρθηκε και στις τρέχουσες διαπραγματεύσεις, όπου εμφανίστηκε αισιόδοξος για τη λύση: «Διανύουμε μια φάση των συνομιλιών, η οποία οδεύει προς θετική κατεύθυνση», δήλωσε ο Τούρκος ΥΠΕΞ.

Η επιστροφή της Τουρκίας στα Βαλκάνια

ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΖΙΜΑΣ

Εβαλε πάλι «μπουρλότο» στο ευαίσθητο βαλκανικό τρίγωνο Βοσνίας - Σερβίας - Κοσόβου ο Ταγίπ Ερντογάν. Απρόβλεπτος ως συνήθως και με το βλέμμα στραμμένο στις επικείμενες προεδρικές εκλογές στις οποίες είναι υποψήφιος, απείλησε σε προεκλογική του ομιλία ότι «όποιος τολμήσει να αγγίξει τους μουσουλμάνους της Βοσνίας θα βρει απέναντί του εκατό εκατομμύρια Τούρκους της Τουρκίας…». Και προχώρησε λέγοντας ότι θα στείλει πολεμικά πλοία να ναυλοχήσουν σ’ ένα λιμανάκι της Βοσνίας, στη θάλασσα της Αδριατικής!

Τα βρόμικα βρετανικά παιχνίδια στην Κύπρο

Λονδίνο του Ισαάκ Α. Καριπίδη


«Θα θέλαμε να επιτρέψετε στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις να χρησιμοποιήσουν τις βρετανικές στρατιωτικές βάσεις στην Κύπρο για να επέμβουν στο νησί». Αυτό ζητάει σαφέστατα και επανειλημμένα ο Τούρκος πρωθυπουργός Μπουλέντ Ετζεβίτ από τον Βρετανό ομόλογό του, Χάρολντ Ουίλσον, το βράδυ της 17ης Ιουλίου του 1974 μέσα στην Ντάουνινγκ Στριτ, εδώ στο Λονδίνο.

Ερντογάν: Λύση του Κυπριακού για ένταξη Τουρκίας στην ΕΕ

Από: Sigmalive -Η λύση του Κυπριακού είναι το πρώτο θέμα που έρχεται στο μυαλό, ώστε να τεθεί τέρμα στα εμπόδια της Τουρκίας για την ενταξιακή της πορεία, δήλωσε ο Τούρκος Πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν μιλώντας χθες βράδυ σε δείπνο προς τους Πρέσβεις της ΕΕ που παρέθεσε το κόμμα του.

"Ως Τουρκία επιθυμούμε μια αμοιβαία λύση στην Κύπρο βασισμένη στην πολιτική ισότητα των δύο λαών. Διατηρούμε τη θέση να είμαστε πάντα ένα βήμα μπροστά. Αυτό που χρειάζεται στην Κύπρο είναι η πολιτική βούληση που θα επιδείξει η ε/κ πλευρά. Η προσδοκία μας από τη διεθνή κοινότητα είναι να δώσουν αυτά τα μηνύματα με ισχυρό και αποφαστιστικό τρόπο", είπε ο Ταγίπ Ερντογάν.