Ο Ταγίπ και το "Κόκκινο Μήλο" / Κυριακίδης Νίκος

Στις αρχές Ιανουαρίου του 2012, έγινε μια πολύ σημαντική σύσκεψη στο σιδηρόφραχτο άβατο του τουρκικού κράτους στην Άγκυρα, το αρχηγείο της Milli İstihbarat Teşkilatı, της γνωστής ΜΙΤ. Παρουσία της τριανδρίας Γκιουλ (προέδρου), Ερντογάν και (ΥΠΕΞ) Νταβούντογλου, καθώς και υψηλόβαθμων αξιωματικού του στρατού, ο αρχηγός της υπηρεσίας Χακάν Φιντάν παρουσίασε το νέο "δόγμα" των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών.Η βασική αλλαγή συνίσταται στο ότι η ΜΙΤ γίνεται "παγκόσμια"... Το πεδίο δράσης της μεταφέρεται από το περιφερειακό στο διεθνές τερέν. Παράλληλα, ο οργανισμός μετατρέπεται σε κεντρικό φορέα συλλογής πληροφοριών τόσο για το εσωτερικό της Τουρκίας όσο και για το εξωτερικό, καλύπτοντας ευρύ φάσμα "ενδιαφερόντων", από τον στρατιωτικό-πολιτικό τομέα ώς το οικονομικό-ενεργειακό σύμπλεγμα.

Οταν ο Ταγίπ Ερντογάν παίζει το κεφάλι του…

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Είναι η Τουρκία μία δημοκρατική χώρα; Και μπορεί αυτή η χώρα να παίξει το ρόλο περιφερειακής δυναμης στην ανατολική Μεσόγειο όπως κόπτονται οι ηγέτες της; Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι «ασφαλώς όχι» και ειδικά με πρωθυπουργό τον Ταγίπ Ερντογάν η Τουρκία έχει καταγράψει μελανές σελίδες στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ατομικών ελευθεριών.

ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Οι βαρώνοι της ψηφιακής εποχής

​Τον Αύγουστο του 1870, σε μια εποχή πυρετικής ανάπτυξης του νεαρού αμερικανικού καπιταλισμού, το περιοδικό Atlantic Monthly λανσάρισε τον όρο «οι βαρώνοι-λήσταρχοι» (robber barons). Ο απαξιωτικός χαρακτηρισμός γνώρισε ευρεία διάδοση μετά τη Μεγάλη Υφεση της δεκαετίας του 1930, περιγράφοντας επιχειρηματίες που σφετερίζονταν τον εθνικό πλούτο, αποκτούσαν χαριστικά προνόμια από διεφθαρμένους πολιτικούς, κατέβαλλαν εξευτελιστικούς μισθούς, θησαύριζαν από την τεχνητή διόγκωση της χρηματιστηριακής αξίας των μετοχών και δημιουργούσαν μονοπωλιακές καταστάσεις στην αγορά. Ο παράξενος όρος παρέπεμπε στους ηγεμόνες της μεσαιωνικής Γερμανίας, οι οποίοι, με ορμητήριο τα κάστρα τους πάνω από τις όχθες του Ρήνου, επέβαλαν αυθαίρετα ληστρικούς φόρους σε όλους τους διερχόμενους.

Ουκρανία: Στη θηλιά των συμφερόντων Το ΔΝΤ, οι ΗΠΑ, η ΕΕ και η Ρωσία

Η Ουκρανία καλείται μόνο για φέτος να αποπληρώσει δάνεια 6 δισ. δολ. στο ΔΝΤ. Έχει βρεθεί στη θηλιά του ΔΝΤ από το 2008, όταν έσκασε η διεθνής φούσκα και απλώθηκε η κρίση χρέους χτυπώντας πλέον ολόκληρα κράτη, όπως την Ισλανδία και την Ελλάδα. Η Ουκρανία το 2008 είχε λάβει δάνεια «σωτηρίας» ύψους 16,5 δισ. δολ. Το φυσικό αέριο την έχει μετατρέψει σε μήλο της Εριδος μεταξύ Δύσης και Ρωσίας. Οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ αναμένεται να επισκεφθούν την Ουκρανία την ερχόμενη εβδομάδα, αναφέρουν ειδησεογραφικά πρακτορεία. Τώρα μέσα στα τύμπανα του πολέμου ο υπουργός Οικονομικών της χώρας, Αλεξάντρ Σλάπακ δηλώνει πως "η Ουκρανία είναι απίθανο να λάβει οικονομική βοήθεια από το ΔΝΤ από τον Απρίλιο".

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΕΛΙΑΣ ΓΚΡΟΛ ΣΤΟ «FOREIGN POLICY» Η Γιούλια Τιμοσένκο δεν είναι Μαντέλα, ούτε Εβίτα Περόν

H Γιούλια Τιμοσένκο, ηρωίδα της Πορτοκαλί Επανάστασης του 2004 και μάρτυρας της ουκρανικής αντιπολίτευσης, βγήκε από τη φυλακή. Η στιγμή φέρνει αναπόφευκτα στον νου την αποφυλάκιση του Νέλσον Μαντέλα.

Οπως ο Μαντέλα πήγε από τη φυλακή σε ένα στάδιο στο Σοβέτο για να εκφωνήσει την ομιλία που θα καθόριζε την πολιτική του καριέρα, έτσι και η Τιμοσένκο πήγε στην πλατεία της Ανεξαρτησίας. Επισκέφθηκε τα μνημεία των πεσόντων και τους αποκάλεσε ήρωες. Επειτα ανέβηκε στη σκηνή και εκφώνησε μια παθιασμένη ομιλία. «Αυτή είναι δική σας νίκη», είπε στους χιλιάδες συγκεντρωμένους από το αναπηρικό της καροτσάκι και, προσπαθώντας να συγκρατήσει τα δάκρυά της, παρουσιάστηκε ως «εγγυητής» της επανάστασης.Υπάρχει ωστόσο ένα πρόβλημα: η Τιμοσένκο δεν είναι Μαντέλα. Εκείνος ήταν ενωτικός και επιζητούσε συμβιβασμούς. Αυτή δημιουργεί συγκρούσεις. Το 2004, οι Ουκρανοί απομάκρυναν τον Γιανουκόβιτς και τοποθέτησαν στην προεδρία τον Βίκτορ Γιουστσένκο, με την Τιμοσένκο σε ρόλο πρωθυπουργού. Αλλά μόλις βρέθηκαν στην εξουσία άρχισαν να καβγαδίζουν ασταμάτητα ακυρώνοντας την υπόσχεση της Επανάστασης. Δέκα χρόνια μετά, η οικονομία της Ουκρανίας παραμένει εύθραυστη και υποτονική.

Η Ελλάδα υπό ξένη εποπτεία Η ελληνική πολιτική ανωμαλία χθες και σήμερα

Του ΦΟΙΒΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ

Τον Φεβρουάριο του 1825 ο Ιμπραήμ άρχισε ν' αποβιβάζεται μαζί με τα στρατεύματά του στη νότια Πελοπόννησο (Μεσσηνία). Η Ελληνική Επανάσταση βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση.

  Λίγους μήνες αργότερα, η ηγεσία της Επανάστασης εξέδωσε ψήφισμα που έλεγε: «Το ελληνικόν έθνος δυνάμει της παρούσης πράξεως, θέτει εκουσίως την ιεράν παρακαταθήκην τής αυτού ελευθερίας, εθνικής ανεξαρτησίας και της πολιτικής αυτού υπάρξεως υπό την μοναδικήν υπεράσπισιν της Μεγάλης Βρετανίας».Το κείμενο αυτό βέβαια πρέπει να το συνδέσουμε με την εποχή του. Οι Ελληνες επαναστάτες βρίσκονταν ανάμεσα στις Συμπληγάδες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των Αιγυπτίων από τη μία πλευρά και της Ιεράς Συμμαχίας, που έβλεπε με βαθιά δυσπιστία κάθε επαναστατικό κίνημα, από την άλλη.

Τα σύνορα της Ευρώπης

Του ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΟΣ ΜΑΡΑΒΕΓΙΑ καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, πρώην υπουργού

Τα δραματικά γεγονότα στην Ουκρανία θέτουν με οξύτητα το κρίσιμο ερώτημα: «Ποια είναι τα σύνορα της Ευρώπης;». Πέρα από τη γεωπολιτική ισορροπία μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας, που αναβιώνει και πάλι θυμίζοντας τις πιο έντονες στιγμές του Ψυχρού Πολέμου, υπάρχει ένα ουσιαστικό ζήτημα που αφορά την ευρωπαϊκή πολιτισμική ταυτότητα.Είναι δύσκολο να υποστηρίξει κανείς ότι η Ρωσία δεν είναι μέρος της Ευρώπης, έστω κι αν η ιστορική διαδρομή της διαφέρει από αυτή της δυτικής πλευράς της ευρωπαϊκής ηπείρου. Είναι, όμως, εξίσου δύσκολο να φανταστεί κανείς τη Ρωσία ως μέρος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Προφανώς, το ζήτημα δεν είναι απλώς γεωγραφικό, δηλαδή κατά πόσο η Σιβηρία θα μπορούσε να αποτελεί ευρωπαϊκό έδαφος, ούτε βέβαια θρησκευτικό, αφού στην Ευρωπαϊκή Ενωση υπάρχουν χώρες όπου κυριαρχεί η Ορθοδοξία, όπως είναι η Ελλάδα, η Βουλγαρία και η Ρουμανία. Το ζήτημα είναι, καταφανώς, γεωπολιτικό.
Οταν στην Ανατολική Ευρώπη επικρατούσε ο υπαρκτός σοσιαλισμός, τα σύνορα της Ευρώπης ήταν εύκολο να προσδιοριστούν με πολιτικούς και ιδεολογικούς όρους. Σήμερα, οι πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές είναι δυσδιάκριτες μεταξύ ευρωπαϊκής Δύσης και ευρωπαϊκής Ανατολής. Μπορούν να αναχθούν στο ζήτημα του τρόπου διακυβέρνησης, που έχει τις ρίζες του στις διαφορετικές ιστορικές παραδόσεις κάθε περιοχής της Ευρώπης.

Οι επιτρεπόμενες από τη Δύση "επαναστάσεις"... Χρήστου Δημήτρης

Δεν είναι ξεδιάντροπα θρασύτατο το πόκερ που έχει στηθεί μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων για το μοίρασμα των περιουσιών των κρατών και την οπισθοδρόμηση σε νεοαποικιακά καθεστώτα; Μέσα στο παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό σύστημα, η απληστία για ακόμα μεγαλύτερο πλούτο που θα παρέχει η ηγεμονία σε όποιον την κατακτήσει φαίνεται πως συναρπάζει όλο και περισσότερο τις μεγάλες δυνάμεις. Οι πειρασμοί σε αυτόν τον παγκόσμιο πόλεμο με οικονομικά όπλα είναι δελεαστικοί. Οι κίνδυνοι και οι παγίδες από αυτήν την ξέφρενη κούρσα υποτιμούνται. Είναι αδύνατον πλέον να μαντέψεις το σημείο ισορροπίας της νέας παγκόσμιας τάξης. Εκτός αν επιβεβαιωθούν οι από το 1996 προφητείες Μπρζεζίνσκι για... τελικό ΗΠΑ vs Κίνας και ο θεός βοηθός.

Η γεωπολιτική των ΗΠΑ και ο ρόλος της Γερμανίας Κοτζιάς Νίκος

Μετατόπιση στη στρατηγική των ΗΠΑ.Την άνοιξη του 2012 η Διοίκηση Ομπάμα δημοσίευσε το νέο δόγμα εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Σε αυτό οι διευθυντικές ομάδες των ΗΠΑ κατέγραφαν σειρά αλλαγών στον σημερινό κόσμο, έτσι όπως εκείνες τις αντιλαμβάνονται, ενώ ταυτόχρονα επανατοποθετούσαν τα κύρια ενδιαφέροντά τους. Στη συνέχεια, σειρά κειμένων που δημοσιεύτηκαν, όπως αυτό του ΟΟΣΑ για τον κόσμο μέχρι το 2030 και της «Εθνικής Υπηρεσίας» των ΗΠΑ για τον κόσμο του 2060, κατέγραψαν τα κατά τη Δύση κύρια προβλήματα του 20ού αιώνα καθώς και τρόπους αντιμετώπισής τους.

Η τουρκική κρίση και η κυπριακή προοπτική

Του Χριστόδουλου Γιαλλουρίδη 

• Η κατάλληλη συγκυρία, που μας επιτρέπει να κερδίσουμε χρόνοΗ Κύπρος στη διαπραγματευτική διαδικασία δεν έχει αξιόπιστο συνομιλητή, αλλά μια κυβέρνηση που διασύρεται στο εσωτερικό και διεθνώς…

• Η ΗΓΕΣΙΑ τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδας πρέπει να μάθουν να σκέφτονται, όχι μόνο σε όρους λογιστικής μέτρησης της πολιτικής, αλλά κυρίως σε χρόνους ιστορικούς

Εναλλακτική πρόταση στο Κυπριακό

Του Δρα Γιάννου Χαραλαμπίδη

• Ναι στη λύση, όχι στη διχοτόμηση και τον απορριπτισμό
• Πώς η Κυπριακή Δημοκρατία μπορεί να μετεξελιχθεί χωρίς να διχοτομηθεί
• ΣΤΟΧΟΣ στρατηγική, μεθοδολογία και συμμαχίες

Ένα από τα πιο ουσιώδη και ορθά ερωτήματα που τίθενται από την κοινή γνώμη περί του Κυπριακού αποτυπώνεται ως εξής: Καλά, όσοι απορρίπτουν τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία και γενικότερα την ομοσπονδία, τι προτείνουν; Εμείς ουδέποτε ανήκαμε στο απορριπτικό στρατόπεδο. Αντιθέτως, είμαστε, όπως η συντριπτική πλειοψηφία, υπέρ της δημοκρατικής και βιώσιμης λύσης, καθώς και της διατύπωσης εναλλακτικής πρότασης με μεθοδολογία, στρατηγική και στόχο. Πώς, λοιπόν, μπορεί να μετεξελιχθεί η Κυπριακή Δημοκρατία χωρίς να διχοτομηθεί;