Φόβοι Τουρκίας για εκροές επενδυτικών κεφαλαίων από το Grexit Τι λένε οικονομολόγοι για τις συνέπειες της ελληνικής κρίσης

Τις οικονομικές συνέπειες σε περίπτωση ελληνικού «ατυχήματος» επιχειρούν να προβλέψουν στη γειτονική χώρα, προκειμένου να είναι έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο «Θωρακισμένη» στις επιπτώσεις ενός ενδεχόμενου Grexit παρουσιάζεται η τουρκική οικονομία, παρ' ότι θα υποστεί οικονομικές συνέπειες από τις εκροές επενδυτικών κεφαλαίων, τα οποία επενδύονται παραδοσιακά στις αναπτυσσόμενες αγορές.Οικονομολόγοι στην Κωνσταντινούπολη εκτιμούν ότι μετά τη λήξη της κρίσης, η ελληνική οικονομία θα είναι ελκυστική στο τουρκικό επενδυτικό κεφάλαιο, σε διάφορους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας.

Αναγκαίο σχέδιο τύπου Μάρσαλ

Μετά το πέρας του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, οι ΗΠΑ, θέλοντας να ανασχέσουν την επέκταση της επιρροής της ΕΣΣΔ στην Ευρώπη, αποφάσισαν να ενισχύσουν την καθημαγμένη ήπειρο με κεφάλαια, που θα χρησιμοποιούνταν για την ανοικοδόμηση των ερειπίων και την ανακούφιση δεκάδων εκατομμυρίων εξαθλιωμένων πολιτών που έψαχναν για φαγητό και στέγη δίχως ελπίδα να βρουν κάτι από τα δύο.
Τα αμερικανικά κονδύλια δεν κατευθύνθηκαν όλα στους νόμιμους παραλήπτες, τους ανθρώπους που βρίσκονταν σε ανάγκη. Οι επιτήδειοι, ως συνήθως, δεν δίστασαν να καρπωθούν πόρους που ανήκαν στον λαό και έκαναν περιουσίες σε βάρος των αδυνάτων.
Ωστόσο, η Ελλάδα ωφελήθηκε πολύ από αυτό το σχέδιο και ένα ποσοστό από την ανάπτυξη που σημειώθηκε τις επόμενες δεκαετίες είναι αποτέλεσμα και του σχεδίου Μάρσαλ. Διαπιστώνουμε δηλαδή ότι ο ανταγωνισμός των δύο υπερδυνάμεων δεν συνεπάγεται πάντοτε δεινά για τον λαό μας. Ενίοτε δύναται να μας ευνοήσει.

Να εκδικηθούμε τους Ευρωπαίους υπανθρώπους

          Η λέξη «υπάνθρωποι», ως γνωστόν, καταχωρείται ιστορικά στον Χίτλερ και στους ναζί: μ’ αυτήν χαρακτήριζαν όλους όσοι αντιστέκονταν στον ναζισμό. Επιπλέον τους κομμουνιστές, τσιγγάνους, ψυχικώς πάσχοντες, Εβραίους, ομοφυλόφιλους, και όλους τους μη  άριους.  Η ειδική  χρήση της λέξης ξεχάστηκε, και μαζί της ξεχάστηκε κάτι πολύ σημαντικό: ότι οι Γερμανοί χρησιμοποιούσαν την λέξη κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότροια. Έβλεπαν την αντανάκλασή τους στον καθρέφτη, και αυτήν την αντανάκλαση  καταλόγιζαν στους άλλους, στους τυχερούς λαούς που δεν τους έμοιαζαν και που τους ταπείνωσαν στο τέλος. Στους ζητιάνους Γερμανούς χαρίστηκαν κατόπιν, της ηλίθιας Ελλάδος συναινούσης, όλα τους  τα χρέη, για να πρωτοστατήσουν στον αγώνα κατά του κομμουνισμού.

Die Zeit: Γιατί η Ελλάδα μπορεί να έχει ήδη κερδίσει Chicken Game

Καθώς μεταπηδά από τη μία κρίση στην άλλη, πολλοί βλέπουν την Ελλάδα - και τον πρωθυπουργό της Αλέξη Τσίπρα - ως ένα ακυβέρνητο πλοίο με προορισμό μια αναπόφευκτη και συνολική οικονομική κατάρρευση.

Στα δεξιά του Σόιμπλε...

Tο SPD και ο ηγέτης του αντικαγκελάριος και υπουργός Oικονομίας Γκάμπριελ είναι στην κορυφή της αδιαλλαξίας απέναντι στην Aθήνα. Δεν ευθυγραμμίζονται απλώς με τη Mέρκελ και τον Σόιμπλε, αλλά πλειοδοτούν. Eτσι πολλαπλασιάζουν το όποιο πολιτικό κόστος μιας συμβιβαστικής λύσης για την καγκελάριο και καθίστανται στον ίδιο -αν όχι σε σοβαρότατο- βαθμό από τη διένεξη του ΔNT με την E.E. σοβαρότατος παράγων περιπλοκής στη διαπραγμάτευση με την Aθήνα.Oι Σοσιαλδημοκράτες είναι φανερό ότι στοχεύουν τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους των Xριστιανοδημοκρατών (CDU) και κυρίως των Bαυαρών Xριστιανοσοσιαλιστών (CSU), σε μια στιγμή μάλιστα που σπαράσσεται από εσωκομματικές έριδες το ευρωσκεπτικιστικό κόμμα Eναλλακτική για τη Γερμανία (AfD). Eίναι το μόνο πεδίο που μπορούν να αντεπιτεθούν για να ενισχύσουν τη θέση τους, να αποφύγουν τον μόνιμο εγκλωβισμό στον ρόλο του ήσσονος κυβερνητικού εταίρου, καθώς στο πεδίο της δημοσιονομικής και κοινωνικής πολιτικής έχουν πλήρως ταυτισθεί με τους Xριστιανοδημοκράτες και όχι μόνον: Tις οδυνηρές περικοπές και διαρθρωτικές αλλαγές τις δρομολόγησε ο Σοσιαλδημοκράτης Σρέντερ στην περίοδο 2002-2005, για να τις υλοποιήσει ο υπό τη Mέρκελ μεγάλος Συνασπισμός Xριστιανοδημοκρατών - Σοσιαλδημοκρατών.

ΥΠΟΔΕΧΘΗΚΕ ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΤΟΝ ΗΓΕΤΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ Καλημέρα Βιετνάμ από τον Αμερικανό πρόεδρο

Υπήρξε ένα από τα «μελανά» κεφάλαια της σύγχρονης ιστορίας των ΗΠΑ, που διαμόρφωσε τον τρόπο σκέψης μιας ολόκληρης γενιάς.Μιας γενιάς που «ενηλικιώθηκε» με τον πόλεμο του Βιετνάμ και στη συνέχεια προσπάθησε να τον ξορκίσει μέσα από τις πάμπολλες ταινίες που γυρίστηκαν γι' αυτόν. 40 χρόνια μετά το τέλος του πολέμου με την πτώση της Σαϊγκόν, ο Μπαράκ Ομπάμα γυρίζει και επισήμως σελίδα και σε αυτό το δύσκολο κεφάλαιο, όπως συνέβη προ ημερών και με την επανέναρξη διπλωματικών σχέσεων με την Κούβα, υποδεχόμενος στον Λευκό Οίκο τον αρχηγό του Κομμουνιστικού Κόμματος του Βιετνάμ, Νγκουιέν Φου Τρονγκ.

Τα όρια της στήριξης

Αν μη τι άλλο στο προχθεσινό Eurogroup και στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης ξεκαθάρισαν οι συσχετισμοί των εταίρων μας: Ολάντ, Ρέντσι και Γιούνκερ αγωνίζονται να βρεθεί συμβιβαστική λύση με τη Μέρκελ σε αυστηρή περιχαράκωση στους κανόνες λειτουργίας της Ευρωζώνης και σε προσεκτική στάση αναμονής.Η στήριξη του προέδρου της Γαλλίας, του πρωθυπουργού της Ιταλίας και του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι, όμως, αυστηρά οροθετημένη. Προσπαθούν να αποφύγουν μια ρήξη της Ευρωζώνης με την Αθήνα, που θα ήταν καταστροφική για τα εθνικά συμφέροντα του Παρισιού και της Ρώμης και ταυτόχρονα θα συρρίκνωνε ασφυκτικά τα περιθώρια ελιγμών και πολιτικών πρωτοβουλιών του Γιούνκερ. Ομως απέναντί τους έχουν μια ενιαία στάση των δύο κομμάτων που αποτελούν τον μεγάλο Συνασπισμό στη Γερμανία, τους Χριστιανοδημοκράτες και τους Σοσιαλδημοκράτες, και σε καμιά περίπτωση δεν θα διακινδυνεύσουν τις ενδοευρωπαϊκές ισορροπίες συνολικά, συγκρουόμενοι με το Βερολίνο.

ΑΤΜ σημαίνει «Αριστερό Τρίτο Μνημόνιο»;

    Πρώτο: Χτες την ώρα που η ειδησιογραφία κατακλυζόταν από τις πληροφορίες για το αίτημα της κυβέρνησης Τσίπρα για την επιβολή ενός τρίτου Μνημονίου με νέα αβάσταχτα μέτρα εναντίον του λαού που έχει ήδη γονατίσει υπό το βάρος των δυο προηγούμενων Μνημονίων, ο κ.Τσίπρας επιδιδόταν στο Ευρωκοινοβούλιο σε μια ρητορική βγαλμένη από την προεκλογική περίοδο.
    Το βλέπουμε, λοιπόν, να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας: «Άλλαξε ο Μανολιός και φόρεσε τα ρούχα του αλλιώς». Που σημαίνει ότι μέχρι τώρα είχαμε «δεξιά» Μνημόνια που συνοδεύονταν από δηλώσεις εθελοδουλείας. Τώρα αιτούμαστε τα ίδια και χειρότερα Μνημόνια, αλλά – και  εφόσον υπογραφούν – αυτά τα Μνημόνια θα είναι… «αριστερά». Η απόδειξη για το «αριστερόν» του πράγματος είναι ότι αυτά τα – ίδια και χειρότερα – Μνημόνια, συνοδεύονται, πλέον, από δηλώσεις «λεβεντιάς»…
    Δεύτερο: Η κυβερνητική προπαγάνδα οδηγεί πολλούς καλόπιστους να μας επισημαίνουν: «Μα δεν βλέπετε ότι η σημερινή κυβέρνηση λέει “όχι”  στις απαιτήσεις των εταίρων, πώς μπορείτε να την τσουβαλιάζετε με την προηγούμενη κυβέρνηση;».
   Απαντάμε:Μα δεν βλέπετε ότι η τακτική της ΕΕ τσουβαλιάζει τον ελληνικό λαό ανεξαρτήτως κυβερνήσεων; Μα δεν βλέπετε ότι ανεξαρτήτως των «ναι» των προηγούμενων και των «όχι» των σημερινών, το θυσιαστήριο των Βρυξελλών συνεχίζει να εμφανίζεται σαν «μονόδρομος»; Δεν βλέπετε ότι το «Όχι» του λαού στην λιτότητα και στους εκβιασμούς, το μετατρέπουν σε «ναι»; Δεν βλέπετε ότι ζούμε σε ριμέικ το πάλαι ποτέ «φεύγουν οι βάσεις που μένουν» και ότι προσπαθούν να ντύσουν τα «ναι στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ» με τα απομεινάρια εκείνου του παπατζίδικου «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο»; 

Ψηλά το κεφάλι

Μια μικρή ιστορία (διότι και στο μέλλον θα έχουμε μικρές ή μεγάλες πικρές ιστορίες - είναι αναπόφευκτο). Ο κ. Κωνσταντίνος Τσουκαλάς. Επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Σε όλη τη διάρκεια της πεντάμηνης, αγωνιώδους διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ο κ. Κ. Τσουκαλάς έλαμψε διά της απουσίας του. Δεν έλαβε τον λόγο, δεν είπε λέξη, δεν κούνησε το δαχτυλάκι του για οτιδήποτε, πλην όταν, κατά την προτεραία του δημοψηφίσματος, ξιφούλκησε εναντίον της απόφασης Τσίπρα για αυτό το δημοψήφισμα! Δεν θα το έλεγα πισώπλατο χτύπημα, διότι ήταν κατάστηθο. Βεβαίως, ο κ. Τσουκαλάς έχει δικαίωμα στη γνώμη του, αλλά θα την άκουγα με περισσότερη προσοχή αν είχα επίσης ακούσει τη γνώμη του και για ένα κάποιο άλλο ζήτημα, έστω ένα!