Ο Οτζαλάν,το Κουρδικό Απελευθερωτικό Κίνημα,& ο Διεθνής Παράγοντας

-Η ιδεολογία του Οτσαλάν, και οι αρχές της οι οποίες διαπότισαν και διαπέρασαν την Δημοκρατική Κουρδική κοινωνία δίνοντας στην Επανάσταση ευρύτερες διαστάσεις

-Το σχέδιο του (Ειρήνη-Δημοκρατία στο Κουρδιστάν)) για την οριστική επίλυση του Κουρδικού ζητήματος (και προβλήματος τόσο της Τουρκίας όσο και του Ιράκ,Συρίας,Ιράν)  αποκωδικοποιήθηκαν απο τις ΗΠΑ,το Ισραήλ,την Τουρκία,το ΝΑΤΟ,τις εμπλεκόμενες χώρες της Μέσης Ανατολής,αλλά και την Κουρδική δοσίλογη πολιτική Δεξιά (Μπαρζανί) ως εξαιρετικά επικίνδυνη εξέλιξη, για τους σχεδιασμούς τους, και για την επιβίωση των αυταρχικών καθεστώτων τους

Η Εξαφάνιση Τζαμάλ Κασόγκι η κορυφή του παγόβουνου

Για δεκαετίες οι εκάστοτε κυβερνήσεις των Αραβικών κρατών απέτυχαν (εξαιτίας ενός πλήθους λόγων όπως οι θρησκευτικές διαμάχες, το εκλογικό σύστημα,οι ξένες παρεμβάσεις-επεμβάσεις,ο μεγαλοιδεατισμός-εθνικισμός-επεκτατισμός, η διαχείριση-κατανομή παραγόμενου πλούτου) να δώσουν στην δημοκρατική ομαλότητα καθολική ισχύ σε όλα τα επίπεδα. Να βελτιώσουν δηλ. το βιοτικό επίπεδο των πολιτών απομειώνοντας τις κοινωνικές ανισότητες, εδραιώνοντας το αίσθημα της δημοκρατικής ασφάλειας.

Όταν ο Μπόρις Τζόνσον κατηγορεί δημοσίως το σύμμαχο Ριάντ Οτι διεξάγουν «πολέμους δι’ αντιπροσώπων»

Στον Lambert Wilson μίλησα για την κίνηση και την ενέργεια που έβγαζε ο Κουστώ. Του μίλησα φυσικά και για τη γοητεία του, αλλά η διαρκής κίνηση ήταν αυτή που μας απασχόλησε κυρίως. Στον Lambert Wilson μίλησα για την κίνηση και την ενέργεια που έβγαζε ο Κουστώ. Του μίλησα φυσικά και για τη γοητεία του, αλλά η διαρκής κίνηση ήταν αυτή που μας απασχόλησε κυρίως. Από τον ΤΑΣΟ ΜΕΛΕΜΕΝΙΔΗ Μία από τις πιο επιδραστικές φιγούρες του 20ού αιώνα, ο Ζακ Κουστώ, αποτελεί για πρώτη φορά θέμα βιογραφικής ταινίας, περίπου 20 χρόνια μετά τον θάνατό του. Μοιάζει αρκετά μεγάλο διάστημα για έναν άνθρωπο που τίμησε το μέσο, γυρίζοντας ντοκιμαντέρ γι' αυτά που έβλεπε κάτω από τη θάλασσα και παίρνοντας μέχρι και Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες, το 1956, για το «Silent World», το μοναδικό ντοκιμαντέρ που είχε καταφέρει κάτι τέτοιο, ως το 2004 και το «Φαρενάιτ 9/11» του Μάικλ Μουρ. Ο κλήρος για το πρόσωπο που θα αναλάμβανε το εγχείρημα της βιογραφίας έπεσε στον Ζερόμ Σαλ, του οποίου η φιλμογραφία περιείχε 4 περιπέτειες και θα είχε και μια πέμπτη, αν η προσωπικότητα του Κουστώ και τα ταξίδια της παραγωγής για γυρίσματα σε αυθεντικούς χώρους δεν του άνοιγαν τους ορίζοντες για κάτι μεγαλύτερο. Με την ευκαιρία της εξόδου της «Οδύσσειας» στους κινηματογράφους, ο Σαλ μιλά για τον άνθρωπο που μελέτησε, την οδύσσεια των γυρισμάτων και τις οικολογικές προεκτάσεις της ταινίας του. — Η «Οδύσσεια» για μένα απέκτησε διπλό νόημα, βλέποντας την ταινία. Αναφέρεται στο ταξίδι του ίδιου του Κουστώ για την εξερεύνηση του υδάτινου κόσμου αλλά και στη σχέση του με τους κοντινούς του ανθρώπους. Συμφωνείτε; Φυσικά. Ήθελα μεν να μιλήσω για την ιστορία ενός εξερευνητή, πιθανόν του τελευταίου μεγάλου εξερευνητή, από τη στιγμή που ανακάλυψε τον τελευταίο «άγνωστο» κόσμο του πλανήτη μας, δηλαδή τον υποθαλάσσιο. Ήθελα, όμως, και να μιλήσω για την ιστορία ενός άνδρα, συζύγου και πατέρα που δυσκολευόταν να συνδυάσει τα όνειρα και τις φιλοδοξίες του με την οικογενειακή ζωή. Για μένα ο Κουστώ ήταν σαν τους καρχαρίες, έπρεπε να κινείται συνεχώς για να μπορεί να αναπνέει. — Επίσης, υποθέτω πως θα μπορούσατε κι εσείς να χαρακτηρίσετε το γύρισμα ενός τέτοιου φιλμ «οδύσσεια». Πώς πήρατε την απόφαση να γυρίσετε αληθινές σκηνές κάτω από τη θάλασσα, αντί να καταφύγετε στα εφέ; Γιατί η «Οδύσσεια» είναι ένα έργο και για τη φύση. Ήθελα να διατηρήσω μια οργανική διάσταση στα όσα θα έδειχνα, οπότε μου φαινόταν αδύνατον να αναπαραστήσω τοπία στον υπολογιστή, θα χανόταν ένα μεγάλο μέρος της ομορφιάς. Επίσης, νομίζω πως με αυτή την απόφαση ενέπνευσα περισσότερο τους ηθοποιούς και τους συντελεστές, με αποτέλεσμα να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό. Το μεγαλείο του καρχαρία είναι κάτι το μοναδικό και δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ την πρώτη πρόσωπο με πρόσωπο επαφή που είχα με έναν καρχαρία-τίγρη. Το μεγαλείο του καρχαρία είναι κάτι το μοναδικό και δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ την πρώτη πρόσωπο με πρόσωπο επαφή που είχα με έναν καρχαρία-τίγρη. — Ποια είναι η πιο όμορφη ανάμνησή σας από τα υποβρύχια γυρίσματα; Η σκηνή με τους καρχαρίες που γυρίσαμε στις Μπαχάμες. Ήμουν αποφασισμένος από την αρχή να τη γυρίσουμε χωρίς CGI, αν και ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς που, όταν είδαν για πρώτη φορά το «Jaws», είχαν πραγματικά τρομοκρατηθεί και ειλικρινά δεν ήμουν σίγουρος αν θα ήμουν ικανός για μια τέτοια σκηνή. Αυτό που τελικά ανακάλυψα μετά το γύρισμα ήταν πόσο εντυπωσιακό αλλά και καταπραϋντικό είναι το να είσαι περικυκλωμένος από καρχαρίες. Το μεγαλείο του καρχαρία είναι κάτι το μοναδικό και δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ την πρώτη πρόσωπο με πρόσωπο επαφή που είχα με έναν καρχαρία-τίγρη. — Πριν ξεκινήσετε, σας τρόμαζε το γεγονός πως δεν είχε γυριστεί ως τώρα κάποιο βιογραφικό φιλμ για μια τόσο μεγάλη προσωπικότητα; Όχι ιδιαίτερα, αν και είναι αλήθεια πως είναι πολύ φτωχή η βιογραφική δουλειά που έχει γίνει για τον Κουστώ, παρά τη μεγάλη του δημοτικότητα. Δεν αναφέρομαι μόνο σε ταινίες, καθώς και τα βιβλία ή τα άρθρα που υπάρχουν σχετικά με τη ζωή του είναι πολύ λίγα. Νομίζω πως είχε καταφέρει να προστατεύσει πολύ καλά την εικόνα του κι έτσι δυσκολεύτηκα πολύ κατά τη διάρκεια της συγγραφής του σεναρίου. Η Audrey Tautou και ο Lambert Wilson πρωταγωνιστούν στην ταινία. Η Audrey Tautou και ο Lambert Wilson πρωταγωνιστούν στην ταινία. — Τι συμβουλές δώσατε στον Lambert Wilson για τον ρόλο; Του μίλησα για την κίνηση και την ενέργεια που έβγαζε ο Κουστώ. Του μίλησα φυσικά και για τη γοητεία του, αλλά η διαρκής κίνηση ήταν αυτή που μας απασχόλησε κυρίως. Τη θεωρούσα απαραίτητη για το πώς θα παρουσιάζαμε τον χαρακτήρα του. Για μένα ο Κουστώ ήταν σαν τους καρχαρίες, έπρεπε να κινείται συνεχώς για να μπορεί να αναπνέει. — Ο Κουστώ τονίζει κάποια στιγμή έντονα πως δεν κάνει ταινίες για τη φύση, αλλά για ιστορίες ανθρώπων. Αυτή ήταν και η δική σας προσέγγιση στο φιλμ; Ναι, φυσικά. Νομίζω πως όλες οι ιστορίες πρέπει να λέγονται από τη σκοπιά ενός ανθρώπινου επιπέδου, ώστε να είναι ενδιαφέρουσες για τους θεατές. Αν η ταινία μου μπορούσε να βοηθήσει ώστε ειδικά οι νέοι να αποκτήσουν σταδιακά οικολογική συνείδηση, αυτό θα ήταν κάτι το οποίο θα μ' έκανε πολύ περήφανο. Αν η ταινία μου μπορούσε να βοηθήσει ώστε ειδικά οι νέοι να αποκτήσουν σταδιακά οικολογική συνείδηση, αυτό θα ήταν κάτι το οποίο θα μ' έκανε πολύ περήφανο. — Θεωρείτε την ταινία σας στρατευμένη στο θέμα της οικολογίας ή όχι; Είναι περισσότερο απ' όσο νόμιζα πως θα ήταν στην αρχή. Όταν άρχισα να ασχολούμαι με αυτό το πρότζεκτ, ενδιαφερόμουν κυρίως για ένα φιλμ που δεν θα ξέφευγε από το είδος της περιπέτειας. Στην πορεία συνάντησα αρκετό κόσμο που σχετιζόταν με την ταινία, ανάμεσά τους και πρώην μέλη της ομάδας του Κουστώ που όλα συμμετείχαν σε οικολογικές ομάδες. Αυτές οι συναντήσεις, σε συνδυασμό με τα ταξίδια και τις καταδύσεις που έγιναν για την ταινία, μου δημιούργησαν μια οικολογική ευαισθησία. Αν, λοιπόν, η ταινία μου μπορούσε να βοηθήσει ώστε ειδικά οι νέοι να αποκτήσουν σταδιακά οικολογική συνείδηση, αυτό θα ήταν κάτι το οποίο θα μ' έκανε πολύ περήφανο. — Πώς σας επηρέασαν οι ιστορίες του Κουστώ όταν ήσασταν μικρός; Μου δημιούργησαν τη λαχτάρα για περιπέτεια και ταξίδια και μου έμαθαν να ονειρεύομαι. Κι αυτό είναι κάτι πολύτιμο. Πηγή: www.lifo.gr

Μία ακόμη διπλωματική γκάφα μετρά ο βρετανός υπουργός Εξωτερικών Μπόρις Τζόνσον, ο οποίος δεν δίστασε να ασκήσει δημοσίως κριτική στο συμμαχικό Ριάντ και την Τεχεράνη. Σε συνέντευξη Τύπου την περασμένη εβδομάδα στη Ρώμη, την οποία δημοσιεύει η Guardian, ο Τζόνσον κατηγόρησε τη Σαουδική Αραβία και το Ιράν ότι διεξάγουν «πολέμους δι’ αντιπροσώπων».
«Υπάρχουν πολιτικοί αξιωματούχοι που διαστρεβλώνουν και καταχρώνται τη θρησκεία και τους διάφορους κλάδους της ίδιας θρησκείας με στόχο να επιτύχουν τους πολιτικούς στόχους τους. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα ολόκληρης της περιοχής», δήλωσε συγκεκριμένα ο επικεφαλής της βρετανικής διπλωματίας.

Τι αναφέρεται σε σχετική μελέτη ΗΠΑ: Οι Αμερικανοί νεοσύλλεκτοι τζιχαντιστές δεν προσελκύονται απλά και μόνο από το ΙΚ

Ουάσινγκτον: Το Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ) δεν είναι το μόνο τζιχαντιστικό κίνημα που προσελκύει εξτρεμιστές στις ΗΠΑ, σύμφωνα με μια πανεπιστημιακή μελέτη η οποία προειδοποιεί εναντίον της υπέρμετρης εστίασης στην οργάνωση του Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι.
Από τα 178 πρόσωπα σε βάρος των οποίων ασκήθηκαν διώξεις στις ΗΠΑ τα τελευταία πέντε χρόνια για σχέσεις με τον ριζοσπαστικό ισλαμιστικό εξτρεμισμό, οι 79 δεν είχαν καμιά σχέση με το ΙΚ, σύμφωνα με τη μελέτη αυτή, η οποία εκπονήθηκε από ένα κέντρο του πανεπιστημίου Τζορτζ Ουάσινγκτον το οποίο ειδικεύεται στον εξτρεμισμό.Πέρα από το ΙΚ, οι οργανώσεις που προσέλκυσαν τους περισσότερους υποστηρικτές το διάστημα αυτό είναι η Σεμπάμπ της Σομαλίας (πρόσκειται στην αλ Κάιντα), η Αλ Κάιντα στην Αραβική Χερσόνησο (ΑΚΑΧ) και οι Ταλιμπάν.

Ο Ντόναλντ Τραμπ, ο Ταγίπ, η Τουρκία, η γεωγραφία και τα Flynnναφήματα των στρατηγών

Του Ιωάννη Σ. Θεοδωράτου Οι δύο πύργοι Τραμπ που βρίσκονται στην περιοχή Σισλί της Κωνσταντινουπόλεως, αποτέλεσαν τους πρώτους που οικοδομήθηκαν επί ευρωπαϊκού εδάφους από τον συνεταίρο του νυν Αμερικανού προέδρου Αϊντίν Ντογκάν ιδιοκτήτου του «cnn.turk», του ομωνύμου ομίλου ειδήσεων (Hurriyet, Millyet, Radikal κ.α). Ο συγκεκριμένος Τούρκος μεγιστάνας αποτέλεσε το «κόκκινο πανί» για τον Ερντογάν. Τον Ιούνιο του 2016 ο εκνευρισμένος πρόεδρος Ερντογάν ζήτησε επιτακτικώς την απομάκρυνση του επωνύμου «Τραμπ» από τα κτίρια, με το αιτιολογικό της αρνητικής στάσεως που είχε λάβει ο τότε υποψήφιος στο πλαίσιο δηλώσεών του κατά των μουσουλμάνων. Ο διεκδικητής του τίτλου του προστάτου των απανταχού σουνιτών μουσουλμάνων Ταγίπ Ερντογάν, μάλλον ανήκε σε εκείνους που θεωρούσαν ότι ο επιχειρηματίας Ντόναλντ Τραμπ δεν είχε πολλές πιθανότητες να κερδίσει στις προεδρικές εκλογές.

Το αίνιγμα των σχέσεων ΗΠΑ - Τουρκίας στη νέα εποχή

Του Κώστα Ράπτη

"Η εκλογή του Donald Trump στην προεδρία των ΗΠΑ είναι μια νέα αρχή", εκτίμησε, ευθύς μετά την ανακοίνωση του αμερικανικού εκλογικού αποτελέσματος, ο Τούρκος πρόεδρος Tayyip Erdpogan. Όμως η κληρονομιά του πρόσφατου παρελθόντος στις τουρκοαμερικανικές σχέσεις παραμένει βαριά και η Άγκυρα δεν διευκολύνει τα πράγματα όταν "κλειδώνει" την υποδοχή του νεοεκλεγέντος Αμερικανού προέδρου με την πιο δύσκολη εκκρεμότητα μεταξύ των δύο πλευρών.

"Ζητώ από τον νέο πρόεδρο την άμεση έκδοση του Fethullah Gulen εγκεφάλου και αυτουργού της ειδεχθούς απόπειρας πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου", δήλωσε ο Τούρκος πρωθυπουργός Binali Yildirim, τονίζοντας ότι μια τέτοια κίνηση θα αποτελούσε "νέο ξεκίνημα" στις σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας.

Η συριακή κρίση και ο τουρκικός ρόλος στην περιοχή

 Του Χριστόδουλου Κ. Γιαλλουρίδη Η κατάσταση στη Συρία πληροί κατά τρόπον ολοκληρωτικό τις συνθήκες ενός εμφυλίου πολέμου, όπου οι περιφερειακοί δρώντες, όπως η Τουρκία, τα κράτη του Κόλπου, η Σαουδική Αραβία και πέραν τούτων μεγάλες δυνάμεις και διεθνείς δρώντες, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, ενεπλάκησαν καθοριστικά στη γένεση και κυρίως στη δυναμική εξέλιξη του εμφυλίου, πράγμα που οδήγησε στην ενδυνάμωση και κορύφωση αποσταθεροποιητικών τάσεων και συγκρουσιακής ρευστότητας, που βρισκόταν ήδη εν εξελίξει στη Μέση Ανατολή. Επομένως, είναι μία σύγκρουση η οποία, στην αρχική της φάση, είχε ενδογενή ταυτότητα, στον βαθμό που υπήρξε αμφισβήτηση του καθεστώτος Άσαντ από μερίδα του συριακού πληθυσμού, η οποία κινητοποιείτο στο πλαίσιο του Ισλάμ, όπως και σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή.

Ένας νέος πόλεμος για τις ΗΠΑ

Στις 13 Οκτωβρίου πύραυλοι Tomahawk που εκτοξεύτηκαν από το αμερικανικό αντιτορπιλικό USS Nitze έπληξαν θέσεις ραντάρ στην Υεμένη που ελέγχονται από την Επαναστατική Επιτροπή, δηλ. την κυβέρνηση των σιιτών ανταρτών Houthi που ανέτρεψαν την προηγούμενη κυβέρνηση της Σανάα και ελέγχουν μεγάλο μέρος της χώρας - έχοντας, κατά τους αντιπάλους τους, και την υποστήριξη του Ιράν.

Η Χίλαρι και οι ματωμένοι διάδρομοι της Ουάσινγκτον

Συντάκτης:Γιώργος Τσιάρας

Στη δουλειά μας, την τόσο λασπωμένη και παρεξηγημένη, υπάρχουν πολλών ειδών διαρροές και «διαρροές». Δείτε τα περισσότερα «αποκλειστικά ρεπορτάζ» των εφημερίδων και των καναλιών, τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκοσμίως: στη συντριπτική πλειονότητά τους στηρίζονται σε ανώνυμες διαρροές εγγράφων ή πληροφοριών με σκοπό να χτυπηθούν συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα ή επιχειρηματικά συμφέροντα, συχνά προς όφελος -και με πρωτοβουλία- των ανταγωνιστών τους.
Από αυτά τα «ντοκουμέντα» κάποια είναι αληθινά και κάποια ψεύτικα: αλλά και τα αληθινά, τα γνήσια, συνήθως υπερπροβάλλονται με τέτοιο «ασύμμετρο» τρόπο από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, ώστε να αποκτούν πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα από την πραγματική και να γίνονται έτσι εργαλεία σε παρασκηνιακές μάχες ισχύος, που σπάνια εξηγούνται, ή σκιαγραφούνται έστω, για το ανύποπτο κοινό – δηλαδή όλους εμάς τους αναγνώστες/θεατές/καταναλωτές/ψηφοφόρους.

Η Σαουδική Αραβία και η «τοξική σχέση» με τις ΗΠΑ

Η 11η Σεπτεμβρίου προκάλεσε μόνιμο ρήγμα στις σχέσεις του Ριάντ με την Ουάσιγκτον παρά τα αμοιβαία συμφέροντα. Πως η απώλεια εμπιστοσύνης επιδεινώθηκε από τη συμφωνία για το Ιράν και την άνοδο του ISIS.

Λίγες εβδομάδες μετά από τις φρικαλεότητες της 11ης Σεπτεμβρίου, βρέθηκα στη Σαουδική Αραβία, σε μια δημοσιογραφική αναζήτηση οργισμένων νέων ανδρών.
Συνάντησα αρκετούς στους δρόμους του Ριάντ και άκουσα να μου εκφράζουν πρόθυμα τον θαυμασμό τους για τον Οσάμα μπιν Λάντεν, τον γεννημένο στη Σαουδική Αραβία αρχηγό της Αλ Κάιντα που είχε στείλει 19 αεροπειρατές – 15 από τους οποίους ήταν Σαουδάραβες – να ρίξουν αεροπλάνα πάνω στους Δίδυμους Πύργους και στο Πεντάγωνο.

Ατέρμων σύγκρουση και επιπτώσεις

Αποτελεί γενική παραδοχή η διαπίστωση πως η κρίση της Μέσης
Ανατολής, ακόμη και αν οι πόλεμοι και οι συγκρούσεις εκεί τερματισθούν, όπερ δεν προβλέπεται στο προσεχές μέλλον, είναι μια κατάσταση της οποίας τις συνέπειες αναγκαστικά θα υφίσταται, όχι μόνο η ευρύτερη περιοχή, αλλά και η Ελλάδα ως γειτνιάζουσα προς την Τουρκία χώρα. Εμείς, δε, είμαστε εκ των πραγμάτων υποχρεωμένοι, παρά το γεγονός ότι δεν είχαμε την ευθύνη της δημιουργίας της κρίσης και των πολεμικών καταστροφικών αναμετρήσεων, να διαχειριστούμε το μείζον θέμα της προσφυγικής κρίσης, που συνεπάγεται εν πολλοίς συνεχή και αυξανόμενη ροή προσφύγων, η οποία φτάνει στην Τουρκία και από εκεί στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο ευρύτερα.

Δεν είναι η Συνθήκη της Λωζάνης: Είναι η Συμφωνία Sykes-Picot ηλίθιε

Υπάρχουν δύο τρόποι για να αντικρύσει κάποιος την πραγματικότητα. Αυτοί οι δύο τρόποι εκπροσωπούν και δύο διαφορετικούς τρόπους σκέψης. Ο ένας, είναι ο αναλυτικός. Π.χ. η φράση «οι καρδιολόγοι είναι γιατροί» αποτελεί μία αναλυτική σκέψη η οποία στηρίζεται στη γνώση όλων των λέξεων που αποτελούν τη συγκεκριμένη φράση. Ο άλλος τρόπος σκέψης είναι ο συνθετικός, π.χ. στη φράση «οι καρδιολόγοι είναι πλούσιοι» το νόημα όλων των λέξεων είναι μεν γνωστό, αλλά ως σύνολο, δεν γνωρίζουμε επακριβώς αν η φράση είναι αληθής ή όχι. Στο παρόν άρθρο επελέγη ο δεύτερος τρόπος για να καταδειχθεί η υποψία που πλανάται στο παγκόσμιο νεο-γεωπολιτικό γίγνεσθαι. Μία υποψία επιστροφής σε συνθήκες παλαιότερων εποχών, όπου κεντρικό ρόλο στις διαμάχες και στην αναμόρφωση συνόρων και κρατών έπαιζαν οι πλουτοπαραγωγικές πηγές (resource wars). Τότε που τα σύνορα ήταν σαν τα τουβλάκια Lego...Ας ξεκινήσουμε την αφήγησή μας από τις αρχές του 19ου αιώνα.

Πρόσκαιρες συμμαχίες που κατέληξαν σε σύγκρουση και έσπειραν πολέμους

Eίναι αδιάσειστο το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής χρηματοδοτούν μαχητές και παραστρατιωτικούς, σε όλο τον κόσμο, συνάπτοντας πρόσκαιρες συμμαχίες για την επίτευξη ορισμένων γεωπολιτικών τους στόχων.Για παράδειγμα οι ΗΠΑ είχαν συμμαχήσει με τους Αφγανούς τζιχαντιστές κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου κατά της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης, την περίοδο 1979-1988, αλλά μετά την υπογραφή της συμφωνίας της Γενεύης και τη συνακόλουθη απόσυρση των σοβιετικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν, οι Ηνωμένες Πολιτείες απέσυραν την υποστήριξή τους και πέρασαν στην αντιπαράθεση και τη σύγκρουση.

Ανατροπές από τη σύμπραξη Ρωσίας - Ιράν

Είναι πασίγνωστο ότι ο αντιαμερικανισμός σφράγισε την ιρανική επανάσταση που ανέτρεψε τον σάχη, ιδιαίτερα ύστερα από την κατάληψη της πρεσβείας των ΗΠΑ τον Νοέμβριο του 1979 και τη δραματική κρίση των ομήρων, που κράτησε μέχρι τον Ιανουάριο του 1981. Εξίσου ισχυρή ήταν, όμως, και η αντισοβιετική αιχμή του νέου καθεστώτος, που έθεσε εκτός νόμου το ισχυρό κομμουνιστικό κόμμα Τουντέχ, κατηγορώντας τον γραμματέα του, Νουρεντίν Κιανουρί, και άλλα ηγετικά στελέχη ως πράκτορες της Μόσχας. Αδιάλλακτα εχθρική απέναντι στις «δύο υπερδυνάμεις», η Ισλαμική Δημοκρατία δεν επέτρεψε, στα 37 χρόνια της ύπαρξής της, σε καμία ξένη δύναμη να χρησιμοποιήσει εθνικό έδαφος για στρατιωτικούς σκοπούς.

Έξι επίμονες και ουσιαστικές αλήθειες για τη Μέση Ανατολή: Ένας εμφύλιος χωρίς τέλος…

 Tου Άαρον Ντέιβιντ Μίλερ* Οι ηγέτες αλλάζουν και η Μέση Ανατολή επιφυλάσσει πάντα εκπλήξεις. Υπάρχουν όμως ορισμένες αλήθειες που θα καταδιώκουν όποιον εκλεγεί Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών – όπως καταδίωκαν τον Μπάρακ Ομπάμα και τους προκατόχους του. 1) Αν θέλετε χάπι-εντ, καλύτερα να πάτε σινεμά. Προκαλώ οποιονδήποτε να αναφέρει έστω κι ένα πρόβλημα στην περιοχή που να οδεύει προς λύση. Από τον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία μέχρι τις πολιτικές εξελίξεις στο Ιράκ, κι από τον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους μέχρι την ισραηλο- παλαιστινιακή σύγκρουση, όλα τα προβλήματα είναι πιθανότερο να διευθετηθούν με κάποιον τρόπο παρά να λυθούν. Ακόμη και η πυρηνική συμφωνία με το Ιράν, για την οποία υπερηφανεύεται ο Ομπάμα, έχει περιορισμένο εύρος και δεν εγγυάται την καλή συμπεριφορά της ισλαμικής δημοκρατίας στο μέλλον.

Η συμβολή του Ομπάμα στη δημιουργία του Ισλαμικού Κράτους

Όσο και να διαφωνεί κάποιος με τα κελεύσματα και τους ανόητους, συχνά, ισχυρισμούς του Ντόναλντ Τραμπ δεν μπορεί να παραγνωρίσει το γεγονός ότι η πολιτική του Μπαράκ Ομπάμα συνέβαλε σημαντικά στη δημιουργία και την εδραίωση του Ισλαμικού Κράτους σε εδάφη της Συρίας, του Ιράκ, αλλά και της Λιβύης.Μερικοί συνδέουν το Ισλαμικό Κράτος με την Αλ Κάιντα στο Ιράκ, ωστόσο, το «κύμα» των αμερικανικών στρατευμάτων το 2007 αφάνισε την οργάνωση, η οποία έπνεε τα λοίσθια, μετά το θάνατο του Αμπού Μουσάμπ Αλ Ζαρκάουι το 2006.

Η Τουρκία ως «τρίτος πόλος» στην Μέση Ανατολή Οι διεθνείς ανακατατάξεις και η Δύση

By Ζήνωνας ΤζιάρραςΗ σχέση της Τουρκίας με την Δύση υπήρξε ανέκαθεν πολύπλοκη και παράδοξη. Άλλοτε σχέση ιδεολογικής «έμπνευσης» ή εξάρτησης για την Οθωμανική Αυτοκρατορία και αργότερα την Τουρκία, άλλοτε φιλική και συμμαχική, και άλλοτε συγκρουσιακή. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για ένα δεσμό που ήταν και παραμένει σημαντικός και για τα δύο μέρη, παρά τις προκλήσεις που αναδύονται με αυξημένη συχνότητα.Αδιαμφισβήτητα, οι σχέσεις αυτές βρίσκονται σε καινούργιο σταυροδρόμι ως αποτέλεσμα των κρίσεων που εκτυλίσσονται στην Μέση Ανατολή από το ξέσπασμα τον αραβικών εξεγέρσεων, την κλιμάκωσή τους με την επιδείνωση του συριακού πολέμου και την ανάδυση του λεγόμενου Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ). Πιο συγκεκριμένα, φαίνεται ότι η περιπλοκότητα της συριακής κρίσης εκφράζει και αποκρυσταλλώνει ολοένα και περισσότερο την διάσταση συμφερόντων που υπάρχει μεταξύ Τουρκίας και Δύσης, ενώ η Τουρκία βρίσκεται όσο ποτέ άλλοτε αντιμέτωπη με μια πολυεπίπεδη κρίση ταυτότητας που οφείλεται σε διάφορους εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες.Για να ξετυλίξουμε το κουβάρι της γεωπολιτικής κατάστασης στην οποία περιήλθε η Τουρκία και η εξωτερική της πολιτική τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα του τελευταίους μήνες, θα ήταν χρήσιμο να κοιτάξουμε τις αλλαγές που συντελούνται γενικότερα στο διεθνές σύστημα, το πώς αυτές εκφράζονται σε περιφερειακό επίπεδο και κυρίως στην περίπτωση της Συρίας, τις επιδιώξεις του ρωσικού παράγοντα και τον ρόλο της Τουρκίας υπό το φως των γεωστρατηγικών της στόχων και των ιστορικών της σχέσεων με την Δύση.

Όλο το “παιχνίδι” των συμφωνιών Ρωσίας,Τουρκίας,Ισραήλ,Αιγύπτου! Η Ελλάδα κομπάρσος!

Της ΛΙΑΝΑΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥΣτην ιστοσελίδα Debka που  ως γνωστόν εκφράζει τη Μοσάντ, δημοσιεύεται μια ανάλυση για την πρόσφατη συμφωνία Τουρκίας-Ισραήλ.Συνοπτικά στο δημοσίευμα αναφέρονται τα εξής:“Η συμφωνία Ισραήλ-Τουρκίας ομοιάζει με όλες τις άλλες συμμαχίες π.χ Σαουδικής Αραβίας- Αιγύπτου που έχουν στόχο να ανακόψουν τις επεκτατικές διαθέσεις του Ιράν στις ακτές του Ισραήλ και της Αιγύπτου.Αμέσως μετά τη συμφωνία αυτή αναμένεται η ανακοίνωση διμερούς συνεργασίας Αιγύπτου-Τουρκίας, η οποία θα τερματίσει τη διαμάχη μεταξύ Ερντογάν-Σίσσι.

Πόσο πιθανός είναι ένας νέος πόλεμος στη Μέση Ανατολή; Η εμπλοκή των “παικτών”…

Του ΖΑΧΑΡΙΑ ΜΙΧΑ Ένα ενδιαφέρον ρεπορτάζ φιλοξένησε η εφημερίδα «al Akhbar» του Λιβάνου, σύμφωνα με το οποίο, Αμερικανοί αξιωματούχοι προχώρησαν σε προειδοποίηση προς τους Λιβανέζους, να μη δώσουν αφορμή στους Ισραηλινούς, αφού οι τελευταίοι φέρονται να αναζητούν πρόσχημα για να εξαπολύσουν επίθεση στον Λίβανο… Υποτίθεται, ότι οι Ισραηλινοί έχουν ευθυγραμμίσει την πολιτική τους με αυτή της Σαουδικής Αραβίας, αναφορά που ταιριάζει με άλλα δημοσιεύματα και πληροφορίες που θέλουν τις δυο χώρες να έχουν συγκλίνει στρατηγικά, ενώπιον του κοινού αντιπάλου, που είναι το σιιτικό Ιράν με τις πυρηνικές δραστηριότητες και τις φιλοδοξίες ανάδειξης σε ηγέτιδα δύναμη της Μέσης Ανατολής, οδηγώντας σε σύγκλιση τον σουνιτικό κόσμο με τον παραδοσιακό εχθρό, τους Ισραηλινούς…

Η συνέχεια της Τουρκικής Εξωτερικής Πολιτικής στη μετά Νταβούτογλου Εποχή

του Χρήστου Διαμαντόπουλου* , CNN Greece

Εξετάζοντας τις σχέσεις Τουρκίας και ISIS, είναι πάρα πολλοί αυτοί που θεωρούν ότι η διευκόλυνση των επιχειρήσεων του ISIS στην περιοχή από την τουρκική πλευρά, αλλά και οι οικονομικοί και πολιτικοί δεσμοί που έχουν αναπτυχθεί ανάμεσα στις δύο πλευρές, δεν πρόκειται να σταματήσουν.Η δε αποχώρηση του Τούρκου Πρωθυπουργού, Αχμέντ Νταβούτογλου, λίγα πράγματα αναμένεται να αλλάξει στην τουρκική εξωτερική πολιτική. Μία εξωτερική πολιτική που δείχνει να κινείται σε σταθερό άξονα και να παραμένει ανεπηρέαστη από τα τεκταινόμενα στο εσωτερικό. Στην πραγματικότητα, η απουσία του Νταβούτογλου είναι πιο πιθανό να ενισχύσει τον απολυταρχικό Ερντογάν, ο οποίος έχει στο παρελθόν χρησιμοποιήσει τη ναζιστική Γερμανία ως παράδειγμα αποτελεσματικής διακυβέρνησης την οποία επιθυμεί και για τη χώρα του.