Για δεκαετίες οι εκάστοτε κυβερνήσεις των Αραβικών κρατών απέτυχαν (εξαιτίας ενός πλήθους λόγων όπως οι θρησκευτικές διαμάχες, το εκλογικό σύστημα,οι ξένες παρεμβάσεις-επεμβάσεις,ο μεγαλοιδεατισμός-εθνικισμός-επεκτατισμός, η διαχείριση-κατανομή παραγόμενου πλούτου) να δώσουν στην δημοκρατική ομαλότητα καθολική ισχύ σε όλα τα επίπεδα. Να βελτιώσουν δηλ. το βιοτικό επίπεδο των πολιτών απομειώνοντας τις κοινωνικές ανισότητες, εδραιώνοντας το αίσθημα της δημοκρατικής ασφάλειας.
Ετσι γεννήθηκαν μια σειρά απο αναγκαιότητες σε επίπεδο διακυβέρνησης και σε επίπεδο εξωτερικών σχέσεων. Η εδραίωση τους, κατέστησε νομοτελειακά τους όρους ανθρώπινα δικαιώματα,πολιτικά δικαιώματα και κράτος δικαίου απαγορευτικούς σε όλα τα επίπεδα. Παρήχθησαν καταπιεστικά καθεστώτα που με τις πολιτικές τους επιδείνωναν τα υπάρχοντα προβλήματα. Ομως παγιδεύτηκαν με τον τρόπο αυτό και σε βάθος χρόνου σε έναν ατέρμονο φαύλο κύκλο βίας, όπου ο ξένος παράγοντας ήταν απόλυτα αναγκαίος για την επιβίωση τους, όπου η καταστολή γεννούσε μεγαλύτερη καταπίεση, και αυτή με την σειρά της πιο άγριες μορφές βίας.Αυτό προσέδωσε στις τοπικές-περιφερειακές συγκρούσεις ακόμα μεγαλύτερη δυναμική.
Οι δημοκρατικές αντιπροσωπευτικές κυβερνήσεις, τα κράτη που εφαρμόζουν τους κανόνες του διεθνούς δικαίου είναι σε θέση να επιλύσουν με δημοκρατικές πρακτικές τις οποίες συγκρούσεις παράγονται και να απομειώσουν τα παράγωγα τους Υπο το πρίσμα αυτό, η δολοφονία του Σαουδάραβα δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι, οι δολοφονίες-διώξεις ακτιβιστών σε μια σειρά απο χώρες όπως η Τουρκία-Ιράκ-Ιράν-Αίγυπτος-Συρία αποκτούν άλλη διάσταση.
Για τους ακτιβιστές σε πολλές χώρες υπάρχουν δύο επιλογές.Η ταύτιση με τα δικτατορικά καθεστώτα ή με το λαό και τις αντίπαλες κοινωνικές δυνάμεις. Φίλος ή εχθρός. Η όποια αμερόληπτη-αντικειμενική στάση όταν θίγει τα κακώς κείμενα (ένθεν και εκείθεν) μοιραία αντιμετωπίζεται ως προκατειλημμένη-καθοδηγούμενη, συνιστά δε κίνδυνο-απειλή.
Γεωπολιτικοί λόγοι ούκ ολίγες φορές επέβαλλαν την σιωπηρή αποδοχή της κρατικής αυτής βίας, τον εξωραισμό προσώπων-καταστάσεων Το μόνο που πέτυχαν ήταν την διαιώνιση της καχεκτικότητας. Οσοι αναζητούν ατραπούς χωρίς να θίξουν τις δομές που παράγουν τα προβλήματα απλά ,πλανώνται πλάνην οικτρά.Οσοι αναζητούν φυλετική ανωτερότητα και εθνική καθαρότητα σε κοινωνίες πολυπολιτισμικές-πολυφυλετικές- πολυθρησκευτικές (όπως όλες οι κοινωνίες της Μέσης Ανατολής) μοιραία παράγουν-αναπαράγουν επώδυνες κρίσεις σε τοπικό-περιφερειακό επίπεδο
Ενα σύγχρονο πλαίσιο λοιπόν ανάπτυξης των κοινωνιών αυτών είναι αυτό που θα δώσει ξεριζώσει το κακό απο την ρίζα τους, τον σεχταρισμό και τα παράγωγα του.
Ετσι γεννήθηκαν μια σειρά απο αναγκαιότητες σε επίπεδο διακυβέρνησης και σε επίπεδο εξωτερικών σχέσεων. Η εδραίωση τους, κατέστησε νομοτελειακά τους όρους ανθρώπινα δικαιώματα,πολιτικά δικαιώματα και κράτος δικαίου απαγορευτικούς σε όλα τα επίπεδα. Παρήχθησαν καταπιεστικά καθεστώτα που με τις πολιτικές τους επιδείνωναν τα υπάρχοντα προβλήματα. Ομως παγιδεύτηκαν με τον τρόπο αυτό και σε βάθος χρόνου σε έναν ατέρμονο φαύλο κύκλο βίας, όπου ο ξένος παράγοντας ήταν απόλυτα αναγκαίος για την επιβίωση τους, όπου η καταστολή γεννούσε μεγαλύτερη καταπίεση, και αυτή με την σειρά της πιο άγριες μορφές βίας.Αυτό προσέδωσε στις τοπικές-περιφερειακές συγκρούσεις ακόμα μεγαλύτερη δυναμική.
Οι δημοκρατικές αντιπροσωπευτικές κυβερνήσεις, τα κράτη που εφαρμόζουν τους κανόνες του διεθνούς δικαίου είναι σε θέση να επιλύσουν με δημοκρατικές πρακτικές τις οποίες συγκρούσεις παράγονται και να απομειώσουν τα παράγωγα τους Υπο το πρίσμα αυτό, η δολοφονία του Σαουδάραβα δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι, οι δολοφονίες-διώξεις ακτιβιστών σε μια σειρά απο χώρες όπως η Τουρκία-Ιράκ-Ιράν-Αίγυπτος-Συρία αποκτούν άλλη διάσταση.
Για τους ακτιβιστές σε πολλές χώρες υπάρχουν δύο επιλογές.Η ταύτιση με τα δικτατορικά καθεστώτα ή με το λαό και τις αντίπαλες κοινωνικές δυνάμεις. Φίλος ή εχθρός. Η όποια αμερόληπτη-αντικειμενική στάση όταν θίγει τα κακώς κείμενα (ένθεν και εκείθεν) μοιραία αντιμετωπίζεται ως προκατειλημμένη-καθοδηγούμενη, συνιστά δε κίνδυνο-απειλή.
Γεωπολιτικοί λόγοι ούκ ολίγες φορές επέβαλλαν την σιωπηρή αποδοχή της κρατικής αυτής βίας, τον εξωραισμό προσώπων-καταστάσεων Το μόνο που πέτυχαν ήταν την διαιώνιση της καχεκτικότητας. Οσοι αναζητούν ατραπούς χωρίς να θίξουν τις δομές που παράγουν τα προβλήματα απλά ,πλανώνται πλάνην οικτρά.Οσοι αναζητούν φυλετική ανωτερότητα και εθνική καθαρότητα σε κοινωνίες πολυπολιτισμικές-πολυφυλετικές- πολυθρησκευτικές (όπως όλες οι κοινωνίες της Μέσης Ανατολής) μοιραία παράγουν-αναπαράγουν επώδυνες κρίσεις σε τοπικό-περιφερειακό επίπεδο
Ενα σύγχρονο πλαίσιο λοιπόν ανάπτυξης των κοινωνιών αυτών είναι αυτό που θα δώσει ξεριζώσει το κακό απο την ρίζα τους, τον σεχταρισμό και τα παράγωγα του.