Το κανάλι της Βουλής προέβαλε την Κυριακή 21/10/2018 στις 5,00 το απόγευμα την Ταινία Ραούφ (Soner Caner-Baris Kaya).Μια ταινία που αφηγείται τον αγώνα των Κούρδων για αυτοδιάθεση μέσα από τα μάτια του αξιαγάπητου εννιάχρονου πιτσιρικά Ραούφ.Αποτελεί μια απο τις εξαιρετικές στιγμές της Δημόσιας τηλεόρασης. Το γεγονός πως τηλεοπτικά κανάλια όπως ο ΣΚΑΙ-ΑΝΤ1 συνεχίζουν τις συνεργασίες τους με το βαθύ κράτος της Τουρκίας, στρογγυλοποιώντας την τουρκική προκλητικότητα, αναπαράγοντας την τουρκική προπαγάνδα μέσα απο τουρκικά σήριαλ, καθιστά το γεγονός αυτό ακόμα πιο σημαντικό. Η προβολή της ταινίας "Ραούφ" απο την Δημόσια Τηλεόραση ήταν μάθημα δημοκρατίας και ράπισμα στα ηττημένα ελληνικά μυαλά & στις κοιμισμένες ελληνικές συνειδήσεις.Πόσο δε για τους Χρήσιμους Ηλίθιους της Αγκυρας και για τους νεοκόπους τιμητές του πατριωτισμού.
«Πατέρα γιατί κλαις;», ρώτησε ο μπάσταρδος γιος. Έκλαιγε, όμως, κι εκείνος. Έτσι ο μπάσταρδος πατέρας δεν χρειάστηκε να εξηγήσει το αυτονόητο. Πώς είναι δυνατόν να είσαι άνθρωπος και να μην ξεσπάσεις με το συνταρακτικό, λες και βγήκε από τον Κουστουριτσικό «Καιρό των Τσιγγάνων», φινάλε του “Rauf”; Οι σκηνοθέτες Soner Caner και Baris Kaya επιλέγουν να αφηγηθούν τον αγώνα των Κούρδων για αυτοδιάθεση μέσα από τα μάτια του αξιαγάπητου εννιάχρονου πιτσιρικά Ραούφ, που μην αντέχοντας άλλο τις άδικες τιμωρίες του δασκάλου εγκαταλείπει το σχολείο για να μάθει κάτι χρήσιμο.
Ξυλουργική δίπλα στον μάστορα Aχμέτ. Εκτός από το ξύλο θ’ αρχίσει να σκαλίζει με ερωτήματα και την ίδια την ζωή. Γιατί οι άντρες του χωριού έχουν ανέβει στο βουνό; Ο μικρός Ραούφ θα νοιώσει έλξη για την 20χρονη Ζάνα, την κόρη του μάστορα. Πιστεύει, ότι θα την κατακτήσει εάν βρει το ροζ φουλάρι, που του ζήτησε. Μόνο, που δεν έχει δει ποτέ στην ζωή ροζ και δεν ξέρει πώς είναι! Ρωτάει, ρωτάει, αλλά οι απαντήσεις, που παίρνει περισσότερο τον μπερδεύουν και λιγότερο τον βοηθούν.
Βλέπετε η ζωή του είναι ασπρόμαυρη, μοιρασμένη ανάμεσα στην μαυρίλα της καθημερινότητας και το άσπρο του χιονιού, που χαρίζει στο τοπίο μιαν άλλη ομορφιά. Ο βραβευμένος 40χρονος διευθυντής φωτογραφίας Vedat Özdemir εκμεταλλεύεται με μαεστρία το μοναδικό τοπίο της Ανατολίας (η ταινία είναι γυρισμένη στην πόλη Kars, μιά ανάσα από την Αρμενία) δικαιώνοντας ακόμα περισσότερο την επιλογή των σκηνοθετών να αφήσουν την εικόνα να μιλήσει. rauf2 Κάποια στιγμή η Ζάνα θα ανέβει στο βουνό. Η αντίστροφη μέτρηση έχει, δυστυχώς, αρχίσει. Ο μάστορας πατέρας της, που τόσο καιρό έφτιαχνε τα ταπεινά φέρετρα των άλλων παιδιών, τώρα θα φτιάξει το δικό της…
Κι ενώ μεταφέρει με το κάρο το άψυχο κορμί της, ο Ραούφ τρέχει να βάψει το τελευταίο ταξίδι της με το αγαπημένο της χρώμα. Τι θα κάνει; Αφήνω να το ανακαλύψετε μόνοι σας, όταν συναντηθείτε με τούτο το μικρό, γλυκόπικρο κινηματογραφικό διαμάντι. Που χωρίς να δείξει ούτε ένα όπλο, μια μάχη, έναν σκοτωμό κατορθώνει να πει, σχεδόν τα πάντα, για τον αγώνα των Κούρδων. Το «Ραούφ» δεν είναι μια παιδική ταινία. Δείχνει τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, που αναγκάζεται να μεγαλώσει γρήγορα. Θα παραμείνει, όμως, παιδί, που στ’ όνομα της αγάπης δεν θα τα βάψει μαύρα, αλλά…ρόζ!!!
http://tetartopress.gr/
«Πατέρα γιατί κλαις;», ρώτησε ο μπάσταρδος γιος. Έκλαιγε, όμως, κι εκείνος. Έτσι ο μπάσταρδος πατέρας δεν χρειάστηκε να εξηγήσει το αυτονόητο. Πώς είναι δυνατόν να είσαι άνθρωπος και να μην ξεσπάσεις με το συνταρακτικό, λες και βγήκε από τον Κουστουριτσικό «Καιρό των Τσιγγάνων», φινάλε του “Rauf”; Οι σκηνοθέτες Soner Caner και Baris Kaya επιλέγουν να αφηγηθούν τον αγώνα των Κούρδων για αυτοδιάθεση μέσα από τα μάτια του αξιαγάπητου εννιάχρονου πιτσιρικά Ραούφ, που μην αντέχοντας άλλο τις άδικες τιμωρίες του δασκάλου εγκαταλείπει το σχολείο για να μάθει κάτι χρήσιμο.
Ξυλουργική δίπλα στον μάστορα Aχμέτ. Εκτός από το ξύλο θ’ αρχίσει να σκαλίζει με ερωτήματα και την ίδια την ζωή. Γιατί οι άντρες του χωριού έχουν ανέβει στο βουνό; Ο μικρός Ραούφ θα νοιώσει έλξη για την 20χρονη Ζάνα, την κόρη του μάστορα. Πιστεύει, ότι θα την κατακτήσει εάν βρει το ροζ φουλάρι, που του ζήτησε. Μόνο, που δεν έχει δει ποτέ στην ζωή ροζ και δεν ξέρει πώς είναι! Ρωτάει, ρωτάει, αλλά οι απαντήσεις, που παίρνει περισσότερο τον μπερδεύουν και λιγότερο τον βοηθούν.
Βλέπετε η ζωή του είναι ασπρόμαυρη, μοιρασμένη ανάμεσα στην μαυρίλα της καθημερινότητας και το άσπρο του χιονιού, που χαρίζει στο τοπίο μιαν άλλη ομορφιά. Ο βραβευμένος 40χρονος διευθυντής φωτογραφίας Vedat Özdemir εκμεταλλεύεται με μαεστρία το μοναδικό τοπίο της Ανατολίας (η ταινία είναι γυρισμένη στην πόλη Kars, μιά ανάσα από την Αρμενία) δικαιώνοντας ακόμα περισσότερο την επιλογή των σκηνοθετών να αφήσουν την εικόνα να μιλήσει. rauf2 Κάποια στιγμή η Ζάνα θα ανέβει στο βουνό. Η αντίστροφη μέτρηση έχει, δυστυχώς, αρχίσει. Ο μάστορας πατέρας της, που τόσο καιρό έφτιαχνε τα ταπεινά φέρετρα των άλλων παιδιών, τώρα θα φτιάξει το δικό της…
Κι ενώ μεταφέρει με το κάρο το άψυχο κορμί της, ο Ραούφ τρέχει να βάψει το τελευταίο ταξίδι της με το αγαπημένο της χρώμα. Τι θα κάνει; Αφήνω να το ανακαλύψετε μόνοι σας, όταν συναντηθείτε με τούτο το μικρό, γλυκόπικρο κινηματογραφικό διαμάντι. Που χωρίς να δείξει ούτε ένα όπλο, μια μάχη, έναν σκοτωμό κατορθώνει να πει, σχεδόν τα πάντα, για τον αγώνα των Κούρδων. Το «Ραούφ» δεν είναι μια παιδική ταινία. Δείχνει τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, που αναγκάζεται να μεγαλώσει γρήγορα. Θα παραμείνει, όμως, παιδί, που στ’ όνομα της αγάπης δεν θα τα βάψει μαύρα, αλλά…ρόζ!!!
http://tetartopress.gr/