Η κρυφή ατζέντα του ευρωιερατείου

του Σταύρου Λυγερού  – Η πολιτική της μονοδιάστατης λιτότητας, που υπαγορεύει το ευρωιερατείο, από κοινού με το ΔΝΤ, και εφαρμόζουν οι διαδοχικές μνημονιακές κυβερνήσεις, επιχειρεί να εξυγιάνει τα δημόσια οικονομικά, αφυδατώνοντας την πραγματική οικονομία. Αυτό, όμως, είναι αδύνατον. Είναι στοιχειώδες ότι η εισροή δημοσίων εσόδων έχει διάρκεια μόνο όταν προέρχεται από λογική φορολόγηση των εισοδημάτων και της κατανάλωσης, εάν δηλαδή προέρχεται από τον παραγόμενο πλούτο.

Άλλο ευρωπαϊσμός άλλο ευρωπάθεια

του Λαοκράτη Βάσση  – Συζητώντας για το μέλλον της Ευρώπης δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είμαστε, εντός μάλιστα Ευρωζώνης, μετανεωτερική αποικία. Που σημαίνει πως είναι κατάφωρα παραβιασμένη η ισοτιμία της παρουσίας της Ελλάδας στην ΕΕ. Χωρίς να ταυτίζουμε Ευρώπη και ΕΕ, πρέπει να προσεγγίζουμε σωστά τη σχέση Ελλάδας-Ευρώπης και συνακόλουθα Ελλάδας-ΕΕ. Γνωρίζοντας πως η ευρωπαϊκότητα δεν είναι για μας προσκτώμενη (ή υπό πρόσκτηση), αλλά σύμφυτη ιδιότητά μας. Υπό την έννοια πως είναι εν πολλοίς ελληνική η εννοιολογική συγκρότηση του ευρωπαϊκού δυτικού πολιτισμού.

Σόιμπλε: Μέτρα ή Grexit - Αθήνα: Πολιτική συμφωνία ή εκλογές

Από το «μέτρα ή Grexit» στο «πολιτική συμφωνία ή εκλογές»: Η απόσταση ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο διλήμματα και οι δυνατότητες γεφύρωσής της θα κρίνουν την έκβαση της νέας μάχης με τους δανειστές επί του ελληνικού δράματος - μιας μάχης, που παρατείνεται με σκληρούς όρους στο 2017.

Τρία 24ωρα μετά τη σύντομη ανάσα του Eurogroup και των βραχυπρόθεσμων μέτρων για το χρέος, οι όροι αυτοί γίνονται ξεκάθαροι απ’ όλες τις πλευρές και οδηγούν σε δύσκολες πολιτικές επιλογές:

Bloomberg: Το Brexit και ο Τραμπ ήταν μόνο η αρχή - Το ντόμινο χτυπάει την Ευρώπη

Μετά την επιτυχία στη Βρετανία και τις ΗΠΑ το επίκεντρο του ενδιαφέροντος στρέφεται στα πέντε επόμενα σημεία που μπορεί να χτυπήσει το ντόμινο του λαϊκισμού, γράφει το Bloomberg.
Οι κάλπες ανοίγουν σε λιγότερο από ένα χρόνο σε Ιταλία, Αυστρία, Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία. Η οργή απέναντι στο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο με σοβαρά παράπονα για τις ανισότητες μέχρι τη μετανάστευση θα καθορίσουν την ψήφο, με το αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά δύσκολο να προβλεφθεί.

To αμερικανικό Bloomberg χτυπάει τη Μέρκελ - Δεν θα τα καταφέρει η Ευρώπη -

Το αμερικανικό πρακτορείο Bloomberg παρουσιάζει τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ ως δυναμική νοικοκυρά με φακιόλι στο κεφάλι να λέει «We Can’t Do it!» (Δεν θα ατα καταφέρουμε!), αφήνοντας αιχμές για την ευρωπαϊκή πολιτική της, επισήμως στον απόηχο του Brexit, αλλά ουσιαστικά ως ενοχλητική (αυτό δεν το λέει) για τα σχέδια των Αμερικανών στην παγκόσμια οικονομική αγορά και στο «αγκάθι» της Ρωσίας Η εικόνα της Μέρκελ παραπέμπει στην εμβληματική αφίσα του 1940 που απεικόνιζε μια δυναμική γυναίκα να λέει «Μπορούμε να τα Καταφέρουμε!», καθώς οι άντρες τότε ήταν στο μέτωπο και οι γυναίκες έπρεπε να πάρουν τη σκυτάλη στη συνέχιση της κολοσσιαίας πολεμικής και βιομηχανικής παραγωγής.
Το άρθρο ασχολείται με τα «λαϊκιστικά» και ακροδεξιά κινήματα στην Ευρώπη (κάνει αχταρμά τα αριστερά κινηματα στην Ιταλία με τα εθνικιστικά στη Γερμανία και τα ακροδεξιά-φασιστικά στην Γαλλία και Αυστρία) και αναφέρεται στην ενίσχυσή τους σε διάφορες εκλογικές αναμερήσεις σε ευρωπαϊκές χώρες μέσα στο 2017
Ολα αυτά τα κινήματα για το Bloomberg συνιστούν «απειλή στην φυσιολογική πορεία ανάκαμψης και ανάπτυξης της Ευρώπης», οπου χρειάζεται προφανώς κατά τη γνώμη του μια πιο στιβαρή πολιτική, καθαρά και σταράτα φιλοεπειχειρηματική (ΤΤΙΡ και λοιπα)Εκείνο που δεν λεει είναι το γιατί δεν τους κάνει πια η Μέρκελ

«Φωτογραφίζουν» τη Ρωσία: Η ΕΕ κατευθύνεται προς επιπλέον κυρώσεις «κατά υποστηρικτών της Δαμασκού»

Οι 28 χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που συνέρχονται σήμερα σε σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες για να συζητήσουν και τον ρόλο της Ρωσίας στη συριακή σύρραξη, αφήνουν όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά «περιλαμβανομένων και των επιπλέον κυρώσεων» κατά «των υποστηρικτών του καθεστώτος», σύμφωνα με σχέδιο συμφωνίας που περιήλθε στη γνώση του Γαλλικού Πρακτορείου (AFP).

Το «ναι» του Ομπάμα κόντρα στο «όχι» του Σόιμπλε TVXS Ανάλυση

Νικόλ Λειβαδάρη

Οταν ο Ομπάμα πίεζε το Βερολίνο να σώσει την Ελλάδα ο Σόιμπλε πρότεινε στον Τζακ Λιου να την... ανταλλάξει με το Πουέρτο Ρίκο. Κι όταν η Ουάσιγκτον ζητούσε επιτακτικά πέρσι το καλοκαίρι να βρεθεί λύση στο greek drama, o Σόιμπλε ξαναπρότεινε στον Λιου να βάλει κι εκείνος 50 δις για την ελληνική διάσωση.

Ανάμεσα στο τότε και το τώρα οι συσχετισμοί δεν είναι οι ίδιοι. Ομως, και στο νέο μπρα ντε φερ Ουάσιγκτον - Βερολίνου για τη μείωση του χρέους ο παράγων «ποιος πληρώνει την Ελλάδα» θα παίξει ξανά τον δικό του, κρίσιμο ρόλο. Οπως και τα εν δυνάμει ανταλλάγματα και «αντισταθμιστικά» οφέλη. Και μένει να φανεί εάν, και τι, είναι διατεθειμένος να δώσει ο Μπαράκ Ομπάμα για να κλείσει την προεδρία του με μια ηχηρή νίκη επί του δόγματος της γερμανικής λιτότητας.

Αναδίπλωση στο Μπούνκερ;

Η περασμένη εβδομάδα ξεκίνησε με τη δήλωση Σόιμπλε από το Λουξεμβούργο ότι η συζήτηση για το χρέος της Ελλάδας δεν μπορεί να ανοίξει πριν από το 2018. Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας πρόσθεσε στη συνέχεια ότι μέχρι τον Δεκέμβριο η Κομισιόν θα πρέπει να αποφασίσει αν θα παγώσει τα διαρθρωτικά ταμεία προς τις παραβάτισσες της δημοσιονομικής πειθαρχίας Ισπανία, Πορτογαλία. Να θυμίσουμε ότι Μαδρίτη και Λισαβόνα γλίτωσαν την επιβολή κυρώσεων στο παρά πέντε στα τέλη Ιουλίου με παρέμβαση του ίδιου του Σόιμπλε.

Μετά την “έξοδο” Μέρκελ έρχεται και η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη! Ανάλυση

Φ. Καρβουνοπούλου Ένα άρθρο του Ashoka Mody*

Τον επόμενο χρόνο, η Γερμανία θα διεξάγει εκλογές, και το νέο Κοινοβούλιο θα επιλέξει τον επόμενο καγκελάριο της χώρας. Είτε παραμείνει είτε όχι  η Μέρκελ στη θέση αυτή- μέχρι στιγμής τα γεγονότα μάλλον συγκλίνουν προς την αποχώρησή της- ένα πράγμα είναι βέβαιο: ο Γερμανός καγκελάριος δεν θα είναι πια ο de facto καγκελάριος της Ευρώπης. Αυτό θα αλλάξει προφανώς και τον τρόπο με τον οποίο “δουλεύει” η Ευρώπη- για μερικά πράγματα ίσως να αλλάξει και προς το καλύτερο. Όμως, η γενική διαταραχή μπορεί να είναι καταστροφική.
Δεν ήταν αναπόφευκτο ότι ο Γερμανός καγκελάριος θα διεκδικούσε τόσο πολύ την εξουσία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ήταν ο πρώην καγκελάριος Χέλμουτ Κολ που το κατάφερε αυτό. Μετά την επίβλεψη της ενοποίησης της Γερμανίας το 1989-1990, άρχισε να ακολουθεί αυτό που θεωρείται ως ιστορικό του καθήκον για την ένωση της Ευρώπης. Ο Koλ οδήγησε την Ευρώπη, από τη συμφωνία για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ το 1991, σε κρίσιμες αποφάσεις για την είσοδο στο ευρώ το 1998.

Ο κομματάρχης δρ Σόιμπλε

ΚΩΣΤΑΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΗΣ Ουδένα εξέπληξε η στάση του δρος Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, στην Ουάσιγκτον και η σύγκρουσή του με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) σχετικώς με το θέμα του ελληνικού χρέους. Ο δρ Σόιμπλε είναι επί της ουσίας ένας Γερμανός εθνικιστής, στην πλέον πρόσφατη εκδοχή αυτού του φαινομένου, που σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να συγχέεται με τις εκφάνσεις του εθνικισμού σε αυτή τη χώρα κατά το παρελθόν.

Από την άποψη αυτή οι θέσεις του δρος Σόιμπλε είναι δόκιμες και σεβαστές. Ο εθνικισμός της σήμερον συναντάται και σε άλλες χώρες της Ενώσεως ως τάση διαμαρτυρίας για την καταθλιπτική επιρροή της Γερμανίας στο θέμα της οικονομικής πολιτικής της Ευρωζώνης ή στη διαχείριση του προσφυγικού προβλήματος.

Ο ευρωστρατός σκοντάφτει προτού καν ξεκινήσει

Του Κώστα Ράπτη

Η διαμόρφωση κοινής ευρωπαϊκής αμυντικής πολιτικής και κοινής στρατιωτικής δύναμης αποτελεί ανεκπλήρωτο χρέος και κατάρα μαζί. Τμήμα του αρχικού οράματος του Jean Monnet και του Robert Schuman, ήδη από τη δεκαετία του '50, η κοινή αμυντική πολιτική αποτέλεσε και την πρώτη μεγάλη αποτυχία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, πριν καν την ίδρυση της ΕΟΚ, όταν το 1954 η Γαλλική Εθνοσυνέλευση απέρριψε την πρόταση για Ευρωπαϊκή Αμυντική Κοινότητα. Παντοτινό ανεκπλήρωτο σύμβολο της "πολιτικής ένωσης” της Ευρώπης και της χειραφέτησής της από τις ΗΠΑ, η φιλοδοξία κοινής αμυντικής πολιτικής θα προσκρούει διαρκώς στο γεγονός ότι το ΝΑΤΟ, ιδίως μετά από την κατάρρευση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και τη διεύρυνσή του προς Ανατολάς, αποτελεί τη βασική μορφή συλλογικής ασφάλειας στον ευρωπαϊκό χώρο. Ακόμη και το Eurocorps θα παραμείνει μια περισσότερο συμβολική χειρονομία κύρια Γαλλογερμανικής αμυντικής συνεργασίας παρά μια υπολογίσιμη στρατιωτική μονάδα.

Λεγόταν Μιλόσεβιτς, τον θυμάστε;

Ως γνωστόν ο Μιλόσεβιτς ήταν «χασάπης». Και «εγκληματίας». Και «δολοφόνος». Και έκανε «γενοκτονία». Και ειδικά στο Κόσσοβο έκανε και «εθνοκάθαρση». Για να καταλάβετε πόσο «κάθαρμα» ήταν, ακόμα κι αυτός ο Πρετεντέρης – όπως έγραφε τότε – μόλις τον είδε στο εδώλιο της Χάγης (τον Μιλόσεβιτς ) «ανατρίχιασε» (ο Πρετεντέρης…).
Στις 11 Μαρτίου 2006, ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς πέθανε στις φυλακές της Χάγης. Προηγουμένως είχε καταγγείλει τους δεσμοφύλακές του ότι τον οδηγούσαν στο θάνατο, αρνούμενοι να του παράσχουν την αναγκαία ιατροφαρμακευτική αγωγή για τα καρδιακά προβλήματα που αντιμετώπιζε.

Ανταρσία και μακιγιάζ!

Το Σύμφωνο Σταθερότητας, που έχει αποκληθεί «ζουρλομανδύας», είναι ανεφάρμοστο στον Νότο και στη Γαλλία και ή παραβιάζεται με επιλογές μετωπικής αντιπαράθεσης με το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες ή αντιμετωπίζεται με μακιγιάζ-δημιουργική λογιστική, με τη δέσμευση δηλαδή μιας συμμόρφωσης με το πλαφόν του 3% για τα δημοσιονομικά ελλείμματα χωρίς να υπάρχουν οι προϋποθέσεις που να της δίνουν αξιοπιστία...
Προχθές είδαμε τη σκληρή και αποκαρδιωτική αυτή πραγματικότητα σε όλο της το μεγαλείο:
• Στη Ρώμη η κυβέρνηση Ρέντσι μείωσε την πρόβλεψη για το ποσοστό ανάπτυξης, ανέβασε το προβλεπόμενο έλλειμμα για το 2017, με δυο λόγια ακύρωσε τη δέσμευσή της να κινηθεί προς περαιτέρω δημοσιονομική προσαρμογή. Γνωστός για τη ρητορική του δεινότητα ο Ρέντσι αποκάλεσε το Σύμφωνο Σταθερότητας «παλαιό και παράλογο» και επιφύλαξε στον εαυτό του το δικαίωμα να χαλαρώσει περαιτέρω τη δημοσιονομική πειθαρχία ερμηνεύοντας κατά το δοκούν μια ρήτρα Εκτάκτων Περιστάσεων, το πλαίσιο της οποίας ο ίδιος θα προσδιορίσει, από τη διαχείριση του Προσφυγικού μέχρι την περίθαλψη των σεισμοπαθών!

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΗ ΣΚΛΗΡΗ ΚΡΙΤΙΚΗ Ντράγκι προς Μπούντεσταγκ: Είστε κι εσείς κερδισμένοι από τα χαμηλά επιτόκια!

Η ΕΚΤ συνέβαλε με τα μέτρα τα οποία έλαβε στη δημιουργία θέσεων εργασίας και στην καλύτερη λειτουργία της οικονομίας, είπε ο επικεφαλής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, μιλώντας στο Μπούντεσταγκ στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή του γερμανικού Κοινοβουλίου.

Την απάντησή του στη σκληρή κριτική που έχει δεχτεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στη Γερμανία για την «υπερ-χαλαρή νομισματική πολιτική της» έδωσε ο πρόεδρος Μάριο Ντράγκι, κατά τη διάρκεια έκτακτης εμφάνισής του ενώπιον της γερμανικής κάτω Βουλής.

Ο Ρέντσι τραβά το σχοινί του ελλείμματος, αλλά δεν θα το σπάσει

του Δημήτρη Δεληολάνη
Το είπε και το έκανε ο Ματέο Ρέντσι. Την Τρίτη, το Υπουργικό Συμβούλιο ενέκρινε τον αναθεωρημένο προϋπολογισμό για το 2017, αγνοώντας τις ενστάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναφορικά με το επίπεδο του ιταλικού ελλείμματος.

Ο Ρέντσι στη γωνία

Ο πρωθυπουργός της Ιταλίας παραδέχθηκε προχθές δημόσια ότι μετέθεσε το δημοψήφισμα για τη μεταρρύθμιση της Γερουσίας, για να μπορέσει να εξαντλήσει όλα τα δυνατά χρονικά περιθώρια προκειμένου να αποσπάσει την έγκριση των συμπολιτών του. Οι δημοσκοπήσεις όμως δείχνουν υπεροχή του «όχι» και μάλλον η αντιστροφή του ρεύματος μέχρι τις αρχές Δεκεμβρίου θα είναι δύσκολη.
Στην Ιταλία η Γερουσία είναι μια δεύτερη παράλληλη Βουλή, που μπορεί ανά πάσα στιγμή να ανατρέψει την κυβέρνηση και έχει καταγραφεί ως μία από τις σοβαρότερες αιτίες της μεταπολεμικής κυβερνητικής αστάθειας. Ειρωνεία της Ιστορίας η μεταρρύθμιση του Ρέντσι, που συρρικνώνει τις αρμοδιότητες της Γερουσίας αλλά και τον αριθμό των μελών της, κινδυνεύει να οδηγήσει στην πιθανή περίπτωση επικράτησης του «όχι» σε μία από τις σοβαρότερες κυβερνητικές κρίσεις. Ο Ρέντσι έχει δεσμευθεί ότι θα παραιτηθεί, μια επιλογή από την οποία δεν μπορεί να αποδεσμευθεί παρότι έκανε την αυτοκριτική του για τη σύνδεση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος με την παραμονή του στο αξίωμά του.

ΡΩΣΙΚΟ ΜΕΡΙΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΜΕ ΗΠΑ -Ε.Ε Στα χαρακώματα Τουρκία-Δύση και στη μέση ο Βλ. Πούτιν

Του Γιώργου Καπόπουλου-kapopoulos@pegasus.gr
Ολική επαναφορά στην προ της κατάρριψης του Σουχόι τον περασμένο Νοέμβριο κατάστασης πραγμάτων στις διμερείς σχέσεις Ρωσίας - Τουρκίας, κάπως έτσι θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε τη συνάντηση Πούτιν - Ερντογάν την προηγούμενη Τρίτη στην Αγία Πετρούπολη.Τα ανοίγματα της Άγκυρας ή καλύτερα τα μηνύματα ότι η τουρκική πλευρά επείγεται για εξομάλυνση των διμερών σχέσεων είχαν καταλήξει στα τέλη Ιουνίου στην ταυτόχρονη με το Ισραήλ δημοσιοποίηση της αποκατάστασης των σχέσεων της Τουρκίας με τη Ρωσία. Με αυτό το δεδομένο το Κρεμλίνο έσπευσε να καλύψει χωρίς περιστροφές τον επειγόμενο για εκκαθάριση εκκρεμοτήτων Ερντογάν από τις πρώτες ώρες της απόπειρας πραξικοπήματος.

Oι διαιρέσεις στην ΕΕ έχουν επιδεινωθεί

Η προσφυγική κρίση και οι κοινωνικές δυσκολίες που προκύπτουν από την κρίση στην ευρωζώνη θέτουν το ευρωπαϊκό σχέδιο υπό πρωτοφανή πίεση, με τον δεξιό λαϊκισμό να κερδίζει έδαφος σε πολλές χώρες της ΕΕ - από την Ουγγαρία, την Πολωνία και τη Γαλλία ως τη Βρετανία και τη Γερμανία, προειδοποιεί στην ετήσια έκθεσή του το γερμανικό Ίδρυμα Bertelsmann Εκ των σημαντικότερων think tanks της Ευρώπης, το ίδρυμα Bertelsmann αναφέρει ότι οι «διαιρέσεις στην ΕΕ έχουν επιδεινωθεί καθώς η Γηραιά ήπειρος αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη ροή των προσφύγων από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, και το έργο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης κινδυνεύει να αποτύχει». Όπως αναφέρει μάλιστα το ίδρυμα Bertelsmann «είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι η εξεύρεση πολιτικών λύσεων στις πολυάριθμες διεθνείς προκλήσεις γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη, ως αποτέλεσμα της πολιτικής πόλωσης σε πολλές χώρες... Ενώ η αλλαγή του κλίματος, η τρομοκρατία και οι μεταναστευτικές ροές αντιμετωπίζονται καλύτερα διεθνώς, οι πολιτικές απαντήσεις εξακολουθούν να αναζητούνται στο επίπεδο του έθνους-κράτους, ζημιώνοντας την εμπιστοσύνη προς τις εθνικές κυβερνήσεις».

Ρεαλισμός ή τακτικισμός;

Η έκπληξη χθες ήταν διπλή: Οχι μόνο δεν επιβλήθηκαν πρόστιμα σε Ισπανία-Πορτογαλία για υπερβολικά ελλείμματα όπως ήταν αναμενόμενο, αλλά το επιεικές αποτέλεσμα οφείλεται σε παρασκηνιακή δραστηριοποίηση του Σόιμπλε! Προφανώς υπάρχει έντονο παρασκήνιο, καθώς πέραν της εμμονής στην εφαρμογή των Συνθηκών το Βερολίνο δεν θα ήθελε σε καμία περίπτωση να προκαλέσει μια συσπείρωση των χωρών του Νότου της Ευρωζώνης και να διαρρήξει την ανοικτή γραμμή Μέρκελ-Ραχόι.

Τι συμβαίνει με τον «γάμο» Τουρκίας - Ε.Ε. GABRIEL FELBERMAYR, RACHEL AICHELE, ERDAN YALCIN

Τον Μάιο του 2015 η τουρκική κυβέρνηση και εκπρόσωποι της Ε.Ε. είχαν υπογράψει μνημόνιο με στόχο να εκσυγχρονίσουν και να επεκτείνουν την υπάρχουσα τελωνειακή τους ένωση. Η επιλογή για επέκταση της συνεργασίας εκτός του πλαισίου ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. μπορεί να προκαλεί κατάπληξη, ωστόσο αποτελεί μια πιθανή λύση ώστε να αποτραπεί η επαπειλούμενη διακοπή των οικονομικών και εμπορικών σχέσεων των δύο εταίρων.Σε αντίθεση με τις πολιτικές διαπραγματεύσεις για την είσοδο της Τουρκίας στην Ε.Ε., οι διμερείς οικονομικές και εμπορικές σχέσεις έχουν προοδεύσει παρά το γεγονός ότι η συμμετοχή της Τουρκίας στην τελωνειακή ένωση έχει αρχικά περιοριστεί στα βιομηχανικά και στα επεξεργασμένα αγροτικά προϊόντα. Από το 1996, οπότε και είχε τεθεί σε ισχύ η τελωνειακή ένωση, οι τουρκικές εξαγωγές προς την Ε.Ε. έχουν αυξηθεί σημαντικά: από τα περίπου 10 δισ. δολάρια στα περίπου 60 δισ. δολάρια το 2014.