κείμενο: diastixo.gr
Η
ελληνική λογοτεχνία επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό, όχι από την ανταλλαγή
των πληθυσμών το 1923, αλλά από τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 και
από τις συνέπειές της στους πληθυσμούς που αναγκάστηκαν να αφήσουν τις
εστίες τους. Πεζογράφοι που κατάγονται από τη Μικρά Ασία γίνονται
μάρτυρες αυτής της τόσο ολέθριας για τον ελληνισμό περιόδου,
καταγράφουν, σχολιάζουν, περιγράφουν με τον πιο πειστικό τρόπο τις
εντυπώσεις τους από όσα άκουσαν και όσα έζησαν οι ίδιοι, ενώ ο «απόηχος»
αυτού του μεγάλου ιστορικού γεγονότος φτάνει μέχρι και τις μέρες μας,
μια και δεν λίγοι εκείνοι οι συγγραφείς οι οποίοι ακόμα και σήμερα
επιλέγουν να γράψουν για το πριν και το μετά εκείνης της ταραγμένης και
καθοριστικής για την πορεία της χώρας εποχής, κάτι που ενίοτε γίνεται
εμμονή, μια επίμονη τάση να επιστρέφει κανείς στο παρελθόν χωρίς να
δίδεται καινούργια προοπτική, να ανιχνεύονται δυναμικές που συνδέουν το
παρόν με το παρελθόν. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, πάντως, κατά τις
οποίες ακόμα και στο ίδιο έργο, στο οποίο γίνονται αναφορές στον
Αύγουστο του 1922 και στα επακόλουθά του, δίδονται περιγραφές από τη ζωή
στη Μικρά Ασία πριν από την έναρξη του πολέμου. Έτσι, φαίνεται η
αντίθεση ανάμεσα στην περίοδο της ευδαιμονίας και της δυστυχίας. Στο
πριν και το μετά.