«Η Αγκελα Μέρκελ και ο Αλέξης Τσίπρας, είναι σήμερα στο ίδιο καράβι, ή θα βουλιάξουν μαζί, ή θα τους χαιρετήσουμε μια μέρα σαν ήρωες που κράτησαν ψηλά τα χρώματα και την τιμή της Ευρώπης» υπογραμμίζει η εφημερίδα Λε Μοντ με άρθρο γνώμης της Σεσίλ Ντικουτριέ.Το δημοσίευμα αναλύει το πως η προσφυγική κρίση έχει συμβάλλει ώστε να είναι πλέον «δεμένες οι τύχες» των δύο ηγετών. «Η κατάσταση θα μπορούσε να είναι αστεία εάν δεν ήταν τραγική»
λέει η συντάκτης και προσθέτει: «Η προσφυγική κρίση, που η Ευρώπη δεν
καταφέρνει να ξεπεράσει δίνοντας την αξιοθρήνητη εικόνα μιας ανήμπορης
και τυφλής ηπείρου, πλησίασε δραστικά την Αγκελα Μέρκελ με τον Αλέξη
Τσίπρα. Οι τύχες της Γερμανίδας Καγκελαρίου και του Έλληνα πρωθυπουργού, είναι από εδώ και στο εξής, εν μέρει συνδεδεμένες».
Το σύνδρομο του Βιετνάμ είναι γνωστό σε πολλούς και περιγράφεται ως το
μετατραυματικό στρες, το οποίο εμφανίζεται μέσω της ανάμνησης ενός τραυματικού
γεγονότος, το οποίο το άτομο το έζησε ή του οποίου ήταν αυτόπτης μάρτυρας.Για όσους συνάντησαν το βλέμμα των Τούρκων στρατιωτών -μετά την έναρξη του
πολέμου που κήρυξε το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (ΡΚΚ στις 25 Αυγούστου 1984- το
σύνδρομο του Κουρδιστάν -όπως πολλοί το λέγαμε χαριτολογώντας- ήταν
οφθαλμοφανέστατο. Με μια μικρή διαφορά δεν εμφανίζονται μόνο σε όσους είχαν
τραυματικές εμπειρίες στις Κουρδικές περιοχές κατά την θητεία τους αλλά και σε αυτούς που πίστευαν ή πιστεύουν ότι
υπάρχει έστω και μια πιθανότητα να
βρεθούν σε αυτές, και να τεθούν αντιμέτωποι με τους Κούρδους μαχητές-κούρδους
πολίτες.