Του Τάσου Παππά
Ο καλύτερος σύμμαχος στις ιδεολογικές αντιπαραθέσεις είναι ο πρώην αντίπαλος. Εχει αλλάξει στρατόπεδο -ομολογία λανθασμένης επιλογής και έμπρακτη αυτοκριτική-, ξέρει τα επιχειρήματα της προηγούμενης στράτευσής του, αλλά και τα αδύνατα σημεία της, κι έτσι μπορεί να γίνει η αιχμή του δόρατος εναντίον της υπόθεσης για την οποία, μέχρι τη στιγμή της αποστασίας του, αγωνιζόταν. Στην Ελλάδα ο φιλελευθερισμός δεν έχει να επιδείξει μεγάλους στοχαστές και θεωρητικούς με εκτόπισμα στα πεδία της φιλοσοφίας και της πολιτικής επιστήμης. Κάλυπτε τα κενά και τις ανεπάρκειές του αναμασώντας ό,τι σοβαρό κυκλοφορούσε στην ευρωπαϊκή σκηνή (Αρόν, Μπερλίν, Πόπερ κ.ά.). Με ιδεολογικά δάνεια (ενίοτε κακοχωνεμένα) πορεύθηκε προσπαθώντας να σταθεί στην αναμέτρηση με τον εγχώριο μαρξισμό.
Ο καλύτερος σύμμαχος στις ιδεολογικές αντιπαραθέσεις είναι ο πρώην αντίπαλος. Εχει αλλάξει στρατόπεδο -ομολογία λανθασμένης επιλογής και έμπρακτη αυτοκριτική-, ξέρει τα επιχειρήματα της προηγούμενης στράτευσής του, αλλά και τα αδύνατα σημεία της, κι έτσι μπορεί να γίνει η αιχμή του δόρατος εναντίον της υπόθεσης για την οποία, μέχρι τη στιγμή της αποστασίας του, αγωνιζόταν. Στην Ελλάδα ο φιλελευθερισμός δεν έχει να επιδείξει μεγάλους στοχαστές και θεωρητικούς με εκτόπισμα στα πεδία της φιλοσοφίας και της πολιτικής επιστήμης. Κάλυπτε τα κενά και τις ανεπάρκειές του αναμασώντας ό,τι σοβαρό κυκλοφορούσε στην ευρωπαϊκή σκηνή (Αρόν, Μπερλίν, Πόπερ κ.ά.). Με ιδεολογικά δάνεια (ενίοτε κακοχωνεμένα) πορεύθηκε προσπαθώντας να σταθεί στην αναμέτρηση με τον εγχώριο μαρξισμό.