Όταν ο Τζεμπ συνάντησε τη Χίλαρι

• Κυριακίδης Νίκος-Επάνοδο της δυναστείας Μπους στην αμερικανική πολιτική σκηνή μέσω του έτερου υιού, Τζεμπ, διαβλέπουν οι αναλυτές στην Αμερική και προεξοφλούν μάλιστα πως στις επόμενες προεδρικές του 2016 η αναμέτρηση θα διεξαχθεί ανάμεσα σ' αυτόν και τη Χίλαρι. Εν ολίγοις, η κατά τ΄ άλλα φιλελεύθερη και νεωτερική αμερικανική δημοκρατία δεν φαίνεται να ενοχλείται ιδιαίτερα από την παγιωμένη οικογενειοκρατία της. Ειδικά μάλιστα όταν αυτή αφορά ή ευνοεί πρώην "πρώτες κυρίες"...

Η Ουκρανία... "απειλεί" την παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ

• Τσόμσκι Νόαμ -Η τρέχουσα κρίση στην Ουκρανία είναι σοβαρή και απειλητική, τόσο που ορισμένοι σχολιαστές την συγκρίνουν ακόμη και με την πυραυλική κρίση της Κούβας, το 1962.Ο αρθρογράφος Θανάσης Καμπάνης συνοψίζει το βασικό θέμα στη Boston Globe: «Η προσάρτηση της Κριμαίας από τον πρόεδρο Πούτιν είναι καταπάτηση του κανόνα που η Αμερική και οι σύμμαχοί της επικαλούνται μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και συγκεκριμένα του κανόνα ότι οι μεγάλες δυνάμεις παρεμβαίνουν στρατιωτικά μόνο όταν έχουν τη διεθνή συναίνεση από την πλευρά τους ή, ελλείψει συναίνεσης, όταν δεν ξεπερνούν τις 'κόκκινες γραμμές' μιας άλλης, ανταγωνιστικής δύναμης".

Deutsche Welle: Η Ρωσική Ανάπτυξη Έφτασε στα Όριά της

Για δέκα περίπου χρόνια η Ρωσία διαδραμάτισε ρόλο ατμομηχανής στην παγκόσμια οικονομία. Όλα, ωστόσο, δείχνουν ότι η ανάπτυξη έφτασε στα όρια της, σύμφωνα με την Deutshe Welle, που επισημαίνει ότι οι οικονομολόγοι επαναξιολογούν τον ενεργειακό γίγαντα.

Η πρόσφατη παρέλαση στη Μόσχα με αφορμή τα 69 χρόνια από τη νίκη επί της ναζιστικής Γερμανίας χαρακτηρίστηκε μεγαλοπρεπής. Η πλειονότητα των Ρώσων είδε την παρέλαση ως ευκαιρία να γιορτάσει την προσάρτηση της Κριμαίας και να τιμήσει την πολιτική του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν. Πολλοί διακρίνουν στις τελετές χαρακτηριστικά της ισχυρής Σοβιετικής Ένωσης, την εποχή που η τελευταία αντιμετώπιζε ως ίσος προς ίσον τη Δύση και κυρίως τις ΗΠΑ.

Η Αυγή της Κοινής Λογικής στην Ανατολική Μεσόγειο

Για πολύ καιρό φαινόταν λες και οι μεγάλες ανακαλύψεις φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο θα παρέμεναν αποκλεισμένες. Το κοίτασμα Λεβιάθαν, 80χμ ανοικτά της Χάιφα στο Ισραήλ, το οποίο περιέχει 16 τρις. κ.π. αερίου, ανακαλύφθηκε πέντε χρόνια πριν, αλλά παραμένει ανεκμετάλλευτο και δεν έχει καθοριστεί επακριβώς το μέγεθός του. Το Ισραήλ διαθέτει αρκετό αέριο για τις δικές του ανάγκες από το μικρότερο κοίτασμα Ταμάρ και οι πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες έχουν αποθαρρύνει τις δυνατότητες μεγαλύτερης ανάπτυξης.Τώρα όμως, μια νέα επιλογή εμφανίζεται, η οποία καθιστά την εκμετάλλευση αυτών των πηγών πιο πιθανή. Το αέριο μπορεί να εξαχθεί στην Αίγυπτο. Η κίνηση είναι πλούσια σε ειρωνεία, αλλά έχει πολιτική και εμπορική λογική. Επίσης, θα μπορούσε να αποτελέσει μια σημαντική στιγμή αλλαγής στις σχέσεις των χωρών της περιοχής.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΖΙΜΑΣ Η νομιμότητα και ο Πούτιν

Ο Ρώσος πρόεδρος έχει επιλεκτική ευαισθησία στη διεθνή νομιμότητα. Με την επίσκεψή του στην Κριμαία νομιμοποίησε την απόσχισή της από την Ουκρανία και την προσάρτησή της στη Ρωσία, την οποία ο ίδιος υποκίνησε και σχεδίασε. Ο Πούτιν και οι επι (υπο)τελείς του, εκμεταλλευόμενοι (και) τις ανόητες κινήσεις της Δύσης, ακρωτηρίασαν ένα ανεξάρτητο κράτος-μέλος του ΟΗΕ, παραβιάζοντας κατάφωρα το διεθνές δίκαιο. Μα καλά, λένε οι εγχώριοι θαυμαστές του, ρωσικά στρατεύματα δεν είδαμε να μάχονται στην Κριμαία, ο Πούτιν απλώς αναγνώρισε το δικαίωμα των ρωσόφιλων στην αυτοδιάθεση και άνοιξε την αγκαλιά της «μητέρας πατρίδας», για να τους γλιτώσει από τους «φασίστες του Κιέβου», όπως συλλήβδην η ρωσική προπαγάνδα χαρακτηρίζει τα 28.000.000 των Ουκρανών.

Η ενέργεια, η Ελλάδα και οι ευκαιρίες Δρας. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΦΙΛΗΣ*

Η πρόσφατη κρίση στην Ουκρανία ανέδειξε με τον πλέον εύγλωττο τρόπο το μέγεθος της ρευστότητας που επικρατεί διεθνώς. Ζούμε σε μια περίοδο ανακατατάξεων, με τον χάρτη, τουλάχιστον σε ένα μέρος του, να αναδιατάσσεται, παραδοσιακές σχέσεις να κλονίζονται και νέες συμμαχίες να διαμορφώνονται.Από τη στιγμή που οι υδρογονάνθρακες δεν είναι απλώς και μόνο ένα αγαθό, αλλά αποτελούν εργαλείο πολιτικής, συνδιαμορφώνοντας, κάποιες φορές, καθοριστικά τις εξελίξεις, ο ρόλος τους στο παγκόσμιο γίγνεσθαι ενδυναμώνεται συνεχώς.

ΟΙ ΧΑΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΠΟΝΤΟΣ & Μ. ΑΣΙΑ: Η σημασία, η άρνηση και η υπονόμευση

Του ΒΛΑΣΗ ΑΓΤΖΙΔΗ*-Η Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 σηματοδότησε την ολοκλήρωση μιας διαδικασίας εσωτερικών μετασχηματισμών της οθωμανικής αλλά και της ελλαδικής κοινωνίας.

Μνημείο στο Κιλκίς. Οι απόγονοι των προσφύγων του '22 δημιούργησαν μόνοι τα μνημεία τους με πρωτοβουλιακή δράση, ανεξάρτητη από τη βούληση του κράτους και των κομμάτων Οι Νεότουρκοι εθνικιστές και οι κεμαλικοί αργότερα -στρατιωτικοί κατ' επάγγελμα και κατά ταξική τοποθέτηση- είχαν διαλύσει την προνεοτερική Οθωμανική Αυτοκρατορία. Παράλληλα είχαν μετατρέψει την πολυεθνική οθωμανική κοινωνία σε μια μονοπολιτισμική οντότητα καταπιεσμένων πολυεθνοτικών μουσουλμάνων, που θα έπρεπε να μετατραπούν βιαίως σε εθνικά Τούρκους.

ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΣΥΣΚΟΤΙΖΕΙ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΑΝΘΡΑΚΩΡΥΧΕΙΟ ΤΗΣ ΣΟΜΑ Ο τάφος της συγκάλυψης

Τον περασμένο Μάρτιο οι κρατικές υπηρεσίας είχαν συντάξει έκθεση για το ανθρακωρυχείο στη Σόμα, το οποίο είχαν κρίνει άρτιο

Του ΑΡΗ ΑΜΠΑΤΖΗ

Το σύνδρομο «Γκεζί» έχει κυριεύσει για άλλη μια φορά την κυβέρνηση στην Τουρκία, αφού η τεχνική άσκησης εξουσίας που ασκείται ιδιαίτερα μετά τις διαδηλώσεις του περσινού καλοκαιριού, εφαρμόζεται και στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται η κυβέρνηση Ερντογάν την «κρίση» του ανθρακωρυχείου στη Σόμα.

Αρχικά είχε ανακοινωθεί ότι υπήρχαν 787 ανθρακωρύχοι. Τρεις μέρες μετά το δυστύχημα, ανακοινωνόταν ότι ο αριθμός των νεκρών είναι 282. Με την πρόσθεση αυτών που διασώθηκαν, προέκυπτε ένα κενό 305 ατόμων Η αοριστία που υπήρξε από την πρώτη μέρα ως προς το πόσοι τελικά ανθρακωρύχοι βρίσκονταν στο ανθρακωρυχείο τη στιγμή του δυστυχήματος, αλλά και ως προς το τι ήταν αυτό που προκάλεσε το δυστύχημα, δεν μπορεί παρά να είναι συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης. Στην αντίθετη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση που δεν είναι σε θέση να γνωρίζει αυτά που πρέπει να γνωρίζει.

Τα win-win Κασουλίδη κι η Απόφαση ΕΔΑΔ…

Με τον Λάζαρο Μαύρο- Π Λ Α Ν Ω Ν Τ Α Ι πλάνην οικτράν όσοι νομίζουν ότι οι κυβερνώντες θα αξιοποιήσουν την πρόσφατη κυπριακή καταδίκη της Τουρκίας απ’ το ΕΔΑΔ, ως… σημαντικό όπλο στα χέρια μας. Και ψεύδονται όσοι εκ των κυβερνώντων -για εσωτερική κατανάλωση, ως Μηχανισμός Εξαπάτησης Πολιτών- δήλωσαν την… αξιοποίησή της. Το βέβαιον είναι ότι: Προτού παρέλθει βδομάδα ΟΥΔΕΙΣ θα θυμάται ή θ’ ασχολείται με την καταδίκη της Τουρκίας απ’ το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της περασμένης Δευτέρας 12ης Μαΐου 2014. Και ουδένα θα ενδιαφέρει το αλαζονικό φτύσιμο της απόφασης από τους Νεο-Οθωμανούς κ.κ. Νταβούτογλου τής Αγκύρας κι Έρογλου της υποτελούς στην Τουρκία τ/κ διοίκησης. Παρά μόνο κάτι… γραφικούς με… φοβικά σύνδρομα, κατά την πάγια φαρέτρα των κυβερνητικών και κομματικών εκπροσώπων…

TiSA και πούπουλα!

Της Ελλης Πάνου
 Τι είναι η TiSA; Είναι ένα «χαριτωμένο» όνομα πάνω σε δηλητηριώδες πακέτο. Είναι το αποτέλεσμα των συστηματικών πιέσεων που ασκούν στις κυβερνήσεις οι πολυεθνικές οι οποίες έχουν απλώσει τα πλοκάμια τους παντού, από τον τραπεζικό τομέα, την ενέργεια, τις τηλεπικοινωνίες, τις μεταφορές μέχρι το νερό, τον τουρισμό, την υγεία και τις κατασκευές.
 Είναι το θέμα μυστικών διαπραγματεύσεων για να αλλάξουν οι κανονισμοί που διέπουν τον τομέα των δημόσιων και ιδιωτικών υπηρεσιών, δεσμεύοντας τις κυβερνήσεις κι εξυπηρετώντας περισσότερο το κέρδος και λιγότερο τον πολίτη.Είναι η νέα συμφωνία, που μαγειρεύεται πίσω από κλειστές πόρτες, από αυτές που υπογράφονται με νομικά δεσμευτικούς όρους, κατοχυρώνοντας τα συμφέροντα των επενδυτών κι απαγορεύοντας «διορθωτικές» κινήσεις από τις κυβερνήσεις.

Ταξίδι στο κέντρο της Γης

«Από το 2005, χάρη στην παρέμβαση του ιδιωτικού τομέα, καταφέραμε να μειώσουμε το κόστος εξόρυξης από τα 140 δολάρια ανά τόνο στα 23,8» έγραφε πριν από μερικά χρόνια στην τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ» ο ιδιοκτήτης του ορυχείου στη Σόμα, εκεί όπου βρήκαν τραγικό θάνατο τουλάχιστον 274 εργάτες. Ο ίδιος παρέλειψε να σημειώσει ότι στα ιδιωτικοποιημένα ορυχεία της Τουρκίας ο αριθμός των θανάτων ανά εκατομμύριο τόνο εξόρυξης φτάνει τους 7,22, ενώ ακόμη και στις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας στην Κίνα δεν ξεπερνά το 1,27.Από τις αρχές του 20ού αιώνα, όταν οι Αμερικανοί πρόεδροι έστελναν την εθνοφρουρά για να διαλύει τις απεργίες στα ιδιωτικά ορυχεία της χώρας, μέχρι τη δεκαετία του ’80, όταν ο Πινοσέτ και η Θάτσερ χρησιμοποιούσαν στρατό και αστυνομία εναντίον των εργατών στα δημόσια ορυχεία, οι ανθρακωρύχοι αποτελούσαν τον δείκτη με τον οποίο το οικονομικό σύστημα αντιμετώπιζε τον παράγοντα εργασία.

Τα μηνύματα του ορυχείου στην Τουρκία

Τρία είναι τα βασικά μηνύματα από την τριπλή εκατόμβη των νεκρών μεταλλωρύχων στο ανθρακωρυχείο της πόλης Σόμα στην Τουρκία. Το πρώτο έχει να κάμει με την ασυδοσία του κεφαλαίου, το δεύτερο με την αλαζονεία της εξουσίας και το τρίτο με την αλληλεγγύη των εργαζομένων. Με στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας μέσα στο ορυχείο, που ασφαλώς θα είχαν ένα κόστος για την εργοδοσία, θα μπορούσε να αποφευχθεί αυτή η τόσο μεγάλη ανθρωποθυσία. Όπου υπάρχουν δημοκρατικά ελλείμματα, η εκτελεστική εξουσία καθίσταται αλαζονική, υπεροπτική και εγωπαθής, σε σημείο που δεν μπορεί να συμμεριστεί τη συντριβή και τον ανθρώπινο πόνο της απώλειας, αλλά το μόνο που τη νοιάζει είναι να μην κινδυνεύσει η κυριότητα των ηνίων της χώρας.