Με τον Λάζαρο Μαύρο- Π Λ Α Ν Ω Ν Τ Α Ι πλάνην οικτράν όσοι νομίζουν ότι οι κυβερνώντες θα αξιοποιήσουν την πρόσφατη κυπριακή καταδίκη της Τουρκίας απ’ το ΕΔΑΔ, ως… σημαντικό όπλο στα χέρια μας. Και ψεύδονται όσοι εκ των κυβερνώντων -για εσωτερική κατανάλωση, ως Μηχανισμός Εξαπάτησης Πολιτών- δήλωσαν την… αξιοποίησή της. Το βέβαιον είναι ότι: Προτού παρέλθει βδομάδα ΟΥΔΕΙΣ θα θυμάται ή θ’ ασχολείται με την καταδίκη της Τουρκίας απ’ το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της περασμένης Δευτέρας 12ης Μαΐου 2014. Και ουδένα θα ενδιαφέρει το αλαζονικό φτύσιμο της απόφασης από τους Νεο-Οθωμανούς κ.κ. Νταβούτογλου τής Αγκύρας κι Έρογλου της υποτελούς στην Τουρκία τ/κ διοίκησης. Παρά μόνο κάτι… γραφικούς με… φοβικά σύνδρομα, κατά την πάγια φαρέτρα των κυβερνητικών και κομματικών εκπροσώπων…
Α Π Ο Δ Ε Ι Ξ Η : Φρεσκότατή τε και πληρέστατη: Τρεις μόλις μέρες μετά την απόφαση του ΕΔΑΔ, ο Υπουργός Εξωτερικών της Κ.Δ. κ. Ιωάννης Κασουλίδης ομιλούσε ενώπιον επιλεγμένου ακροατηρίου από ακαδημαϊκούς και αξιωματούχους της αμερικανικής κυβέρνησης, στο «Ατλαντικό Συμβούλιο» της Ουάσιγκτον. Στην καρδιά της υπερδυνάμεως. Η οποία παίζει τον υπ’ αριθμόν ένα σημαντικότερο ρόλο στην περιοχή και στο Κυπριακό. Και δεν… το γύρισε η γλώσσα του να πει μια λέξη. Ν’ αξιοποιήσει την απόφαση του ΕΔΑΔ. Ή, να θίξει καθ’ οιονδήποτε τρόπον την Τουρκία-Κατακτητή. Αντίθετα: Η πολιτική του Καλού Παιδιού (ή «Μαννού Παιδιού», καλύτερα) σ’ όλο της το μεγαλείο: Όμοια κι απαράλλακτη με την αγόρευση Χριστόφια (όταν δυστυχώς ήταν ΠτΔ) στη Γ.Σ. του ΟΗΕ. Όμοια κι απαράλλακτη -μη θίξει την Τουρκία- με την ομιλία Αναστασιάδη στη Γ.Σ. του ΟΗΕ.
Ο Ρ Θ Α ΚΑΙ δίκαια επέκρινε χθες με το κύριό της άρθρο, υπό τον τίτλο «Το win-win του κ. Κασουλίδη» (σελ.4), η «Σημερινή», τα όσα είπε και ιδίως τα όσα ΔΕΝ είπε στο «Ατλαντικό Συμβούλιο» των ΗΠΑ ο Κύπριος υπ.Εξ. Θλιβερά και μίζερα κι ανεπαρκέστατα και a priori συνθηκολογημένα, με λευκές υψωμένες σημαίες Ηττημένα Μυαλά, κυβερνούν και καταβαραθρώνουν 10ετίες το εθνικό μας θέμα. Στερούμενοι στοιχειώδους σωφροσύνης κι ανίκανοι ν’ αντιληφθούν τις δυνατότητες του πολιτικού ρεαλισμού, ως ευκαιρία εθνωφελούς σφήνας, ανάμεσα στα ρέοντα και διακυβευόμενα στρατηγικά συμφέροντα της περιοχής. Ανίκανοι να μελετήσουν, ν’ αντιληφθούν, να ορθοτομήσουν -για να τ’ αποκρούσουν αποτελεσματικά- τα πάγια στρατηγικά συμφέροντα της Τουρκίας. Που ορίζουν το επιδιωκόμενο αταλάντευτα τουρκικό win σε βάρος του Ελληνισμού στην Κύπρο. Από Νιχάτ Ερίμ 1956 έως Αχμέτ Νταβούτογλου 2014. Κι από Αντνάν Μεντερές, αδιαλείπτως, έως Ταγίπ Ερντογάν. Σε ποια, άραγε, (ΑΝ ΞΕΡΕΙ) στρατηγικά συμφέροντα της Τουρκίας επιθυμεί να προσφέρει το win-win ο κ. Κασουλίδης, όταν η ίδια από 1956 έως 2014 τα ορίζει ξεκάθαρα α-ν-θ-ε-λ-λ-η-ν-ι-κ-ά;
