Πρός Μεμψοιμοιρούντες

Η ζωή , η Ιστορία, σε πολλά γυρίσματα της άδειασε ουκ ολίγες φορές Αριστερά και  Αριστερούς. Επεσαν θύματα κύρια των δικών τους αδυναμιών, και τους γεγονότος οτι επέτρεψαν σε κατεστημένες εξουσίες να τους ακτινογραφήσουν, να τους αποκωδικοποιήσουν, να τους ενσωματώσουν σε απόλυτο βαθμό.

Μια απο τις εγγενείς αδυναμίες της Αριστεράς η θεμελιακή αντίφαση μεταξύ πράξεων που αναπαράγουν σε υπερθετικό βαθμό την καχεκτικότητα-συντήρηση, και ενός πολιτικού λόγου όπου ο αριστερός ριζοσπαστισμός κυριαρχεί πλέρια.Αυτή η θεμελιακή αντίφαση λειτούργησε ως κινούμενη άμμος, ως βάλτος ,απορρόφησε-εξαφάνισε κάθε υγιή μονάδα,κάθε γνήσιο προβληματισμό κάθε τι αυθόρμητο. Η ομοιομορφία που παρήχθη, μπορεί να ικανοποιούσε συγκεντρωτικές λογικές, πλήν όμως διαμόρφωσε  σύνολα αποστειρωμένα, καταδικασμένα να εξαυλωθούν στο πέρασμα του χρόνου.

Σέλφι με την ψήφο μας

Είναι ένα περίεργο συναίσθημα – δεν ξέρω αν το νιώθετε κι εσείς. Παρά την προεκλογική φασαρία που κάνουν οι δυο κοκορομάχοι (μια φασαρία κοκορόμυαλη), στην πιάτσα δεν κυκλοφορεί αίσθημα εκλογών.  Λίγες μόνο μέρες πριν από τις ευρωεκλογές κι ελάχιστα πράγματα στην επικράτεια προσιδιάζουν σε εκλογικό κλίμα. Εκτός από κάτι χαροκαμένες συγκεντρώσεις των κοκορομάχων σε ανοιχτούς ή κλειστούς χώρους κι εκτός από την άχαρη εμφάνιση στις οθόνες μας διαφόρων πολεμιστών περί όνου σκιάς, ουδέν θυμίζει εκλογές. Λογικόν.

ΕΒο Μοράλες Είσαι Ωραίος ως Ελληνας

Ο Εβο Μοράλες, έλαβε μόνο την βασική εκπαίδευση. Οι συνθήκες ζωής , τις οποίες είχε επιβάλλει για δεκαετίες η ξενοκίνητη δεξιά, στους αυτόχθονες της Βολιβίας, δεν επέτρεπαν κάτι άλλο. Ανδρώθηκε στον αγώνα της επιβίωσης και στους αγώνες των αγροτών για μια καλύτερη ζωή. Οπως σωστά ανέφερε οι γόνοι πλούσιοι οικογενειών ήσαν αυτοί που σπούδασαν στα μεγαλύτερα αμερικανικά πανεπιστήμια.Είναι αυτοί που έχουν πολύ βαριά βιογραφικά, και είναι αυτοί που υπηρέτησαν πιστά, την Ξενοκρατία, την Υπανάπτυξη, την Υστέρηση στον βωμό συμφερόντων δοσίλογων ελίτ.

«Ραούφ». Το μαύρο ξεβάφοντας γίνεται ροζ…

Το κανάλι της Βουλής προέβαλε την Κυριακή 21/10/2018 στις 5,00 το απόγευμα την Ταινία Ραούφ (Soner Caner-Baris Kaya).Μια ταινία που αφηγείται τον αγώνα των Κούρδων για αυτοδιάθεση μέσα από τα μάτια του αξιαγάπητου εννιάχρονου πιτσιρικά Ραούφ.Αποτελεί μια απο τις εξαιρετικές στιγμές της Δημόσιας τηλεόρασης. Το γεγονός πως τηλεοπτικά κανάλια όπως ο ΣΚΑΙ-ΑΝΤ1 συνεχίζουν τις συνεργασίες τους με το βαθύ κράτος της Τουρκίας, στρογγυλοποιώντας την τουρκική προκλητικότητα, αναπαράγοντας την τουρκική προπαγάνδα μέσα απο τουρκικά σήριαλ, καθιστά το γεγονός αυτό ακόμα πιο σημαντικό. Η προβολή της ταινίας "Ραούφ" απο την Δημόσια Τηλεόραση ήταν μάθημα δημοκρατίας και ράπισμα στα ηττημένα ελληνικά μυαλά & στις κοιμισμένες ελληνικές συνειδήσεις.Πόσο δε για τους Χρήσιμους Ηλίθιους της Αγκυρας και για τους νεοκόπους τιμητές του πατριωτισμού.

Η προετοιμασία (Ιδεολογική,Πολιτική,Κοινωνική) του Νεοφασισμού

Η αναγωγή του Αντι- σε πολιτική στάση, συμπεριφορά συνιστά γκάφα ολκής, Κύρια, γιατί δεν απαντά εμφατικά με σύγχρονους κοινωνικούς προοδευτικούς όρους, στα βασικά (σύγχρονα) προβλήματα της κοινωνίας.Σε δεύτερο χρόνο, γιατί μέσα απο μια πληθωρική ρητορεία ,οδηγεί σε εξαΰλωση την κριτική σκέψη, καθιστώντας ευρύτερες κοινωνικές ομάδες, απόλυτα διαχειρίσημες.

Ενα απο τα βασικά προβλήματα των σύγχρονων δημοκρατιών, δεν είναι τα τρωτά σημεία των σύγχρονων ταγών του νεοφιλελευθερισμού. Είναι το γεγονός, πως μέσα από περίτεχνες οβιδιακές μεταμορφώσεις τους, μπορούν και επιτυγχάνουν να αποτελέσουν εκφραστές μιας πλειοψηφίας. Είναι το γεγονός πως απο εκπρόσωποι φατριών, με συγκεκριμένες κοντόθωρες σκοπεύσεις-στοχεύσεις, εξελίσσονται σε "εθνικά" σύμβολα.

Άλλο ευρωπαϊσμός άλλο ευρωπάθεια

του Λαοκράτη Βάσση  – Συζητώντας για το μέλλον της Ευρώπης δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είμαστε, εντός μάλιστα Ευρωζώνης, μετανεωτερική αποικία. Που σημαίνει πως είναι κατάφωρα παραβιασμένη η ισοτιμία της παρουσίας της Ελλάδας στην ΕΕ. Χωρίς να ταυτίζουμε Ευρώπη και ΕΕ, πρέπει να προσεγγίζουμε σωστά τη σχέση Ελλάδας-Ευρώπης και συνακόλουθα Ελλάδας-ΕΕ. Γνωρίζοντας πως η ευρωπαϊκότητα δεν είναι για μας προσκτώμενη (ή υπό πρόσκτηση), αλλά σύμφυτη ιδιότητά μας. Υπό την έννοια πως είναι εν πολλοίς ελληνική η εννοιολογική συγκρότηση του ευρωπαϊκού δυτικού πολιτισμού.

Γιατί η πολιτική μας ελίτ φοβάται τον ναζισμό;

Του Αλέξανδρου Ασωνίτη,-  Έχει να κρύψει κάτι, φοβάται κάτι, τι συμβαίνει; Ή είναι απλώς η παροιμιώδης αδιαφορία τους για την θέση της Ελλάδας στον σύγχρονο κόσμο και την Ιστορία; Πώς μπορούν να εξηγηθούν οι επιλογές της κυβέρνησης για τον εορτασμό –πάλι καλά- της απελευθέρωσης της Αθήνας από τους Ναζί, στις 12 Οκτωβρίου 1944;    Τότε που τα γερμανικά καμιόνια κατέβαιναν την Πανεπιστημίου και δεν καταδεχόταν ΚΑΝΕΙΣ ν’ ασχοληθεί μαζί τους (δείτε τα σχετικά κινηματογραφικά επίκαιρα), ενώ στην Ιταλία οι Ιταλοί προπηλάκιζαν τους αποχωρούντες τέως συμμάχους τους Γερμανούς. Έτσι ή κάπως έτσι αθωώθηκε η Ιταλία, και κανείς Ιταλός δεν καίει σημαίες τους ούτε μιλάει για Ιταλαράδες.

Ο μύθος του κρατικού πανεπιστημίου και της δωρεάν παιδείας

Του Νίκου Λακόπουλου Αν και η πρώτη Αριστερά στην Ελλάδα- επηρεασμένη από ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης ήταν περισσότερο προυτοντινή, μπαμπεφική και λιγότερο μαρξιστική μετά την ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος και την επικράτηση του σταλινισμού στις τάξεις της παγιδεύτηκε στο ρόλο του κράτους -που θα καταλάβει το κόμμα για να αλλάξει την οικονομία- και έκτοτε η αντίληψη της για όλα είναι κρατική.

Αριστεία: μεταξύ δαρβινισμού και εξισωτισμού

Λαοκράτης ΒάσσηςΔεν μπορώ να μη πω πως είναι μελαγχολικό που χρειάζεται  να λέγονται και να τονίζονται τα αυτονόητα για την «αριστεία». Υπό την πρόκληση, μάλιστα, είτε της ύβρεως περί «ρετσινιάς» της, που συνιστά μια από τις πλέον απαξιωτικές κακοποιήσεις της, είτε της «αριστοκρατικής φετιχοποίησής» της που συνιστά και τη χειρότερη άρνησή της ως κοινωνικής αξίας.Παρότι πιστεύω πως παραβιάζω ανοιχτές θύρες με τη συνηγορία μου υπέρ της κουλτούρας της «αριστείας», θα περιοριστώ, με περιληπτική υπαινικτικότητα, στη θεώρησή της, υπό όρους, ως κοινωνικής υπεραξίας και κοινωνικής επένδυσης. Που είναι καρπός της μεταξύ «κοινωνικού δαρβινισμού» και «κοινωνικού εξισωτισμού» λογικής της αριστοτελικής μεσότητας. Όπου, ας μου επιτραπεί η σχηματικότητα, ο «κοινωνικός δαρβινισμός» είναι η ιδεολογική της παραμόρφωση απ’ τα «δεξιά». Ο δε «κοινωνικός εξισωτισμός» είναι η ιδεολογική της παραμόρφωση απ’ τα «αριστερά».Τη φετιχοποίησή της αριστείας τη διαπερνά η αριστοκρατική αντίληψη της προνομιακής «καστοποίησής» της στην ήπια εκδοχή της και του «κοινωνικού δαρβινισμού» στην ακραία εκδοχή της. Τη δε ενοχοποίησή της τη διαπερνά η προκρούστεια και ισοπεδωτική αντίληψη του «κοινωνικού εξισωτισμού».

«Πορεία μουλαριών, επικεφαλής οι Βασιλείς»: Αποστασία και αποπομπή του Γεωργίου Παπανδρέου

Του Ηλία Νικολακόπουλου* Τον καυτό Ιούλιο του 1965, λίγες μέρες μετά την αποπομπή του Γεωργίου Παπανδρέου από την πρωθυπουργία, οργανώνεται μια συγκέντρωση στο γήπεδο του Παναθηναϊκού για την καταδίκη της αποστασίας. Ξαφνικά, από μια άκρη του γηπέδου ακούγεται το σύνθημα «παρ’ τη μάνα σου και μπρος, δεν σας θέλει ο λαός». Σε λίγα λεπτά το σύνθημα είχε αγκαλιάσει ολόκληρο το γήπεδο προκαλώντας αγωνία στα κομματικά στελέχη που προσπαθούσαν να επαναφέρουν την κατάσταση στην πεπατημένη της τότε πολιτικής ορθότητας.

Ο Αριστοτέλης και η δημοκρατία

Tου ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΗ
 1.Το ζήτημα της θέσης της δημοκρατίας στην προβληματική του Αριστοτέλη για την ορθή και, μάλιστα, για την προτιμητέα κατ’αυτόν πολιτεία έχει απασχολήσει δια μακρόν την νεώτερη στοχαστική σκέψη. Για την οικονομία του χρόνου δεν θα ασχοληθώ εδώ με τις ως τώρα διατυπωθείσες απόψεις, τις οποίες ωστόσο θεωρώ κατά βάσιν εσφαλμένες: επειδή εκκινούν από μια λάθος αφετηρία, ήτοι την αποτίμηση της προσέγγισης του Σταγειρίτη  με γνώμονα τις βεβαιότητες της εποχής μας για τη δημοκρατία, και ιδίως διότι απουσιάζει από αυτές η γνωσιολογία σε ό,τι αφορά στις έννοιες που ορίζουν τα φαινόμενα και τον εξελικτικό τους χρόνο.

Χωρίς Αριστερά

Στη Βρετανία, δώδεκα χρόνια Μπλερ στην ηγεσία των Εργατικών (1995-2007) έστρεψαν προς το Κέντρο το κόμμα ως τακτική επιλογή που δεν θίγει την αριστερή του ταυτότητα. Η εκλογή του Μίλιμπαντ το 2010, μετά την ήττα του Γκόρντον Μπράουν στις εκλογές, και του Κόρμπιν μετά τη νίκη του Κάμερον την άνοιξη του 2015, επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.
Παρόμοιο σκηνικό και στη Γερμανία, όπου, παρά τη φθορά της δεύτερης μέσα σε λίγα χρόνια συγκυβέρνησης με τους Χριστιανοδημοκράτες, οι Σοσιαλδημοκράτες διατηρούν κοινωνικά ερείσματα που τους επιτρέπουν να λένε ότι είναι το κόμμα της εργατικής τάξης. Τους τελευταίους μήνες πληθαίνουν τα μηνύματα ότι το SPD είναι ανοιχτό σε μια ανατροπή συμμαχιών καθώς δεν απορρίπτει το σενάριο συγκυβέρνησης με τους Πράσινους και την Αριστερά (Die Linke), έναν συνασπισμό Κόκκινο - Πράσινο - Κόκκινο όπως αποκαλείται στην πολιτική αργκό της Γερμανίας.

Αλέξης Τσίπρας: Εφτά πράγματα που είναι η σύγχρονη Αριστερά και δεν εφαρμόζει ο ίδιος

Του Γ. Λακόπουλου
Η συμβατική απεικόνιση του πολιτικού φάσματος τοποθετεί τον Αλέξη Τσίπρα και το κόμμα του στην Αριστερά. Το δηλώνει άλλωστε και ο ίδιος. Είναι όμως; Ας δούμε αν ανταποκρίνεται στα βασικά κριτήρια  ουσιαστικής κατάταξης σ’ αυτόν το χώρο. Αν μιλάμε βέβαια για τη σύγχρονη ευρωπαϊκή Αριστερά μιας χώρας μέλους της  Ευρωζώνης και όχι για κάτι άλλο, παλιό και ξεπερασμένο.Πρώτον. Αριστερά  δεν είναι να συγκυβερνάς με τον Πάνο Καμμένο και τους  ΑΝΕΛ. Ακόμη και η αισθητική των εναγκαλισμών στην Πλατεία  Κλαυθμώνος υπερβαίνει τους κώδικες της Αριστεράς. Το παλιό δημητροφικό δόγμα «θα συμμαχήσω ακόμη και με το διάβολο», όπου ίσχυσε, έφερε συμφορές στην Αριστερά και πάντως δεν μπορεί να ισχύει στις μέρες μας. Ειδικά όταν δεν πρόκειται για το διάβολο, αλλά για κάτι χειρότερο.

Σήμα κινδύνου – [Ανοικτή επιστολή στον Αλέξη Τσίπρα]

Toυ Γιάννη Πανούση

Το θέμα μας είναι

όταν έρθει η ώρα να γίνει απογραφή

να είσαι βέβαιος

πως όσα αφήνεις πίσω

είναι καλύτερα από όσα βρήκες

Δ. Πιστικός, Δεν είναι αυτό το θέμα μας

Το προφίλ του Ηγέτη δεν το φτιάχνουν ούτε [πρέπει να] το χειρίζονται οι  image makers αλλά ο ίδιος. Ή, καλύτερα, ο φωτεινός εαυτός του.Ο υπερήφανος, ενάρετος, δίκαιος, μεγαλόκαρδος, σώφρων και άξιος εαυτός του που έχει μάθει να πολεμάει και να νικάει το αλαζονικό, δημαγωγικό, παραπλανητικό, ανάξιο κι άφιλο άλλο του Εγώ.
Ο Ηγέτης ήταν εξαρχής Κάποιος και δεν έγινε Κάτι λόγω της εξουσίας. Ενδιαφερόταν για τους αδύναμους και δεν προσκυνούσε τους δυνατούς λόγω συγκυρίας. Ήταν ικανός και διάφανος και δεν ταύτιζε την πολιτική ηθική με την πονηριά.

Μια απόφαση του ΣτΕ για τα κανάλια (2010) που κάποιοι...ξεχνούν

fortuno.eu Η παράνομη λειτουργία της ιδιωτικής τηλεόρασης («προσωρινή νομιμότητα») ξεκίνησε με τον νόμο Βενιζέλου (2328/1993) προκειμένου να αντιμετωπιστεί το καθεστώς λειτουργίας που είχε δημιουργηθεί με την εκπομπή των σταθμών χωρίς άδειες από το 1989.

Οι πρώτες άδειες είχαν χορηγηθεί το 1993 και το 1995 θεσμοθετήθηκε το συγκεκριμένο καθεστώς εν όψει της προκήρυξης των αδειών. Στη συνέχεια εφαρμόστηκε τον Οκτώβριο του 1998, λίγο μετά την πρώτη απόπειρα να δοθούν τηλεοπτικές άδειες, και επαναλήφθηκε με την κατάργηση του τηλεοπτικού διαγωνισμού το 2002.

ΘΑ «ΚΑΟΥΝ» ΠΟΛΛΟΙ ΣΤΟ ΣΙΡΙΑΛ ΜΕ ΤΙΣ ΑΔΕΙΕΣ!

Δεν είναι καθόλου βέβαιο το πώς θα εισπράξει ο απλός κόσμος ένα ναυάγιο διαρκείας στο θέμα με τα κανάλια
Κοιμούνται ύπνο βαθύ όσοι νομίζουν ότι μόνον η κυβέρνηση έχει να χάσει αν στραβώσει κι άλλο το... σίριαλ με τις τηλεοπτικές άδειες. Γιατί ένα μόνο είναι βέβαιο: Η κοινή γνώμη απαιτεί με κάποιον τρόπο να ρυθμιστεί το τοπίο. Να σταματήσει το παλαιό καθεστώς ανομίας και αυθαιρεσίας και να τηρήσουν οι καναλάρχες τις υποχρεώσεις τους προς το Δημόσιο και τον Ελληνα φορολογούμενο.

Ιδεοληψίες και πρόβα εκτροπής

Παναγιώτης Παναγιώτου- Οι εμμονές σε εκτιμήσεις και απόψεις ενός στελεχικού δυναμικού της ευρύτερης «κεντροαριστεράς» για τον ΣΥΡΙΖΑ, από την περίοδο που ήταν στην Αντιπολίτευση, που όμως σήμερα δεν επιβεβαιώνονται από τα πεπραγμένα της Κυβερνητικής θητείας του, συνιστούν ευθεία σύγκρουση με την πραγματικότητα.

Όμως, η άρνησης της πραγματικότητας, αποτελεί το «εύφορο έδαφος», για να  «φυτρώσουν» πολιτικές ιδεοληψίες, φανατισμοί και μισαλλοδοξίες, που οδηγούν σε μια ανιστόρητη «δαιμονοποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ.Εάν προστεθούν, οι προσωπικές στρατηγικές ορισμένων επιφανών στελεχών και οι πικρίες του παρελθόντος, έχουμε όλο το πάζλ, για την ερμηνεία των  απολίτικων και διχαστικών αυτών τάσεων.

«Το ότι η δεξιά απώλεσε το μαγαζί της δεν δείχνει ασθένεια αλλά υγεία της δημοκρατίας»

Οι αιτιάσεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντισυνταγματικό καθεστώς είναι εσφαλμένες και οδηγούν σε διχασμό. Τελευταίως, τόσο από τη δεξιά παράταξη όσο και από τα ΜΜΕ υπάρχει μια πρωτόγνωρη και γενικευμένη καχυποψία και εχθροπάθεια που φτάνει έως το λόγο μίσους. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως ανέβηκε στην εξουσία με εκλογές όχι με πραξικόπημα. Υπάρχει τεράστια πολιτική μυωπία και άρνηση να δούμε την πραγματικότητα. Δεν συνέβη πραξικόπημα. Εκλογές κάναμε τρείς φορές.

Ο Τσίπρας του αριστερού ρεαλισμού

Νικόλ Λειβαδάρη-Αριστερός ρεαλισμός, καθαρή και αδιαπραγμάτευτη ευρωπαϊκή ταυτότητα, ανασχηματισμός σε κόμμα και κυβέρνηση, και συμμαχίες με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και τους Πράσινους: Είναι η νέα πολιτική ταυτότητα που έδειξε για τον ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας στην χθεσινοβραδυνή ομιλία του στο συνέδριο του κόμματος – μια ομιλία, με στοιχεία κριτικής και αυτοκριτικής, με καθαρές διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον, αλλά και με εμφανή την πολιτική αυτοπεποίθηση της κυριαρχίας του τόσο στο κόμμα όσο και στην εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ.

Ως στρατηγικό όραμα για την αριστερά και τη χώρα, ο πρωθυπουργός έδειξε τον «σοσιαλισμό του 21ου αιώνα». Και περιγράφοντας τον δικό του δρόμο προς αυτό το όραμα αποκήρυξε «την αριστερά της απόδρασης και του εθνικού απομονωτισμού», επέλεξε την «αριστερά που δεν διστάζει να αναλάβει το ιστορικό καθήκον για την έξοδο από την κρίση», και πρόταξε ένα «σχέδιο αξιόπιστο και ρεαλιστικό για την ανάκαμψη της οικονομίας» με παράλληλη «κοινωνική προστασία».

Στα απέραντα πέρατα..!

Πρώτα η είδηση (αν δεν την έχετε ήδη διαβάσει ή ακούσει στις εφημερίδες, από τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις και στο διαδίκτυο): Εικάζεται ότι Ελληνες καλλιτέχνες και τεχνίτες έδειξαν στους Κινέζους τις τεχνικές κατασκευής των αγαλμάτων από τερακότα που συγκροτούν τον «Πήλινο Στρατό» του πρώτου Αυτοκράτορα Τσιν Σι Χουάνγκ.
Ο Τσιν Σι Χουάνγκ ένωσε τα πέντε βασίλεια της Κίνας σε ένα, μέσα από μακρόχρονους κι αιματηρούς πολέμους, θεμελιώνοντας έτσι αυτό που η Κίνα έκτοτε είναι έως σήμερα - μέσα από τις πολυκύμαντες φάσεις της ιστορίας της.
Η Κινέζα αρχαιολόγος Λιου Σιουζέν έκανε μια ανακοίνωση (πάνω στην οποίαν βασίζεται ντοκιμαντέρ του BBC για την Ευρώπη και ντοκιμαντέρ του Νάσιοναλ Τζεογράφικ για τις ΗΠΑ) στην οποίαν αναφέρει ότι η τεχνολογία αυτών των αγαλμάτων καθώς και το μέγεθός τους υποδηλώνουν την πιθανότητα οι Κινέζοι τεχνίτες (που έως τότε κατασκεύαζαν μικρά μόνον αγαλματίδια) να έμαθαν από τους Ελληνες, οι οποίοι είχαν φθάσει τότε με τον Μεγαλέξανδρο έως την Απω Ανατολή, τη νέα για αυτούς τεχνική. Πιθανόν, ο πρώτος Αυτοκράτορας να είχε δει τα ελληνικά αγάλματα που είχαν αρχίσει να στήνουν οι Ελληνες στην εγγύς (στην Κίνα) Βακτριανή και ζήτησε να αποκτήσει τέτοια και ο ίδιος.