Ενα απο τα βασικά προβλήματα των σύγχρονων δημοκρατιών, δεν είναι τα τρωτά σημεία των σύγχρονων ταγών του νεοφιλελευθερισμού. Είναι το γεγονός, πως μέσα από περίτεχνες οβιδιακές μεταμορφώσεις τους, μπορούν και επιτυγχάνουν να αποτελέσουν εκφραστές μιας πλειοψηφίας. Είναι το γεγονός πως απο εκπρόσωποι φατριών, με συγκεκριμένες κοντόθωρες σκοπεύσεις-στοχεύσεις, εξελίσσονται σε "εθνικά" σύμβολα.
Η σκέψη-συναίσθημα της κοινωνικής πλειοψηφίας, πλέον βρίσκει την απόλυτη έκφραση της σε πρόσωπα με ισχνά δημοκρατικά αντανακλαστικά, σε παρανοϊκές προσωπικότητες-εκπρόσωπους φατριών. Αυτή η σύγκλιση και αυτή η ομοφωνία σε επίπεδο κοινωνίας , στα έωλα αφηγήματα τους, θα πρέπει να μας τρομάζει, καθώς έχει ιστορικό προηγούμενο, την Γερμανία του 1936 και την άνοδο του ναζισμού.
Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται οι πιότεροι , είναι πως οι αυτόκλητοι σωτήρες, είναι οι νέοι κήρυκες του νεοφιλελευθερισμού. Είναι η παγίδα της ενθυλάκωσης-σύγκλισης αντίρροπων πολιτικών - κοινωνικών ρευμάτων σε μια νέα κανονικότητα, της νεοφιλελεύθερης οικονομίας. Η παγίδευση της κοινωνικής δυσαρέσκειας σε βολικά ακίνδυνα πολιτικά σχήματα, με σκοπό να αδρανοποιηθεί-εξουδετερωθεί πλήρως,
Η γνωστή-δοκιμασμένη δηλ. τεχνική μαστιγίου-καρότου.Εμπόριο Ελπίδας με ταυτόχρονη Εκστρατεία Φόβου, με σκοπό η Σκιά του Τρόμου να εμποτίσει την συλλογική κοινωνική συνείδηση και να καθορίσει την κοινωνική στάση-αντίδραση.
Η διαμάχη "αριστερού"-"δεξιού" πολιτικού χώρου πλέον έχει οριοθετηθεί και όχι τυχαία κύρια σε "πολιτισμικά ζητήματα", στα δικαιώματα-ελευθερίες μειονοτήτων-ομοφυλόφιλων-γυναικών. Φυσικά και δεν συνιστούν ήσσονος σημασίας ζητήματα. Ομως δεν είναι και τα πρωταρχικά.Συνιστά ολίσθημα, το να αποκόβεις τις ατομικές ελευθερίες, απο τα κοινωνικά-οικονομικά δικαιώματα και όλα αυτά μαζί, απο το ιστορικό,κοινωνικό, οικονομικό τους πλαίσιο, την Καπιταλιστική βαρβαρότητα και τις δομές υπανάπτυξης.
