Καλοβολεμένος στην άπιστη Δύση, ο Έρντογάν

Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ
Εαν οι Αμερικάνοι δεν είχαν, για μια σειρά απο γνωστούς στρατηγικούς λόγους, ένταξη την Τουρκία στους Ευρωατλαντικούς θεσμούς μεταπολεμικά, η χώρα θα ήταν σήμερα κάτι μεταξύ Αιγύπτου και Πακιστάν: ένα κράτος με υπερπληθυσμό και με πολλά πραξικοπήματα. Είναι κυρίως μέσω των δυτικών θεσμών ασφαλείας, κυρίως αυτόν του ΝΑΤΟ, που “εκσυγχρονίσθηκε” η Τουρκία και απέκτησε αποτελεσματικό πολιτικο-στρατιωτικό κατεστημένο.Υπογραμμίζω αυτή την θέση-υπόθεση διότι πολλά γράφονται, λέγονται και ακούγονται τελευταία ειδικά μετά την άνοδο του Ταγίπ Έρντογάν στην Προεδρία, για μια “Νέα” (Yeni) Τουρκία των Ισλαμιστών που θέλει να αφήσει πίσω την “Κεμαλική παρένθεση” όπως χαρακτήρισε τα περίπου 75 χρόνια της κυριαρχίας των “δυτικόφιλων” κεμαλιστών και της κοσμικής πορείας που χάραξε ο Μουσταφά Κεμάλ προς την Δύση, ο έτερος του ισλαμικού διδύμου και τώρα Πρωθυπουργός, ο Αχμέτ Νταβούτογλου.

Ενώπιον επερχόμενων ανατροπών

Του Χριστόδουλου Κ. Γιαλλουρίδη-

• Πρέπει να προβλέψουμε σενάρια εξελίξεων για την αντιμετώπιση κάθε ενδεχομένου

• Η Κύπρος βρίσκεται ενώπιον καταλυτικών διεθνών εξελίξεων μόνη και αβοήθητη, με την ηγεσία της να είναι αμήχανη και αδύναμη να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τα γεγονότα που λαμβάνουν χώραν στην περιοχή και που την αφορούν
• ΤΟ 2014 σε λίγες ημέρες ολοκληρώνει τον κύκλο του εν μέσω μιας ολοένα ενδυναμούμενης παγκόσμιας κρίσης, η οποία δεν είναι απλώς οικονομική, δεν είναι μόνον πολιτική με την έννοια απουσίας παγκόσμιου κράτους, αλλά είναι πρωτίστως πολιτιστική

Ελληνική ζαριά και γερμανική καραντίνα

του Δρα Γιάννου Χαραλαμπίδη- 

• Η λογική των εκβιασμών και το σύνδρομο του επαναστάτη που ερωτεύεται το σύστημα

• Ποιο είναι το «όπλο» του Τσίπρα εάν γίνει Πρωθυπουργός, ποια τα σενάρια των εταίρων, η έξοδος από την Ευρωζώνη, το κούρεμα τραπεζών και η φυγή κεφαλαίων
  
  ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ να δημιουργηθεί Επιτροπή για τη νέα ελληνική κρίση

Αύριο Δευτέρα, 29 του μήνα, θα πραγματοποιηθεί η τρίτη ψηφοφορία για την ανάδειξη Πρόεδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Εάν ο υποψήφιος Σταύρος Δήμας συγκεντρώσει 180 ψήφους, η χώρα συνεχίζει την πορεία της για ανασυγκρότηση. Αλλιώς, εάν δεν εκλεγεί Πρόεδρος, η Ελλάδα πάει σε εκλογές. Και το στοίχημα είναι πολλαπλό: Πρώτον, εάν θα κερδίσει ή όχι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας τις εκλογές και εάν θα καταφέρει ή όχι να σχηματίσει Κυβέρνηση. Και τονίζεται αυτό, διότι θα είναι δύσκολο να επιτύχει την αυτοδυναμία.

Στα χνάρια της χρονιάς που πέρασε και το 2015 για τη Μέση Ανατολή

Χαρίτος ΠάνοςΥπό φυσιολογικές συνθήκες η διπλωματική προσέγγιση Αμερικής - Ιράν θα ήταν ο τίτλος της ανασκόπησης της χρονιάς που πέρασε στο πρωτοσέλιδο των μεσανατολικών νέων. Όμως το φυσιολογικό στην περιοχή αυτή είναι σχετικό. Έτσι, το 2014 ήταν η χρονιά που η Μέση Ανατολή βρέθηκε ξανά στο προσκήνιο του διεθνούς ενδιαφέροντος λόγω της δράσης της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος και της ανακήρυξης Χαλιφάτου το οποίο περιλαμβάνει επαρχίες του Ιράκ και της Συρίας. Ήταν επίσης η χρονιά που σχηματοποιήθηκε το πολιτικό τοπίο στις χώρες της Βόρειας Αφρικής, από όπου το πέρασμα της Αραβικής Άνοιξης τρία χρόνια πριν οδήγησε στην αποκαθήλωση προσωπικοτήτων που είχαν ταυτιστεί με την εξουσία τις τελευταίες δεκαετίες. Μοναδική εξαίρεση στην εν λόγω περιοχή αποτελεί η Λιβύη, η οποία βυθίστηκε ακόμη περισσότερο σε μια αδιέξοδη αντιπαράθεση φυλών και ένοπλων ομάδων.

«Ευχές» με… αερομαχίες - Εντονη είναι η υποψία ότι δεν πρόκειται απλά για… μαγκιά των Τούρκων πιλότων αλλά για συγκεκριμένη εντολή

"Άγκυρα προκλήσεων" στο Αιγαίο έχουν ρίξει οι Τούρκοι που δεν σταμάτησαν ούτε τα Χριστούγεννα

Εν μέσω της διαδικασίας εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας επέλεξε η Τουρκία για να κλιμακώσει τις προκλήσεις της, με αποτέλεσμα τη θεαματική αύξηση των «αερομαχιών» και εμπλοκών τουρκικών και ελληνικών μαχητικών αεροσκαφών στους ουρανούς του Αιγαίου.

Παρά τις «επιθέσεις φιλίας» του Τούρκου πρωθυπουργού, Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος την περασμένη Τετάρτη πραγματοποίησε ολιγόλεπτη επίσκεψη στο ελληνικό συνοριακό φυλάκιο στον Εβρο για ευχές, οι προκλήσεις, ως όλα δείχνουν, συνεχίζονται. Πολύ περισσότερο, αφού μετά τις πρόσφατες παραβάσεις-παραβιάσεις και εικονικές αερομαχίες, η Αγκυρα, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, «δέσμευσε» για έναν ολόκληρο μήνα (από 11-1 έως 11-2-2015) για τα υποβρύχιά της το θαλάσσιο χώρο μεταξύ Ανατολικής Κρήτης, Καστελλόριζου, Καρπάθου, Κάσου και Ρόδου.

Το Σχέδιο Μακμίλαν

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΥΟΣ*-7 Αυγούστου 1958. Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής υποδέχεται στο αεροδρόμιο τον Βρετανό ομόλογό του Χάρολντ Μακμίλαν.
Το βρετανικό σχέδιο απορρίφθηκε από την ελληνική κυβέρνηση και τους Ελληνοκυπρίους.Το 1957 η Βρετανία έλαβε σημαντικές αποφάσεις για το κυπριακό ζήτημα: η κυβέρνηση του κόμματος των Συντηρητικών υπό την ηγεσία του Χάρολντ Μακμίλαν απομακρύνθηκε από το δόγμα της άμεσης κυριαρχίας επί ολόκληρης της Κύπρου. Αντίθετα, υιοθέτησε την άποψη ότι τα στρατηγικά συμφέροντα του Λονδίνου στην Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή και τον Περσικό Κόλπο θα μπορούσαν πλέον να διασφαλιστούν με τη διατήρηση κυρίαρχων (sovereign) βρετανικών βάσεων στο νησί. Επιδόθηκε λοιπόν στην αναζήτηση μιας λύσης η οποία θα εξυπηρετούσε τις αξιώσεις τόσο της Τουρκίας (εκ των ρυθμιστών των εξελίξεων μετά την Τριμερή Διάσκεψη του Λονδίνου το 1955) όσο και των Τουρκοκυπρίων (σημαντικός αριθμός των οποίων στελέχωνε τις τάξεις της αστυνομικής δύναμης του βρετανικού αποικιακού καθεστώτος) για διχοτόμηση της νήσου. Ο εν λόγω προσανατολισμός της βρετανικής διπλωματίας ενίσχυσε δραματικά την εξάρτηση του Λονδίνου από την τουρκική κυβέρνηση και την τουρκική μειονότητα της αποικίας. Το γεγονός αυτό ερχόταν σε έντονη σύγκρουση με την επιθυμία της ελληνικής κοινότητας της Κύπρου (80% του συνολικού πληθυσμού), η οποία ήταν ταυτόσημη με αυτή του ένοπλου κινήματος της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ) για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ Αποστολές και επιχειρήσεις όπου Γης για τις ανάγκες των μονοπωλίων

Από συνεκπαίδευση της φρεγάτας «Ψαρά» με γερμανική φρεγάτα στην Ερυθρά Θάλασσα

Στο καμίνι των ιμπεριαλιστικών επιχειρήσεων και των αποστολών ΝΑΤΟ και ΕΕ έχουν ρίξει οι κυβερνήσεις τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις (ΕΔ), σχεδιάζοντας τη γεωστρατηγική αναβάθμιση της εγχώριας αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή, μέσα και από τη λεγόμενη «στρατιωτική διπλωματία».Οι επιχειρήσεις μονάδων των ΕΔ εκτός συνόρων, καθώς και η προσαρμογή της δομής και της λειτουργίας μονάδων εντός των συνόρων ώστε να είναι έτοιμες να τεθούν ανά πάσα στιγμή στη διάθεση των διακρατικών ενώσεων του κεφαλαίου για αποστολές όπου Γης, προκειμένου να υπερασπιστούν μονοπωλιακά συμφέροντα του ευρωατλαντικού άξονα στην αντιπαράθεσή του με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, μόνο κινδύνους εγκυμονούν για τον ελληνικό λαό, καθώς μάλιστα οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή μυρίζουν μπαρούτι.

ΣΥΡΙΑ - ΙΡΑΚ Ολα τα μέτωπα ανοιχτά

Στιγμιότυπο από τη σύλληψη του Ιορδανού πιλότου από τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία

Πλήγμα στο γόητρο της ιορδανικής Πολεμικής Αεροπορίας και κυρίως της νέας ιμπεριαλιστικής «συμμαχίας των προθύμων» που έχουν συγκροτήσει οι ΗΠΑ με πρόσχημα τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ) σε Συρία και Ιράκ, ώστε να προωθήσουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων βάζοντας χέρι σε νέους δρόμους και πηγές Eνέργειας, συνιστά η κατάρριψη ιορδανικού μαχητικού την παραμονή των Χριστουγέννων έξω από την πόλη Ράκα της Βόρειας Συρίας και η επακόλουθη αιχμαλωσία του 26χρονου πιλότου, σμηναγού Μοάζ Γιουσέφ αλ Κασασμπέχ. Για την υπόθεση αυτή οι ένοπλες δυνάμεις της Ιορδανίας διέψευσαν ότι το αεροσκάφος τους καταρρίφθηκε από δυνάμεις του ΙΚ χωρίς όμως να προσδιορίζουν την αιτία της συντριβής. Την ίδια άποψη διατύπωσε την Τετάρτη και η αμερικανική Κεντρική Διοίκηση για τη Μέση Ανατολή (Centcom)

Ρωσοτουρκική σύμπραξη και ευρωπαϊκή ενεργειακή ασφάλεια

ΚωνσταντινοΣ ΦιληΣ 
Τα σχέδια του Πούτιν, η παράκαμψη του Κιέβου και το δέλεαρ για την Τουρκία.Σχεδόν τέσσερις εβδομάδες μετά την ανακοίνωση Πούτιν για τον South Stream το τοπίο παραμένει ομιχλώδες, στοιχείο που αποδεικνύει ότι η ρωσική πρόταση τελεί υπό διαμόρφωση, αν δεν αποτελεί προϊόν συναλλαγής.

Η Ρωσία μοιάζει αποφασισμένη να εκμηδενίσει τη διαμετακομιστική αξία της Ουκρανίας, διασφαλίζοντας ότι η προμήθεια της Ε.Ε. δεν θα διαταράσσεται ανάλογα το επίπεδο των διμερών τους σχέσεων Στο ισχνό σενάριο μεταστροφής υπέρ του South Stream, η Μόσχα πρωτίστως προσβλέπει στην υπαναχώρηση της οικονομικά και πολιτικά εύθραυστης βουλγαρικής κυβέρνησης, που κλονίζεται ήδη λόγω των ζημιών εκτοπισμού της από το project, ώστε η συμφωνία να γίνει με τους όρους της. Εν συνεχεία, ο συντονισμός των αντιδράσεων των «θιγόμενων» απέναντι στις Βρυξέλλες θα αποτελούσε επιπρόσθετο διαπραγματευτικό ατού. Έστω και έτσι, όμως, τα προσκόμματα που προβάλλονται από την υποχρέωση υιοθέτησης αυστηρών ευρωπαϊκών κανόνων, συνδυαστικά με το υψηλό κόστος του έργου και την εκπεφρασμένη αντίθεση της Commission, και δη σε ένα περιβάλλον εντεινόμενου ανταγωνισμού, δεν αφήνουν μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας για την υλοποίηση του South Stream.

Σε τεντωμένο σχοινί ο Πούτιν

ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Ο Βλαντιμίρ Πούτιν και η ηγετική ομάδα του Κρεμλίνου φοβούνται ότι στρατηγικός στόχος της Ουάσιγκτον είναι η αλλαγή καθεστώτος στην ίδια τη Μόσχα.

Στους εκρηκτικά απρόβλεπτους καιρούς που διανύουμε, η απόσταση ανάμεσα στον θρίαμβο και στην πανωλεθρία αποδεικνύεται συχνά πολύ μικρή ακόμη και για μεγάλους πολιτικούς ηγέτες – κάτι που μάλλον έχει αρχίσει να υποψιάζεται και ο Βλαντιμίρ Πούτιν, δίχως αμφιβολία ένας από τους πρωταγωνιστές της χρονιάς που φεύγει.

Η στιγμή του θριάμβου ήρθε για τον Ρώσο πρόεδρο στις 18 Μαρτίου, όταν ανακοίνωνε, στη μεγαλοπρεπή αίθουσα του Αγίου Γεωργίου, στο Κρεμλίνο, την «επιστροφή της Κριμαίας στη μητέρα πατρίδα». Εχοντας προκαλέσει την ανατροπή του Ουκρανού προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς, ύστερα από την άρνησή του να υπογράψει τη συμφωνία σύνδεσης με την Ε.Ε., η Δύση έπαιρνε τώρα το μάθημά της, ενώ η Ρωσία μεθούσε σε μια έξαρση πατριωτισμού, με τη δημοτικότητα του Πούτιν να εκτοξεύεται στα ουράνια.

Το σφάλμα της Γερμανίας

ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΑΝΤΖΙΔΗΣ Η ​ αβεβαιότητα και η ανασφάλεια για τη θέση της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό σύστημα έχει πλέον κυριεύσει τόσο τους απλούς πολίτες όσο και τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ και τους θεσμικούς παράγοντες της Ε.Ε. Από το 2010 έχουμε αναλωθεί σε συζητήσεις για το τι έφταιξε. Ανεξαρτήτως των ελληνικών ευθυνών για το «πώς φτάσαμε έως εδώ», πολλές αναλύσεις επιμένουν να καθιστούν υπεύθυνη για την κατάσταση τη «λανθασμένη οικονομική συνταγή» της Γερμανίας.Κατά τη γνώμη μου, στην περίπτωση της Ελλάδας, η Γερμανία έκανε ένα μόνο βασικό σφάλμα και αυτό δεν ήταν οικονομικό, αλλά πολιτικό: επέβαλε τη συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήμου το 2011. Πιο συγκεκριμένα, ήταν η επιθυμία της Γερμανίας να διευρύνει τη «φιλομνημονιακή» πλειοψηφία στο ελληνικό Κοινοβούλιο (προκειμένου να αντέξει το κόστος της υιοθέτησης νέων μέτρων), που οδήγησε στον σχηματισμό κυβέρνησης «μεγάλου συνασπισμού». Η σκέψη αυτή όχι μόνο δεν απέδωσε καρπούς, αλλά είχε αντίθετα αποτελέσματα.

Η Ελλάδα στο κρίσιμο σταυροδρόμι

ΘΟΔΩΡΟΣ ΚΟΥΛΟΥΜΠΗΣ* Τ​​ην 1η Νοεμβρίου του 1920 ο ελληνικός λαός (βοηθούντος του τότε πλειοψηφικού εκλογικού συστήματος ευρείας περιφέρειας) ανέτρεψε την κυβέρνηση του αγγλόφιλου πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου και άνοιξε τον δρόμο για την επιστροφή στον θρόνο του γερμανόφιλου βασιλέως Κωνσταντίνου. Οι Ελληνες ψηφοφόροι, κουρασμένοι από μια αλυσίδα πολέμων και κρίσεων (Βαλκανικοί, εσωτερικός διχασμός, Α΄ Παγκόσμιος, Μικρασιατική Εκστρατεία), ανταποκρίθηκαν στο παραπλανητικό σύνθημα «οίκαδε» των βασιλικών πολιτικών δυνάμεων ελπίζοντας σε καλύτερες μέρες. Αλλά οι βασιλικές κυβερνήσεις που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας διεύρυναν απερίσκεπτα το μικρασιατικό μέτωπο, καταλήγοντας στην καταστροφή και στον ξεριζωμό ενάμισι εκατομμυρίου Ελλήνων από τις πατρογονικές τους εστίες. Και, φυσικά, το αποτέλεσμα των εκλογών προσέφερε το απαραίτητο άλλοθι στους συμμάχους (Αγγλία και Γαλλία) για να διαχωρίσουν τη θέση τους απέναντι σε μια Ελλάδα η οποία προέλαυνε ακάθεκτη στα βάθη της Μικράς Ασίας, καταδικασμένη σε μια τραγική αποτυχία.

Οι παγκόσμιες προκλήσεις του 2015

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί συντομευμένη εκδοχή της ανάλυσης δέκα ειδικών επιστημόνων του Carnegie Endowment for International Peace.

Το 2014 θα το θυμόμαστε για τις ταραχές σε όλον τον πλανήτη: την κρίση στην Ουκρανία, την άνοδο του «Ισλαμικού Κράτους» και την επιδημία του Εμπολα, που δεν έχουν λήξει. Οι ειδικοί του ιδρύματος Carnegie παραθέτουν τις εκτιμήσεις τους για τις προκλήσεις του 2015.

Εύλογα αναρωτιόμαστε αν θα συνεχισθούν σε τέτοια κλίμακα οι κρίσεις μέσα στο επόμενο έτος, αλλά μάλλον οι συνθήκες είναι τέτοιες ώστε να παραταθούν και μέσα στα επόμενα χρόνια. Κι αυτό γιατί οι κρίσεις που γνωρίσαμε το 2014 έχουν τις ρίζες τους σε παράγοντες παλαιότερους που έχουν τη δυναμική να προκαλούν ταραχές επί χρόνια.

Νέες ισορροπίες στη Μέση Ανατολή

Ιρακινοί αγωνίζονται ενάντια στο «Ισλαμικό Κράτος» κοντά στην Τικρίτ, στο βόρειο Ιράκ.

Η εμφάνιση του «Ισλαμικού Κράτους» και των τζιχαντιστών, που μέσα σε ελάχιστο χρόνο κατάφεραν να κατακτήσουν μεγάλες εκτάσεις σε Συρία και Ιράκ, διατάραξε σημαντικά τις ισορροπίες στην περιοχή της Μέσης Ανατολής δημιουργώντας νέα δεδομένα.Πρώτα από όλα, βρισκόμαστε σε μια νέα περίοδο απηνών διώξεων του χριστιανικού στοιχείου στην εν λόγω περιοχή. Στο στόχαστρο των τζιχαντιστών βρέθηκαν τούτη τη φορά Ασσύριοι, Χαλδαίοι, Σύροι και Αρμένιοι χριστιανοί, όπως εξάλλου και άλλες μειονότητες της περιοχής, όπως είναι για παράδειγμα οι Γιαζίντι, οι Σαμπάκ και οι Δρούζοι που ζούσαν ειρηνικά στα εδάφη τους επί χιλιετίες. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Διεθνούς Αμνηστίας, το «Ισλαμικό Κράτος» ευθύνεται για επιχειρήσεις εθνοκάθαρσης εναντίον θρησκευτικών και εθνικών μειονοτήτων στο Βόρειο Ιράκ, επιχειρήσεις οι οποίες είχαν πρωτόγνωρη κλίμακα.

Το αντί-Χανουκά του φυσικού αερίου. Του Αντώνη Στ. Στυλιανού

Η Ιουδαϊκή γιορτή Χανουκά των Εβραίων - αντίστοιχη των Χριστιανικών Φώτων - γιορτάζεται φέτος - όσον αφορά στον τομέα της ενέργειας - υπό το πρίσμα της απόφασης της ρυθμιστικής αρχής ανταγωνισμού του Ισραήλ που αφορά στον έλεγχο των αποθεμάτων φυσικού αερίου που ασκούν η Noble Energy με τις εταιρείες Delek Drilling και Avner Oil Exploration.

Η απόφαση, η οποία υπόκειται σε έφεση, ανατρέπει κατά το μάλλον ή ήττον τους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς του Ισραήλ και αποτελεί κομβικό σημείο για το μέλλον του φυσικού αερίου της χώρας, που πρέπει να ιδωθεί υπό το μεγαλύτερο γεωπολιτικό πρίσμα στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Ιερουσαλήμ: η ιερή πόλη και ο μακρύς συμβολισμός της

Η ενίσχυση της οικοδομικής δραστηριότητας στις νέες εβραϊκές συνοικίες και η εγκατάλειψη των υποδομών στις αραβικές περιοχές εξοργίζουν τους Παλαιστίνιους.

Στη μακρά ιστορία της, η Ιερουσαλήμ καταλήφθηκε από δεκάδες κατακτητές. Βαβυλώνιοι και Πέρσες, Ελληνες και Ρωμαίοι, Μαμελούκοι και Οθωμανοί, Βρετανοί και Ιορδανοί μοιράσθηκαν την κυριαρχία της πόλης, όπως περιγράφει σε πρόσφατο άρθρο του ο Ισραηλινός ιστορικός Γιούρι Αβνέρι.

Η Ιερουσαλήμ ενσωματώθηκε στο κράτος του Ισραήλ αμέσως μετά τον Πόλεμο των Εξι Ημερών του 1967. Ο πόλεμος αυτός υπήρξε η σημαντικότερη στρατιωτική επιτυχία του Ισραήλ, αλλά και η μεγαλύτερη καταστροφή του, με το Θείο δώρο της ιερής πόλης να μετατρέπεται σε Θεία τιμωρία.Η προσάρτηση παρουσιάσθηκε στα μέλη της Βουλής-Κνέσετ της εποχής (της οποίας ο Αβνέρι ήταν τότε μέλος) ως ενοποίηση. Ολοι μνημόνευαν τον Ψαλμό 122 του Δαυίδ, που κάνει λόγο για ενιαία πόλη.

Οι τουρκικές παραβιάσεις στοιχίζουν 20.000.000 ευρώ ετησίως μόνο για καύσιμα και γενικώς υποστήριξη των μαχητικών

Με τον «ακήρυχτο πόλεμο» στο Αιγαίο, που διεξάγεται τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες εξαιτίας των αξιώσεων της Τουρκίας έναντι των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, η Αγκυρα επιδιώκει πλέον με ακόμη πιο έντονο τρόπο την οικονομική αιμορραγία της Ελλάδας, τη στιγμή που η χώρα χρειάζεται ακόμη και το τελευταίο ευρώ. Πώς; Αυξάνοντας κατακόρυφα τις παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου και βάζοντας ενεργά στο παιχνίδι τα αεροσκάφη ηλεκτρονικού πολέμου CN-235 και τα ελικόπτερα, τα οποία πετούν με μικρότερο μεν κόστος για την Τουρκία, με μεγάλο δε για την Πολεμική Αεροπορία, που αναγκάζεται να απογειώνει μαχητικά για την αναγνώριση - αναχαίτισή τους. Περίπου 20.000.000 ευρώ ξοδεύονται ετησίως μόνο για καύσιμα και γενικώς υποστήριξη των μαχητικών.

Η Ιλιάδα και η διεθνής πολιτική (διαχρονικά)

Ο άνθρωπος είναι ζυμωμένος με την πολιτική ως τέχνη του εφικτού, που ως στόχο και σκοπό έχει την καλύτερη και αρτιότερη οργάνωση της ζωής του, ώστε να επιτυγχάνεται η αναζήτηση της ευτυχίας, αλλά και ως το πρωτογενές επιστημονικό πεδίο που παρατηρεί τα κοινωνικά φαινόμενα, αξιολογεί τις θεσμικές διαδικασίες και καταγράφει τις μεταβολές που παράγονται στο συλλογικό γίγνεσθαι. Κι αυτό είναι προφανές από τον τρόπο που η ανθρώπινη γραμματεία καταγράφει τη διαχρονική πορεία της ανάμεσα από τις Συμπληγάδες και τους Κύκλωπες των αιώνων. Εργα όπως η Αρτασάστρα του Ινδού Καουτίλια, η Θεογονία του Ησιόδου αλλά και η Ιλιάδα του Ομήρου αναδεικνύουν το εύρος της πρωτογενούς αυτής επιστήμης.
Η παρατήρηση γίνεται ακόμα πιο έντονη στο επίπεδο της διεθνούς πολιτικής, όπου στον πυρήνα της διαμόρφωσης των διακρατικών σχέσεων βρίσκονται ο ανταγωνισμός, η συνεργασία, η αρπαγή και η σύγκρουση. Ολα αυτά τα χαρακτηριστικά που συγκροτούν την πολιτική οντολογία της κρατικής συνισταμένης στο άναρχο και ανταγωνιστικό διεθνές πεδίο.

Υπερφορτωμένο το «Νόρμαν Ατλάντικ» με 200 οχήματα χωρίς κατάλληλη υποδομή

Ειδικός συνεργάτης Τα βυτιοφόρα που μετέφεραν ελληνικό ελαιόλαδο στην Ιταλία σχεδόν ακουμπούσαν στην οροφή του γκαράζ - Κατά τη θαλασσοταραχή πιθανώς υπήρξαν τριβές μεταξύ μεταλλικών επιφανειών και σπινθήρες που προκάλεσαν την πυρκαγιά.

Δραματικές ώρες περνούν περισσότεροι από 300 επιβάτες του ναυλωμένου από την ΑΝΕΚ ιταλικού «Νόρμαν Ατλάντικ» που έχουν απομείνει νυχτιάτικα στο κατάστρωμα του σκάφους, αναμένοντας, εν μέσω καπνών και ψύχους, βοήθεια από τα ελικόπτερα και τα παραπλέοντα σκάφη, που όμως δεν μπορούν να προσεγγίσουν.Κατά μία εκδοχή το πλοίο ρυμουλκείται  προς Ιταλία, αλλά κινείται βραδέως και τίποτε δεν βεβαιώνει ότι ασφαλής θα είναι η προσέγγισή του σε απάνεμο λιμάνι.

Το μεγάλο ζήτημα που εγείρεται είναι αν οι επιβάτες θα αντέξουν δεύτερη νύχτα στο κατάστρωμα, υπό τον όρο ότι  η φωτιά που συνεχίζει να κατακαίει το εσωτερικό του πλοίου δεν θα προκαλέσει άλλες επιπρόσθετες ζημιές, ικανές να πλήξουν την ικανότητα πλεύσης του.

Αφγανιστάν: Το ΝΑΤΟ φεύγει, η εξέγερση των Ταλιμπάν συνεχίζεται

Η μάχιμη δύναμη του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν (Isaf, Διεθνής Δύναμη Αρωγής για την Ασφάλεια) υπέστειλε σήμερα τη σημαία της σηματοδοτώντας την οριστική αποχώρησή της από τη χώρα, όπου η εξέγερση των Ταλιμπάν δεν φαίνεται να εξασθενεί έπειτα από 13 χρόνια στρατιωτικής επέμβασης της Ατλαντικής Συμμαχίας.Ο διοικητής της δύναμης του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν αμερικανός στρατηγός Τζον Κάμπελ έκανε έναν θετικό απολογισμό της στρατιωτικής δράσης του ΝΑΤΟ στη χώρα. "Μαζί ... βγάλαμε τους Αφγανούς από τα σκοτάδια και την απελπισία και τους δώσαμε ελπίδα για το μέλλον", δήλωσε.Το ΝΑΤΟ δεν γνωστοποίησε τις λεπτομέρειες αυτής της τελετής παρά μόνο σήμερα την τελευταία στιγμή λόγω της απειλής επιθέσεων εκ μέρους των Ταλιμπάν, στόχος των οποίων υπήρξε επανειλημμένα τα τελευταία χρόνια η αφγανική πρωτεύουσα.

Αποκαλυπτήρια από Ομπάμα

ΕΥΡΥΔΙΚΗ ΜΠΕΡΣΗ

Ο Μπαράκ Ομπάμα το 2014 απαλλάχθηκε από τη φροντίδα συλλογής προεκλογικών ενισχύσεων και την ανησυχία για την επίδραση των αποφάσεών του στις εκλογές.

Η τομή του 2014 για τον Μπαράκ Ομπάμα ήταν οι ενδιάμεσες εκλογές του Nοεμβρίου. Ανεξαρτήτως του αρνητικού για τους Δημοκρατικούς αποτελέσματος, που τους στέρησε τον έλεγχο της Γερουσίας, οι κάλπες έλυσαν τα χέρια του Αμερικανού προέδρου. Ο Μπαράκ Ομπάμα απαλλάχθηκε από τον εκλογικό κύκλο, τη μόνιμη φροντίδα συλλογής προεκλογικών ενισχύσεων και την πάγια ανησυχία για την επίδραση των αποφάσεών του στις εκλογές που γίνονται κάθε «δεύτερο» Νοέμβριο.