Ευρώ, Ευρώπη και Ελλαδα: Έπεσαν τελικά οι μάσκες

ς

Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ
Από την αμερικανική επιθεώρηση Salon (23/6/2015, www.salon.com) “Η Ευρώπη θέλει την Ελλάδα να υποφέρει” (“Europe wants Greece to Suffer”), διαβάζουμε:“Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι μια επί  μακρόν άσκηση σαδισμού από τις ευρωπαϊκές ελίτ των οποίων η μόνη τους έγνοια είναι πώς θα διατηρήσουν στη ζωή το πολιτικό τους πρότζεκτ (το Ευρώ) ανεξάρτητα των συνεπειών σε αυτούς που επηρεάζονται. Τρείς διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις δημιούργησαν ένα μεγάλο χρέος το οποίο είναι πρακτικά αδύνατο να αποπληρωθεί. Η δομή της Ευρωζώνης των 19 κρατών μελών, ενεθάρρυνε την δημιουργία αυτού του χρέους που πήρε την μορφή ροών κεφαλαίων από τον πλουσιότερο βορρά στην νότια περιφέρεια. Μέσω ενός κοινού νομίσματος, οι επενδυτές κυνηγούσαν υψηλές αποδόσεις σε χώρες όπου υπήρχε σπάνη κεφαλαίων. Αυτό υπήρξε το δομικό χαρακτηριστικό του ευρώ. Όταν οι επενδυτές απεσύρθησαν και τα δάνεια έγιναν ληξιπρόθεσμα, τα βόρεια κράτη προσποιήθηκαν πως ο ανεξέλεγκτος δανεισμός δεν έλαβε χώρα και, υπό την ηγεσία της Γερμανίας, απαίτησαν τα λεφτά τους πίσω”.

Αποκάλυψη - σοκ: Οι τρεις όροι - φωτιά των δανειστών που οδήγησαν σε αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις και στο δημοψήφισμα

Τοποθέτηση επιτρόπου στο ΓΛΚ, έγκριση από την τρόικα κάθε νομοθετήματος, παραίτηση από την διεκδίκηση του κατοχικού δανείου

Αποικιοκρατικού τύπου συμφωνία ζητούν οι δανειστές με επίφαση τις διαφορές σε ΦΠΑ και ασφαλιστικό.
Σύμφωνα με πηγές που βρίσκονται κοντά στις διαπραγματεύσεις οι πιστωτές, έβαλαν εσχάτως στο τραπέζι και «πολιτικά» προαπαιτούμενα!
Πρόκειται για τρείς όρους φωτιά, που τορπιλίζουν την διαπραγμάτευση, και έχουν να κάνουν ουσιαστικά με την εγκαθίδρυση επιτροπείας με έδρα το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους (ΓΛΚ).
Οι τρείς πρωτοφανείς όροι είναι:
1.     Η τοποθέτηση «τροικανού» στο ΓΛΚ που θα έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στα δημόσια οικονομικά.
2.     Η παραίτηση της ελληνικής πλευράς από την διεκδίκηση του κατοχικού δανείων της Χιτλερικής  Γερμανίας ύψους 10,9 δισ. ευρώ.
3.     Η έγκριση από την τρόικα κάθε νομοθετήματος (με δημοσιονομικό κόστος) πριν αυτό δημοσιευθεί στο ΦΕΚ.

Οι Σάιλοκ και τα δίκρανα

«H σφαγή των Παρισίων Ι - Η λεηλασία του βασιλικου κελαριού στις 10 Αυγούστου 1792» του Johann Zoffany

Συντάκτης: Γιώργος Τσιάρας

Καθώς το ελληνικό δράμα πλησιάζει στην κορύφωσή του, με τους δανειστές μας να ζητούν σαν άλλοι σεξπιρικοί Σάιλοκ καθημερινά και μία ακόμα λίβρα από τις σάρκες μας, και την κυβέρνησή μας στριμωγμένη στα σκοινιά του ρινγκ, θυμήθηκα κάποιες φράσεις που είχα γράψει πριν από λίγους μήνες και τότε φάνηκαν –ακόμη και στους φίλους μου– υπερβολικά σκληρές, αλλά δυστυχώς δικαιώθηκαν.

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ

Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
Η μάχη του δημοψηφίσματος δεν είναι ναι ή όχι στο ευρώ. Αυτό το δίλημμα θέτουν οι αντίπαλοι, εγχώριοι, Σαμαροβενιζέλοι και Ποταμίσιοι, και ξένοι, Βρυξελλιώτες και Βερολινέζοι. Με την ελπίδα ότι θα φοβίσουν τον κόσμο. Το Δημοψήφισμα γίνεται για να απορριφθούν οι επαχθείς όροι της συμφωνίας που προτείνουν οι Δανειστές και να επιδιωχθεί μια νέα συμφωνία. Αρχίζοντας από μηδενική βάση. Είναι (πολύ) πιθανόν ότι τα πράγματα θα οδηγηθούν στο να τεθεί το δίλημμα εντός/εκτός του ευρώ. Αλλά όχι τώρα. Θα τεθεί αν ή όταν οι Δανειστές επιμείνουν στη στάση τους και μετά το Δημοψήφισμα και τη νίκη του όχι. Που οφείλει να είναι συντριπτική, και θα είναι. Η μάχη είναι μακρά, επαναλαμβάνω. Ένα-ένα τα βήματα, η πλειοψηφία του πληθυσμού της χώρας να ακολουθεί, να μην κυριαρχεί η επιθυμία κάποιας αυτόκλητης, υποτιθέμενης, πρωτοπορίας, μειοψηφικής.

Κρούγκμαν: Ο Τσίπρας είχε δίκιο για το δημοψήφισμα

Μέχρι τώρα, κάθε προειδοποίηση για επικείμενη διάλυση του ευρώ έχει αποδειχθεί λάθος. Οι κυβερνήσεις ότι κι αν λένε κατά τη διάρκεια των εκλογών, ενδίδουν στις απαιτήσεις της τρόικας. Στο μεταξύ, η ΕΚΤ παρεμβαίνει για να καθησυχάσει τις αγορές. Αυτή η διαδικασία έχει συντηρήσει το κοινό νόμισμα αλλά έχει επίσης διαιωνίσει την βαθιά καταστροφική λιτότητα. Δεν πρέπει να αφήσουμε μερικά τρίμηνα μέτριας ανάπτυξης των οφειλετών να επισκιάσουν το τεράστιο κόστος πέντε χρόνων μαζικής ανεργίας.

ΑΡΘΡΟ Σχέδιο για την Ελλάδα κατέθεσε ο Ντομινίκ Στρος-Καν

«Να μάθουμε από τα λάθη μας» είναι ο τίτλος που έδωσε σε άρθρο του ο πρώην επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος-Καν συνιστώντας μια «ριζικά διαφορετική κατεύθυνση στις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα». Το άρθρο δημοσιεύεται στα Γαλλικά και Αγγλικά.
Με την «δυσμενή τροπή που παίρνουν οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα σε Ελλάδα και πιστωτές», λέει ο Στρος-Καν, «όπως και με την αναγγελία του δημοψηφίσματος, είναι αναγκαίο να υπενθυμίσουμε κάποιες αλήθειες ώστε να πάρουμε μια νέα κατεύθυνση».Η κατεύθυνση που υποδεικνύει ο πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ, καθώς και οι συστάσεις που θεωρεί ότι θα μπορούσαν να φανούν χρήσιμες για την Ελλάδα, για τους Ευρωπαίους ηγέτες αλλά και για την νυν διευθύντρια του ΔΝΤ, συνοψίζονται ως εξής:

Αποψη: Ο ρόλος του Ισλάμ στην ανάπτυξη της Τουρκίας

Αρχής γενομένης από την Τουρκία εισάγεται μια καινούργια έννοια, που χαρακτηρίζει την οικονομική δραστηριότητα στις ισλαμικές χώρες, γενικότερα, του Homo Islamicus, που ζει και εργάζεται με βάση τις επιταγές του Κορανίου, παράλληλα, όμως, ενστερνίζεται τις κύριες αρχές της φιλελεύθερης οικονομίας.

 Η θεωρία της «Συντηρητικής Δημοκρατίας» υπήρξε η νέα προσέγγιση της ισλαμικής επιχειρηματικής ελίτ της Τουρκίας μετά την άνοδο του AKP στην εξουσία, το 2002, οπότε άρχισε σταδιακά να πραγματοποιείται μια εντονότερη φιλελευθεροποίηση της τουρκικής οικονομίας στο πλαίσιο του Ισλάμ και του Κορανίου. Ο «εναλλακτικός εκμοντερνισμός», τον οποίο αντιπροσωπεύει η θεωρία αυτή, επιδιώκει να προωθήσει τον νεοφιλελεύθερο μετασχηματισμό της Τουρκίας στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης με βάση τις επιταγές της ισλαμικής θρησκείας. Το Ισλάμ, σύμφωνα με τον Τ. Ερντογάν και τον Α. Νταβούτογλου, δεν θέτει «ιδεολογικά εμπόδια», αλλά αντιθέτως συμβάλλει στην επιχειρηματικότητα και τη συσσώρευση εθνικού κεφαλαίου, δημιουργώντας πρόσφορες συνθήκες για τη νομιμοποίηση της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

«Η Τουρκία δεν θα επιτρέψει ποτέ κουρδικό κράτος» Δηλώσεις Ερντογάν

Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του μπροστά στις προόδους τις οποίες σημειώνουν οι κουρδικές δυνάμεις στη βόρεια Συρία, επισημαίνοντας ότι η χώρα του δεν θα επιτρέψει ποτέ τη δημιουργία κουρδικού κράτους στη Συρία, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία.«Όποιο και να είναι το τίμημα που θα πληρώσουμε, δεν θα επιτρέψουμε ποτέ τη δημιουργία ενός νέου κράτους στα νότια σύνορά μας, στη βόρεια Συρία», δήλωσε ο κ. Ερντογάν την Παρασκευή το βράδυ.

Ευρώπη αλά καρτ

Η Σύνοδος Κορυφής των 28 κατέδειξε με αφορμή την αδυναμία ουσιαστικής απάντησης στη διαχείριση και κατανομή του κύματος των προσφύγων που φθάνει στις χώρες του Νότου ότι είναι μια Ενωση αλά καρτ. Το 1998 η συγκρότηση της πρώτης ομάδας χωρών του ευρώ με τη συμμετοχή της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας και δύο χρόνια αργότερα της Ελλάδας δημιούργησε προσδοκίες για σύγκλιση των περιφερειακών αποκλίσεων Βορρά-Νότου στο πλαίσιο ενός κοινού νομίσματος.

Ο λαός έχει τον λόγο

Ο λαός έχει τον λόγο Και τώρα ο λόγος στον λαό. Μεγάλη υπόθεση. Και μεγάλες λέξεις. Λόγος. Λαός. Λένε αυτοί που φοβούνται τον λόγο και τον λαό ότι η κυβέρνηση «πετάει το μπαλάκι των ευθυνών της στο λαό». Μάλιστα. Οταν ο λαός υπερψηφίζει αυτούς που λένε κάτι τέτοια, μπαλάκι τους πετάει; Τους δίνει την ψήφο του να την κάνουν ό,τι θέλουν; Τους δίνει την ψήφο τους κι ύστερα παύουν να ‘χουν γνώμη; Οταν αυτοί που πήραν την ψήφο του λαού με βάση το πρόγραμμά τους επιστρέφουν στον λαό και του ζητούν να πάρει θέση για τα προβλήματα που συνάντησαν, ακόμα και για τα λάθη που έκαναν, μπαλάκι του πετάνε ή ο λαός παίρνει τον λόγο για να αποφανθεί; Ας αφήσουμε τις σοφιστείες.

Οι Γκεσταπίτες (που εξορκίζουν τον... διχασμό!)...

Η ιστορία είναι γνωστή. Ο Αρκάς ανέβαζε σκίτσα στο Facebook. Ενα απ’ αυτά (όπως και άλλα) προκάλεσε ύβρεις κατά του εκλεκτού δημιουργού. Ασυνήθιστος, ως φαίνεται, ο Αρκάς στις λάσπες που λιμνάζουν στο διαδίκτυο και συχνά εκτοξεύονται επί δικαίους και αδίκους, ζήτησε τα σκίτσα του να κατεβούν απ’ τον «τοίχο» (της εκτέλεσης). Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι, εκτός απ’ τους κακόψυχους που την έπεφταν στον Αρκά, του την έπεσαν και ορισμένοι «αριστεροί» που ο εγγενής σταλινισμός τους αντιμετωπίζει τη σάτιρα, αλλά και την ελευθερία του λόγου με όρους οπαδισμού και χουλιγκανισμού. Και δικών, δίκην λαϊκών δικαστηρίων, οι πιο προχωρημένοι. Θύματα αυτής της αντιανάγνωσης έχουν πέσει κατά καιρούς οι περισσότεροι σκιτσογράφοι. Οι οποίοι εκτίθενται μεν στην κριτική για το έργο τους (και δικαίως), αλλά είναι τελείως ανυπεράσπιστοι στη χυδαιότητα, τις τρολιές και την κρυπτώνυμη μοχθηρία. Αυτά που για ορισμένους στο διαδίκτυο κι όχι μόνο συνιστούν δημοκρατικό δικαίωμα στο λιντσάρισμα.

Προπέτασμα καπνού...

Είναι η διαπραγμάτευση της Αθήνας με τους εταίρους της ο παράγων αστάθειας και αβεβαιότητας, η άγνωστη μεταβλητή που μπορεί να διαταράξει μια ανακάμπτουσα έστω και βραδέως Ευρωζώνη;

Από τα μέσα του περασμένου Οκτωβρίου, όταν η Κομισιόν χαρακτήρισε προβληματικούς και παραβατικούς τους προϋπολογισμούς της Γαλλίας και της Ιταλίας λόγω υπερβολικών ελλειμμάτων, για το 2015 έγινε καθαρό ότι το πραγματικό αδιέξοδο για την Ευρωζώνη των 19 βρίσκεται στη δεύτερη και την τρίτη κατά μέγεθος οικονομία της ομάδας.