Για την αντιδογματική γραφή του Σοφιανού Χρυσοστομίδη
Η πένα του, διαμορφωμένη από νωρίς,
διαθέτει εμφανή πλεονεκτήματα: ανοιχτοί ορίζοντες του κοσμοπολιτισμού,
λόγια παιδεία, γνώση της ευρωπαϊκής πραγματικότητας, δυνατότητα
ιεράρχησης της πληροφορίας, προσήλωση στη δημοκρατική αντιπαράθεση
απόψεων, μακριά από τη λεκτική βία και τον ευτελισμό του αντιπάλου. Το
κυριότερο, ωστόσο, είναι η ικανότητά του να κατανοεί τον κόσμο με όρους
αλλαγής, με εκείνες τις απαραίτητες «στοχαστικές προσαρμογές», που
προκρίνουν τις κατάλληλες –ή, έστω, πιθανές– συμμαχίες ως απαραίτητο
μηχανισμό της διάνοιξης ενός (ακόμη πιο) δημοκρατικού μέλλοντος και μιας
ήπιας ηγεμονίας για την αριστερά. Κι αν ο σοσιαλισμός «άργησε μια
μέρα», ο Σ.Χ. διαβλέπει από νωρίς τις δυνατότητες που υπάρχουν γι’ αυτή
τη μόνη Αριστερά που τον ενδιαφέρει, την ανανεωτική Αριστερά: τις
δυνατότητες κριτικής παρέμβασης στον δημόσιο χώρο, με έναν αντιρητορικό
τόνο που προσπερνάει τις ανέξοδες διακηρύξεις για να οδηγηθεί στην ουσία
των πραγμάτων: τις δυνατότητες θετικών συμβολών και προτάσεων, πέρα από
την καταγγελία.
