Τι υποστηρίζει η εναλλακτική πρόταση του ευρωρεαλισμού

Σπύρος Ν. ΛίτσαςΑκόμα πριν από την κρίση επιχειρηματολογώ υπέρ της θέσης ότι απέναντι στην ευρωμονιστική αντίληψη, που ανθεί τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα και από «ιδεολογικό προνόμιο» της εγχώριας ala Balkan Σοσιαλδημοκρατίας εσχάτως αποτελεί ιερό τοτέμ της Κεντροδεξιάς αλλά και της μπερλινγκουερικής Αριστεράς, και απέναντι σε έναν αδιέξοδο και στέρφο ευρωσκεπτικισμό, που αποτελούσε προνομιακό χώρο της ορθόδοξης κομμουνιστικής Αριστεράς, της άκρας Δεξιάς αλλά και προσφάτως διαφόρων τάσεων της λαϊκής ή λαϊκίστικης Δεξιάς, υφίσταται ο ευρωρεαλισμός ως η εναλλακτική πρόταση.

Το ΑΚΕΛ, ο Λαφοντέν, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ευρώ

Χρήστου Δημήτρης
Το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του κοινού νομίσματος είναι πλέον μείζον θέμα στην Ε.Ε. Είναι θέμα για την παγκόσμια οικονομία λόγω της πολιτικής λιτότητας που έχει επιβάλει η γερμανική ηγεμονία, με την άδεια της εξαφανισμένης Γαλλίας. Ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, απαιτεί και αντίστοιχη σοβαρή μελέτη. Εδώ δεν πρόκειται για προσωπικές ιδεοληπτικές αντιλήψεις. Αν θέλουμε να μιλήσουμε σοβαρά, πρέπει να υπολογίζουμε ότι οι προτάσεις επ' αυτού του ζητήματος απαιτούν σοβαρότητα εφόσον καθορίσουν πολιτικές που αφορούν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων και εδώ δεν χωράνε συγνώμες για πιθανά λάθη.

Ελλάδα: Ο δρόμος του μεταξιού της Κίνας στην Ευρώπη

Aνάλυση της Κύρας Αδάμ
Oι ελληνικές κυβερνήσεις, της παρούσης μη εξαιρουμένης, αντιμετωπίζουν πάντοτε πολλά προβλήματα, εμπόδια και αναβολές στην προσπάθεια τους να συναντηθούν τετ α τετ με τις κορυφές της ηγεσίας στην Ουάσιγκτον ή τη Μόσχα.
Για παράδειγμα, η κυβέρνηση Σαμαρά επιδιώκει διακαώς συνάντηση με τον αμερικανό πρόεδρο κ. Ομπάμα, η οποία όμως δεν λέει να οριστικοποιηθεί. Τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα με τη Μόσχα, αφού και αυτή, η κατ’ αρχήν προγραμματισμένη επίσκεψη στην Αθήνα του ρώσου ΥΠΕΞ από τον περασμένο Ιανουάριο, έχει αναβληθεί επ’ αόριστον και πιο συγκεκριμένα, έως ότου υπάρξει κάτι το σταθερό και ουσιαστικό προς ανακοίνωση.

Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει στη Συρία

Καλώς ήλθατε στη Συριά.-Ήλπιζα σε μια ειρηνική λύση χωρίς κάποιοι να κινούν τα νήματα...Σκίτσο απο το περιοδικό Economist

Χαρίτος Πάνος ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ.
- Δύο χρόνια πριν, όταν η "αντιπολίτευση" αποκτούσε σώμα, μορφή και εκπροσώπηση στη διεθνή κοινότητα, πολλοί έσπευδαν να προβλέψουν το τέλος του καθεστώτος Άσαντ. Οι μήνες πέρασαν και ο Άσαντ ίσως να μην κερδίζει τον πόλεμο, σίγουρα όμως δεν τον χάνει

Πιστοί στην παράδοση του εκβιασμού

Του ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ
Εντεκα χρόνια μετά την πρώτη παρουσίαση του Σχεδίου Ανάν, ελάχιστα φαίνεται να έχει διδαχτεί ο διεθνής παράγοντας, τόσο σε ό,τι αφορά την ουσία του προβλήματος όσο και τη μεθοδολογία επίλυσής του.Τις τελευταίες ημέρες μάλιστα με εμφανή ρεβανσιστική διάθεση εμφανίσθηκαν διεθνείς παράγοντες που είχαν ρόλο στη διαχείριση του Σχεδίου Ανάν να συστήνουν την εκμετάλλευση της «ευκαιρίας» που προσφέρει η κρίση ώστε να λυθεί το Κυπριακό. Ο κ. Ρεν, επίτροπος σήμερα για την οικονομία, είχε αναλάβει επίτροπος για τη διεύρυνση ακριβώς μετά το δημοψήφισμα, ενώ ο γ.γ. του ΝΑΤΟ Α.Φ. Ράσμουσεν ήταν τότε πρωθυπουργός της Δανίας και δεν είχε δείξει και τα φιλικότερα προς την Κύπρο αισθήματα.

ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ ΚΟΙΤΑΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΝ. ΜΕΣΟΓΕΙΟ Νέα κομμάτια στο παζλ των ανταγωνισμών

Τα ιμπεριαλιστικά κοράκια των ΗΠΑ - Ρωσίας - ΕΕ και μερικά από τα μεγαλύτερα ενεργειακά μονοπώλια του πλανήτη γυροφέρνουν πάνω από τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου. Στο επικίνδυνο κουβάρι των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών μπλέκονται όλο και πιο βαθιά οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου, οι αστικές τάξεις των οποίων εμφανίζονται πρόθυμες να παραχωρήσουν επιπλέον κυριαρχικά δικαιώματα, προς όφελος δικό τους και των μονοπωλιακών ομίλων με τους οποίους θα συμπράξουν.

Θέση Υπεύθυνοι χειρισμοί

Ας δεχθούμε, χάριν συζήτησης, τις διαβεβαιώσεις του υπουργού Εξωτερικών, Ι. Κασουλίδη ότι, κατά τη συνάντησή του με τον Αμερικανό ομόλογό του, δεν προστέθηκε κανένα πρόβλημα στα ήδη πολλά που αντιμετωπίζει η Λευκωσία. Και ότι από αμερικανικής πλευράς δεν έγινε διασύνδεση του Κυπριακού με το φυσικό αέριο και την οικονομική κρίση. Όμως, τότε, πώς να ερμηνεύσουμε μια πολύ προσεκτική αλλ’ αρκούντως ενδεικτική των αμερικανικών προθέσεων, δήλωση του υπουργού Εξωτερικών, Τζον Κέρι, που είπε τα εξής

Μεσανατολικές ανατροπές και Κύπρος

Με τον Χριστόδουλο Γιαλλουρίδη

• Η χώρα μας θα πρέπει ν' αναλάβει μια πρωτοβουλία περαιτέρω ενδυνάμωσης της στρατηγικής συμμαχίας με το Ισραήλ
• Ο συριακός εμφύλιος, που εκτυλίσσεται εδώ και ενάμιση χρόνο με βασικό του διακύβευμα την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ, λαμβάνει σήμερα διαστάσεις διεθνούς κρίσης
• ΟΙ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΙ έπληξαν την Χεσμπολάχ για να αποτρέψουν τον εξοπλισμό της με σύγχρονα πυραυλικά συστήματα και όχι για να πλήξουν το καθεστώς Άσαντ

Το τοξικό έμβρυο της λύσης

Του Γιάννου Χαραλαμπίδη

• Γιατί η μη ένταξη στο ΝΑΤΟ εξυπηρετεί Τουρκία - Βρετανία
• Το πρόβλημα επανέναρξης συνομιλιών δεν είναι μόνο η οικονομική κρίση, αλλά κυρίως ο εκμηδενισμός συντελεστών ισχύος, η έλλειψη βάσης, στρατηγικής και υγιών στόχων
  
• Πώς καταφέραμε να εξουδετερώσουμε το δημοκρατικό πλαίσιο λύσης της ΕΕ

«Ο λαός μας επιθυμεί να σας βοηθήσει»

Του Αθανασιου Ελλις
Στην κοινή επιθυμία Αθήνας και Πεκίνου, να καταστεί η Ελλάδα «πύλη εισόδου» στις ευρωπαϊκές αγορές για κινεζικά και άλλα προϊόντα από την Ασία, επικεντρώνεται η επίσκεψη του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στην Κίνα. Παράλληλα, οι δύο πλευρές εργάζονται ώστε να αποτελέσει η ελληνική προεδρία της Ε.Ε. το 2014 την αφετηρία για περαιτέρω εμβάθυνση όχι μόνο των διακρατικών εμπορικών σχέσεων, αλλά και της ευρύτερης συνεργασίας μεταξύ Eυρωπαϊκής Ενωσης και Κίνας.

ΠΓΔΜ: «Στο θέμα της ονομασίας μας βύθισε η γειτονική μας χώρα»

«Το πρόβλημα της ονομασίας επιβαρύνει τη χώρα εδώ και δύο δεκαετίες. Μμας απομυζεί πολύ χρόνο, πολλή ενέργεια. Σε όλο αυτό μας βύθισε η γειτονική μας χώρα, αλλά σε ένα διαφορετικό περιβάλλον, σε μια άλλη χρονική στιγμή και ίσως με κάποιες προθέσεις, οι οποίες τώρα, μετά από τόσο καιρό, είναι σχεδόν μη βιώσιμες», ανέφερε ο Πρόεδρος της ΠΓΔΜ Γκιόργκι Ιβάνοφ, σε συνέντευξή του στο κρατικό πρακτορείο ειδήσεων της ΠΓΔΜ «ΜΙΑ», τονίζοντας πως «λύση στο θέμα της ονομασίας μπορεί να βρεθεί υπό την προϋπόθεση ότι τα ζητήματα που αφορούν την εθνική ταυτότητα θα παραμείνουν ανεπηρέαστα».

«Πλάι - πλάι στο μέλλον» Άρχισε την Κυριακή ο στρατηγικός διάλογος Γερμανίας - Τουρκίας Κοινό άρθρο των υπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών

Με αφορμή την έναρξη του στρατηγικού διαλόγου Γερμανίας – Τουρκίας την Κυριακή, οι υπουργοί Εξωτερικών των δύο κρατών συνυπογράφουν άρθρο υπό τον τίτλο «Πλάι – πλάι» στο μέλλον στη γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung». Εκφράζουν την επιθυμία για νέα ώθηση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Άγκυρας με την Ε.Ε.

Η ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ ΚΑΙ Η ΠΥΞΙΔΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Tου ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Πολύς λόγος γίνεται για μια συμμαχία αντίστασης των βαλλόμενων χωρών της Νότιας Ευρώπης απέναντι στον πλούσιο ευρωπαϊκό βορρά. Η σκέψη είναι «φτωχοί εναντίον πλουσίων». Λάθος. Ρεαλιστική μπορεί να είναι μόνο η συμμαχία των ανυπότακτων, στη γερμανική ηγεμονία. Όσοι είναι δυνατόν να αντιδράσουν, φτωχοί, λιγότερο φτωχοί, πλούσιοι, ο καθένας για το λόγο του, είναι εν δυνάμει σύμμαχοι. Απέναντι σε ένα ισχυρό αντίπαλο, κάθε ηγεσία της προκοπής αντιτάσσει όλους όσοι είναι, για κάποιο λόγο, εναντίον του, αν θέλει να νικήσει. Μετά, οι σύμμαχοι τα βρίσκουν (πχ Γιάλτα) ή αλληλοτρώγονται, πχ Πελοποννησιακός Πόλεμος. Ξέρουμε, επίσης, ότι ο αντίπαλος επιζητεί πάντα την συνολική καθυπόταξη και όχι την επιμέρους κυριαρχία. Στην περίπτωση, η Οικονομία είναι εργαλείο μιας συνολικότερης υποταγής, εθνικής, γεωπολιτικής, αμυντικής, πολιτιστικής.

Υπάρχει γαλλογερμανικός άξονας;

Μαριλένα Κοππά, Πρόσφατα, με τη διαρροή ενός κειμένου που προέρχεται από τη βάση του γαλλικού σοσιαλιστικού κόμματος στη Le Monde, έγινε προφανής ο διχασμός με το Βερολίνο. Το κείμενο μιλούσε για εγωισμό και ακαμψία εκ μέρους της Καγκελαρίου Merkel, ενώ ακολούθησαν δηλώσεις του Υπουργού Βιομηχανίας, Montebourg, στο ίδιο πνεύμα. Και ενώ ο Υπουργός Moscovici, ο Πρωθυπουργός Ayrault και ο ίδιος ο Hollande έσπευδαν να «μαζέψουν» αυτήν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, έγινε πλέον θεμιτό να θέτει κανείς ανοικτά ένα ερώτημα που υποβόσκει αρκετό καιρό: Υπάρχει ακόμα γαλλογερμανικός άξονας;