Το «Ισλαμικό Κράτος» και η φαντασιακή θέσμιση ενός χαλιφάτου

Του Γιώργη Χαγιά*  Στην παρόχθια του Ευφράτη πόλη Ράκα στη Συρία, πρωτεύουσα του αρτιγενούς, αυτόκλητου «Ισλαμικού Χαλιφάτου» ή «Ισλαμικού Κράτους» (ΙΚ) υπό τον χαλίφη Ιμπραχίμ, γνωστό και ως Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι αλ Χουσέινι αλ Κουράισι (της φυλής του Προφήτη), ένα αγόρι εννέα ετών παρακολουθεί με ευλάβεια τη διδασκαλία του Κορανίου. Το πρόγραμμα εκπαίδευσης εστιάζει στο δόγμα, στη νομολογία και στη ζωή του Προφήτη. Οι νέοι άνω των δεκαέξι εκπαιδεύονται και στο «ρωσικό» (καλάσνικοφ). Το Κοράνι και το αυτόματο είναι τα σύνεργα του καλού ισλαμιστή, τα πρώτα που θα του παραπέσουν όταν γίνει μάρτυρας με τον θάνατό του στο πεδίο της μάχης για το αληθινό Ισλάμ. Είναι οι ευήλατες εκείνες ηλικίες που συνθέτουν το βομβύκιο, το κουκούλι εκτροφής, του αυριανού μαχητή (μουτζάχιντ), την πρώτη γενιά του μοντέρνου χαλιφάτου που θα πολεμήσει τους απανταχού απίστους (κουφρ) και τους αποστάτες (μουρτάντ).

Εξ ιδίων τα βέλη για τον «Μεγάλο Αδελφό»

Της Βίκυς Καπετανοπούλου

«Εμείς, βετεράνοι της Μονάδας 8200, έφεδροι στρατιώτες πρώην και εν ενεργεία, διακηρύσσουμε ότι αρνούμαστε να συμμετάσχουμε σε δράσεις κατά των Παλαιστινίων και αρνούμαστε να συνεχίσουμε να υπηρετούμε ως εργαλεία στον ολοένα και βαθύτερο στρατιωτικό έλεγχο στα Κατεχόμενα Εδάφη. [...] Ο παλαιστινιακός πληθυσμός υπό στρατιωτική κυριαρχία είναι εντελώς εκτεθειμένος σε κατασκοπία και παρακολούθηση από τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες. Παρότι υπάρχουν αυστηροί περιορισμοί για την παρακολούθηση Ισραηλινών πολιτών, στους Παλαιστίνιους δεν παρέχεται αυτή η προστασία. Δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ των Παλαιστινίων που εμπλέκονται ή δεν εμπλέκονται στη βία. Οι πληροφορίες που συλλέγονται και αποθηκεύονται κάνουν κακό σε αθώους ανθρώπους.

Η Ουκρανία σε πολιτισμική και πολιτική αποσύνθεση

Στέλιος Ελληνιάδης
Η κοινωνία στην Ουκρανία ήταν εντελώς απροετοίμαστη για το κακό που επρόκειτο να πάθει. Παρ’ όλες τις ιστορικές, πολιτισμικές και πολιτικές διαφορές μεταξύ Δυτικής και Ανατολικής Ουκρανίας, οι πολίτες στην συντριπτική τους πλειοψηφία ζούσαν ειρηνικά και αρμονικά, ανεπηρέαστοι από τις κραυγές και τους βανδαλισμούς που προκαλούσαν οι μικρές μειοψηφίες των εθνικιστών σε ορισμένες περιοχές της Δύσης. Οι εθνικιστές και οι φασίστες μπόρεσαν να εφορμήσουν στο προσκήνιο όταν η εσωτερική φαγωμάρα των ολιγαρχών, που διεκδικούν όλο και μεγαλύτερα κομμάτια από το δημόσιο και ιδιωτικό πλούτο της χώρας με τη συνδρομή και ανάμιξη ξένων κρατών που ανταγωνίζονται μεταξύ τους για γεωπολιτικά κέρδη, αποσταθεροποίησε το καθεστώς εξουσίας. Στη συνέχεια οι ακροδεξιοί απέκτησαν πραγματική ισχύ όταν επιλέχτηκαν ως ομάδες κρούσεις από τις αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες και χρηματοδοτήθηκαν από τη μερίδα των ολιγαρχών που επιδίωξε και πέτυχε το καθεστωτικό πραξικόπημα.

Ολοι οι πόλεμοι του προέδρου…

Του Γιώργου Τσιάρα
Ενα πραγματικά αχτύπητο ρεκόρ σημείωσε τα τελευταία 24ωρα ο Μπαράκ Ομπάμα: μέσα σε λιγότερο από δέκα ημέρες ο πρόεδρος των ΗΠΑ κατάφερε να κηρύξει όχι έναν αλλά δύο πολέμους! Εναν ψυχρό, με την ντε φάκτο «περικύκλωση» της Ρωσίας από αμερικανικές και ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις, που θα εδρεύουν πλέον μόνιμα στην ανατολική Ευρώπη, την Ουκρανία και τον Καύκασο· κι έναν… θερμότατο, ενάντια στους πρώην προστατευόμενους της CIA -όσο πολεμούσαν κατά του «κακού» Μπασάρ αλ-Ασαντ στη Συρία– εξτρεμιστές αντάρτες του «Ισλαμικού κράτους»(ISIS), που από την Πέμπτη αντικατέστησαν και επίσημα την ξεζουμισμένη πια Αλ Κάιντα. Αυτοί τώρα είναι ο «μπαμπούλας» εκλογής στο στόχαστρο της υπερδύναμης. Κι όλα αυτά, μάλιστα, όντας κάτοχος του Νόμπελ Ειρήνης!

Γιατί η Τουρκία διστάζει μπροστά στο "Ισλαμικό Κράτος";

Του Κώστα Ράπτη
Η “συμμαχία των εμφανώς προθύμων”, όπως έχει ήδη χαρακτηριστικά αποκληθεί, που συγκροτούν οι ΗΠΑ για την καταπολέμηση του”Ίσλαμικού Κράτους”, σημαδεύεται από πολλά παράδοξα. Όμως η στάση της Τουρκίας αποτελεί το μεγαλύτερο των παραδόξων.

SOS Πεντάγωνο αναζητεί συμμάχους για επέμβαση στη Μ. Ανατολή

Τα τέσσερα στοιχεία της στρατηγική του Μπαράκ Ομπάμα 

 Οι ΗΠΑ εγκαινιάζουν μία ακόμη μεγάλη στρατιωτική επιχείρηση στη Μέση Ανατολή η οποία εμπεριέχει πολλούς κινδύνους, θα διαρκέσει πολλά χρόνια, χωρίς κανείς να γνωρίζει πότε θα ολοκληρωθεί και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις της, και θα έχει τεράστιο κόστος σε χρήμα και ζωές. Οπως έγινε φανερό από την ομιλία του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα την Τετάρτη, η επιχείρηση για την «καταστροφή της τρομοκρατικής οργάνωσης που είναι γνωστή ως Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε» (ISIS) έχει ως κύριο συστατικό τη στρατολόγηση συμμάχων της Ουάσιγκτον όχι μόνο ανάμεσα στους συνήθεις δυτικούς συμμάχους της αλλά και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Τα ερωτηματικά όμως είναι πολλά, κυρίως και για την ικανότητα ή την προθυμία των συμμάχων αυτών σε μια εποχή που η Αμερική αποφεύγει την αποτυχημένη συνταγή της μαζικής στρατιωτικής εμπλοκής τύπου «Σοκ και δέος» στο Ιράκ το 2003.

Η "νέα Τουρκία" του Erdogan

Του Behlul Ozkan Φανταστείτε μία χώρα όπου το κυβερνόν κόμμα καυχιέται πως θα παραμείνει στην εξουσία για άλλα 57 χρόνια, ενώ περιγράφει με κομμένη την ανάσα τα μεγαλεπήβολα σχέδια που σκοπεύει να πραγματοποιήσει στη διάρκεια αυτής της περιόδου. Φανταστείτε τον πρωθυπουργό της να ισχυρίζεται πως οι αλλαγές που έφερε το κόμμα του, θα διαρκέσουν μέχρι την “Ημέρα της Κρίσης”. Όχι, η χώρα στην οποία αναφέρομαι δεν είναι ένα σωβινιστικό κράτος πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη, αλλά η Τουρκία του σήμερα, μια υποψήφια προς ένταξη στην ΕΕ χώρα.Από το 2002, το Κόμμα Δικαιοσύνη και Ανάπτυξη (ΑΚΡ) είναι το κυβερνόν κόμμα στην Τουρκία, υπό την ηγεσία του πρώην πρωθυπουργού και προσφάτως εκλεγμένου προέδρου, Recep Tayyip Erdogan. Περιέργως, αν και ο Erdogan υπήρξε η πιο ισχυρή προσωπικότητα για διάστημα μεγαλύτερο των δέκα ετών, οι ομιλίες του αυτές τις ημέρες σπανίως αναφέρονται στην έννοια της “Νέας Τουρκίας”. Το 2071, στην 1000η επέτειο από την άφιξη των Τούρκων στην Ανατολία, προωθείται επιθετικά ως έτος ορόσημο για αυτή τη “Νέα Τουρκία”.

Διαζύγιο συμφερόντων

Η επικοινωνιακή λογική είναι αμείλικτη και κάθε σταθμός στην περιοδεία Κέρι στη Μέση Ανατολή πρέπει να παρουσιάζεται στον ένα ή στον άλλο βαθμό ως ένα βήμα προς τη δημιουργία της αντιισλαμιστικής συμμαχίας που θέλουν να συγκροτήσουν οι ΗΠΑ.Εκεί που ακόμη και τα προσχήματα δύσκολα τηρούνται είναι η Τουρκία. Λίγο μετά την εκεί επίσκεψη του επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, η «Wall Street Journal» γράφει ότι η Αγκυρα δεν είναι πλέον σύμμαχος των ΗΠΑ και ότι η βάση του Ιντσιρλίκ πρέπει να μεταφερθεί (αλήθεια πού;), ενώ ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην τουρκική πρωτεύουσα Ριτσιαρντόνε δηλώνει ότι είχε προειδοποιήσει από το 2012 την κυβέρνηση Ερντογάν να μην ενισχύει εξτρεμιστικές οργανώσεις στη Συρία.

Τα Σεπτεμβριανά και η τουρκική πολιτική μυθολογία

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ
Με τον όρο «Σεπτεμβριανά» καθιερώθηκε να αναφέρεται στην ιστοριογραφία το οργανωμένο πογκρόμ της νύκτας 6^ης προς 7^η Σεπτεμβρίου του 1955, όταν ο καθοδηγούμενος από το τουρκικό παρακράτος όχλος προκάλεσε βίαια επεισόδια, κυρίως εναντίον των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, δημιουργώντας κλίμα τρομοκρατίας και ανασφάλειας.Τα γεγονότα αυτά απετέλεσαν την αρχή για τη σταδιακή συρρίκνωση έως αφανισμό του ελληνισμού της Πόλης. Έκτοτε, το τουρκικό κράτος ανέπτυξε μία πολιτική μυθολογία αποδίδοντας την έκρηξη του όχλου στον συναισθηματισμό που προκάλεσε η έκρηξη βόμβας στο σπίτι του Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη και στην αντίδραση που προκαλούσε ο αγώνας της ΕΟΚΑ τότε στην Κύπρο για Ένωση με την Ελλάδα.