Της Βίκυς ΚαπετανοπούλουΧρησιμοποιούνται για πολιτικές διώξεις και για να δημιουργούν διχόνοια στην παλαιστινιακή κοινωνία, μέσω της στρατολόγησης συνεργατών και της εξώθησης μερίδας της παλαιστινιακής κοινωνίας κατά του ίδιου του εαυτού της. [...] Η συγκέντρωση πληροφοριών επιτρέπει τον συνεχιζόμενο έλεγχο εκατομμυρίων ανθρώπων μέσω ενδελεχούς και παρεμβατικής επίβλεψης και παραβίασης των περισσότερων τομέων της ζωής τους. Αυτό δεν επιτρέπει στον πληθυσμό να συνεχίσει κανονικά τη ζωή του και πυροδοτεί περισσότερη βία, απομακρύνοντάς μας περαιτέρω από το τέλος της σύγκρουσης»…
Με προσεκτική αλλά καυστική φρασεολογία, έχοντας και τη νομική συνδρομή δικηγόρου, 43 έφεδροι πράκτορες της άκρως μυστικής στρατιωτικής αντικατασκοπίας του Ισραήλ έκαναν το αδιανόητο: επικαλούμενοι την ηθική τους ευθύνη απέναντι σ’ έναν λαό υπό κατοχή, έσπασαν την «ομερτά» για τον ισραηλινό «Μεγάλο Αδελφό» και μίλησαν τη γλώσσα της αλήθειας έξω από τα δόντια, στέλνοντας την Παρασκευή ανοιχτή επιστολή-κόλαφο στον πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου, τον υπουργό Αμυνας και τον αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ. Μέσω αυτής, αλλά και μέσω ανώνυμων μαρτυριών τους στον ισραηλινό και διεθνή Τύπο, δηλώνουν ρητά την άρνησή τους να συνεχίσουν να λαμβάνουν μέρος στα προγράμματα μαζικής κατασκοπίας του Τελ Αβίβ κατά του παλαιστινιακού πληθυσμού συλλήβδην. Καταγγέλλουν όχι μόνο τη συστηματική παραβίαση της ιδιωτικής ζωής ανυποψίαστων ανθρώπων, τους ψυχολογικούς εκβιασμούς για τη στρατολόγηση δωσίλογων συνεργατών και τη στοχοπροσηλωμένη συλλογή προσωπικών δεδομένων, που εξυπηρετούν την ατζέντα συγκεκριμένων Ισραηλινών πολιτικών, αλλά και σκόπιμα στρατιωτικά πλήγματα κατά άμαχων για λόγους στυγνής αντεκδίκησης. Καυτηριάζουν μέχρι και το θέμα-ταμπού του εποικισμού που διαιωνίζει, όπως παραδέχονται, την ισραηλινή κατοχή στα παλαιστινιακά εδάφη.
«Επιλογή και όχι αποτέλεσμα»
«Αυτή η πραγματικότητα δεν είναι αναπόφευκτο αποτέλεσμα των προσπαθειών του κράτους να προστατευτεί, αλλά μάλλον αποτέλεσμα επιλογής. Οι επέκταση των οικισμών δεν έχει σε τίποτα να κάνει με την εθνική ασφάλεια. Το ίδιο ισχύει για τους περιορισμούς στην οικοδόμηση και την ανάπτυξη, την οικονομική εκμετάλλευση της Δυτικής Οχθης, τη συλλογική τιμωρία των κατοίκων της Λωρίδας της Γάζας και την ίδια τη διαδρομή του διαχωριστικού Τείχους. Υπό αυτό το πρίσμα έχουμε καταλήξει πως, ως άτομα που υπηρετούμε στη Μονάδα 8200, πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη που μας αναλογεί γι’ αυτή την κατάσταση και είναι ηθικό μας καθήκον να ενεργήσουμε. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να υπηρετούμε αυτό το σύστημα με ελαφρά συνείδηση, αρνούμενοι τα δικαιώματα εκατομμυρίων ανθρώπων. [...] Καλούμε όλους τους στρατιώτες, που υπηρετούν στο σώμα των μυστικών υπηρεσιών στο παρόν και το μέλλον, μαζί με όλους τους πολίτες του Ισραήλ, να μιλήσουν ανοιχτά εναντίον αυτών των αδικιών και να αναλάβουν δράση για τις σταματήσουν. Πιστεύουμε ότι από αυτό εξαρτάται το μέλλον του Ισραήλ», καταλήγει επί λέξει η επιστολή.
Οι 43 αντιρρησίες συνείδησης -ανάμεσά τους έφεδροι αξιωματικοί διαφόρων βαθμίδων και εκπαιδευτές- που μιλούν ανώνυμα ή με ελλιπή στοιχεία της ταυτότητάς τους για ευνόητους λόγους νομικής προστασίας, ανήκουν στην ελίτ των πρακτόρων της αποκαλούμενης και ισραηλινής Στάζι, δηλαδή της Μονάδας 8200 της διαβόητης υπηρεσίας Yehida Shmoneh – Matayim (αντίστοιχη της αμερικανικής NSA και της βρετανικής GCHQ), επιφορτισμένης με την ηλεκτρονική παρακολούθηση αραβικών χωρών, του Ιράν και φυσικά των παλαιστινιακών εδαφών. Μόνο στο αντίγραφο που έστειλαν στον διοικητή τους αποκαλύπτουν τα πραγματικά τους ονόματα. Η συνταρακτική επιστολή δεν συντάχθηκε με αφορμή τον πρόσφατο πολύνεκρο πόλεμο στη Γάζα, αλλά είναι προϊόν προβληματισμού και συζητήσεων μεταξύ ομάδων «συναδέλφων» εδώ και έναν χρόνο περίπου. Θορυβημένοι από αλλεπάλληλα απάνθρωπα περιστατικά και κυνικές συμπεριφορές στην υπηρεσία τους, άρχισαν να αντιλαμβάνονται πως ορισμένες από τις δραστηριότητές τους σε βάθος ετών έχουν περισσότερα κοινά με τη δράση μυστικών υπηρεσιών καταπιεστικών καθεστώτων, παρά ενός δημοκρατικού ευνομούμενου κράτους.
Με καθυστέρηση τριών ημερών, ο πρωθυπουργός Νετανιάχου αντέδρασε μόλις χθες το βράδυ στο χαστούκι, χαρακτηρίζοντας την επιστολή «αβάσιμη συκοφαντία», ενώ εκπρόσωπος του στρατού τούς απείλησε με αυστηρές πειθαρχικές ποινές.
Αξίζει να αναφέρουμε πως το γόητρο της Μονάδας 8200 θεωρείται απαράμιλλο στα μάτια της ισραηλινής κοινής γνώμης, ενώ όσοι κατατάσσονται στη συγκεκριμένη υπηρεσία -είτε εθελοντικά λόγω «ειδικών» γνώσεων, είτε κατόπιν επιλογής από στρατολογητές της στρατιωτικής αντικατασκοπίας- συνήθως βλέπουν την επαγγελματική τους καριέρα να απογειώνεται μετά το πέρας της θητείας τους σε τόσο «ευαίσθητα» πόστα.
Σύμφωνα με παλιότερο δημοσίευμα της εφημερίδας Haaretz, στα πρώην μέλη της Μονάδας συμπεριλαμβάνονται ένας δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Ισραήλ, ένας γενικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομίας, ένας διεθνώς αναγνωρισμένος συγγραφέας, ο διευθύνων σύμβουλος μιας από τις μεγαλύτερες ισραηλινές εταιρείες λογιστών και αρκετά μεγαλοστελέχη εταιρειών τεχνολογίας. Παρά τον σοβαρό κίνδυνο κυρώσεων από τον στρατό ή τους εργοδότες στις «κανονικές» τους ζωές εκτός υπηρεσίας, οι 43 πήραν την τολμηρή απόφαση να βγουν μπροστά και να σπάσουν τον φαύλο κύκλο της σιωπής, που βαραίνει τις συνειδήσεις τους εδώ και χρόνια.
Σε συνεντεύξεις και μαρτυρίες τους στις εφημερίδες Guardian και Yedioth Ahronoth, περιγράφουν την κουλτούρα της ατιμωρησίας και την πλήρη ανυπαρξία κανόνων και ηθικών ενδοιασμών από συναδέλφους και ανωτέρους τους, τόσο για την εκμετάλλευση προσωπικών δεδομένων Παλαιστινίων θυμάτων κατασκοπίας (χωρίς να έχουν την παραμικρή εμπλοκή σε ζητήματα «τρομοκρατίας»), αλλά και τη σκόπιμη παραπλάνηση από διοικητές τους σε περιστάσεις άρνησης συμμόρφωσης με τον βομβαρδισμό π.χ. κτιρίου γεμάτο με αμάχους, σε αντίποινα για αιματηρή επίθεση βομβιστή καμικάζι στο Τελ Αβίβ το 2003.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Τρία συγκλονιστικά αποσπάσματα από τις διηγήσεις τους
D. 29 ετών, λογαχός Μονάδας 8200: «Ελήφθη η απόφαση να καταστρέψουμε από αέρος ένα κτίριο της Φατάχ, παρότι η οργάνωση δεν ευθυνόταν για το τρομοκρατικό χτύπημα. Το κτίριο δεν συνδεόταν καθόλου με στρατιωτική δραστηριότητα. Ηταν ένα είδος κέντρου πρόνοιας, όπου μοίραζαν επιταγές πληρωμής. Σε αντίθεση με προηγούμενες φορές, βασικός στόχος ήταν το κτίριο να μην είναι άδειο και να υπάρχουν εκεί άνθρωποι, άσχετα ποιοι ήταν. Κάποιος έπρεπε να είναι εκεί, προκειμένου να πεθάνει. Ο ρόλος της μονάδας μας ήταν να δώσουμε το πράσινο φως για αυτή την επίθεση. Να πούμε πότε το κτίριο δεν ήταν άδειο. Οπότε ένας υπολοχαγός αρνήθηκε. [...] Η αντίδραση όλων των διοικητών -και στη Μονάδα και στον στρατό- ήταν σοκ, επειδή τόλμησε να μην υπακούσει σε άνωθεν εντολή. [...] Υπήρξαν κάποιες αναφορές λίγες μέρες μετά στα ισραηλινά ΜΜΕ, αλλά ήταν λανθασμένες. Αλλαξαν τον στόχο της επιχείρησης και είπαν ότι πρόκειται για στοχευμένη δολοφονία του τάδε. [...] Είπαν ψέματα στα ΜΜΕ και τους στρατιώτες μέσα στη Μονάδα για τον στόχο. Ο υπέρτατος σκοπός, που ήταν να σκοτώσουν αθώους ανθρώπους, αποσιωπήθηκε»…
Ανώνυμος: «Κάποτε με έβαλαν να ακούσω μια συνομιλία μεταξύ ενός Ισραηλινού πράκτορα κι ενός Παλαιστίνιου, τον οποίο προσπαθούσε να στρατολογήσει. Ηταν ένας εξαίρετος διάλογος για εκπαίδευση. Η Μονάδα τον χρησιμοποιούσε για αρκετά χρόνια. Σε κάποιο σημείο έλεγε: “Η γυναίκα του αδελφού σου έχει καρκίνο”. “Και λοιπόν;” απάντησε ο Παλαιστίνιος. [...] Κι εκείνος του είπε κάτι του στιλ: “Τα νοσοκομεία μας είναι καλά”, σε μια ξεκάθαρη απόπειρα να του προσφέρει κάτι ή να τον απειλήσει. Οι κουβέντες σεξουαλικού περιεχομένου ήταν πάντα ένα καυτό θέμα για να πασάρει ο ένας στον άλλο στη Μονάδα, ώστε να σπάσουμε πλάκα. [...] Για παράδειγμα “αστεία” ιατρικά αρχεία, όπως οι αιμορροΐδες. Γινόταν για την ανύψωση του ηθικού της Μονάδας. [...] Μερικές φορές ζοριζόμουν στ’ αλήθεια με τα προσωπικά δεδομένα κάθε είδους, που αποθηκεύονταν ώστε να χρησιμοποιηθούν για να εκβιάσουμε κάποιον και να τον μετατρέψουμε σε δωσίλογο. Σε αυτήν τη βάση μάς έλεγαν να τεκμηριώνουμε οποιαδήποτε “ζουμερή” λεπτομέρεια, π.χ. οικονομική στενότητα, σεξουαλικές προτιμήσεις, χρόνιες ασθένειες κάποιου ανθρώπου ή συγγενούς του και αναγκαιότητα ιατρικής περίθαλψης»…
Ανώνυμος: «Εντοπίσαμε κάποιον ύποπτο δίπλα σε αποθήκη όπλων στη Γάζα και νομίσαμε πως ήταν ο στόχος μας. Μας είχε πάρει πολύ καιρό να τον βρούμε. [...] Αφού τον εκτελέσαμε (με ελικόπτερο), αποδείχτηκε ότι ήταν ένα παιδί. [...] Θυμάμαι την εικόνα του στην οθόνη μέσα σε έναν κήπο, την έκρηξη, τον καπνό να διαλύεται, τη μάνα να τρέχει προς αυτόν και σ’ εκείνο το σημείο καταλάβαμε ότι ήταν ανήλικος. Το πτώμα ήταν μικρό. Καταλάβαμε πως τα είχαμε κάνει θάλασσα. Επεσε ησυχία και αμηχανία. Μετά έπρεπε να συνεχίσουμε καθώς είχαμε κι άλλες εκκρεμότητες, παρότι το κλίμα ήταν βαρύ. Δεν γνωρίζω να έγινε καμία έρευνα για το τι συνέβη, ούτε αν το θέμα εξετάστηκε σε μεταγενέστερο χρόνο»…
http://www.efsyn.gr/?p=234088
