Με εισβολή μέσω της Τουρκίας οργανώνουν ανατροπή του Ασαντ

Με αριστουργηματικό τρόπο οι Αμερικανοί κατόρθωσαν τελικά να καταστήσουν πιόνι τους τον Ερντογάν στο σχέδιο των ΗΠΑ να ανατρέψουν τον Σύρο πρόεδρο Μπασάρ αλ Ασαντ, με πρόσχημα τη δήθεν αντιμετώπιση των τζιχαντιστών - δηλαδή των μισθοφόρων των Αράβων... συμμάχων της Ουάσιγκτον! Σήμερα το τουρκικό κοινοβούλιο θα υπερψηφίσει μαζικά κρισιμότατες προτάσεις της κυβέρνησης Νταβούτογλου. Αφενός θα δώσει άδεια η Αγκυρα στον εαυτό της να εισβάλει όποτε και όσες φορές θέλει στη Συρία και στο Ιράκ και να καταλάβει στρατιωτικά όσα εδάφη θελήσει για «ανθρωπιστικούς», υποτίθεται, λόγους, με την αεροπορική κάλυψη των ΗΠΑ, και αφετέρου θα εξουσιοδοτήσει η Εθνοσυνέλευση την κυβέρνηση να φέρει όσα ξένα στρατεύματα αποφασίσει στο τουρκικό έδαφος, προκειμένου και αυτά να εισβάλουν εναντίον της Συρίας. Το 2003, αμέσως μόλις είχε αναλάβει ο Ερντογάν πρωθυπουργός της χώρας, είχε αρνηθεί κατηγορηματικά να επιτρέψει στους Αμερικανούς να χρησιμοποιήσουν την Τουρκία ως ορμητήριο για την εισβολή τους στο Ιράκ προκειμένου να ανατρέψουν τον Σαντάμ. Η αλήθεια, βέβαια, είναι πως από την αρχή ο Ερντογάν λειτούργησε ως σύμμαχος των Αμερικανών για την ανατροπή του συριακού καθεστώτος, λαμβάνοντας υπόψη του τις ριζικές αλλαγές του συσχετισμού δυνάμεων που έχουν λάβει χώρα στην περιοχή τα τελευταία χρόνια. Από το 2011 ήδη, ακριβώς στην Τουρκία μετέφεραν μεταγωγικά αεροσκάφη τους... τζιχαντιστές από το Ομάν!!!

Εξωτερική πολιτική, οικονομία και κοινωνία

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΕΛΛΙΣΕίναι λογικό όλοι να συζητούν για την οικονομία. Αυτό προέχει αυτή τη στιγμή και αυτό ενδιαφέρει τους πολίτες. Για τα κόμματα, η οικονομία θα κρίνει τις επόμενες εκλογές. Συνέπεια της νομοτελειακής αυτής πραγματικότητας είναι η απουσία από τον δημόσιο διάλογο κάθε συζήτησης θεμάτων εξωτερικής πολιτικής. Οχι μόνο των λεγόμενων «εθνικών» με την έννοια που έχουμε συνηθίσει να αποδίδουμε στον όρο -Ελληνοτουρκικά, Κυπριακό, Σκοπιανό- αλλά και του ευρύτερου φάσματος ζητημάτων που μας αφορούν αλλά συχνά συμπεριφερόμαστε σαν να μην τα καταλαβαίνουμε ή να μη μας ενδιαφέρουν.

Συμφωνία Ρωσίας- Τουρκίας να αυξηθεί ο ετήσιος όγκος μέσω του αγωγού φυσικού αερίου Blue Stream

Η Ρωσία και η Τουρκία συμφώνησαν να αυξήσουν τη ροή του αερίου μέσω του αγωγού Blue Stream από 16 δις κυβικά μέτρα σε 19 δις κυβικά μέτρα ετησίως, σύμφωνα με ανακοίνωση της Gazprom που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη. "Επιτεύχθηκε συμφωνία για τη φόρτωση του αγωγού Blue Stream στο μέγιστο του με ρωσικό φυσικό αέριο για να καλυφθούν οι αυξανόμενες τρέχουσες απαιτήσεις των τούρκων καταναλωτών," αναφέρει στην ανακοίνωση του ο ρωσικός γίγαντας φυσικού αερίου.
Ο Blue Stream είναι ο κύριος αγωγός φυσικού αερίου που μεταφέρουν φυσικό αέριο από τη Ρωσία προς την Τουρκία μέσω της Μαύρης Θάλασσας. Είναι μέρος του διαδρόμου μεταφοράς φυσικού αερίου μεταξύ των δύο χωρών που διασχίζει τα εδάφη της Ουκρανίας, της Μολδαβίας, της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας.

Οτσαλάν:Να αποτραπεί η σφαγή Κούρδων από τζιχαντιστές «Αν όχι, το ΡΚΚ θα αποχωρήσει από τις συνομιλίες με την Αγκυρα»

Ο έγκλειστος στο νησί-φυλακή Ιμπραλί, στη Θάλασσα του Μαρμαρά, Αμπντουλάχ Οτσαλάν απείλησε ότι το ΡΚΚ θα αποχωρήσει από τις ειρηνευτικές συνομιλίες εάν η κυβέρνηση της Τουρκίας δεν φροντίσει με κάθε μέσο να αποτρέψει την σφαγή Κούρδων αμάχων στην πόλη Κομπάνι της Συρίας, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία.Η συγκεκριμένη πόλη πολιορκείται από ένοπλους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους εδώ και δύο εβδομάδες, με αποτέλεσμα περισσοτεροι από 150.000 Κούρδοι της ευρύτερης περιοχής να έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους και να έχουν συγκεντρωθεί σε καταυλισμούς προσφύγων στο έδαφος της Τουρκίας.

Ο Putin καταλαμβάνει θέσεις στις εναλλακτικές οδούς ενεργειακής τροφοδοσίας

Του Κώστα Ράπτη

Η απόφαση των “28” να διατηρήσουν τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, παρά την εφαρμογή της εκεχειρίας που συμφωνήθηκε στο Μινσκ για την Ανατολική Ουκρανία, καταδεικνύει, όπως προηγουμένως και η ομιλία Obama στη Γ.Σ. των Ηνωμένων Εθνών (όπου η “ρωσική επιθετικότητα” κατετάγη στις τρεις μεγαλύτερες απειλές για τον πλανήτη, ανάμεσα στην επιδημία του Ebola και το Ισλαμικό Κράτος) ότι η αντιπαράθεση της Δύσης με τη Μόσχα αποτελεί “μαραθώνιο” και όχι “σπριντ”. Για τον λόγο αυτό και το Κρεμλίνο επιχειρεί να ενισχύσει το πολιτικό και οικονομικό του οπλοστάσιο, ώστε να υπερβεί την περικύκλωσή του.
Το ενεργειακό “χαρτί” είναι προφανώς για την Μόσχα το πιο ισχυρό – και στον τομέα αυτό η ρωσική “αντεπίθεση” εκτυλίχθηκε τις τελευταίες ημέρες σε τρία διαφορετικά μέτωπα. Το πρώτο είναι η διαπραγμάτευση (με μεσολάβηση της Ε.Ε.) για την τροφοδοσία της Ουκρανίας με ρωσικό φυσικό αέριο, όπου η προκαταρκτική συμφωνία την οποία έσπευσε να ανακοινώσει ο επίτροπος Oettinger την περασμένη εβδομάδα, αποδείχθηκε ότι ερμηνεύεται τελείως διαφορετικά από τις δύο εμπλεκόμενες πλευρές. Σε κάθε περίπτωση, η Gazprom επιλέγει σκληρή διαπραγματευτική τακτική (ενθαρρυμένη προφανώς από το γεγονός ότι σε ορισμένους από τους “28” επικρατούν διαθέσεις υποχώρησης) και επιμένει στην αποπληρωμένη των συσσωρευμένων ουκρανικών χρεών, ύψους 5,3 δισ. δολαρίων, σε μόνο δύο δόσεις, εκ των οποίων η πρώτη θα πρέπει να καταβληθεί πριν από την αποκατάσταση της παροχής αερίου που διεκόπη τον Ιούνιο. Στο δε ζήτημα της τιμής η καλύτερη προσφορά της είναι τα 385 δολάρια ανά χίλια κυβικά μέτρα. Την ίδια στιγμή, η ροή ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη αποκαλύπτεται ότι έχει μειωθεί κατά 15% συνολικά το τρίτο τρίμηνο, σύμφωνα με το Bloomberg, και η διέλευση από την Ουκρανία κατά 54%.
Δεύτερο μέτωπο αναδεικνύεται αυτό της Αρκτικής, καθώς το Σάββατο ο επικεφαλής της Rosneft, Igor Sechin ανακοίνωσε ότι η πλατφόρμα Universitetskaya εντόπισε πετρέλαιο στη Θάλασσα Κάρα, μια περιοχή 1.200 τετραγωνικών χιλιομέτρων, όπου, σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις βρίσκονται κοιτάσματα 87 δισ. βαρελιών – μεγαλύτερα από του Κόλπου του Μεξικού! Η ανακοίνωση έρχεται λίγες μέρες πριν από την 10η Οκτωβρίου, οπότε ο προνομιακός εταίρος της Rosneft, η αμερικανική ExxonMobil θα πρέπει, λόγω των κυρώσεων, να διακόψει τις εργασίες της στο ρωσικό έδαφος. Η εκμετάλλευση του νέου αυτού πετρελαϊκού Ελντοράντο, που προορίζεται να αντικαταστήσει τα σταδιακώς εξαντλούμενα σιβηριανά κοιτάσματα, αποτελεί βεβαίως μακρόπνοο εγχείρημα, το οποίο η Ρωσία δεν έχει την τεχνογνωσία να εκτελέσει χωρίς δυτική σύμπραξη. Ωστόσο, το δέλεαρ εμπνέει νευρικότητα στην ExxonMobil και την ωθεί να κινητοποιήσει το λόμπι της στη Ουάσιγκτον υπέρ του μετριασμού ή της άρσης των κυρώσεων.
Το τρίτο μέτωπο είναι αυτό της Κασπίας Θάλασσας, όπου και σημειώθηκαν το τελευταίο 24ωρο οι πιο εντυπωσιακές εξελίξεις. Στο Αστραχάν της Ρωσίας ολοκληρώθηκε η τέταρτη μέσα σε 12 χρόνια Σύνοδος Κορυφής της Κασπίας με τη συμμετοχή των προέδρων της Ρωσίας Vladimir Putin, του Τουρκμενιστάν Gurbanguly Berdymukhammedov, του Αζερμπαϊτζάν Ilham Aliyev, του Καζαχστάν Nursultan Nazarbaev και του Ιράν Hassan Rowhani. Κύριο αποτέλεσμα της Συνόδου ήταν η πολιτική συμφωνία επί μίας συνθήκης (που αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί κατά το τεχνικό της μέρος στο επόμενο ραντεβού των πέντε ηγετών στο Καζαχστάν) που αναμένεται να οριοθετήσει τις δικαιοδοσίες των κρατών πέριξ της Κασπίας σε ό,τι αφορά τα χωρικά ύδατα, τον βυθό και τα δικαιώματα αλιείας, ναυσιπλοϊας και εξόρυξης. Συμφωνήθηκε επίσης ότι δεν θα επιτρέπεται η παρουσία στρατιωτικών δυνάμεων τρίτων χωρών στην Κασπία, ενώ δρομολογήθηκε και η ολοκλήρωση μέχρι τέλους του 2016 σιδηροδρομικού δακτυλίου που θα συνδέει όλα τα λιμάνια της περιοχής.
Υπενθυμίζεται ότι το νομικό καθεστώς της Κασπίας ρυθμίζεται από τις συμφωνίες του 1921 και 1940 μεταξύ Ιράν και Σοβιετικής Ένωσης, τις οποίες δεν αναγνωρίζουν τα νεώτερα κράτη του Καζαχστάν, του Τουρκμενιστάν και του Αζερμπαϊτζάν. Η διαφωνία συνίσταται στο ότι αν η Κασπία αντιμετωπισθεί ως λίμνη, η εκμετάλλευση των πόρων της θα πρέπει βάσει διεθνούς δικαίου να γίνεται με τη συναίνεση και συμμετοχή όλων των παράκτιων κρατών, ειδάλλως οι δικαιοδοσίες κατανέμονται με εφαρμογή του Δικαίου της Θάλασσας, οπότε το Καζαχστάν θα είναι ο μεγάλος κερδισμένος, ως η χώρα με τη μεγαλύτερη ακτογραμμή. Η σολομώντεια συμφωνία που επιτεύχθηκε προβλέπει κοινή εκμετάλλευση πέρα από μία ζώνη 25 ναυτικών μιλίων από τις ακτές της κάθε χώρας.
Η σημασία αυτής της διευθέτησης δεν εξαντλείται μόνο στους υδρογονάνθρακες που κρύβει η ίδια η Κασπία, αλλά επεκτείνεται και στο ότι ακυρώνεται το ευφάνταστο σχέδιο Δυτικών δυνάμεων να διοχετευθεί στις αγορές το φυσικό αέριο του Τουρκμενιστάν (που διαθέτει τα τέταρτα μεγαλύτερα κοιτάσματα στον κόσμο) μέσω υποθαλάσσιου αγωγού με το Αζερμπαϊτζάν, με ταυτόχρονη παράκαμψη του Ιράν και της Ρωσίας.
Επιπλέον, σε μία συγκυρία κατά την οποία η Τεχεράνη βγαίνει σταδιακά από την απομόνωσή της και προβάλλει (όπως το έδειξε η ομιλία Rohani στην Γ.Σ. του OHE) ως “φυσικός σύμμαχος” της Δύσης στην Μέση Ανατολή και ως αναντικατάστατος εταίρος για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους, ενδεχομένως δε και για μια “αλλαγή καθεστώτος” στη Δαμασκό (όπως αυτή που κατόπιν ενεργειών του Ιράν επιτεύχθηκε το καλοκαίρι στη Βαδγάτη), η Ρωσία έχει κάθε λόγο να προσπαθεί να την δελεάσει και να την δεσμεύσει σε κοινά Projects – ιδίως για την περίπτωση που ναυαγήσουν οι συνομιλίες “5+1” για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα. Αποτελεί άλλωστε το Ιράν έναν δυνάμει ανταγωνιστή στον ενεργειακό τομέα, όσο και αν ο Rohani διαβεβαίωσε στο Αστραχάν ότι η χώρα του δεν επιθυμεί να αντικαταστήσει τη Ρωσία στο ρόλο του προμηθευτή της Ευρώπης σε φυσικό αέριο.

Πηγή:www.capital.gr

 Πηγή:www.capital.gr

Ο τριμέτωπος πόλεμος του Tayyip Erdogan

Του Κώστα Ράπτη Η 1η Μαρτίου 2003, οπότε η Τουρκική Εθνοσυνέλευση αρνήθηκε την παροχή διευκολύνσεων στις αμερικανικές δυνάμεις για την επικείμενη τότε εισβολή στο Ιράκ, υπήρξε η πραγματική γενέθλια πράξη της διακυβέρνησης της Τουρκίας από το ισλαμιστικών καταβολών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Η 2α Οκτωβρίου 2014, σημαδεύει την εμφάνιση στο διεθνές προσκήνιο της “Νέας Τουρκίας” που επαγγέλλεται ο Tayyip Erdoğan μετά από μία δεκαετία αλλεπάλληλων πολιτικών νικών που ολοκλήρωσαν την μεταμόρφωση της φυσιογνωμίας και του περιφερειακού ρόλου της Τουρκίας.Η φιλοδοξία να μη θεωρείται η Τουρκία “δεδομένη” παραμένει η ίδια. Η αμφιθυμία στις σχέσεις με τις ΗΠΑ επίσης. Όμως η μέθοδος είναι απολύτως αντίστροφη: όχι η επιφυλακτική αυτοεξαίρεση από τις πολεμικές περιπέτειες στην περιοχή, αλλά η πρόθυμη εμπλοκή σε αυτές.

Ο κύβος... ρίπτεται!

Σήμερα η Βουλή στην Αγκυρα θα εγκρίνει τη χρήση βάσεων από ξένες στρατιωτικές δυνάμεις και ταυτόχρονα θα εγκρίνει την εμπλοκή εκτός συνόρων των στρατιωτικών δυνάμεων της χώρας.

Είναι προφανές ότι οι Ερντογάν-Νταβούτογλου αποφάσισαν να επιτρέψουν τη χρήση της βάσης του Ιντσιρλίκ για βομβαρδισμούς των ΗΠΑ κατά της ISIS και ταυτόχρονα να εμπλακεί ο τουρκικός στρατός σε χερσαίες επιχειρήσεις στη Συρία, με στόχο να επηρεάσουν καθοριστικά τις εξελίξεις.Το άλλοθι νομιμοποίησης υπάρχει, το κύμα των δεκάδων χιλιάδων προσφύγων και η ασφάλεια των παραμεθόριων περιοχών, με τις ανάγκες επί του πεδίου των επιχειρήσεων να δικαιολογούν τη διεύρυνση της οποιασδήποτε ζώνης ασφαλείας.Το πρόβλημα της Αγκυρας δεν είναι οι τζιχαντιστές που, χωρίς τον μέσω Τουρκίας ανεφοδιασμό τους, έχουν περιορισμένα αν όχι μηδενικά περιθώρια αντίστασης, αλλά οι Κούρδοι της Συρίας. Κλειδί για τις παρενέργειες στο Κουρδικό είναι η στάση που θα κρατήσει η κυβέρνηση του Αρμπίλ στο κουρδικό Βόρειο Ιράκ και προφανώς έτσι ερμηνεύεται η συνάντηση του προέδρου της κουρδικής οντότητας Μπαρζανί με τον Νταβούτογλου, προχθές στην Κωνσταντινούπολη.