Ουκρανικό Δράμα, Πράξη Δεύτερη

Η Ουκρανία έχει χρεωκοπήσει. Τον Μάρτιο φέτος, αμέσως μετά το κίνημα που έδιωξε τον Γιανουκόβιτς, η Ουκρανική Κεντρική Τράπεζα είχε 42,3 τόνους χρυσού ,που αντιπροσώπευε το 8% των συνολικών συναλλαγματικών της αποθεμάτων. Σε πρόσφατη ραδιοτηλεοπτική του συνέντευξη ,οκτώ μήνες μετά, ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Ουκρανίας είπε ότι μόνο το 1% των συνολικών αποθεμάτων είναι πλέον σε χρυσό. Που πήγε ο χρυσός είναι άγνωστο σε εμάς και δεν προτιθέμεθα να εικάσουμε.Πέραν του χρυσού, η κατάσταση της Οικονομίας της Ουκρανίας είναι δραματική. Ο μέσος Ουκρανός είναι 20% φτωχότερος από ότι ήταν όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση όπου ήταν ήδη φτωχός. Η Οικονομία συρρικνώθηκε 30% εν σχέσει με το 1991. Η Ουκρανία είναι επίσημα η πλέον άνιση χώρα μεταξύ πλουσίων και φτωχών στον Κόσμο και από τις πλέον διεφθαρμένες χώρες του πλανήτη.

Τουρκία, ΗΠΑ, Συρία και Ισλάμ

Σάββας ΚαλεντερίδηςΕίναι πλέον ξεκάθαρο ότι η Τουρκία του διδύμου Ερντογάν - Νταβούτογλου είναι αποφασισμένη σε διεθνές επίπεδο να ακολουθήσει πολιτική η οποία θα στηρίζεται στην αμέριστη αλληλεγγύη μεταξύ μουσουλμανικών χωρών, σε βαθμό που τα έθνη, τα κράτη και τα σύνορα δεν θα έχουν καμία σημασία μπροστά στη μουσουλμανική ταυτότητα. Μάλιστα, αυτή τη δομική αλλαγή στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής, που συνιστά ταυτοχρόνως και γεωπολιτικό αναπροσανατολισμό της Τουρκίας, τα ισλαμικά μυαλά της Αγκυρας τη συνδυάζουν με τον ηγετικό ρόλο που θα πρέπει να αναλάβει η Τουρκία στο σύνολο του μουσουλμανικού κόσμου.Απόδειξη αυτής της κορυφαίας αλλαγής είναι η δήλωση του Ερντογάν, σύμφωνα με την οποία την Αμερική την ανακάλυψαν οι μουσουλμάνοι και όχι κάποιος έθνος με μουσουλμανική πίστη 300 χρόνια πριν από τον Χριστόφορο Κολόμβο. Η δήλωση αυτή έγινε για να αρχίσουν να νιώθουν όλοι οι μουσουλμάνοι υπεροχή έναντι των... απίστων, μια υπεροχή που την αποκτούν αυτοδικαίως επειδή πιστεύουν στη συγκεκριμένη θρησκεία και έχουν την εύνοια του Αλλάχ.

Παιχνίδια επιρροής Ρωσίας - Δύσης

ΞΕΝΙΑ ΚΟΥΝΑΛΑΚΗ-Ο Βλαντιμίρ Πούτιν επισκέφθηκε πρόσφατα το Βελιγράδι και έτυχε αποθεωτικής αποδοχής, με τον πρωθυπουργό της Σερβίας, Αλεξάντερ Βούτσιτς, να διακηρύσσει ότι «ο καλύτερος φίλος της Ρωσίας στην Ευρώπη είναι η Σερβία». Στη φωτογραφία ο κ. Πούτιν με τον πρόεδρο της Σερβίας Τόμισλαβ Νίκολιτς.

Σε λίγες ημέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ουκρανική εξέγερση, που αποτέλεσε τον καταλύτη για σοβαρές γεωπολιτικές ανακατατάξεις και την αναβίωση των ψυχροπολεμικών σχέσεων μεταξύ Μόσχας και Δύσης.Στην οξύτερη επίθεσή της μέχρι τώρα εναντίον του Ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ εξέφρασε από το Μπρίσμπεϊν της Αυστραλίας, στο περιθώριο της συνόδου του G20, την ανησυχία της για τη ρωσική διείσδυση στα Βαλκάνια. Υπογράμμισε ότι η ουκρανική κρίση δεν είναι απλώς περιφερειακό ζήτημα αλλά αφορά επίσης τη Μολδαβία, τη Γεωργία και, εάν συνεχιστεί αυτό, θα πρέπει να φοβάται κανείς και για τη Σερβία και τα δυτικά Βαλκάνια.

Κοκτέιλ Πούτιν: μίνι ψυχρός πόλεμος με πάγο

Holmes Stephen, Krastev Ivan

Το Κρεμλίνο δείχνει να έχει αυτοπαγιδευτεί στην εθνικιστική ρητορική του

O Βλαντίμιρ Πούτιν δείχνει να εμμένει στην πολωτική στρατηγική του στην Ουκρανία, κάτι που ίσως στοιχίσει ακριβά στη Ρωσία.Η θερμοκρασία της Γης αυξάνεται αλλά οι παγωμένες συγκρούσεις στην περιοχή της πρώην Σοβιετικής Ενωσης δεν φαίνεται να υποχωρούν. Αντίθετα, ο πάγος εξαπλώνεται.

Η υποστήριξη της Ρωσίας προς τις εκλογές που διοργάνωσαν οι αυτονομιστές στο Ντονέτσκ και στο Λουχάνσκ (πόλεις-κλειδιά στην περιοχή Ντονμπάς της Ουκρανίας) δείχνει ότι το Κρεμλίνο αποφάσισε να δημιουργήσει άλλον έναν ημιμόνιμο «μίνι ψυχρό πόλεμο». Αλλά όσα κάνει στην Ουκρανία είναι δυνητικά πολύ πιο αποσταθεροποιητικά από την υποστήριξη που προσφέρει στους άλλους πρώην σοβιετικούς αποσχισθέντες: στη μολδαβική Υπερδνειστερία και στις γεωργιανές Αμπχαζία και Νότια Οσετία.

Θολώνοντας τα σύνορά της με την Ουκρανία, η Ρωσία δημιουργεί μια νέα σχέση με μια ανώμαλη, διεθνώς μη αναγνωρισμένη οντότητα που ανήκει όχι στη φαντασιακή «Νοβοροσίγια» (Νέα Ρωσία) που ανακήρυξαν οι αυτονομιστές, αλλά στην απέθαντη Σοβιετική Ενωση. Το ερώτημα είναι γιατί ο ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν και το περιβάλλον του θεωρούν ότι μια παγωμένη σύγκρουση στο Ντονμπάς αποτελεί θετική έκβαση για τη χώρα τους.

Η αποκαθήλωση του Ν. Ζαχαριάδη ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΑΝΤΖΙΔΗΣ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΣΕΚΟΥ*

Προσωπικότητα με καθοριστική επιρροή στην ιστορία του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος, ο Νίκος Ζαχαριάδης εξέφρασε την ορμή του στην εποχή του Στάλιν, ανέλαβε την ευθύνη για τις κρίσιμες αποφάσεις του δεύτερου μισού της δεκαετίας του 1940, και λατρεύτηκε από τους οπαδούς του.

Μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου, η ηγεσία του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Νίκο Ζαχαριάδη, εγκαταστάθηκε στο Βουκουρέστι. Είχε να αντιμετωπίσει, εκτός από την ήττα, την αναγκαστική εγκατάσταση των μαχητών του ΔΣΕ και δεκάδων χιλιάδων άλλων ανθρώπων από τα θέατρα του εμφυλίου πολέμου στις Λαϊκές Δημοκρατίες. Η άρνηση της στρατιωτικής ήττας εκ μέρους της ηγεσίας του ΚΚΕ, που αποτυπώθηκε στο σύνθημα «το όπλο παρά πόδα» και η οργάνωση, σε συντονισμό με τις ανατολικές χώρες, στρατοπέδων εκπαίδευσης για την αποστολή παρανόμων στελεχών στην Ελλάδα με στόχο την καθοδήγηση των οργανώσεων του ΚΚΕ αλλά και τη συλλογή πληροφοριών και εκτέλεση σαμποτάζ, ενέτειναν τις ήδη μεγάλες δυσχέρειες (στρατοδικεία, φυλακές, εξορίες, εκτελέσεις) των κομμουνιστών που παρέμειναν στη χώρα.Ο θάνατος του Στάλιν το 1953 άνοιξε στην ίδια την ΕΣΣΔ δρόμους αμφισβήτησης αυτού του εγκατεστημένου μοντέλου εξουσίας. Οπως ήταν επόμενο, οι εξελίξεις στην ΕΣΣΔ επηρέασαν άμεσα το ΚΚΕ.

«Μίνι ψυχρός πόλεμος» μεταξύ Ρωσίας και Δύσης

Γιώργος ΤσιάραςΑναπόφευκτος μοιάζει πλέον ο «μίνι ψυχρός πόλεμος» μεταξύ Ρωσίας και Δύσης με αφορμή την Ουκρανία, καθώς οι ξένοι «χορηγοί» του καθεστώτος του Κιέβου τραβούν όλο και περισσότερο το σκοινί, ενώ και ο Βλαντίμιρ Πούτιν –έχοντας υποστεί το περασμένο Σαββατοκύριακο το ασφυκτικό «πρέσινγκ» των ομολόγων του στο G20 της Αυστραλίας– δεν δείχνει διατεθειμένος να εγκαταλείψει στην τύχη τους τα εκατομμύρια των εξεγερμένων Ρωσ(οφων)ων του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, ούτε φυσικά την ήδη προσαρτημένη Κριμαία.Η Γερμανία, πάντως, παρά τους λεονταρισμούς, συνεχίζει να έχει δεύτερες σκέψεις για το ουκρανικό: κατά την επίσκεψή της στην Πολωνία, σε μια από τις πιο αντιρωσικές χώρες της Ευρώπης, μετά το «παγωμένο» G20, η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ επανέλαβε με νόημα ότι η «ασφάλεια της Ευρώπης δεν μπορεί να εξασφαλιστεί χωρίς τη Ρωσία». Επέκρινε βέβαια την πολιτική του «νόμου του ισχυρού» που όπως είπε εφαρμόζει η Ρωσία στην Ουκρανία, αλλά «μαζεύτηκε» όσον αφορά την επιβολή νέων κυρώσεων από την Ε.Ε., λέγοντας πως «δεν αποτελούν αυτοσκοπό».

Θεσμικοί έλεγχοι και ισορροπίες...

Σπύρος ΛίτσαςΤο αποτέλεσμα της εκλογικής διαδικασίας της 4ης Νοεμβρίου για την ανάδειξη των 435 εδρών στη Βουλή των Αντιπροσώπων και των 34 εδρών από τις συνολικά 100 στο Σώμα της Γερουσίας των ΗΠΑ δεν αποτέλεσε έκπληξη για αυτούς που παρακολουθούν από κοντά τις πολιτικές εξελίξεις στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού. Για διάφορους λόγους, που ξεκινούν από την αποσυσπείρωση των ψηφοφόρων του Δημοκρατικού Κόμματος οι οποίοι γύρισαν τις πλάτες τους στις κάλπες, απείχαν από την ψηφοφορία και φτάνουν στην άρνηση του εκλογικού σώματος να αποδεχθεί τις δομικές -και, αν θέλετε μια προσωπική κρίση, οραματικές- αλλαγές του προέδρου Ομπάμα στην υγεία, στην κοινωνία κ.α., το αμερικανικό εκλογικό σώμα επέλεξε να δώσει μια σημαντική νίκη στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Το αποτέλεσμα σήμερα είναι οι Ρεπουμπλικάνοι να ελέγχουν και τα δύο Σώματα του Κοινοβουλίου, με αποτέλεσμα να έχουν τη δυνατότητα να εμποδίσουν νομοσχέδια που έρχονται από το Οβάλ Γραφείο του Λευκού Οίκου ή από το γραφείο του αντιπροέδρου στο Eisenhower Executive Office Building. Βρισκόμαστε μπροστά στη συστημική πολιτική απορρύθμιση των ΗΠΑ; Προσωπικά θεωρώ πως όχι.

Το Αυγό του Κολόμβου και του …Ταγίπ Ερντογάν

Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ
Ιστορείται ότι οι φίλοι του Κολόμβου τον πείραζαν ότι δεν ήταν και κανένα σπουδαίο κατόρθωμα η ανακάλυψη της Αμερικής διότι το μόνο που απαιτείτο ήταν η χάραξη μιας ευθείας γραμμής σαν οδηγό, από τα Ατλαντικά παράλια της Ευρώπης με δυτική κατεύθυνση. Ωραία, τους απάντησε. Πάρτε τότε ένα αυγό και στηρίξτε το όρθιο. Προσπάθησαν αλλά όλοι απέτυχαν. Το παίρνει ο Κολόμβος του σπάει τη μια άκρη και το στήριξε πάνω σ´αυτήν. Οι φίλοι διαμαρτυρήθηκαν. Αλλά όπως και ο Αλέξανδρος με τον Γόρδιο Δεσμό, ο Κολόμβος τους απέδειξε ότι δεν υπήρχαν όρια στο πρόβλημα στήριξης του αυγού παρά μόνο αυτά που έβαζαν με το μυαλό τους.

Το δημοκρατικό πείραμα των Κούρδων της Συρίας

Τα ΜΜΕ πρωτοασχολήθηκαν με τους Κούρδους της Συρίας όταν έγιναν ασπίδα κατά της επέλασης των εξτρεμιστών του Ισλαμικού Κράτους, αλλά αποφεύγουν να αναφερθούν στις δημοκρατικές διεργασίες που εδραιώνονται στα εδάφη που ελέγχουν, καθιερώνοντας ένα μοναδικό μοντέλο διακυβέρνησης στη Μέση Ανατολή και όχι μόνο.Οταν υπό το βάρος του εμφυλίου, το 2012, οι δυνάμεις του Αλ Ασαντ εγκατέλειψαν τις περιοχές των Κούρδων για να επικεντρωθούν σε πιο καυτά μέτωπα της εξέγερσης, στη Ροζάβα (Δυτικό Κουρδιστάν) άρχισε να αναπτύσσεται ένα μοναδικό πείραμα άμεσης δημοκρατίας. Οι Κούρδοι ανέλαβαν τον έλεγχο των εδαφών τους και με τη στήριξη του PYD (Kόμμα Δημοκρατικής Ενωσης), πλειοψηφικού ανάμεσα στον πληθυσμό, ανακήρυξαν μια δημοκρατική, πολυεθνική, πολυθρησκευτική αυτονομία, ιδρύοντας τρία αυτοδιοικούμενα καντόνια: Κομπάνι, Αφρίν και Τζαζίρα.

Πιέσεις από Μπάιντεν για εκτόνωση της κρίσης

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΕΛΛΙΣ, ΝΙΚΟΣ ΣΤΕΛΓΙΑΣ Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου τόνισε ότι «ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα του να επιστρέφω στην Τουρκία είναι ότι είμαστε πάντα ευθείς ο ένας με τον άλλο».

Την ανάγκη εκτόνωσης της έντασης στην Αν. Μεσόγειο, υπογράμμισε ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, στον πρόεδρο και τον πρωθυπουργό της Τουρκίας κατά την διήμερη επίσκεψή του στην Κωνσταντινούπολη. Ο κ. Μπάιντεν είχε το Σάββατο συνάντηση με τον Ταγίπ Ερντογάν, ενώ την Παρασκευή το βράδυ είχε προηγηθεί δείπνο εργασίας με τον Αχμέτ Νταβούτογλου στο ανάκτορο Ντολμά Μπαξέ. Με τον Τούρκο πρωθυπουργο προσφώνησαν και το ενεργειακό συνεδριο που διοργάνωσε στην Κωνσταντινούπολη το Ατλαντικό Συμβούλιο.Στην κορυφή της ατζέντας βρέθηκαν οι τριβές μεταξύ των δυο χωρών σε ό,τι αφορά τη Συρία και την αντιμετώπιση του Ισλαμικού Κράτους. Η Τουρκία επιμένει στην άμεση ανατροπή του συριακού καθεστώτος, ενώ οι ΗΠΑ θεωρούν ότι το ISIS και όχι ο Ασαντ αποτελεί τη μεγαλύτερη πρόκληση. Παράλληλα, συζητήθηκαν εκτενώς και οι εξελίξεις στην Κύπρο. Ο Αμερικανός αντιπρόεδρος κατέστησε σαφές ότι πρέπει να αναζητηθεί κοινά αποδεκτή φόρμουλα που θα επιτρέψει την επανέναρξη των συνομιλιών, αλλά θα δημιουργεί και τις προϋποθέσεις για να απολαύσουν και οι Τουρκοκύπριοι τα οφέλη από την εκμετάλλευση του αερίου στο μέλλον.

Ο ρωσικός γόρδιος δεσμός και τα στρατηγικά μας κάλλη

  Του Δρα Γιάννου Χαραλαμπίδη

•  Ενόψει επίσκεψης Προέδρου στη Μόσχα: Τι θέλουν οι Ρώσοι, τι η Λευκωσία και ποιος ο κώδικας συμφερόντων
•  Επί τη βάσει ποιων κινήσεων και πώς μπορούν να οικοδομηθούν σταθερές σχέσεις με τη Μόσχα, και να δοθούν ενισχυμένες στρατιωτικές διευκολύνσεις σε αεροδρόμια και λιμάνια
• ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ μας με τη Μόσχα πώς περνούν μέσα από το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, την Άγκυρα και τις κυρώσεις

Είναι γνωστό το φλερτ των Ρώσων με τις στρατιωτικές διευκολύνσεις μέσω των κυπριακών λιμανιών, ακόμη και μέσω της Βάσης «Ανδρέας Παπανδρέου». Και αυτό δεν είναι κακό. Αντιθέτως, επιβεβαιώνει τη γεωπολιτική και γεωστρατηγική σημασία της Κύπρου. Όμως, τα ρωσικά αιτήματα σκοντάφτουν στις αμερικανικές και ευρωπαϊκές αντιδράσεις, σε μια περίοδο κατά την οποία οι σχέσεις της Δύσης με τη Μόσχα δεν βρίσκονται στην καλύτερή τους φάση.

Αποσταθεροποίηση σε δύο μέτωπα

Η εμπλοκή της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή και το αδιέξοδο των ηγεμονικών οραμάτων των Ερντογάν-Νταβούτογλου ωθούν την Αγκυρα τους τελευταίους μήνες να προκαλεί εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο. Στον βαθμό που οι ΗΠΑ και η Αγκυρα θα βρουν μια συμβιβαστική φόρμουλα διαχείρισης των αντίθετων προτεραιοτήτων τους στην περιοχή με την αποφυγή περαιτέρω όξυνσης, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι θα επηρεάζεται αναλόγως η τουρκική πολιτική σε Αν. Μεσόγειο και Αιγαίο.Σε κάθε περίπτωση η Τουρκία θα παραμένει απρόβλεπτη, καθώς δεν έχει βρει τον ρόλο που διεκδικεί στη Μέση Ανατολή, ενώ οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την ΕΕ είναι κλινικά νεκρές, με καμία από τις δύο πλευρές να μην αναλαμβάνει το κόστος να τις τερματίσει και επίσημα. Την ώρα λοιπόν που το καλύτερο που μπορεί να περιμένουν Αθήνα και Λευκωσία είναι μια πιο ελεγχόμενη στάση της Αγκύρας, τα σύννεφα του Ψυχρού Πολέμου μαζεύονται πάνω από τα Βαλκάνια με ορατό τον κίνδυνο σκληρής αντιπαράθεσης Μόσχας-Βερολίνου. Αν πιστέψουμε τα όσα είπε η Μέρκελ σε ομιλία της στο Σίδνεϊ και τα όσα έγραψε το Der Spiegel δύο μέρες μετά, η Ρωσία δεν απειλεί μόνον την Ουκρανία, τη Μολδαβία και τη Γεωργία, αλλά προσπαθεί να βραχυκυκλώσει και να διασπάσει την ΕΕ μέσω Βαλκανίων.

Συνέδριο-σεμινάριο στην Αθήνα για τους τζιχαντιστές Συζητήσεις για την Αλ Κάιντα και τη συνεργασία Ελλάδας - Ισραήλ

Η δράση των τζιχαντιστών και η ισλαμική τρομοκρατία, η λαθρομετανάστευση, η κατάσταση στην Ευρώπη, στην Ελλάδα, στην Τουρκία και στη Μέση Ανατολή, η στρατηγική συνεργασία Ελλάδας - Ισραήλ θα αποτελέσουν τα κύρια θέματα συζήτησης του 6ου Σεμιναρίου Ασφαλείας που θα πραγματοποιηθεί στις 8 Δεκεμβρίου στην Αθήνα.Όπως ανέφερε ο πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής κ. Νίκος Χατζής, ανάμεσα στους  προσκεκλημένους είναι ο κ. Ιλάν Μιζράχι, εκ των πλέον πολύπειρων στελεχών των ισραηλινών υπηρεσιών πληροφοριών και ασφαλείας με πολυετή θητεία στη Μοσάντ σε καίριες θέσεις ευθύνης (επικεφαλής Hunam Intelligence και υποδιοικητής της υπηρεσίας) αλλά και πρώην επικεφαλής του Συμβουλίου Ασφαλείας του κράτους του Ισραήλ.

Ευτράπελα μεν, σοβαρά δε...

Ο Αμαζόνιος πήρε τo όνομά του από την τουρκική φράση Ama uzum (= αλλά μακρύς), ενώ ο Νιαγάρας έλκει την καταγωγή του από την ίδια γλώσσα (ne yaygara=τι θόρυβος)! Ο ισχυρισμός δεν ανήκει στον Ερντογάν αλλά στον Ατατούρκ. Οσο κάποιος μπορεί να θεωρήσει «ψώνιο» τον πατέρα των Τούρκων για τις ετυμολογικές επιδόσεις του, άλλο τόσο μπορεί να αποδώσει στον πρώτο ηλιθιότητα. Οι σχετικοί χαρακτηρισμοί που συνόδευαν την «αποκάλυψη» του Τούρκου προέδρου ότι οι μουσουλμάνοι ανακάλυψαν την Αμερική κι όχι ο Κολόμβος δεν προσφέρονται για γελοιοποίηση. Οι εκατοντάδες ελληνικές αναφορές από την οπτική αυτή δείχνουν ακόμη μία φορά ελαφρότητα στην κατανόηση όσων εξελίσσονται γύρω μας.Τα περί ανακάλυψης από ισλαμιστές ναυτικούς του Νέου Κόσμου τον 12ο αιώνα ή νωρίτερα ωχριούν μπροστά στη θεωρία του Κεμάλ Ατατούρκ για τη «θεωρία της γλώσσας - ηλίου». Σύμφωνα μ΄ αυτή, οι Τούρκοι είναι από τα παλαιότερα φύλα της ανθρωπότητας. Από αυτό κατάγονται μεγάλοι πολιτισμοί (ο ινδικός, ο κινεζικός, ο αιγυπτιακός, ακόμη και ο ελληνικός)!

Επιχείρηση Πούτιν για αρπαγή Σερβίας και τα... αναχώματα

ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΖΙΜΑΣ 

Ανησυχεί και μάλιστα «σφόδρα» η καγκελάριος Μέρκελ για τη διείσδυση της ρωσικής επιρροής –οικονομικής και πολιτικής– στα Βαλκάνια, όπως μας πληροφορεί το Spiegel. Δεν είναι αβάσιμοι οι φόβοι της. Η Μόσχα τα τελευταία χρόνια επιχειρεί να επανακάμψει στη δυτική Βαλκανική, με όχημα το ενεργειακό και ισχυρό προγεφύρωμα τη Σερβία. Οι Ρώσοι ήταν ανεπιθύμητοι μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού» σε χώρες- δορυφόρους τους στα Βαλκάνια, όπως η Βουλγαρία και η Ρουμανία, τις οποίες θεωρούν πλέον «χαμένες». Οι προσπάθειες ενίσχυσης και επέκτασης της επιρροής τους στρέφονται πλέον σε χώρες της Βαλκανικής με σλαβικούς, χριστιανορθόδοξους πληθυσμούς, όπως το Μαυροβούνιο, η Σερβία, η Βοσνία και η FYROM.

Στην κόψη του ξυραφιού η συμφωνία ΗΠΑ – Ιράν DAVID E. SANGER, STEVEN ERLANGER, JODI RUDOREN / THE NEW YORK TIMES

Η πρόταση της Μόσχας να εξάγει το Ιράν στη Ρωσία ασθενώς εμπλουτισμένο ουράνιο για τη μετατροπή του σε πυρηνικό καύσιμο μπορεί να αποδειχθεί το «κλειδί» για την επίτευξη συμφωνίας μεταξύ Τεχεράνης και Ουάσιγκτον για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα.

Οταν ο πρόεδρος Ομπάμα έστειλε επιστολή, τον περασμένο μήνα, στον ανώτατο ηγέτη του Ιράν, αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, παρακινώντας τον να υπερβεί μία δεκαετία καχυποψίας και να διαπραγματευθεί συμφωνία στο επίμαχο θέμα του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος, ξεκινούσε, πιθανότατα, την τελευταία προσπάθειά του για μια συμφιλίωση των δύο χωρών, που θα μπορούσε να αλλάξει εκ βάθρων το τοπίο στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.Καθώς αύριο εκπνέει η προθεσμία για την επίτευξη συμφωνίας στις διαπραγματεύσεις της Βιέννης, ο Μπαράκ Ομπάμα χρειάζεται μια επιτυχία στην εξωτερική του πολιτική όσο ποτέ άλλοτε. Οι Αμερικανοί αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στη Μέση Ανατολή, σε αντίθεση με αυτό που υπαγορεύει το πολιτικό ένστικτο του Αμερικανού προέδρου, και ο ρόλος του Ιράν στην αντιμετώπιση του ISIS στη Συρία και στο Ιράκ είναι κρίσιμος. Ωστόσο, οι δυνάμεις που αντιτίθενται στη συμφωνία είναι πολύ ισχυρές. Δεν πρόκειται μόνο για τον Χαμενεΐ και τους σκληροπυρηνικούς της Τεχεράνης, αλλά και για τους πρόσφατα ενδυναμωμένους Ρεπουμπλικανούς, μερίδα των Δημοκρατικών και αρκετούς εκ των πλέον σταθερών συμμάχων των Ηνωμένων Πολιτειών.

ΛΕΠΤΕΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ Αθήνα & Λευκωσία ψάχνουν κοινή ρότα στα... απόνερα του Barbaros

Φόρμουλα αποκλιμάκωσης της έντασης αναζητεί η ελληνική διπλωματία, καθώς ο χρόνος μετρά αντίστροφα για τη συνάντηση κορυφής Σαμαρά - Νταβούτογλου στην Αθήνα, όπου θα κυριαρχήσουν το θέμα της εισβολής του τουρκικού ερευνητικού σκάφους Barbaros και η διεξαγωγή παράνομων ερευνών στην κυπριακή ΑΟΖ.

Τα «χρονοδιαγράμματα» είναι ασφυκτικά, καθώς στις 18 Δεκεμβρίου πραγματοποιείται η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, όπου η Λευκωσία με τη στήριξη της Αθήνας έχει δεσμευθεί ότι θα απαιτήσει σκληρή δήλωση εις βάρος της Τουρκίας, ενώ στις 30 Δεκεμβρίου λήγει η ισχύς της τουρκικής NAVTEΧ και όλα θα εξαρτώνται από το τι θα επιλέξει τελικά να πράξει η Αγκυρα: να συνεχίσει τον «τσαμπουκά» με έκδοση νέας NAVTEX ή να αποσύρει προσωρινά το Barbaros, ώστε να στραφεί πια η πίεση προς τη Λευκωσία για να προσέλθει στις συνομιλίες, ενώ θα έχουν επιβληθεί τα τετελεσμένα και θα συντηρείται διαρκώς η απειλή για επιστροφή του Barbaros;

Ισραήλ - Παλαιστίνη: Στα άκρα οι επιλογές και η αντιπαράθεση

Καθημερινό φαινόμενο είναι πλέον οι εντάσεις και οι βίαιες αντιπαραθέσεις στην Ιερουσαλήμ. Η δολοφονική επίθεση από δύο Παλαιστινίους στη συναγωγή τις προηγούμενες ημέρες έδωσε το πάτημα στο υπουργικό συμβούλιο του Ισραήλ να επιβάλει νέους περιοριστικούς όρους στα Ανατολικά Ιεροσόλυμα. Οι μετακινήσεις των Παλαιστινίων πολιτών γίνονται ολοένα και πιο δύσκολες μέρα με τη μέρα. Οι επιλογές της κυβέρνησης Νετανιάχου, αν και αμφισβητούνται ακόμα και από τη στρατιωτική ηγεσία της χώρας, κλιμακώνουν επικίνδυνα το τοπίο και περιορίζουν σημαντικά κάθε πιθανότητα διαλόγου και λογικής προσέγγισης με την άλλη πλευρά. Η αδυναμία παρέμβασης ή έστω επιρροής από ξένες δυνάμεις στις εξελίξεις και στην πολιτική του Ισραήλ έναντι του Παλαιστινιακού συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στην αδιαλλαξία και την επιμονή για ακραίες επιλογές από τον πρωθυπουργό του Ισραήλ. Το περιβάλλον που έχει δημιουργηθεί στην ευρύτερη περιοχή, με κυρίαρχο στοιχείο τη δράση του Ισλαμικού Χαλιφάτου, έχει στρέψει τα φώτα της δημοσιότητας μακριά από το παλαιστινιακό ζήτημα.

Εθνική στρατηγική: Όρος επιβίωσης

Του Χριστόδουλου Κ. Γιαλλουρίδη-Ενώ βρισκόμαστε σήμερα σε μια κατάσταση αποτελμάτωσης και κρίσης οικονομικής, οι πολιτικοί αρνούνται να συνομιλήσουν, να συνεννοηθούν, να συναινέσουν. Είχαμε την ευκαιρία και στο παρελθόν μιλώντας για την κρίση, να υπογραμμίσουμε πως η κρίση που διέρχεται η χώρα δεν είναι λογιστικού μεγέθους ή οικονομική, είναι πολύ περισσότερο πολιτιστική. Η ανικανότητα των ανθρώπων να συνεννοηθούν σε μια κοινωνία, σε ένα πολιτικό σύστημα αποτελεί μια παθογένεια που τους εμποδίζει να ανταποκριθούν στη βασική υποχρέωσή τους ως πολιτών και ως ηγετών πολλώ μάλλον. Οι πολίτες και οι πολιτικοί, οι θεσμοί και οι κοινωνικές δυνάμεις οφείλουν όχι μόνο να αντιπαρατίθενται, αλλά και να συνεργάζονται στο πλαίσιο του συγκροτημένου συλλογικού βίου, επ’ αγαθώ του συνόλου και της χώρας.

Μήπως η ένταξη και της Τουρκίας στην Ε.Ε. είναι η λύση;

Με τον Δρα Ιάκωβο Αριστείδου-Η Τουρκία είναι τόσο σημαντική για την Ευρώπη (και τις ΗΠΑ) από πολλές απόψεις, ώστε θα της δώσουν όσο καιρό χρειάζεται για να σταθεροποιήσει τη θέση της στην περιοχή

Όταν τον Μάη του 1987 μονογράψαμε το Πρωτόκολλο που θα οδηγούσε στην ολοκλήρωση της Τελωνειακής Ένωσης Κύπρου-Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΟΚ τότε) ένιωσα ότι άρχιζε να πραγματοποιείται ένα όραμά μου για τη λύση του Κυπριακού: Η λύση μπορεί να βρεθεί μόνο μέσα από την Ενωμένη Ευρώπη, με την ένταξη τόσο της Κύπρου όσο και της Τουρκίας.

Η ΑΟΖ, το Κυπριακό, η Τουρκία: Τι σημαίνει αριστερή πολιτική στα «εθνικά θέματα»;

Αναγνωστοπούλου Σια -* Τον τελευταίο καιρό μιλάμε πολύ για την ΑΟΖ, και ειδικά την κυπριακή ΑΟΖ. Τι σημαίνει ΑΟΖ και ποια είναι η σημασία της;

Η ΑΟΖ, η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, είναι μια πολύ νέα έννοια --προέκυψε, καταρχάς, από την ανάγκη διευθέτησης της διαμάχης για την αλιεία-- και προβλέπεται από τη συνθήκη του Δικαίου της Θάλασσας του 1982. Είναι μια ζώνη 200 ναυτικών μιλίων μέσα στην οποία το κράτος δεν έχει κυριαρχία αλλά κυριαρχικά δικαιώματα, και συγκεκριμένα το δικαίωμα στους φυσικούς πόρους μέσα σε αυτή τη ζώνη. Η ΑΟΖ μπορεί να ανακηρυχθεί μονομερώς από ένα κράτος μόνο στην περίπτωση που το όμορο στη θάλασσα κράτος απέχει 400 και πλέον μίλια. Σε περίπτωση μικρότερης απόστασης, η ΑΟΖ δεν ανακηρύσσεται, αλλά οριοθετείται έπειτα από συμφωνία με το κράτος ή τα κράτη που έχουν μέτωπο στην ίδια θάλασσα. Αρχή λοιπόν της οριοθέτησης της ΑΟΖ (σε όμορα κράτη) είναι η συναίνεση. Ως εκ τούτου, πρόκειται μεν για μια ζώνη οικονομική (φυσικών πόρων και εκμετάλλευσής τους), που αποκτά ωστόσο μεγάλο πολιτικό και, κατά συνέπεια, συμβολικό βάρος. Από τη στιγμή που η ανακάλυψη των φυσικών πόρων (εξόρυξη υδρογονανθράκων) συνιστά παράγοντα μερικής έστω αλλαγής των ισορροπιών σε μια περιοχή, η ΑΟΖ αποκτά γεωπολιτική σημασία. Στην οριοθέτησή της, λοιπόν, αποτυπώνονται πολιτικές στρατηγικές και στοχεύσεις, αλλά και ιδεολογικοί προσανατολισμοί: η οριοθέτηση της ΑΟΖ γίνεται για την οικονομική ευμάρεια των κοινωνιών της περιοχής ή για λόγους γεωπολιτικού ανταγωνισμού;Η κυπριακή ΑΟΖ οριοθετήθηκε το 2004. Το σχέδιο Ανάν δεν προέβλεπε ΑΟΖ για το ομόσπονδο κράτος και η Κυπριακή Δημοκρατία με τον τότε πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο αποφάσισε, πριν από το δημοψήφισμα, να προχωρήσει στην οριοθέτησή της, με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και τον Λίβανο (η οριοθέτηση με τον Λίβανο δεν έχει ακόμα εγκριθεί από τη Βουλή του).

Η διφορούμενη στάση της Ουάσιγκτον ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΦΙΛΗΣ*

Η επίσκεψη του Αμερικανού αντιπροέδρου στην Τουρκία γίνεται σε μια κρίσιμη συγκυρία, τόσο για την ευρύτερη περιοχή όσο και για τις σχέσεις των δύο χωρών. Πράγματι, Ουάσιγκτον και Αγκυρα φαίνεται να έχουν συγκλίνουσες απόψεις σε λιγότερα ζητήματα από ό,τι σε εκείνα που αυτές διίστανται. Πλέον, δεν υπάρχουν βατά θέματα, καθότι είτε στη Συρία είτε σε σχέση με το Χαλιφάτο και τους Κούρδους, για τα οποία εντοπίζονται κοινοί παρονομαστές, τα επόμενα βήματα και κυρίως η κατάληξη αυτών εγείρουν εκατέρωθεν ενστάσεις.Η πτώση του Ασαντ, που αποτελεί κύριο διακύβευμα για την Τουρκία, δεν βρίσκεται στις άμεσες προτεραιότητες των ΗΠΑ, ενώ η επιτήδεια ουδετερότητα της πρώτης στην αντιμετώπιση του ISIS, καθώς και η θέση ότι δεν επιθυμεί να γίνει ο επόμενος στόχος τους, έχουν προκαλέσει προβληματισμό στην αμερικανική ηγεσία, αποδυναμώνοντας αισθητά τον συνασπισμό που μάχεται τους εξτρεμιστές. Μάλιστα, εάν εν συνεχεία κριθεί ότι απαιτείται χερσαία επέμβαση για την εξουδετέρωσή τους, χωρίς τουρκική εμπλοκή, το εν λόγω σενάριο αδυνατίζει σημαντικά.