Πώς η Τουρκία «ενώνει» Ελλάδα, Κύπρο και Ισραήλ

THE MIDDLE EAST QUARTERLY Η ανακάλυψη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο ευνοεί τη συνεργασία του Ισραήλ με την Κύπρο και την Ελλάδα. «Η επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας φέρνει πιο κοντά το Ισραήλ, την Κύπρο και την Ελλάδα. Πέραν της κοινής επιδίωξης να αναχαιτισθούν οι αναθεωρητικές βλέψεις της Αγκυρας και των κοινών συμφερόντων στον τομέα της ενεργειακής ασφάλειας, τα τρία κράτη μοιράζονται επίσης την ανησυχία για το ενδεχόμενο μετατροπής της Ανατολικής Μεσογείου σε ισλαμική λίμνη». Την εκτίμηση αυτή διατυπώνει ο Ισραηλινός καθηγητής Εφρέμ Ινμπάρ σε εκτενές άρθρο του με τίτλο «Οι προκλήσεις του Ισραήλ στην Ανατολική Μεσόγειο», το οποίο φιλοξενείται στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Middle East Quarterly, οργάνου του αμερικανικού think tank για θέματα Μέσης Ανατολής, Middle East Forum.

Η Τουρκία θα προκαλεί, όσο οι επιπτώσεις είναι διαχειρίσιμες

Από: Θανάσης Αθανασίου

Θετική αξιολογεί την αντίδραση του διεθνούς παράγοντα εναντίον των τουρκικών προκλήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ, ο τουρκολόγος και μέλος του Συμβουλίου Γεωστρατηγικών Μελετών, το οποίο συστάθηκε από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, Νίκος Μούδουρος, προσθέτοντας, ωστόσο ότι η όποια αντίδραση πρέπει να εντάσσεται σε ένα ευθύτερο πλαίσιο των ισορροπιών όπως σχηματίζονται στην ευρύτερη περιφέρεια.Σύμφωνα με τον Νίκο Μούδουρο, φαίνεται ότι σε αυτό το πλαίσιο επικρατεί το πολιτικό βάρος της Τουρκίας, σε μια στιγμή που η περιοχή «φλέγεται».
Αυτή η αξιολόγηση δεν είναι επιφανειακή, αλλά  προκύπτει από το γεγονός ότι η Τουρκία, λόγω γεωγραφικής θέσης και πολιτικού υποβάθρου διεκδικεί να είναι ο βασικός παράγοντας του μετασχηματισμού ολόκληρης της Μέσης Ανατολής, ξεκινώντας από την κατάσταση στη Σύρια, επεσήμανε ο Νίκος Μούδουρος.

Ενας «ενδιαφέρων» χειμώνας

Σπύρος ΛίτσαςΗ Ευρώπη συνεχίζει να παράγει πολιτική. Η Γαλλία και ο Φρανσουά Ολάντ, μετά την τελευταία μέτρηση του δημόσιου χρέους που ξεπέρασε τα 2 τρισεκατομμύρια ευρώ –ένα ποσό που αντιστοιχεί στο 95% του ΑΕΠ του γαλλικού κράτους–, αρνήθηκε να υιοθετήσει μέτρα λιτότητας τις δύο επόμενες χρόνιες. Στο ίδιο μήκος κύματος και η Ιταλία, με τον πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι να δηλώνει ότι στέκεται στο πλευρό της Γαλλίας, στελέχη της κυβέρνησής του πλέον δηλώνουν σε εγχώρια και διεθνή μέσα ότι, για να ξεπεραστεί η ευρωπαϊκή κρίση χρέους, χρειάζεται ευελιξία, ενώ παράλληλα η Ρώμη δήλωσε επισήμως ότι κι αυτή θα καθυστερήσει τα μέτρα ισοσκελισμού του δικού της προϋπολογισμού.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Reuters: Οι Γερμανοί στηρίζουν Σαμαρά αλλά διερευνούν και το «Σχέδιο Β» του ΣΥΡΙΖΑ

«Παρά την ψήφο εμπιστοσύνης που απέσπασε η κυβέρνηση του Α. Σαμαρά το βράδυ της Παρασκευής, πολιτικοί αναλυτές θεωρούν πιθανές τις πρόωρες εκλογές τον ερχόμενο Μάρτιο, με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, οι οποίες ίσως φέρουν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ο οποίος προηγείται στις δημοσκοπήσεις με ποσοστό 4%-11%.
Θα είναι η πρώτη φορά στην Ευρώπη που ένα βαθιά εχθρικό προς το πρόγραμμα διάσωσης των Ε.Ε./ΔΝΤ θα αναλάβει την εξουσία, σχολιάζει το άρθρο, προσθέτοντας πως «ο χαρισματικός ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, λέει ότι θα μπορούσε να ανατρέψει κάποιες από αυτές τις πολιτικές και να διεκδικήσει από τους διεθνείς πιστωτές τη διαγραφή μέρους του γιγαντιαίου ελληνικού χρέους των 318,6 δισ. ευρώ – το 85% του οποίου ανήκει σε ξένες κυβερνήσεις και στο ΔΝΤ».

Γιατί ο Ασαντ δεν είναι και ούτε μπορεί να γίνει μέρος της λύσης

THE GUARDIAN >

Οι δυνάμεις του Ασαντ ανακατέλαβαν, την περασμένη εβδομάδα, τη σχεδόν ισοπεδωμένη από τους βομβαρδισμούς al-Dukhaneya, κοντά στη Δαμασκό.

Είναι δύσκολο να βρεθούν τρόποι να εμποδιστεί το ISIS χωρίς στρατιωτική δράση. Αλλά παραμένει ανοικτό το ερώτημα τι είδους δράση και με ποιον τελικό στόχο. Εως τώρα, οι στρατιωτικές προσπάθειες της Δύσης φαίνεται να έχουν λιγοστά αποτελέσματα.Το γεγονός ότι το ΙSIS απέχει πολύ από την ήττα μπορεί να λειτουργήσει ως επιχείρημα για να υιοθετηθούν μέτρα απελπισίας. Ενα τέτοιο μέτρο θα ήταν η αναβάπτιση του καθεστώτος Ασαντ ως σύμμαχο. Ακριβώς αυτό θα ήθελε ο Σύρος δικτάτορας. Από το 2011, όταν οι Αραβες δικτάτορες ανατρέπονταν ο ένας μετά τον άλλον, ο Ασαντ έσπευσε να χαρακτηρίσει όλους όσοι του αντιστέκονται ως εξτρεμιστές και βίαιους τζιχαντιστές. Το μήνυμα προς τη Δύση ήταν ότι έπρεπε να υποστηρίξει «τον διάβολο που γνώριζε». Ισως και να φούσκωσε την ισλαμική απειλή, με το να μη στέλνει την αεροπορία του εναντίον στόχων του ISIS και να απελευθερώνει μεγάλο αριθμό ισλαμιστών από τις φυλακές του.

Ο Ερντογάν στο ναρκοπέδιο της Συρίας

ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Η Αραβική Ανοιξη του 2011 απογείωσε τις μεγαλοϊδεατικές βλέψεις του δίδυμου Ερντογάν - Νταβούτογλου. Ο ισχυρός άνδρας της Αγκυρας και ο θεωρητικός της νέας, τουρκικής εξωτερικής πολιτικής υπολόγιζαν ότι η κατάρρευση του κοσμικού, απολυταρχικού καθεστώτος Μουμπάρακ στην Αίγυπτο και η προσδοκώμενη ανατροπή του Ασαντ στη Συρία θα αναδείκνυαν σε κυρίαρχη δύναμη και στις δύο χώρες τους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Μια δύναμη στενά συνδεδεμένη με το κυβερνών ισλαμικό κόμμα της Τουρκίας, το οποίο, έχοντας ήδη αγκαλιάσει την παλαιστινιακή Χαμάς, θα αποκτούσε ισχυρά ερείσματα για την προώθηση των νεοοθωμανικών, ηγεμονικών του βλέψεων.

Το Κομπάνι, η Γκουέρνικα των Κούρδων

ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Η πόλη Κομπάνι λέγεται στα αραβικά Αΐν αλ Αράμπ, που σημαίνει, για ειρωνεία της ιστορίας, Αραβική Ανοιξη. Κατοικείται κυρίως από Κούρδους, αλλά και από Αραβες, Τουρκμένιους και Αρμενίους. Οταν ξέσπασε η αρχικά ειρηνική εξέγερση εναντίον του απολυταρχικού καθεστώτος Ασαντ, τον Μάρτιο του 2011, η πλειονότητα των κατοίκων της τάχθηκε υπέρ του δημοκρατικού κινήματος. Αυτή ήταν η θέση και του ισχυρότερου (και φυσικά παράνομου) κουρδικού κόμματος της βόρειας Συρίας, του PYD – μιας αριστερής δύναμης, που διατηρεί στενές σχέσεις με το ΡΚΚ του Αμπντουλάχ Οτσαλάν στη γειτονική Τουρκία, αν και ιδεολογικά βρίσκεται πιο κοντά στους Ζαπατίστας του Μεξικού, παρά στον Λένιν και τον Μάο. Στόχος του είναι όχι η απόσχιση από τη Συρία, αλλά η δημιουργία μιας ζώνης άμεσης δημοκρατίας, εθνικού και πολιτικού πλουραλισμού, στο πλαίσιο μιας ενισχυμένης περιφερειακής αυτονομίας, στην ευρύτερη περιοχή της «Ροτζάβα», δηλαδή το Συριακό Κουρδιστάν.

ΑΝΑΒΕΙ ΦΩΤΙΕΣ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ Η επικίνδυνη ‘ζαριά’ του Σουλτάνου

Σε «ρώσικη ρουλέτα» για την Τουρκία αλλά και τον ίδιο τον Ταγίπ Ερντογάν εξελίσσεται η υπερφιλόδοξη προσπάθεια της Aγκυρας να επιτύχει μια σειρά «εθνικών» στόχων, μένοντας στα μετόπισθεν και προσφέροντας μόνο θεωρητική και ρητορική στήριξη στο παγκόσμιο μέτωπο εναντίον της απειλής της τζιχάντ.

Η στάση του Ταγίπ Ερντογάν αποκαθηλώνει την Τουρκία από τη θέση της περιφερειακής δύναμης που διεκδικεί τα τελευταία χρόνια.

Το αραβικό παζάρι του Ερντογάν

Χαρίτος Πάνος Αν και υποψιασμένοι με τις πραγματικές προθέσεις του Ταγίπ Ερντογάν, ξένοι διπλωμάτες κι αναλυτές, αδυνατούσαν να προβλέψουν πως οι τούρκοι στρατιώτες θα χάζευαν από μακρυά με τα κιάλια τις εξελίξεις στο μέτωπο..

Ανταπόκριση: Πάνος Χαρίτος
Όταν οι Κούρδοι έστρωναν κόκκινο χαλί για τις τουρκικές δυνάμεις στο βόρειο τμήμα της Συρίας, το τελευταίο πράγμα που φαντάζονταν ήταν πως η στρατιωτική μηχανή της Άγκυρας θα παρακολουθεί εξ αποστάσεως τις απέλπιδες προσπάθειες των μαχητών του Κομπανί να υπερασπιστούν την πόλη τους.Οι πρώτες σκιές αναφορικά με τις προθέσεις της Τουρκίας για εμπλοκή και υποστήριξη των Κούρδων της Συρίας αποτυπώθηκαν την προηγούμενη Κυριακή στις δηλώσεις του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν.Απαντώντας στο ερώτημα για την εμπλοκή της Τουρκίας στα εσωτερικά της Συρίας, τόνισε πως «το Ισλαμικό Χαλιφάτο αποτελεί απειλή. Ωστόσο ο ISIS και το PKK είναι το ίδιο και το αυτό".Όταν η τουρκική Βουλή ενέκρινε την εμπλοκή των ενόπλων δυνάμεων της χώρας για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Χαλιφάτου στη Συρία και το Ιράκ, όλοι εκτιμούσαν πως αυτό δεν θα συμβεί ανέξοδα. Προέβλεπαν ανταλλάγματα και πως η διαδικασία διασφάλισης των κουρδικών εδαφών στη Συρία θα εξαρτιόταν από την ικανοποίηση των τουρκικών αιτημάτων.

Το ναυάγιο του εξευμενισμού

Του Δρα Γιάννου Χαραλαμπίδη

• Η αιγαιοποίηση των θαλασσών μας και η σημασία της ισχύος
• Χρειάζεται ή όχι νέα στρατηγική, θα τιμωρηθεί τελικά η Τουρκία και γιατί η ΕΕ να σώσει το φυσικό αέριο της Κύπρου
• ΓΙΑΤΙ ακόμη και αν ξεφουσκώσει η κρίση, οι Τούρκοι θα επανέλθουν δριμύτεροι

Συνέβη τελικά το αυτονόητο και αναμενόμενο από την Τουρκία. Δέσμευσε περιοχές εντός των οικοπέδων 1, 2, 3 και 9. Και σήμανε συναγερμός. Έτσι ελέχθη. Και τι θα γίνει; Θα φοβηθεί η Τουρκία. Ποιον και γιατί, όταν όλα τα διπλωματικά όπλα που είχαμε εντός και εκτός ΕΕ έχουν παροπλιστεί;

Υπερασπίζοντας τον δυτικό πολιτισμό

Του Χριστόδουλου Κ. Γιαλλουρίδη

• Ενδεχόμενη πτώση του Κομπανί, δεν θα είναι μόνο κουρδική ήττα
• Η αντίσταση των Κούρδων αφορά όλους, ιδιαιτέρως τα κράτη της Δύσης και τον δυτικό πολιτισμό…
• Η ΤΟΥΡΚΙΑ εκβιάζει τη Δύση τούτη την ώρα, ότι εάν δεν της δοθεί ελεύθερο χέρι να κτυπήσει τον Άσαντ, δεν πρόκειται να συμβάλει στην καταπολέμηση και εξόντωση των ISIS

Ανάλυση του ΕΤτΚ: Ανατολικό το Κυπριακό και στο βάθος ΑΟΖ

Κλασικό σκηνικό ανατολίτικου παζαριού έχει στήσει η Τουρκία, προσδοκώντας οφέλη σε όλα τα «μέτωπα», στην ευρύτερη ταραγμένη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Οι κινήσεις της, οι οποίες πάντως χαρακτηρίζονται από σημαντική μερίδα διπλωματικών κύκλων σπασμωδικές, εκδηλώνονται τόσο προς την Κύπρο όσο και προς την Ελλάδα. Κι αυτό, ενώ δίπλα της, στο Ιράκ και στη Συρία, οι τζιχαντιστές προελαύνουν, στο εσωτερικό της έχει ουσιαστικά ξεσπάσει εξέγερση των Κούρδων για τη στάση της Αγκυρας να παρακολουθεί απαθής την επίθεση των «οπαδών του Χαλιφάτου» στην κουρδική πόλη Κομπάνι στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας. Παράλληλα, οι σχέσεις Ουάσιγκτον-Τουρκίας βρίσκονται στο ναδίρ.