Του Χριστόδουλου Κ. Γιαλλουρίδη
- Ενδεχόμενη πτώση του Κομπανί, δεν θα είναι μόνο κουρδική ήττα
- Η αντίσταση των Κούρδων αφορά όλους, ιδιαιτέρως τα κράτη της Δύσης και τον δυτικό πολιτισμό…
- Η ΤΟΥΡΚΙΑ εκβιάζει τη Δύση τούτη την ώρα, ότι εάν δεν της δοθεί ελεύθερο χέρι να κτυπήσει τον Άσαντ, δεν πρόκειται να συμβάλει στην καταπολέμηση και εξόντωση των ISIS
Αυτό σημαίνει πως ενδεχόμενη πτώση της πόλης, δεν θα είναι μόνο κουρδική ήττα, θα είναι πολύ περισσότερο νίκη της σύγχρονης βαρβαρότητας των ISIS και οικοδόμηση της κρατικής τους κυριαρχίας στη Μέση Ανατολή με απρόβλεπτες επιπτώσεις για την ειρήνη και την ασφάλεια σε ολόκληρη την περιοχή, τη Μεσόγειο και την υφήλιο.
Η πόλη αυτή, που βρίσκεται στα σύνορα με την Τουρκία και αποτελεί το τελευταίο προπύργιο της κουρδικής αντίστασης για την υπεράσπιση της αυτόνομης κουρδικής, συριακής περιοχής τους, σηματοδοτεί τον αγώνα, τη μάχη για τη διατήρηση του συριακού κράτους και τη μηνυματική δυνατότητα του δυτικού κόσμου να εξοντώσει το τέρας των τζιχαντιστών του ISIS. Βέβαια, είναι απορίας άξιον πώς εγκατέλειψαν οι δυνάμεις της Δύσης σχεδόν μόνους τους Κούρδους στον αγώνα τους, με συνέπεια να κινδυνεύει η πόλη ανά πάσα στιγμή να πέσει στα χέρια των νεοβαρβάρων.
Και φυσικά πολλά ερωτηματικά προκαλεί για τους μη ειδικούς και τους αγνοούντες την ιστορία, η στάση της Τουρκίας, η οποία επαναλαμβάνει κατά δραστικότερο και πιο συνειδητοποιημένο τρόπο τον ρόλο του επιτήδειου ουδέτερου που έπαιξε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τι κάνει λοιπόν η Τουρκία τούτες τις ώρες της μάχης για την ελευθερία;
Εγκαταστάθηκε απέναντι με δεκάδες χιλιάδες στρατό, με χιλιάδες άρματα και βαρύ οπλισμό και περιμένει το τέλος της σφαγής, ώστε αφού εξοντώσουν οι τζιχαντιστές του ISIS τους Κούρδους, αφού σφάξουν τον άμαχο πληθυσμό και καταλάβουν την πόλη, να εισβάλουν εκ του ασφαλούς για να πλήξουν τους κατακτητές της πόλης, να την ανακαταλάβουν και να εμφανιστούν στα μάτια του δυτικού κόσμου ως λυτρωτές.Ο άμεσος στόχος της Άγκυρας είναι η πτώση της Δαμασκού, που θα ακολουθήσει την πτώση του Κομπανί και η εγκατάσταση ενός δικού της ισλαμικού πολιτικού συστήματος, ελεγχόμενου απολύτως από την Άγκυρα, αντικαθιστώντας έτσι το ανεξάρτητο αραβικό, κοσμικό καθεστώς του Άσαντ.
Η Τουρκία εκβιάζει τη Δύση τούτη την ώρα, υπογραμμίζοντας ότι εάν δεν της δοθεί ελεύθερο χέρι να κτυπήσει τον Άσαντ και να καταλάβει τη Δαμασκό, δεν πρόκειται να συμβάλει στην καταπολέμηση και εξόντωση του φαινομένου των ISIS. Φυσικά, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, ούτε και ακολουθούν τη νομοτέλεια της τουρκικής λογικής, αφού υπάρχουν εξελίξεις, οι οποίες όχι μόνο μπορεί να είναι απρόβλεπτες, αλλά θα αποτελέσουν απότοκο της ίδιας της τραγωδίας του κουρδικού λαού, που λαμβάνει χώρα ήδη στο Κομπανί και της ενδεχόμενης, εάν υπάρξει κατάληψη της πόλης, σφαγής των αμάχων.
Ήδη, οι Κούρδοι της Τουρκίας έχουν ξεσηκωθεί σε δυναμικές διαδηλώσεις εναντίον της κυνικής και προκλητικής για κάθε ανθρωπιστική αντίληψη της ζωής και της πολιτικής, στάση και συμπεριφορά του τουρκικού κράτους στη σημερινή τραγωδία των Κούρδων.Εκείνο που αφήνουν να εννοηθεί πολλοί αναλυτές είναι ότι το καθεστώς Ερντογάν αξιοποιεί αυτή τη στιγμή της πολεμικής αναμέτρησης των ισλαμιστών με τους Κούρδους, προσμένοντας στη σφαγή των Κούρδων για να απαλλαγεί από ένα ακόμα πονοκέφαλο στην περιοχή και να εμφανιστεί στη συνέχεια ως λυτρωτής του δυτικού κόσμου αξιώνοντας ανταλλάγματα γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής υφής, δηλαδή την παραχώρηση του ελέγχου της Μέσης Ανατολής στην Άγκυρα.
Το θέμα είναι ότι στην πολιτική βεβαίως υπάρχουν συμφέροντα, βεβαίως υπάρχουν εθνικές σκοπιμότητες, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση η κυνική στάση της Άγκυρας απέναντι στην εξελισσόμενη τραγωδία, δεν θα έπρεπε να αφορά μόνο τους Κούρδους, αλλά θα έπρεπε να είχε κινητοποιήσει τον δυτικό κόσμο να υπερασπιστεί μαζί με τους Κούρδους μαχητές, τη σταθερότητα και την ασφάλεια της Δύσης σε ένα τόσο κρίσιμο πεδίο πολιτικής και πολιτισμού. Η τραγωδία και η κατάσταση αυτή θα εξελιχθεί σε μπούμερανγκ για τα ίδια τα δυτικά συμφέροντα στη Μέση Ανατολή και όχι μόνο.
Η Κύπρος οφείλει τώρα να συνεννοηθεί με Αθήνα και Τελ Αβίβ
ΣΤΟ μεταξύ το κουρδικό στοιχείο των 20 και πλέον εκατομμυρίων που ζουν ως πληθυσμός του τουρκικού κράτους ξεσηκώθηκε και απειλεί το καθεστώς Ερντογάν με αναβίωση της σύγκρουσης σε όλα τα επίπεδα με το τουρκικό κράτος.Παράλληλα, όμως, πρέπει να σημειώσουμε πως η ευνοϊκή στάση της Δύσης απέναντι στην Τουρκία αποθρασύνει την Άγκυρα, όχι μόνο στη Μέση Ανατολή, όπου συμπεριφέρεται ως παράγων σταθερότητας και ασφάλειας του δυτικού κόσμου, αλλά και στη Μεσόγειο και στην περιοχή της Κύπρου και όχι μόνο, όπου και προανήγγειλε την παράνομη έναρξη ερευνών εξόρυξης φυσικού αερίου και πετρελαίου σε ενεργειακά πεδία που νομίμως διέθεσε η Κυπριακή Δημοκρατία σε διεθνείς οικονομικούς οίκους. Αυτή η πρόκληση δεν είναι τυχαία.
Έρχεται τη στιγμή που η Τουρκία αισθάνεται πως ο δυτικός παράγων δεν μπορεί να την πιέσει, να την ανακαλέσει στην τάξη, ούτε η Ευρώπη, ούτε οι ΗΠΑ. Γνωρίζουμε την κατάσταση που συνίσταται σε μια αμήχανη αδυναμία και σχεδόν απόλυτη ανημποριά του διεθνούς παράγοντα, δηλαδή των ΗΠΑ και της Ευρώπης να συμβάλουν στην προστασία των εναπομεινάντων διεθνώς κατοχυρωμένων συμφερόντων της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία είναι υποχρεωμένη να υπερασπιστεί αυτά τα συμφέροντα προκειμένου να συνεχίσει να υπάρχει ως κράτος, υποκείμενο διεθνούς δικαίου.
Η Κύπρος, λοιπόν, οφείλει τώρα να συνεννοηθεί με την Αθήνα και το Τελ Αβίβ για την υπεράσπιση των συμφερόντων και των διεθνώς κατοχυρωμένων δικαιωμάτων της. Εάν αρκεστεί η κυπριακή Κυβέρνηση απλώς και μόνο σε προσφυγή στον ΟΗΕ, τότε μετά βεβαιότητος υπονομεύουμε εμείς οι ίδιοι την ούτως ή άλλως από το 1974 τρωθείσα διεθνή υπόσταση της κρατικής οντότητας της Κύπρου.
Επομένως, πέραν των διπλωματικών κινήσεων, πρέπει να υπάρξει μια ευρωπαϊκή πρωτοβουλία προς την κατεύθυνση της Άγκυρας, όπου οφείλει να την ανακαλέσει στην τάξη. Εκείνο, όμως που θα συμβάλει στην κατοχύρωση της αξιόπιστης συνέχισης της αναζήτησης ενεργειακών πόρων στην κυπριακή ΑΟΖ από την Κυπριακή Δημοκρατία, είναι η αποτρεπτική ισχύς που θα πρέπει να προβληθεί από την Κύπρο και τους συμμάχους της απέναντι στην τουρκική πρόκληση.
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ Κ. ΓΙΑΛΛΟΥΡΙΔΗΣ
Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής
Κοσμήτορας Σχολής Διεθνών Σπουδών,
Επικοινωνίας και Πολιτισμού
Παντείου Πανεπιστημίου
