Στέλιος ΕλληνιάδηςΟι
καθημερινές εφημερίδες σπάνια καταπιάνονται με υποθέσεις που θεωρούνται
δημοσιογραφικά εξαντλημένες. Γι’ αυτό, κάνει εντύπωση το άρθρο που
δημοσιεύτηκε στη βρετανική εφημερίδα The Guardian, στις 12 Νοεμβρίου,
σχετικά με την υπόθεση του φαρμάκου Θαλιδομίδη, όχι μόνο γιατί
αναφέρεται σε μια ιστορία που συνέβη στη δεκαετία του ’60, αλλά και
γιατί είναι πολύ αναλυτικό και εκτενές, ξεπερνώντας τις τέσσερις
χιλιάδες λέξεις, δηλαδή έχει ένα μέγεθος ασυνήθιστα μεγάλο για τον
ημερήσιο Τύπο. Κάνει, όμως, εντύπωση μέχρι να διαβαστεί, γιατί, μετά, η
απορία, αφενός λύνεται με τον πλούτο των στοιχείων που παραθέτει ο
δημοσιογράφος Harold Evans και αφετέρου, εάν η αδικία σε ενοχλεί,
μετατρέπεται σε θυμό διαβάζοντας πώς μεθοδεύτηκε η ατιμωρησία των
υπευθύνων από τους Γερμανούς ιθύνοντες, υπουργούς, πολιτικούς,
δικαστικούς και δημοσιογράφους. Σε μια χώρα σαν τη Γερμανία που
αυτοπροβάλλεται ως πρότυπο ευνομίας και δικαιοσύνης.
Ο
Χακάν Γιαβούζ, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της
Γιούτα, εκφράζει τις θέσεις του για τις σχέσεις της Τουρκίας με την
Ευρωπαϊκή Ένωση και τις χώρες των Βαλκανίων σε συνέντευξη που παραχώρησε
στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Ιδιαίτερα επικριτικός ήταν ο Τούρκος καθηγητής απέναντι στην
Ευρωπαϊκή Ένωση. Θεωρεί ότι η κρίση δεν ενοποίησε την Ευρώπη αλλά
περισσότερο φανέρωσε τα διάφορα στρώματα που την αποτελούν:«Δεν υπάρχει η
έννοια του εμείς. Κάθε ομάδα ενδιαφέρεται για το πώς θα κερδίσει
περισσότερα χρήματα. Πώς θα βελτιώσει την οικονομία της».