Στη Bιέννη, το 1815, ο Kάστερλη, ο Mέτερνιχ, ο Tαλεϋράνδος και ο Kαποδίστριας, υπουργοί Eξωτερικών αντίστοιχα της Bρετανίας, της Aυστρίας, της Γαλλίας και της Pωσίας, διαμόρφωσαν ένα πλαίσιο ισορροπίας των μεγάλων δυνάμεων, που όχι μόνον εμπόδισε την προσπάθεια κυριαρχίας στην Eυρώπη από μια χώρα ή από ένα συνασπισμό κρατών αλλά χάρισε στην Eυρώπη έναν αιώνα χωρίς γενικευμένο πόλεμο. Eίναι ο κόσμος που νοσταλγούν στις σελίδες των μυθιστορημάτων τους ο Tόμας Mαν και ο Στέφαν Tσβάιχ.
Η εμμονή της ελίτ με τα ελλείμματα του
προϋπολογισμού και τις περικοπές στα κοινωνικά προγράμματα κινδυνεύει να
φέρει στην εξουσία «τρομακτικούς ανθρώπους», γράφει ο Paul Krugman. Η
εισοδηματική ανισότητα, η άνοδος της μεσαίας τάξης της Κίνας και η...
κοιλάδα της απελπισίας.
Το 2014, η εκτίναξη της ανισότητας σε αναπτυγμένα
κράτη έλαβε τελικά την προσοχή που της άρμοζε, καθώς το βιβλίο του
Thomas Piketty «Το Κεφάλαιο στον 21ο αιώνα» (Capital in the Twenty-First
Century) έγινε best seller. Οι συνήθεις ύποπτοι εξακολουθούν να βρίσκονται σε μια... καλοπληρωμένη άρνηση,
όμως, για όλους τους υπόλοιπους, είναι πλέον πασιφανές ότι τα
εισοδήματα και ο πλούτος είναι πιο συγκεντρωμένα στην κορυφή απ' όσο
ήταν την Χρυσή Εποχή, και η τάση δεν δείχνει σημάδια αλλαγής.
Αυτή όμως είναι μια ιστορία για την ανάπτυξη εντός των κρατών και, ως εκ τούτου, είναι ελλιπής. Πρέπει να συμπληρώσεις την ανάλυση τύπου Piketty με μια παγκόσμια άποψη, και όταν το κάνεις, θα έχει μια καλύτερη εικόνα του «καλού», του «κακού» και του δυνητικά «πολύ άσχημου» του κόσμου στον οποίον ζούμε.
Αυτή όμως είναι μια ιστορία για την ανάπτυξη εντός των κρατών και, ως εκ τούτου, είναι ελλιπής. Πρέπει να συμπληρώσεις την ανάλυση τύπου Piketty με μια παγκόσμια άποψη, και όταν το κάνεις, θα έχει μια καλύτερη εικόνα του «καλού», του «κακού» και του δυνητικά «πολύ άσχημου» του κόσμου στον οποίον ζούμε.